Selam kızlar.
Yalnız 2. Günümüz
Sabah bir ağlama seremonisi geçirdik kızımla beraber. Eşim işe gittikten sonra uyumadı mızık mızık, yaklaşık 1 saattir memedeydi ama memnun olmuyoruz hiç sabahları zaten. Bu sabah uykusundan gülücükler saçarak uyanan bebeler nerde yahu
Neyse, kalktık altını değiştirdim, gece yarım kundak yaptığım için terliyor diye her sabah üstünü de değiştiriyorum. Tam o arada bir kustu, üstü başı yatak her yer battı. O arada büyük kızım da 'Elif benim kızım değil, benim bir şeyim değil' diye saçmalıyordu, onu bir fırçaladım git üstünü değiştir diye.
Sinirim bozuldu azıcık ağladım sonra devam, kahvaltı hazırla, yatak topla. Bunların hepsi Elif kucağımda bas bas bağırırken oluyor tabi.
Akşam olunca kendimi daha mutlu hissediyorum çünkü eşim geliyor. Gündüzleri hiç keyfim yok
Bu aralar uyurken kucaktan bırakma çabalarımı rafa kaldırdım. Uyumayınca iyice çıldırdığı için artık 'uyusun da nerde uyursa uyusun' modundayım. Kucakta uyutmakla derdimiz bitse ben onu 24 saat taşıyorum zaten kucakta.
Sürekli şikayet ediyorum ama kızlar gerçekten merak ediyorum bizim gibi olan var mı diye. 2-2 buçuk saatlik bir kucak uykusundan sonra karnını doyuran ve altı temizlenen bir çocuk kucakta gezerken niye ağlar gerçekten biri bana mantıklı bir şey söylesin. Bir bebeğin uyku-meme-temiz bez- anne kucağı dışında neye ihtiyacı olabilir? 'Ben annesiyken bende nasıl susmaz bu çocuk?' falan diye saçma sapan şeyler soruyorum artık kendime.
Hiçbir iş gözüme büyük gelmiyor, yeter ki çocuk ağlamasın. Kucağımda gezerken bas bas bağırıyor kulağımın dibinde, hadi diyorum kendime sakin kal, ama bir süre sonra beynim uyumaya başlıyor o yüksek sesten. Ne yapcaz, bu ağlamalar ne zaman bitecek ya