-
- Konu Sahibi snowflakeN
- #41
ALLAH analı babalı büyütsün inş. sağlıcakla darısı bizlere inş.
bdt:2 mayis 2013
dogum tarihi:13 nisan 2013
forumda bildiginz gibi 1 ay once hastanelik olmustum erken dogum tehdidi ile o gundn sonra 1 ay boyunca kasilma onleyici ilac kullandim ta ki 37 haftayi doldurana kadar,37+0 da dr kontrolune gittik suyumuz hala fazlaydi ama yavrumun gelisimi 1 hafta geriden geliyrdu,dr suyu fazla oldugu icin kafasi kanala giremiyor hala yuzuyor icinde ,1 hafta daha bekleyelim bu hafta icinde gelmezse haftaya dogumunu suni sanciyla baslatalim dedi,biz de ok dedik bu arada ilaci da biraktim bzi bir heyecan sardi 1 hafta sonra gelicek diye.
gunlerden cuma aksami ( drla persembe konustuk) ,zaten bir kac gundur yumusak tuvalet yapiyorum yedigim seyler ayni farkli birsey de yemedim beni ishal yapick,suphe var icimde ama hala konduramiyoruz erken diye,o aksam tuhaf hafiften bel ve karin agrim var ama gazdir diye onemsemedim,uyuduk ama esim horluyor yanimda :) ben agridan kivraniyorum agri da sadece bir yerden vuruyor,ne bileyim ilk dogumum ,dogum agrisi nedir bilmiyorum ki gaz diyorum icimden yuruyorum gecmiyor yatiyorum gecmiyor,wc ye ciktim ishal olmusum ne varsa bosallttim icimi ama agri gecmiyor,en sonunda esimi uyandirdim kalk hastaneye gidiyoruz diye ,kv bizde buarada hazirlandik giderken kv dedi ki dogum sancisi bu :) biz onu evde biraktik gittik.hastaneye girmemizle gorevli dr geldi asagidan parmakladi beni dedi dogumun baslamis dedi basladi mi bir korku bende kadin parmakladikca canim okadar yandi ki ama nasil bagiriyorumm elleme beni diye,sonra odaya aldilar beni nst ye baglandim hersey normal sancilarimvar vs,esime dedimki git anneni ve cantayi getir trafik yokken ,o gitti.bu arada hala drum yok ortada,gorevli dr geldi parmakldi gene acilman 1 cm oldu dedi sonra suni sanci verdi,aci esigim dusukmus epidural yapicaz dedi ,tekrar nstye bagladilar beni ,kizimin kalp atisi 50lere dusmus benim ki firlamis hemen cagirdilar dr u sola yatirdilar beni ama ben panik etrafimda bir suru hemsire vs iyice korktum bu sfer kizimin kalp atisi 200 e vuruyor benim dr um geldi bu arada, esimle annesi de geldi bana oksijen taktilar herkes panik oldu ,dr dedi bebegi almamiz lazim hemen acil dedi ,beni hazirladilar ameliyathaneye dr a uyutun beni diye yalvardim,sonrasi gozumu actigimda hersey bitmis beni bekletiyorlar 30 dakika gozlem icin,bu arada kizimi yogun bakima almislar ama herseyi normal ,esimle kv gostermisler sevincten ne yapacaklarini sasirmislar
esim geldi yanima kizim nasil diyorum ama o da konusamiyor heyecandan :)) beni odaya aldilar sonra da kizimi getirdiler bu benim mi diye aglamaya basladim esim de benimle beraber ,cok guzel bir duygu allahim herkese nasip etsin
ilk sutumu aksama dogru verdim kizima ,hemsireler yardim etti ,hastaneden cikarken bize dediler cok iyi bir anne olucaksin 1 seferde ogrendin emzirmeyi neler cekiyoruz ogretene kadar biz burda diye dediler,simdi kizim 1 haftalik oldu duzenimiz daha oturmadi ama yavas yavas alisiyoruz hep beraber uykusuzluga :)allahtan cok aglayan bir bebek degil yavrum
darisi sizlerin basiniza
benım mucızem de evlılıgımızın 4. yılında kondu gobusume:))hıc ummadıgım anda yuvama huzur getırdı mınıgım:)
seker bayramının 2. gunuydu hamıle oldugumu ogrendıgımde esımde bende dunyalar bızım olmustu hayatımız tamamen degıstı melegım cok guzel hamılelık gecırttı bana hıc sıkıntım olmadı sukur kontrollerd hersey yolunda gıdıyordu gelısımı ondeydı .ve ben sezeryan ıstıyordum normalden cok korkuyordum:)
8 ısan pazartesı kontrole gıttıgımde 12 nısana karar verdık doktorumla :) vee gun geldı cattı
o gece uyuyamam demıstım ama 1 gıbı uyumusum 5 te de kalktım dusumu aldım sacımı yaptım hazırlandım 6:30 da evden cıktık annelerı aldık 7 de hastanedeydık yatısım yapıldı odayı susledık saat 8 gıbı bnden once doguma gırecek olan hastayı hazırladılar yan odamdaydı sonra senı alıcaz dedıler .anestezı uzmanı geldı konustuk spınal ıstıyorum dedım bel fıtıgım engelmı dedım hayır dedı.saat 9 a gelıyordu bebek sesı geldı o bebek dogmustu ve benı hazırlamaya geldıler.oyle tuhaf duygular ıcındeydım kı korkuyorudum heyecanlıydım mutluydumm:)annem gıydırdı benı yatırdılar saat 9:05 te hadı gıdıyoruz dedıler.sedyeye aldılar benı kımseyı opmedım opemedımel salaldım sadece gelmeyın dedım.eşim elımı tuttu yurudu sedyeyle allaha emanet ol dedı orda ıkımızde koptuk zaten ben elını bıraktım yuzumu kapadım gormesın benı aglayarak dedım .tabı bu arada herkez aglıyormus ama ben gormedım.dogumhaneye gırdım bı davulla karıslamadıkları kaldı benı o kadar komıklerdıkı ben kahkaha atmaya basladım:)cok tatlı bı ekıptı hepsı gençti:)masaya oturttular benı basımı one egdım spınal ıgnemı oldum hıc ama hıc canım yanmadı sımdı ayakların ısınacak ve uyusacak dedıler ya uyusmzsa dedım o zmn uyusmadan keserız bıde dedıler:)yatırdılar benı ellerımı bagladılar ama bu arada hep konustuyorlar benı kendı aralarında bebegımın gobek adını tartısıyorlar o dıyo alı olucak dıgerı arda olucak dıyo :)))sonunda ardada kendılerı karar verdı:)doktorum geldı elımı tuttu sımdı baslıyoruz kızım dedı .zaten doktorumu gorunce ıcım feerahladı ona ayrı guvenıyorum.bu aradaa basımda genc bı cocuk beklıyo adı ardaymıs dedımkı bacakalrım uyusmadı hıssedıyorum ben o zmn bacagını kaldır dedı tabı kaldıramadım:)sonra muhabbet etmeye basladık ve amelıyat basladı:)ıcımden dıyorumkı esım benı bu cocukla muhabbet ederken gorse ne yapar acaba:) sonra dedıkı sımdı bı baskı hıssedeceksın o anda sankı omuzlarım cekılıyor gıbı oldu 3-4 hamlede tamamdır dedıler noldu dedım:)bı baktım yukardan oglumu gosterdıler bana bembeyaz heryerıı ardaya dedımkı foto cekermsıın:)tmm dedı fotolarını cektı.sonra mıdem bulandı cok bulanıyo dedım tmm dedı cıkarmamm ıcın kova getırdı ogurdum ama cıkarmadım ıgne yaptı hemen .tam bulantım gectı basım cok agrıdı onu da soyledım yıne ıgne yaptı hemen gectı .sonra uyumusum:)ara ara uyandım ne kadar kaldı dıyorum daha 3 saat var dıyolar:)9:10 da doguma gırdım tam 10 du amelıyathane kapısında hasta bakıcıların benı gelıp almasını beklıyordum benı cıkartılar sadece esım kapıdaydı herkez bebegın yanındaymıs gozlerı dolu doluydu nasıl dedım cok guzel dedı ıyı mı dedım evet odada bızı beklıyor dedı.odaya gırdım kucagıma verdıler .o an belkıde hayatımda hıc yasamadıgım duyguları yasadım cok ama cok farklıymıs:)
oglusum sarılık oldu 2 kere hastaneye yatırdık ve bugun aldık ınsallah gecer gıder hemen
Eki Görüntüle 691757
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
Allahım hayırlı sağlıklı sıhhatli uzun ömür nasip etsin zafer yiğitebenım mucızem de evlılıgımızın 4. yılında kondu gobusume:))hıc ummadıgım anda yuvama huzur getırdı mınıgım:)
seker bayramının 2. gunuydu hamıle oldugumu ogrendıgımde esımde bende dunyalar bızım olmustu hayatımız tamamen degıstı melegım cok guzel hamılelık gecırttı bana hıc sıkıntım olmadı sukur kontrollerd hersey yolunda gıdıyordu gelısımı ondeydı .ve ben sezeryan ıstıyordum normalden cok korkuyordum:)
8 ısan pazartesı kontrole gıttıgımde 12 nısana karar verdık doktorumla :) vee gun geldı cattı
o gece uyuyamam demıstım ama 1 gıbı uyumusum 5 te de kalktım dusumu aldım sacımı yaptım hazırlandım 6:30 da evden cıktık annelerı aldık 7 de hastanedeydık yatısım yapıldı odayı susledık saat 8 gıbı bnden once doguma gırecek olan hastayı hazırladılar yan odamdaydı sonra senı alıcaz dedıler .anestezı uzmanı geldı konustuk spınal ıstıyorum dedım bel fıtıgım engelmı dedım hayır dedı.saat 9 a gelıyordu bebek sesı geldı o bebek dogmustu ve benı hazırlamaya geldıler.oyle tuhaf duygular ıcındeydım kı korkuyorudum heyecanlıydım mutluydumm:)annem gıydırdı benı yatırdılar saat 9:05 te hadı gıdıyoruz dedıler.sedyeye aldılar benı kımseyı opmedım opemedımel salaldım sadece gelmeyın dedım.eşim elımı tuttu yurudu sedyeyle allaha emanet ol dedı orda ıkımızde koptuk zaten ben elını bıraktım yuzumu kapadım gormesın benı aglayarak dedım .tabı bu arada herkez aglıyormus ama ben gormedım.dogumhaneye gırdım bı davulla karıslamadıkları kaldı benı o kadar komıklerdıkı ben kahkaha atmaya basladım:)cok tatlı bı ekıptı hepsı gençti:)masaya oturttular benı basımı one egdım spınal ıgnemı oldum hıc ama hıc canım yanmadı sımdı ayakların ısınacak ve uyusacak dedıler ya uyusmzsa dedım o zmn uyusmadan keserız bıde dedıler:)yatırdılar benı ellerımı bagladılar ama bu arada hep konustuyorlar benı kendı aralarında bebegımın gobek adını tartısıyorlar o dıyo alı olucak dıgerı arda olucak dıyo :)))sonunda ardada kendılerı karar verdı:)doktorum geldı elımı tuttu sımdı baslıyoruz kızım dedı .zaten doktorumu gorunce ıcım feerahladı ona ayrı guvenıyorum.bu aradaa basımda genc bı cocuk beklıyo adı ardaymıs dedımkı bacakalrım uyusmadı hıssedıyorum ben o zmn bacagını kaldır dedı tabı kaldıramadım:)sonra muhabbet etmeye basladık ve amelıyat basladı:)ıcımden dıyorumkı esım benı bu cocukla muhabbet ederken gorse ne yapar acaba:) sonra dedıkı sımdı bı baskı hıssedeceksın o anda sankı omuzlarım cekılıyor gıbı oldu 3-4 hamlede tamamdır dedıler noldu dedım:)bı baktım yukardan oglumu gosterdıler bana bembeyaz heryerıı ardaya dedımkı foto cekermsıın:)tmm dedı fotolarını cektı.sonra mıdem bulandı cok bulanıyo dedım tmm dedı cıkarmamm ıcın kova getırdı ogurdum ama cıkarmadım ıgne yaptı hemen .tam bulantım gectı basım cok agrıdı onu da soyledım yıne ıgne yaptı hemen gectı .sonra uyumusum:)ara ara uyandım ne kadar kaldı dıyorum daha 3 saat var dıyolar:)9:10 da doguma gırdım tam 10 du amelıyathane kapısında hasta bakıcıların benı gelıp almasını beklıyordum benı cıkartılar sadece esım kapıdaydı herkez bebegın yanındaymıs gozlerı dolu doluydu nasıl dedım cok guzel dedı ıyı mı dedım evet odada bızı beklıyor dedı.odaya gırdım kucagıma verdıler .o an belkıde hayatımda hıc yasamadıgım duyguları yasadım cok ama cok farklıymıs:)
oglusum sarılık oldu 2 kere hastaneye yatırdık ve bugun aldık ınsallah gecer gıder hemen
Eki Görüntüle 691757
okurken çok fena oldum Allah bağışlamış sizi ailenize,mucize bebek oğlun.Allah hayırlı uzun ömür versin.hep böyle mücadeleci olsun inşallahbebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
bebek : yaman
hastanedeki lakabı: tıfıl bebek (babası çok kızıyor ama hemşire ablaları öyle diyor)
doğum tarihi: 15.04.2013
haftası: 34+5
kilo :2360 gr
boy: 46 cm
25 Ağustos 2012 tarihinde evlendim ve en son 15 ağustosta adet olmuştum hesabıma göre balayı yumurtlama dönemine denk geliyordu ve biz bile isteye korunmadık bebeğimiz olsun dedik ve ben evlendiğimizden beri hiç adet olmadımeylülün 20 si gibi kendimden çok emin bir şekilde test yaptım 2 çizgiyi görünce eşimin ilk işi sigara paketim kırıp çöpe atmak oldu..ben bebeği istiyordum ama 15 yıldır beraber olduğum sigaradan vazgeçmek zorunda olmak çok koydu..neyse ki bebeğim için iradeli davrandım ve kaçamak dahi yapmadım.
hamileliğim boyunca yaşadığım en büyük sorun şeker oldu..yüklemede 192 çıktı..dahiliye diyet verdi 24. haftadan itibaren sıkı bir diyet yaptım..32. haftada doktorum şekerimin düşmüş olduğunu hatta kendininkinden bile daha iyi olduğunu söyleyince biraz şıparıp diyeti hafiften bozdum..
32. hafta çalışamaz raporumu alıp evde tembellik etmeye başladım..anneler kv falan mayısta gelecekti çünkü sata göre doğumum 22 mayıstı..ben öyle tembellik yaparken sağolsun kk da bir arkadaşım (eda) gülçin bence sen bebeğin kıyafetlerini yıkamaya başla dedi..üst üste beklenmeyen erken doğumları da görünce ben de tırstım ve bebeğin eşyalarını 1 haftada ancak yıkayıp ütüleyebildim..her gün acaba doğurur muyum düşüncesiyle kendimi motive edip etrafı toparladım yoksa çok tembelleşmiş ve ağırlaşmıştım..
gelelim 15 nisan gününe ..günlerden pazartesi hafta sonunu arkadaşlarımızla geçirmiştik biraz yorucu da olsa değişiklik iyi gelmişti..sabah eşim işe giderken giyecek pantolon bulamadı hepsi kirlideymiş ..ben de evde değildik ki nasıl yıkasaydım falan diyorum..hep bahane hep bahane dediben de o günkü planımı çamaşır yıkamak üzrüne yaptım..eşimin arkasından kalktım ve kalkmamla vajinaya bıçak saplanması iğne batması gibi bir şey oldu..resmen içim çekiliyordu..herhalde yalancı sancı dedikleri böyle bir şey dedim..ilk iş makineye çamaşır attım eğilip kalkarken daha da acı veriyordu..sonra kahvaltımı yapıp pc başında pinekliyordum acım da geçmişti..sağ tarafıma doğru yatar pozisyondaydım ki bir anda vajinadan bir şey çıktı..akıntıdır dedim ama içim rahat etmedi hafifçe eşofmanı indirdim çamaşırımda pembemsi bir kan gördüm..bir anda neye uğradığımı şaşırdım...hemen ayağa kalktım ayağa kalkmamla kan boşaldı..wc ye koştum şakır şakır kanıyorum ve koca bir parça düşürdüm..hemen eşimi aradım benden kan geliyor dedim..eşim istanbulda çalışıyor biz gebzede oturuyoruz en az yarım saat sürer gelmesi o da trafik olmazsa..çok panik oldu sürekli arıyor ambulans mı çağıralım taksiye mi binsen doktoru aradın mı diye..bu arada yolda tabi uçarak geliyor ama benim kanamam çok fazla..doktoru arıyorum ama muayenede herhalde cevap vermiyor biz size döneceğiz dediler.eşimin aklına birden arkadaşı gelmiş Tuzladaymış onu aramış hemen bizim eve yetiş diye..ben üzermi değiştirene kadar geldi arkadaşı..yol boyunca düşündüğüm tek şey bebeğn yaşayıp yaşamadığıydı..çünkü kahvaltı edince çok fazla hareket ederdi bir anda en son sabah yatakta çok hareket ettiğini sonra hiç oynamadığını hatırladım..Allahtan hastane yakındı hemen doktorun odasına girdim beni muayeneye aldılar alttan bakacaklar ama bacaklarımı çatala koymamla kanlar yine boşaldı..doktor eyvahh eyvaahhh hemen usg dedi..karnıma koydu kalp atışı var hemen sedye iste ameliyathaneyi ara hazırlansınlar acil sezeryan dedi..ben ağlamaya başladım ama çok küçük daha diye..doktorum evet çok küçük ama vakit kaybedemeyiz bebek eşinden ayrılmış dedi..dünyalar başıma yıkıldı..ve biz hala sedye bekliyoruz bir türlü gelmiyor..asistanı sedye yokmuş diyor..doktorum gel böyle ben şimdi seni hazırlayacağım dedi belime çarşaf sardı bantladı ..o sırada eşim geldi yüzünü hiç unutmuyorum (zavallım otobandan gelmiş ve nasıl geldiğimi bilmiyorum dedi daha sonra öğreniyorum tabi otobanın yanında çimler olur ya oralardan gelmiş arabayı caddenin ortasında öylece bırakıp çıkmış, çekmişler) neyse sedye de gelmeyince doktorum bana koş dedi..biz eşim de yanımda koşarak asansöre gidiyoruz..asansör bir türlü gelmiyor..eşim herkese bağırıyor..hemen ameliyathaneye girdim..dönüp de eşime bakamadım bile..içeride hazırlıklar başlamış doktorum bana hemen bir önlük verin diye bağırıyor başlarım ben böyle hastaneye diye sinirleniyor..anestezi uzmanı kaç haftalıksın aç mısın tok musun diye sordu tokum dedim..doktor aç tok bakmayın hemen verin narkozu dedi..uyudum ve uyandım..hasta bakıcılar ,hemşireler var etrafta her yer bulanık, ağlamıyorum ama gözümden sürekli yaşlar akıyor saçlarımın sırılsıklam olduğunu hissediyorum..karnımda çok fazla bir acı hissediyorum..bir erkek hasta bakıcı var başımda oğlun oldu diyor..çok tatlı bir şey az önce gördüm ben diyor..rüyada değil miyiz diyorum gülüyorlar..ben rüya sanmıştım diyorum hayır rüya değil gerçek diyorlar..ben tekrar uykuya dalıyorum..bir hemşire beni uyandırmaya çalışıyor sedyenin metal yerlerine vurarak şarkı söylüyor ''her şey güzel olacak senle oluncaaaaa'' hadi uyan artık diyor..bu arada biri telde konuşuyor glcn80 nin bebeği çıplak kalmış kıyafeti yokmuş diyor..ben duyuyorum ve üşüyor mu diye ağlıyorum..yok yok sıcak havluya sarılı o diyorlar..
bu arada ameliyathanede o kadar beklememin nedeni doğum katında boş oda olmaması ve bana oda bulmaya çalışmaları..devlet hastanesinde de değiliz bildiğiniz medical park..eşim kapıda dokuz doğurmuş tabi..bir teyze sakin ol oğlum diyerek onu biraz yatıştırmış..sonra glcn80 in bebeğiiiiiiii diye bağırmışlar..baba gelsin demişler..küvezin içinde ciyak ciyak bağırıyormuş..bir taraftan bebeğin kıyafetlerini getir bir taraftan hastaneye giriş yap ödeme yap diyorlarmış..onun aklı bende tabi..sonunda başka bir katta beni odaya çıkarttılar..eşim eve çantamızı almaya gitti..bu arada herkese haber vermiş..onun annesi antepten uçakla benimkiler ayvalıktan arabayla yola çıkmış..eşimle bebek aynı anda odaya geldi..kıyafetlerini giydirip yanıma koydular..0 beden hastane çıkışı bile üzerinde kocaman duruyor..meme başımı sıktılar hemen süt geldi..oğlum anında kaptı memeyi..hemşire çok istekli emmeye dedi..sonra başladı açıklama yapmaya..mıyık mıyık hırıl hırıl tuhaf sesler geliyor bebekten bunlar normal değil dedi..erken doğum olduğu için solunum yetersizliği var şimdi deneme yapıyoruz bazı bebekler emince düzeliyor siz emzirin bir şey olursa beni çağırın dedi eşim de sen gitme biz ne bilelim ne normal ne değil dedi..bu sesleri takip edin dedi kız..eşim eğer bu çocuğa bir şey olursa ortalığı yıkarım ama dedi..ona rağmen gitti ..biraz emince sesi tuhaflaştı panik olduk eşim hemen gitti doktorları çağırdı..artmış hemen yoğun bakıma alıyoruz dediler..
akşama doğru ailelerimiz geldi herkes perişan..bebek 1 hafta 10 gün kadar y.bakımda kalacak denmiş..bir ara doktorum uğradı aslında o an bebeğimin de benim de yaşıyor olmamın bir mucize olduğunu öğrendik..benim içimde damar yolu tamamen açılmış kanıyormuş açtığında bebek başka yerde plesenta başka yerdeymiş..oğlum kanın içinde yüzüyormuş..doktorum çok mücadeleci bir çocukmuş yaşıyor olması mucize dedi..eğer benim kanım da pıhtılaşmasaymış seni de kayberderdik dedi..% 1 görülen bir durummuş..tam sebebi bilinmiyor genellikle trafik kazaları sonucu ya da hamileliği boyunca esrar kokoin gibi uyuşturucu kullananlar da görülürmüş..bugün 8. gün oğlum hala y. bakımda ama çok şükür iyi..solunumu düzeldi..artık biberonu da beni de emebiliyorher gün gidip emziriyorum.doktoru bugün yarın çıkar dedi..heyecanla oğlumun gelmesini bekliyorum..
canım gozunaydın Allah analı babalı buutsun zor bır dogum hıkayesı olmus ama cok sukur bebeısımızde sende ıyısın.... merak ettım doguncamı bu adı verdınız adının hakkını vermıs vallla ıns en kısa zamnda saglıcakla kucagınada alırsın....
bebek : nisa nur38+6 hafta
hastane : istanbul çapa medilife
tarih : 23 nisan
ve işte buraya yazıyorum ne büyük bir heyecandır bu
eşimle evleneli 2 yıl oldu.hiç korunmadık ama bebeğimiz olmuyordu hastaneler tahlilller ilaçlar iğneler çare olmuyordu.umudumuzu kesmiştik 2 aydır bırakmışdım doktorları olursa olur diyordum adetim 7 gün gecikmişti eşim test yap diyordu ama ben yok yapmam yine negatif diyorum.eşim beni dinlemeden test almış ve yapmam için ısrarlarını arttırmışdı. ertesi sabah tuvalet için saat 6 gibi uyanmışdım teste gözüm ilişince yapım bari dedim teste idrarı damlattım ve sonuca bakmadan yattımuyandığımda testi atmak için alcaktım ki oda ne çift çizgi ağlayarak eşimi uyandırdım baba oluyorsun dedim şoktaydı öle böle derken kusmaklar kramplar ağrılar ve sona gelmişdim spinal sezeryan olcaktım 23 nisan a kararlaştırdık doktorumla. doğuma 2 gün kala uyku nedir unutmuşdum heyecandan 23 nisan geldi sonunda saat sabahın 3 ü ben ayaktayım son kontrollerimi yapıyorum sonkez karnıma bakıyorum kızım tekmeliyor saat 6 eşim kalktı hazırlandık ve 7 bucukda hastanede yatışım yapıldı günün ilk bebeği kızım olacaktı hazırlıklarım başladı serumlar nst derkennnnn ve işte o an ameliyathaneye dedi hemşire gidiyordum herkes peşimde el sallıyor eşim yanımda öpüyor beni sürekli ve işte ordayım ameliyathanede heyecandan bayılcam içeride 10 kişi vardı ameliyat sırasında biri tansiyon bakıyor biri belimden iğne yapıyorum biri benle konuşuyor "heycan varmı" dedi olmazmı dedim ya delimisin başladılar gülmeye ve uyustum sonunda ayaklarım yok gibiydi yattım doktorum geldi radyo açık bangır bangır müzik hemşireler sarkıya eşlik ediyor ve o sırada radyoda kızımla benim şarkım çalıyor "mustafa cecli - sevgilim " bende sarkıya eslık ediyorum ve doktorum bağırıyor "hazırmısın" diyorum "hazırım baslayalım artık" doktorum diyorki "ameliyat başladı bebegi görmeye hazırmısın" bir kahakaha daha kopuyor ve içeride ki o 10 kişi hep bir ağızdan "işte geliyorrrrrrrrrrrrr "diye bağırıyor ve o gürültü arasında kulaklarımda çınlıyor ağlama sesi işte kızım ağıyorum tansıyonum fırladı hemsıreler "sakın ol" dıyor ama nasıl olayım sakınlestırıcı yaptılar basım donuyor bayılcam heycanlıyım ve ıste yanımda prensesım getırıyorlar öpüyorum onu herşey değişiyor eşim kapıdaymış o sırada kızımı ona götürüyorlar ağlamış kıyamam sonra odamdayım herkes mutlu heyecanlı eşim bana sarılıyor ben aglıyorum üzerim değiştiriliyor kızımı sordum hemen " nerde" diye dediler "getiriyorlar hazırlanıyor" süslü kızım benim derken o ağlama sesi geliyor kulağıma ve kızım kapıdan giriyor kucakladım öptüm mis kokulum ya aranıyordu ağzı açık ne tatlı anlatamam hemen emziriyorum eşim kızının ellerini öpüyor öle heycanlıki ve işte yanımda diyorum karnımda tepicikler atan pprenses bu demek nasılda güzel cennet kokulum
darısı sizlere kızlar azkaldı dayanın inanın bana o ilk karşılaşma ilk emzirme ilk gözgöze geliş o mis gibi koku aman yarabbim yaşamın anlam kazanıyor. dünya artık kızımın etrafında dönuyor benim için azönce emzirdim uyuyor özlüyorum odasında uyurken hep yanında olmak istiyorum darısı sizlere inşallah
BDT:27 nisan enim mucizemide 08.2012 ogrendim ama dr um he her seferinde bir kusku koyuyodu icime ilk rendevumda kesenin bos oldugunu sonra tmm bebek var ama kucuk dedi sonra ikili test riski biraz yuksek cikti amniyosentez yaptirmami soyledi yaptim ama icim rahatti cok sukur ve ogun ogrendik cinsiyetini 18 haftalikken ve buna en cokta oglum sevindi bir kardesinin olacagina iki gunum yatakta gecti dikkat etmem gerektigini soylemisti dr um cok sukur onuda atlattik seker kontrolunde sekerim cikmadi dunyalR benim olmustu cunku bundan onceki hamileligimde gebelik sekerim cikmisti demekki her seferde cikmaya biliyomus ama her seferinde dr jm kontrol ediyodu cok sukur cikmiyodu bu dan sonra hamileligim rahat gecmeye basladi taki 35 haftalik olana dek oglen vaktiydi uzandigim yerde. Malkmaya calisirken icimden bir seyin citirdadigini hissettim wc ye gittigimde kani gordum ve tabi cok korktum cunku ikinci dogumumda plesanta ayrilmasi yasamistim kanamam olmustu odum koptu bebegime birsey olur diye neyse hemen esimi aradim calisiyo otobandan gelse bile gelmesi bir saati bulur bana taksiye bin dedi tabi hastaneyide aradim ambulansla gelindexeiler ama ben yalnizdim komsulardanda utandim taksi cagirdim neyseki dr kontrol etti her sey normal nst de sancim cikti iki hap verdi oda gecti ama dort gun hastanede kaldim ve gelelim 38 ci haftaya yani son randevuma dr um artik beklememize gerek yok bebe gin kilosu iyi ve daha once yasadigim plesanti ayrilmasindan dolayi nisan ayinin 15 ne gun verdi 14 nisan saat 12 sonra ac kalmami sabah ozel bir ilacla yikanip saat 10:30 randevu verdiler hastaneye geldim nst baglandim tansiyonuma bakildi kalbim biraz hizli atiyodu hemsire hecanlimisin dedi ben biraz korktugumu soyledim giydrildim ve ameliyathanenin yolu bende bir heyecan ve korku anestezist geldikonustuk birazve sri bendeydi spinal yapiliyo ama hic agrimadi desem yeridir ayaklarimda bir hos sicaklik hissettim uyustugumu kontrol ediyolar ben durmadan hissedecekmiyim uyusmadim diyorum sonrasoguk bir seyle vu uduma dokunuyolardi ust tarafta hissediyordum soguk birsey oldugunu bacaklarimadokunuyolar hissediyorum ama soguk oldugunu hissetmiyordum dr um tmm iste uyustugumu soyledi cok rahatti bundan sonrasi hic bir sey hissetmedim elimi tutan dr um soyluyodu gelismelri konusurken bebegin oldu dediler ama bana gostermeden kacarcasina goturdu ne oldu acaba diye dusunurken havluyasarip konrolleri yapilmis geldi yanima o duygu ancak yasamak lazimhala bu benimmi diye dusunuyorum dunyayi verseler bukadar se inmez insan yuzume dokundurdu hemsire yumusacik pamuk gibi agliyodu yuzume dokundurunca hemen sustu sonra babasinin yanina goturduler benimde amliyatim bitince tekrar yanima getirdiler hemen sutum gelmediucuncu gunu geldi bugun 10 gun oldu uyuyo yoksa bu kadar uzun uzun yazamazdim hakkinizi helal edin dogum yapmislara hayirli ugurlu yapacaklarada Allah kolaylik versin unuttum ismimiz Muammed