- 16 Ekim 2012
- 1.066
- 1
doğum Günü ve Saat:31 temmuz 2013
Bebeğin Boyu ve Kilosu: 53 cm- 3690 gr
Hastane Adı:Özel Erdem Hastanesi
doktor adı: Ayşe f.Demir
doğum Şekli:Genel anestezi sezeryan
Kaçıncı Haftada Doğduğu:40+3
Artık 40. haftamızı bitirmiştik;normal doğum çok istiyordum onun için son ana kadar bekleyelim dedik,
çatım gayet güzelmiş normal doğum için,ama doktorumuz 3 gün daha bekleyelim ve bir karar verelim dedi;
son günler deli gibi yürüdüm,temizlik yaptım,açıkcası açılmam olsun diye elimden geleni yaptım;ve 31 temmuz sabahı
yani temmuzun son günü bende bir temmuz annesi olmak için çıktık yola; annem,2 teyzem,kız kardeşim,eşim ve sonradan hastaneye gelen arkadaşlarım ve kuzenlerimde cabası,allah eksikliklerini göstermesin tabii kii...
çıktık çatala doktorum dedi açılma 1 cm ama rahim ağzı yumuşak,yatışı yapalım suni sancıyı deneyelim,tamam dedik
yaklaşık 4 saat kadar suni sancı verildi ama bende tık yok hem açılma 1cmi geçmiyor ve ben ağrı falan hiçbirşey hissetmiyorum; bi doktor geliyo bakıyo bi ebe geliyo bakıyoo yok anam yokk ....doktor sordu napalım alalımmı sezeryana ,dedim çok sıkıldım ve ilerlemede yok,sabırsızlanıyorum zaten bebişimi görmek istiyorum artık.
annem de kendini normal doğurucam diye hazırlamış,sezeryanı duyunca ameliyata giriceğim hissiyle başladı ağlamaya:)) canım annem (anne olunca anlarsın dedikleri bu olsa gerek)
ve sedyeyle indirildim ameliyathaneye;ortada bi yerde bekliyorum bi baktım bir bayan geldi,halimi hatrımı sordu bebeğin adı ne olacak dedi,o güzel isimmiş ama şimdi kolunda bi yanma hissedicen dedi ve tavandaki ışığa bakarken
gözlerimi asansörde odaya çıkartırılırken açtım resmen donuyorum ve dikişlerim acıyoo,ama nasıl bi donma resmen popom titredi..yanımda beni asansörlerle çıkartan kıza soruyorum geçicekmi geçicekmi diye kızda gülümsüyo bana :) demekki narkozluyum diye çok kaile almadı beni :)
velhasılkelam bi anda bizim tüm bekleyenler koridorda beni karşıladı,o acıyla anneme sorduğum şey 'anne güzelmi ' tam 3 kez sormuşum :))
sonra aman allahım hayatımın en güzel şeyi eşimin kucağında ve hemşirelerle geldi,eşim heyecandan bebek kucağında pinu pinu şuna bak güzelliğe bak diyoo ;allahım nasıl bir pamuk
ağlıcam ama okadar canım yanıyoki ağlama şekline girsem daha fena batıyo dikişler ...
rabbime şükürler olsunki evladıma kavuştum,anne olmak çok harika bir duygu;
eşim dediki senden 20 dakika önce bebeği getirdiler,herkes bebeğe koştu ama bi tek annem asansörün kapısında kalmış kızım nerde ben onu beklicem demiş
çok duygulandım sonradan walla cnm annem ...
ve bizimde hikayemiz bukadar detaylara girsem çok uzatıcam kıssadan hisse olsun bizimkide
Bebeğin Boyu ve Kilosu: 53 cm- 3690 gr
Hastane Adı:Özel Erdem Hastanesi
doktor adı: Ayşe f.Demir
doğum Şekli:Genel anestezi sezeryan
Kaçıncı Haftada Doğduğu:40+3
Artık 40. haftamızı bitirmiştik;normal doğum çok istiyordum onun için son ana kadar bekleyelim dedik,
çatım gayet güzelmiş normal doğum için,ama doktorumuz 3 gün daha bekleyelim ve bir karar verelim dedi;
son günler deli gibi yürüdüm,temizlik yaptım,açıkcası açılmam olsun diye elimden geleni yaptım;ve 31 temmuz sabahı
yani temmuzun son günü bende bir temmuz annesi olmak için çıktık yola; annem,2 teyzem,kız kardeşim,eşim ve sonradan hastaneye gelen arkadaşlarım ve kuzenlerimde cabası,allah eksikliklerini göstermesin tabii kii...
çıktık çatala doktorum dedi açılma 1 cm ama rahim ağzı yumuşak,yatışı yapalım suni sancıyı deneyelim,tamam dedik
yaklaşık 4 saat kadar suni sancı verildi ama bende tık yok hem açılma 1cmi geçmiyor ve ben ağrı falan hiçbirşey hissetmiyorum; bi doktor geliyo bakıyo bi ebe geliyo bakıyoo yok anam yokk ....doktor sordu napalım alalımmı sezeryana ,dedim çok sıkıldım ve ilerlemede yok,sabırsızlanıyorum zaten bebişimi görmek istiyorum artık.
annem de kendini normal doğurucam diye hazırlamış,sezeryanı duyunca ameliyata giriceğim hissiyle başladı ağlamaya:)) canım annem (anne olunca anlarsın dedikleri bu olsa gerek)
ve sedyeyle indirildim ameliyathaneye;ortada bi yerde bekliyorum bi baktım bir bayan geldi,halimi hatrımı sordu bebeğin adı ne olacak dedi,o güzel isimmiş ama şimdi kolunda bi yanma hissedicen dedi ve tavandaki ışığa bakarken
gözlerimi asansörde odaya çıkartırılırken açtım resmen donuyorum ve dikişlerim acıyoo,ama nasıl bi donma resmen popom titredi..yanımda beni asansörlerle çıkartan kıza soruyorum geçicekmi geçicekmi diye kızda gülümsüyo bana :) demekki narkozluyum diye çok kaile almadı beni :)
velhasılkelam bi anda bizim tüm bekleyenler koridorda beni karşıladı,o acıyla anneme sorduğum şey 'anne güzelmi ' tam 3 kez sormuşum :))
sonra aman allahım hayatımın en güzel şeyi eşimin kucağında ve hemşirelerle geldi,eşim heyecandan bebek kucağında pinu pinu şuna bak güzelliğe bak diyoo ;allahım nasıl bir pamuk
ağlıcam ama okadar canım yanıyoki ağlama şekline girsem daha fena batıyo dikişler ...
rabbime şükürler olsunki evladıma kavuştum,anne olmak çok harika bir duygu;
eşim dediki senden 20 dakika önce bebeği getirdiler,herkes bebeğe koştu ama bi tek annem asansörün kapısında kalmış kızım nerde ben onu beklicem demiş
çok duygulandım sonradan walla cnm annem ...ve bizimde hikayemiz bukadar detaylara girsem çok uzatıcam kıssadan hisse olsun bizimkide
doğum hikayemi anlatmayı çk isterdim ama ortalık bizim baya bi karıştı 
yazıp da o mutlu günlerimin malesef kararmasını hatırlamak istemiyorum bi ara anlatmaya çalışabilirim duruma alıştığımda 
ana oğul uyuyarak geçiriyoruz vaktimizi
mutlu haberi yaklaşık 2 sene sonra aldık ve dünyalar bizim olmuştu..allahım o yüce duyguyu annelik duygusunu banada yaşatacaktı nihayet
