Hoşgeldin canım. Biz daha çocuk doktorumuza gidemedik sağlık ocağında vegaferon du sanırım bu ilaçtan verdiler kızım ne zaman versem yarısını kusup çıkarıyor bugün de kakasında küçücük ilacın kalıntısından gördüm onu vermek istemiyorum ama ilerde kansızlık demir eksikliğiyle ilgili problemlerle karşılaşmasın diye veriliyormuş. Ayrıca bu tür ilaçlar sütle birlikte verilmiyor senin de bahsettiğin sebeplerden dolayı. İlacı verirken dr söylemiştir herhalde emmeden ne kadar önce ya da emdikten ne kadar sonra verileceğini. 45dk-1 saat gibi sürelerdi sanırım. Tahminim anne sütü emilimi hızlı olduğu için süreleri böyle yoksa biz yetişkinlerde 2 saat gibi oluyor.
dr umuz sabahları aç karnına dedi zaten ama süre vermedi verdikten sonra da nasıl bekleteyim aç aç
Canım Allah rahmet eylesin vefat eden kişiye sana da geçmiş olsun. P primavera1985 aslında durumu çok güzel özetlemiş ölüm bizlere ne kadar zor gelse de doğum olayımdan pek farklı değil. Kaçınılmaz bir durum. Aşırı tepkiye gerek yok bence çünkü kaçabileceğimiz bir şey değil Allah korusun yarın öbür gün yanında biri ölse kendinden mi kaçacaksın ya da ev değiştirdin diyelim o evde birilerinin ölmediğini nereden biliyorsun? Bunları düşünerek hayata devam edemeyiz. Şu an çok etkilenmişsin seni anlıyorum. Biraz sert oldu konuşmam ama durum bundan ibaret. Bir anımı da paylaşayım. 5-6 yaşlarındayken henüz ölüm nedir bunu tam algılayamamışken babamın bir arkadaşı vefat etti cenaze evine gittik evlerinin aşağısında ölüyü yıkıyorlardı çocukluk halimle annem bakma falan derken ayakkabılarımı annem giydirirke bakmış bulundum üzerinden 20 yıl geçti ve hala gözümün önündedir. Düşüneniliyor musun tam da ölüm korkusunun yaşandığı yaşam ve ölüm arasındaki farkı anlamlandırmaya çalıştığım bir yaştayken karşılaştım bu durumla ve yıllar yılı cenaze evlerine gitmekten mezar ziyareti yapmaktan kaçındım korktum taa ki üniversite son sınıfta en yakın arkadaşlarımdan birini kaybedene kadar. Onu o haliyle son bir kez görmek için nelerimi vermezdim
cenazesine de yetişemedik otıbüsle arkasından gidince ve aylarca kabullenmekte zorlandım ve ardından bir yas dalgası geldi ve yıktı geçti. Hala aklıma geldikçe sürekli ağlarım Allahım bu acıları kimseye yaşatmasın ama rn yakınımızı bile kaybedebiliyoruz hayat bir şekilde devam ediyor. Kusura bakmayın çook uzattım içimi dökmeye ihtiyacım vardı sanırım. Başınızı ağrıttığım için şimdiden özür dilerim...
Canım ben şöyle yapıyorum zaten bebişlerin acıkma süreleri üç saatin üstüne çıktı ya sabah ilk iş bunu yapmasam da karnını doyurup 1-1.5 saat sonra veriyorum sonra yine bir o kadar sürede acıkıyor zaten. Bilmiyorum belki yanlıştır ama başka türlü olmuyor
mantıklı aslında olabilir niye yanlış olsun ki ayrıca sabah denmesinin nedeni emilim açısından sabah en uygun vakit olduğundan herhalde
Estağfurullah canım ya haklısın ama ne bileyim adamla son konuşan görüşen bnm psikolojim maaf durum da bn son bi kaç yıldır cenaze evlerine gidemiyorum amcaları kaybettiğimde beri psikolojik bi durum bide bu yaz evi taşıyacaktık zaten biraz daha erken olacak sadeceCanım Allah rahmet eylesin vefat eden kişiye sana da geçmiş olsun. P primavera1985 aslında durumu çok güzel özetlemiş ölüm bizlere ne kadar zor gelse de doğum olayımdan pek farklı değil. Kaçınılmaz bir durum. Aşırı tepkiye gerek yok bence çünkü kaçabileceğimiz bir şey değil Allah korusun yarın öbür gün yanında biri ölse kendinden mi kaçacaksın ya da ev değiştirdin diyelim o evde birilerinin ölmediğini nereden biliyorsun? Bunları düşünerek hayata devam edemeyiz. Şu an çok etkilenmişsin seni anlıyorum. Biraz sert oldu konuşmam ama durum bundan ibaret. Bir anımı da paylaşayım. 5-6 yaşlarındayken henüz ölüm nedir bunu tam algılayamamışken babamın bir arkadaşı vefat etti cenaze evine gittik evlerinin aşağısında ölüyü yıkıyorlardı çocukluk halimle annem bakma falan derken ayakkabılarımı annem giydirirke bakmış bulundum üzerinden 20 yıl geçti ve hala gözümün önündedir. Düşüneniliyor musun tam da ölüm korkusunun yaşandığı yaşam ve ölüm arasındaki farkı anlamlandırmaya çalıştığım bir yaştayken karşılaştım bu durumla ve yıllar yılı cenaze evlerine gitmekten mezar ziyareti yapmaktan kaçındım korktum taa ki üniversite son sınıfta en yakın arkadaşlarımdan birini kaybedene kadar. Onu o haliyle son bir kez görmek için nelerimi vermezdim
hergün hergün gelişiyorlar, değişik bişeyleri çıkıyor . Son günlerde altını değiştirirken bacaklarını tutuyor ayağını yakalıyor, otururken ayaklarını yakalamaya çalışıyor çok hoşuma gidiyor. Bazen ben yanında oluyorum ama desteksiz oturtup karşısına geçiyorum bi bakıyorum top gibi yuvarlanıyor 
etrafında sert oyuncağı yoksa yuvarlanıp kendini kurtarmasına izin veriyorum yani ona zarar gelmeyecek şekilde. Dönme konusunda tembel oğlum yeni yeni keşfediyor dönmeyi artık alt değiştirme ünitesinde tek bırakamayacağım 
.
Benim kız da ayakları keşfetti canım sizin gibi altını değiştirirken bacaklarını ayaklarını tutuyor ayaktayken farkederse dikkatli dikkatli inceliyor ayaklarını:) ne güzel şeyler bunlar çok şükür:) benim kız da hiç dönmeye çalışmıyordu birkaç gündür çalıştırıyorum dönmesi için şimdi elinden tutunca kendini çeviriyor dün babası da elini altından çıkarmayı öğretti ona göre hareket ediyor:) bir de dönerken gülmeye başlıyor hoşuna gidiyor sanırım:) dün bir de maden suyu içiyorum yanında inceledi durdu bitirip şişeyi verdim eline yarım saat inceledi babası da kızıyor oyuncak yerine onunla oyalıyorsun diye ne yapayım keşfediyor dedim kendine oyuncak yapıyor diyeGünaydınlar herkese :)
Allahım nasıl bişey bu bebekler
2 gündür çok mutsuzdu gündüz öyle-böyle derken geçiyorda, geceleri beslendikten 1-1,5 saat sonra ağlayarak uyanıyordu geri uykuyadalması zor oluyordu, umarım bugün devam etmez büyüme atağıdır diye düşünüyorum, tabi idrarını, ateşini falan da takip ediyorum.
Canim inşallah dahada iyisindir bugün. En kısa zamanda atlatırsin inşallah.
Merhaba canım benim kızım mama ile beslendiği için dr demir vermedi bize. Sadece anne sütü alan bebekler daha anemik olurmuş. Çünkü mamalara demir ilavesi yapılıyormuş ve fiziki olarak da kızımı solgun görmedi. Aşı için sağlık ocağınaa gittiğimizde vegaferonu verdiler emzirmeden 1 saat somra önerdiler. Salı günü 5.aylık kontrolümüz var dr verecek mi bilmiyorum
kızım sürekli bağırıyo oyun haline getirdi gülerken ağlarken otururken hele yalnız bırakınca kaşları çatıp beni azarlarken :) konuştuğunu sanıyo sanırım çok yorgun bitkin bi haldeyim birde akşam biraz kızımı azarladım uyu diye sonra vicdan ve pişmanlık bi daha yapmıcam diyorum ama heryanım ağrıyoo
Çok geçmiş olsun canım annelik sonsuz sabır gerektirse de biz de sinirlenebiliyoruz kizabiliyoruz canını sıkma aynı şeyleri hepimiz hissediyoruz birkaç gündür aynı bitkinlik bendede var bugün evdeki bütün meyvelerden doğrayıp birde nane limon tarçın ekleyip kaynattim içiyorum inşallah iyi gelir sen de dene istersenKızlar canım burnumda bende kırgınlık var hasta olucam sanırım bebeğim de diş sıkıntısı çekiyor valla analı kızlı babamızın burnundan getiriyoruz
Valla şuan parmAğımı zor oynayıyorum eşime dedim yaptı bişiler sağolsun ...kendime geleyi. Yaoarım canım cok sağ ol
Çok geçmiş olsun canım zaman zaman hepimiz yapıyoruz bebek işi sabır işi. Sonra bakıyorum karşımda dilimi anlamayan bir insan neye kızıyorsun ama çoğunlukla yorgunluktan oluyor hem bebeğin ihtiyaçları hem de evin işi hiç bitmiyor bir de üzerine sen hastasın. İnan ol babalar bizim kadar bile sabırlı değil en azından benimki öyle eşim kızımla ilgileniyor oynatıyor biraz zaman geçiyor kızıma diyorki anneye mi gidicen :)). Varsa evinde ıhlamur kuşburnu çayı yap içine bir çubuk tarçın biraz zencefil bana iyi gelir hepKızlar canım burnumda bende kırgınlık var hasta olucam sanırım bebeğim de diş sıkıntısı çekiyor valla analı kızlı babamızın burnundan getiriyoruz
Canim merak etme kakada ilac kalintilari normalmis. Bana doktor ilaci verdikten sonra en az yarim saat bekleyip oyle emzir dedi.
İyiyim canım çok sağol ya inşallah atlatırım çünkü aklımdan çıkmıyor hiç iyiki sizler varsınız Allah razı olsun hepinizden
Canim seni o kadar iyi anliyorum ki. Ben de 4 sene once babami kaybettim. Kanser hastasiydi ve son evrelerinde ben bakiyordum ona. Son anlarinda kalan zamanimizin kiymetini bilmek yerine hep panik halinde dolasiyordum kollarimda vefat ederse ne yaparim diye. Sonunda bilinci gittiginde hastaneye kaldirildi ve son anlarinda yaninda bile olamadim. Soguk hastane yogun bakiminda makinelere bagli tek basina verdi son nefesini. Keske biraz daha olgun olsaydim o zaman izin vermeseydim hastaneye goturmelerine. Cok haklisin canim cok. Ayrica basimizi agritmadin, bunlari da konusmak lazim, hayati sevinciyle uzuntusuyle iyisiyle kotusuyle kabul etmek lazim.Canım Allah rahmet eylesin vefat eden kişiye sana da geçmiş olsun. P primavera1985 aslında durumu çok güzel özetlemiş ölüm bizlere ne kadar zor gelse de doğum olayımdan pek farklı değil. Kaçınılmaz bir durum. Aşırı tepkiye gerek yok bence çünkü kaçabileceğimiz bir şey değil Allah korusun yarın öbür gün yanında biri ölse kendinden mi kaçacaksın ya da ev değiştirdin diyelim o evde birilerinin ölmediğini nereden biliyorsun? Bunları düşünerek hayata devam edemeyiz. Şu an çok etkilenmişsin seni anlıyorum. Biraz sert oldu konuşmam ama durum bundan ibaret. Bir anımı da paylaşayım. 5-6 yaşlarındayken henüz ölüm nedir bunu tam algılayamamışken babamın bir arkadaşı vefat etti cenaze evine gittik evlerinin aşağısında ölüyü yıkıyorlardı çocukluk halimle annem bakma falan derken ayakkabılarımı annem giydirirke bakmış bulundum üzerinden 20 yıl geçti ve hala gözümün önündedir. Düşüneniliyor musun tam da ölüm korkusunun yaşandığı yaşam ve ölüm arasındaki farkı anlamlandırmaya çalıştığım bir yaştayken karşılaştım bu durumla ve yıllar yılı cenaze evlerine gitmekten mezar ziyareti yapmaktan kaçındım korktum taa ki üniversite son sınıfta en yakın arkadaşlarımdan birini kaybedene kadar. Onu o haliyle son bir kez görmek için nelerimi vermezdim
Başın sağolsun canım Allah size uzun ömür versin
