canim benim ya hiç kaybedecegi aklimizda gelmezdik demi.. bende 30 agustosta kaybettim. tam zafer bayrami.. idari izin olunca mahalle çocuklara çikolata dagitcam.
ben büyük umutla bebegimi kucagimizda almaya hayal ettim hep hayaller ettim..
herşeyimiz almiştik kaybedince beşik kaldi geriye...
(
baktikça ağlıyorum.. hiç giyemediği minik mavi çoraplari öpüp kokluyorum..
ama hiç aklimizda gelmezdik meğerki çok ama çok sevmişim karnimi..
rabbim onu benden çok sevdi ve aldi.. bizi en güzel cennetin köşesine koyacak..
biz melek annesiyiz sende evlat acisini en iyi bilensin..
ben oğlumu rüyamda görmüşüm..18 yaşindakini.. çok yakışıklıydı.. tipki babasina benziyordu. unutamiyorum oğlumu.. hep konuştu o hiç konuşmadi.. sora bir daha göremedim... o rüyanin etkisinde kaldim inanki..
bizi kimse anlamaz.. en iyi anneler anlar.. evlat acisi çeken daha iyi anlar.
şimdi ikinciye hamileyim ama hiç hayal edemiyorum. karnımı çok da sevemiyorum.. korkuyorum