- 4 Ocak 2015
- 1.087
- 2.296
-
- Konu Sahibi white_chocolate_mocha
- #48.061
sizi okuyunca utandım uykusuzluktan şikayet ettiğim için, Allah yardımcınız olsun, belki 1 yaşından sonra uyku açıklarını kapatmaya karar verir, umut dünyası
Gunaydın kızlar artık yavas tan 1 yas dogumgunlerı baslar grupta
Canım bizimki turuna tutuna evi tavaf ediyor duvarlar sandalyeler ama desteksiz yürümüyor daha. Maşallah kuzuyaBebeiş yürüyen var mı benim kız bildiginz yürüyor artk ama geceleri burnumdan getiriyor
Bende tüm yıl uyuyayım diye bebek 9.30da yattı bende yattım.Heyooo selam. Biz kiiiim, yılbaşı gecesi eğlencesi kiiim! Ama sivri zekamla naaptım? Yatağında uyuduğu 10 dakikayı saat 00.00' a denk getirdim. Yani yeni yıla yatağında uyurken girdiği içün tüüüm sene yatağında mışıldayacak. Ehe. ( delirdi)
Ya o kadar heveslendim ki bende küçük bir kutlama yapacağım ama ne yapayım onu bilmiyorumGunaydın kızlar artık yavas tan 1 yas dogumgunlerı baslar grupta
Benım oglum 10 aylıkken basladı sımdı ıstwdıgı yere gıdlyor masalalhBebeiş yürüyen var mı benim kız bildiginz yürüyor artk ama geceleri burnumdan getiriyor
Valla cnm ben buyuk oglanın dogumgunynu yapacağım haftasonu 30 kisi gelecek sımdı den onun telası sardı valla. Ufaklıga sanırım buyuk bir sey yapmıcam hatırlamıyor nasıl olsa aile arasında yaparız diyorum ama gene cok var her an buyuk kutlamaya gecebılırım bana kutlama olsun :)) ilk olunca daha ozenıyor insan bak ben hala ilkine yapıyorum :)))Ya o kadar heveslendim ki bende küçük bir kutlama yapacağım ama ne yapayım onu bilmiyorum
Günaydın canım.5te kalktıkherkese günaydın
Bende 6.20 gibi uykusu gelince tekrar uyuttum ayağıma koydum salonda bir uyandım 7.50 saat. Hala uyuyor. Madem bir saat sonra uyuyacaksın bücür neden kalkıyorsun 5te. Saat 7 mis gibi.Günaydın kızlar. Benim oğlan her saat başı emmeye kalkardı ama akşam sekizden sabah 7:30 8 e kadar uyurdu mutlaka. Gündüz üç uyku uyuyordu ama artık öğle ya da akşam uykusuna çok direndiği için iki uykuya düşürmüştüm. O zamandan beri çocuğa bir hal oldu. 5:30 6 gibi kalkıp kesinlikle uyumak istemiyor. Dün 5:30 kalktı ışığı açmadım emzir salla emzir salla ağladıkça diğerine geç şeklinde bir saat sonunda tekrar uykuya döndürebildim çok şükür 8 e kadar uyumuşuz.
8:50 den 5’e kadar uyanmayan bebek benim için rüyaBende 6.20 gibi uykusu gelince tekrar uyuttum ayağıma koydum salonda bir uyandım 7.50 saat. Hala uyuyor. Madem bir saat sonra uyuyacaksın bücür neden kalkıyorsun 5te. Saat 7 mis gibi.
bu süre uzayacak değil mi?
gerçi benimki 8.50den 5e kadar uyanmadı uyudu hep
Uyuyor ama arada dönüyor sallıyorum beşiği yeniden uyuyor. Gerçi bu da çok şey bana göre.8:50 den 5’e kadar uyanmayan bebek benim için rüyaçok çekiniyorum cesaret edemiyorum ama artık başka çarem kalmadı Şubatta uyku eğitimi için destek alıcam. 1 sene böyle geçti bi kaç sene daha düşünemiyorum
Hep acaba aramızdaki bağ zedelenir mi gerçekten bana güvenini kaybeder mi diye vazgeçtim ama her 40 dakika da bir uyanması artık bi kerede değil bırakıp bırakıp tekrar emmek istemesi.. dayanamayacağım sanırım. Çünkü gün geçtikçe daha kötü bir hal alıyor. Her kalkışta üç kere emiyor sonra üstüne sallama Faslı ve artık çoğu zaman onu ayaklarımdan yatağına bile koyamamış vaziyette uyuyakalmış oluyorum. Sonra tekrar uyanıyor tekrar tekrar tekrar.. Bu durum sağlıklı mı diye soruyorum kendime ikimizinde uykusuz olması, bu uykusuzluk ve yorgunlukla hem ev işlerine hem ona vakit ayıracak, keyifle oyun oynayacak enerjimin olmaması..Serap Reyhanioğlu nun bir paylaşımı. Uyku eğitimi verirken iki kere düşünmeli.
"Arkadaşlarımın bana misafir geldiği bir gün annem her zamanki gibi bizim çocukluğumuzdan bahsetmeye başladı... Yıllarca abimin çok hareketli ve yaramaz, benim ise çok sakin, akıllı uslu, söz dinleyen bir çocuk oldugumla övündü. Abimde yaptığı "hataları" bende tekrarlamadigi icin harika sonuç aldığını üstüne basa basa anlatirdi. O gün yine benim ne kadar sakin ve mutlu bir bebek olduğumu anlatıyordu. Ben hiç ağlamazmışım... Annemle hep ayrı odalarda ve ayrı yataklarda yatmışız. Sabah uyandığımda sessizce durur, dönence ile konuşurmuşum... Ağlamayı bırak sesim bile yükselmezmiş, annem ne zaman uyanırsa o zaman yanıma gelir beni alırmış. Bu hikaye bana çocuğum olmadan önce hiç tuhaf gelmezdi ve ben de çevreme kendimle övünerek anlatırdım. Fakat çocuğum olduktan sonra bu işte bir tuhaflık olduğunu anladım. Bebeklerin sadece üzüldüğü ya da mutsuz olduğu için ağlamadigini, ağlamanin tek iletişim aracı olduğunu, onunla nasıl iletişime geçmemiş olduğuma hayret ettiğimi söyleyerek ekledim; "Peki anne hiç mi ağlamadım? Doğduğum günden itibaren böyle miydim?" Annem duraksayarak ama pişmanlik duymayarak; " Ağladın ama o ağlamadan sayılmaz, çok küçüktün 3-4 aylık civari sen de her bebek gibi ağlıyordun tabi ki". Anneme sordum; "Peki sen ne yapiyordun o zaman? " "Abinde yaptığım hatalari yapmadim kızım. Ağlıyordun, odaya girmeden kapı aralığından bakıyordum, sen ne kadar aglarsan ağla orada bekliyordum, Almanya'daydık ve tüm Alman anneler böyle yapıyordu, cok güzel bir sistemmiş, zaten cok uzun ağlamazdin, kısa bir süre sonra da alıstın. Ondan sonra cok mutlu bir bebek oldun. Hiç ağlamadın. Sen zaten genel olarak sakin ve mutlu bir çocuktun. Senin oğlun çok hareketli ve yaramaz. Sen onunla hiçbir iş yapamazsin, ben o konuda şanslıydım... 2-3 yaşlarında saatlerce sessiz bir şekilde oyuncaklarınla oynardın. Ben hem yemeğimi yapar hem ev temizlerdim...
Dondum kaldım o an. "Anne, nasıl olur da senle hiç iletişime geçmedim?"Yıllardır içimden atamadığım o yalnızlık hissiyle yüzleştim. Ben kalabalıklar içinde kendimi her zaman yalnız hissetmiş, derdimi kimseye anlatamamış, kimseden yardım isteyememiş, kimsenin bana yardım edecegine inanmamış, bu nedenle intihar girişiminde bulunmuş,ama bunu bile ailesine anlatamamış, psikolog psikolog gezen bir insandım. Ne diyebilirdim? Anneme içimdeki boşluğu nasıl anlatabilirdim? Ne desem anlardı?"