Nerden başlayacağımı bilemiyorum.. Hamilelik öncesi,doğum ve doğum sonrası bol macera...Ben bir mucizenin annesiyim.. Her anne bir mucizeye sahiptir aslında ama benim kızıma mucize demem çok farklı...
Evlendikten 4 ay sonra bebek istemeye başladım ama bir süre olmadı .. doktora gittiğimde asla çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve gerçekten yıpratıcı günler başlamıştı benim için.. 01/08/2012 öğrendim ve aradan 22 gün sonra mucizem geldi :) doktorumun bana asla dediği zaman aslında hamileymişim ve 3 tane kesem olduğunu öğrendim .. doktora tekrar gittim ve kesemin bozuk olduğunu küretaj olmam gerektiğini söyledi tabi ki olmadım beklemeyi tercih ettim.. ertesi hafta kesemin sağlam ama boş olduğunu dedi ve tekrar küretajı önüme attı .. hastaneden kaçtım ve o gün hiç onaylamasam da özel bir hastaneye gittim ve bir bebğimin yaşadığını öğrendim dünyanın tabusu verdiler sanki bana ... 2 kesem boş bir tanesinde mercimek tanem vardı çok şükür...günlerce ağladım yaklaşık 2 ay uyuyamadım ve inanamadım.. Demek ki imkansız diye birşey yokmuş onu öğrenmeye başladım.. ama herşey keseyle bitse keşke... haftalar hızla geçti ve 2li tarama yapıldı.. tarama da takip eden 2 doktor birbirine zıt düştü..bir doktorum trizomi 18 riski görürken biri görmedi ve hayatımı zindan ettiler.. o hafta plesenta previa olduğumu bebeğin de çook aşağıda yerleştiğini söylediler her an düşebilir dediler.. az derdim varmış gb 16 hafta 3cm açılmam oldu derken 3lü taramamız temiz çıktı ama kızım anneyi oynatmayı seven bi bebekti 19. haftada ayrıntılı usg de kalbimizde delik ve ana damarlarda terslik teşhişi konuldu.. 23 haftaya kadar kızımla konuşarak geçirdim sadece beni bırakmaması için yalvardım ona .. çekeceği bütün acıları onunla yaşamaya söz verdim ondan beni bırakmaması istedim sonuç ne olursa olsun.. 23.haftada fetal ekoya girdik ve damarlarının düzeldiği ama delik kapandığını söylediler.. derken kan problemi tansiyon derken 34. haftada yüksek tansiyondan hastaneye yattım araştırmalar sonucu kanımda pıhtılaşma olduğu için yükseliyormuş birde bu kadar stresin içnde bu çıkmıştı ama yine direncimi kaybetmemem gerekiyordu.. tansiyonumu düzelttik derken 36haftalık hamileyken 01/04/2013 gece 02:00 de titremeyle uyandım ateşim 40,4 hemen hastaneye gittik serumdu ilaçtı deken sabahladık.. ama yinede ateşim düşmedi sabah 8:30 gb 37,5 düştü ve hemen kadın doğum polikliğine yönlendirildim.. doktorum muane oldum nst girdim ve acil yatışıma karar verildi.. bebeğin hareketlerinin yavaşladığını sancılarımın 120 olduğunu 20 dk düzenli aralıklarla 9 sancımın olduğunu söyledi.. ama benim hissettiğim sadece adet ağrısı kadar birşeydi.. yatışım yapıldı sancı kesici serum takıldı beklemeye başladık.. saat başı nst girmeye başladım ama sanki sancı veriyorlardı sancılarım artıyordu her seferinde.. bebeğin de hareketleri her seferinde yavaşlıyordu.. açlık bir yandan vuruyor sancı bir yandan.. en son saat 16,30 da nst girdim ve doğum haneye alındım ebe alttan muane etti ve açılmamın olmadığını söyledi.. bende yırtıyorum kendimi neden alttan muane ettin ben zaten sezeryan olucam çünkü benim mucizem makat duruşu geliyordu.. muaneden sonra odama geldim .. annemle eşim dönüşümlü duruyordu yanımda.. eşimi eve gönderdim annem geldi 16,45 hemşirenin tlf konuşurken sesini duydum derya'yı hazırlayın dedim ben gidiyorum anneme.. annemin tepkisi hiç unutmayacğım tek derya sen misin ? değilim ama bu derya benim derken ebe geldi hadi bakalım gidiyoruz dedi.. bebeğin eşyalarını verin.. eşyalar arabadaydı hiç doğumu düşünmüyorduk ki hemen kocişi aradık adam evliya oldu uçtu her halde 2 dk sonra hastaneydi.. o kadar ani oldu doğum filmlerde ki öpüşüp koklaşamadık kocamla.. doğumhanede hazırladılar beni sedyeyle çıktım kapıda eşim bekliyordu zaten ameliyat haneye kadar yanımdaydı ..en zor olan ameliyat hanenin kapısında ayrılmak hem mutlusun hem ürküyorsun.. doğumdan hiç korkmadım ..sanki yıllardır doğurmuşum gb çok basit bir olay gb geliyordu bana.. neyse ameliyat haneye girdim spinal yapılmasına karar verildi çünk ateşim çıkıyordu sürekli geneli kaldıracağımı söyledi bende imza attım.. belimden ialç verildi ve bir anda ayaklarımda yanma hissettim.. herşey o kdarmış.. monitorilize edildim.. baş ucumda monütöre baktım sürekli bir yandan da doktorlarla konuştum.. kan sulandırıcı yapıldı. doğum anında kusmaya başladım bulantı iğnesi yapıldı.. ateşim yükselmeye başladı onun içinde bir iğne yedim derken.. bir anda nefesim gitmeye başladı ilk defa korku girdi içime oda bebeğimi göremeyeceğim diye ama prenses gb davrandılar bana hemen solunum cihazı takıldı.. .. herşeyi hissettim kesilişi kızımın çıkışını herşeyi hissettim..yolunda gitmeyen birşey vardı bebeği tam çıkartacakları sırada doktorlar ve hemşireler gözgöze geldi benim üzerimi kapattılar bebeği göremedim ... her bebek doğduğunda ağlar benim sersem hapşurdu.. başından belliydi zıt karakterli çocuk olacağı..hapşurduğu için birşey anlayamadım Allaha şükür yaşıyor dedim.. ve saat tam 17:00 bu kadr şey 15 dakikaya sığmıştı... hemen bebeği sarıp bana gösterdiler ama her yanı kapalıydı sadece gözlerini gördüm ve neden bu kadar sardıklarını sorduğumda üüşüdüğü için dediler.. bebek hemen gitti.. dokunamadım bile.. neyse benim içimi doldular diktiler odama çıkardılar bebeğim oda yoktu sorduğumda ateşten etkilendiğini ve bir süre küvözde kalması gerektiği söyledi eşim.. dünyanın başıma yıkıldığı an.. meğersem bebeğim yoğun bakımdaymış ve durumu kritikmiş.. şekeri 16 düşmüş vucudunda ne olduğu bilinmeyen kırmızı lekeler var solunumu yetersiz kalp atışı düzensiz içorganlarında şişme .. kızım benden uzakta aslında ölümle savaşıyormuş.. ben yattığım yerden kalkamıyorum kızım bir yerde ben bir yerde.. ama kızım mücadeleci çıktı en başında olduğu gb.. ikinci günü beni de yoğun bakıma aldılar ve 5 gün orada kaldık.. herşey yoluna girdi ama benimpsikolojim yolundan çıktı :) kızım 36 haftalık nedeni bilinmeyen bir ateş yüzünden 2760g/50cm olarak dünyaya geldi.. ve şimdi diyorum aynı şeyleri baştan yaşasamda anne olmak herşeye değer... bizim hikayemiz en kısa haliyle bu kadar.... :) :)
oyy oyy benim yaramaz gelinin doğum hikayesi Rabbim ol derse oluyor gerisi halt etmiş mucizene Rabbim hayırlı sağlıklı uzun ömürler versin bahtı açık olsunNerden başlayacağımı bilemiyorum.. Hamilelik öncesi,doğum ve doğum sonrası bol macera...Ben bir mucizenin annesiyim.. Her anne bir mucizeye sahiptir aslında ama benim kızıma mucize demem çok farklı...
Evlendikten 4 ay sonra bebek istemeye başladım ama bir süre olmadı .. doktora gittiğimde asla çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve gerçekten yıpratıcı günler başlamıştı benim için.. 01/08/2012 öğrendim ve aradan 22 gün sonra mucizem geldi :) doktorumun bana asla dediği zaman aslında hamileymişim ve 3 tane kesem olduğunu öğrendim .. doktora tekrar gittim ve kesemin bozuk olduğunu küretaj olmam gerektiğini söyledi tabi ki olmadım beklemeyi tercih ettim.. ertesi hafta kesemin sağlam ama boş olduğunu dedi ve tekrar küretajı önüme attı .. hastaneden kaçtım ve o gün hiç onaylamasam da özel bir hastaneye gittim ve bir bebğimin yaşadığını öğrendim dünyanın tabusu verdiler sanki bana ... 2 kesem boş bir tanesinde mercimek tanem vardı çok şükür...günlerce ağladım yaklaşık 2 ay uyuyamadım ve inanamadım.. Demek ki imkansız diye birşey yokmuş onu öğrenmeye başladım.. ama herşey keseyle bitse keşke... haftalar hızla geçti ve 2li tarama yapıldı.. tarama da takip eden 2 doktor birbirine zıt düştü..bir doktorum trizomi 18 riski görürken biri görmedi ve hayatımı zindan ettiler.. o hafta plesenta previa olduğumu bebeğin de çook aşağıda yerleştiğini söylediler her an düşebilir dediler.. az derdim varmış gb 16 hafta 3cm açılmam oldu derken 3lü taramamız temiz çıktı ama kızım anneyi oynatmayı seven bi bebekti 19. haftada ayrıntılı usg de kalbimizde delik ve ana damarlarda terslik teşhişi konuldu.. 23 haftaya kadar kızımla konuşarak geçirdim sadece beni bırakmaması için yalvardım ona .. çekeceği bütün acıları onunla yaşamaya söz verdim ondan beni bırakmaması istedim sonuç ne olursa olsun.. 23.haftada fetal ekoya girdik ve damarlarının düzeldiği ama delik kapandığını söylediler.. derken kan problemi tansiyon derken 34. haftada yüksek tansiyondan hastaneye yattım araştırmalar sonucu kanımda pıhtılaşma olduğu için yükseliyormuş birde bu kadar stresin içnde bu çıkmıştı ama yine direncimi kaybetmemem gerekiyordu.. tansiyonumu düzelttik derken 36haftalık hamileyken 01/04/2013 gece 02:00 de titremeyle uyandım ateşim 40,4 hemen hastaneye gittik serumdu ilaçtı deken sabahladık.. ama yinede ateşim düşmedi sabah 8:30 gb 37,5 düştü ve hemen kadın doğum polikliğine yönlendirildim.. doktorum muane oldum nst girdim ve acil yatışıma karar verildi.. bebeğin hareketlerinin yavaşladığını sancılarımın 120 olduğunu 20 dk düzenli aralıklarla 9 sancımın olduğunu söyledi.. ama benim hissettiğim sadece adet ağrısı kadar birşeydi.. yatışım yapıldı sancı kesici serum takıldı beklemeye başladık.. saat başı nst girmeye başladım ama sanki sancı veriyorlardı sancılarım artıyordu her seferinde.. bebeğin de hareketleri her seferinde yavaşlıyordu.. açlık bir yandan vuruyor sancı bir yandan.. en son saat 16,30 da nst girdim ve doğum haneye alındım ebe alttan muane etti ve açılmamın olmadığını söyledi.. bende yırtıyorum kendimi neden alttan muane ettin ben zaten sezeryan olucam çünkü benim mucizem makat duruşu geliyordu.. muaneden sonra odama geldim .. annemle eşim dönüşümlü duruyordu yanımda.. eşimi eve gönderdim annem geldi 16,45 hemşirenin tlf konuşurken sesini duydum derya'yı hazırlayın dedim ben gidiyorum anneme.. annemin tepkisi hiç unutmayacğım tek derya sen misin ? değilim ama bu derya benim derken ebe geldi hadi bakalım gidiyoruz dedi.. bebeğin eşyalarını verin.. eşyalar arabadaydı hiç doğumu düşünmüyorduk ki hemen kocişi aradık adam evliya oldu uçtu her halde 2 dk sonra hastaneydi.. o kadar ani oldu doğum filmlerde ki öpüşüp koklaşamadık kocamla.. doğumhanede hazırladılar beni sedyeyle çıktım kapıda eşim bekliyordu zaten ameliyat haneye kadar yanımdaydı ..en zor olan ameliyat hanenin kapısında ayrılmak hem mutlusun hem ürküyorsun.. doğumdan hiç korkmadım ..sanki yıllardır doğurmuşum gb çok basit bir olay gb geliyordu bana.. neyse ameliyat haneye girdim spinal yapılmasına karar verildi çünk ateşim çıkıyordu sürekli geneli kaldıracağımı söyledi bende imza attım.. belimden ialç verildi ve bir anda ayaklarımda yanma hissettim.. herşey o kdarmış.. monitorilize edildim.. baş ucumda monütöre baktım sürekli bir yandan da doktorlarla konuştum.. kan sulandırıcı yapıldı. doğum anında kusmaya başladım bulantı iğnesi yapıldı.. ateşim yükselmeye başladı onun içinde bir iğne yedim derken.. bir anda nefesim gitmeye başladı ilk defa korku girdi içime oda bebeğimi göremeyeceğim diye ama prenses gb davrandılar bana hemen solunum cihazı takıldı.. .. herşeyi hissettim kesilişi kızımın çıkışını herşeyi hissettim..yolunda gitmeyen birşey vardı bebeği tam çıkartacakları sırada doktorlar ve hemşireler gözgöze geldi benim üzerimi kapattılar bebeği göremedim ... her bebek doğduğunda ağlar benim sersem hapşurdu.. başından belliydi zıt karakterli çocuk olacağı..hapşurduğu için birşey anlayamadım Allaha şükür yaşıyor dedim.. ve saat tam 17:00 bu kadr şey 15 dakikaya sığmıştı... hemen bebeği sarıp bana gösterdiler ama her yanı kapalıydı sadece gözlerini gördüm ve neden bu kadar sardıklarını sorduğumda üüşüdüğü için dediler.. bebek hemen gitti.. dokunamadım bile.. neyse benim içimi doldular diktiler odama çıkardılar bebeğim oda yoktu sorduğumda ateşten etkilendiğini ve bir süre küvözde kalması gerektiği söyledi eşim.. dünyanın başıma yıkıldığı an.. meğersem bebeğim yoğun bakımdaymış ve durumu kritikmiş.. şekeri 16 düşmüş vucudunda ne olduğu bilinmeyen kırmızı lekeler var solunumu yetersiz kalp atışı düzensiz içorganlarında şişme .. kızım benden uzakta aslında ölümle savaşıyormuş.. ben yattığım yerden kalkamıyorum kızım bir yerde ben bir yerde.. ama kızım mücadeleci çıktı en başında olduğu gb.. ikinci günü beni de yoğun bakıma aldılar ve 5 gün orada kaldık.. herşey yoluna girdi ama benimpsikolojim yolundan çıktı :) kızım 36 haftalık nedeni bilinmeyen bir ateş yüzünden 2760g/50cm olarak dünyaya geldi.. ve şimdi diyorum aynı şeyleri baştan yaşasamda anne olmak herşeye değer... bizim hikayemiz en kısa haliyle bu kadar.... :) :)
ashanurumuz da sağlıkla dünyaya geldi çok şükür annesi ilacı bırakınca kaçtı geldi dünyamızabdt:2 mayis 2013
dogum tarihi:13 nisan 2013
forumda bildiginz gibi 1 ay once hastanelik olmustum erken dogum tehdidi ile o gundn sonra 1 ay boyunca kasilma onleyici ilac kullandim ta ki 37 haftayi doldurana kadar,37+0 da dr kontrolune gittik suyumuz hala fazlaydi ama yavrumun gelisimi 1 hafta geriden geliyrdu,dr suyu fazla oldugu icin kafasi kanala giremiyor hala yuzuyor icinde ,1 hafta daha bekleyelim bu hafta icinde gelmezse haftaya dogumunu suni sanciyla baslatalim dedi,biz de ok dedik bu arada ilaci da biraktim bzi bir heyecan sardi 1 hafta sonra gelicek diye.
gunlerden cuma aksami ( drla persembe konustuk) ,zaten bir kac gundur yumusak tuvalet yapiyorum yedigim seyler ayni farkli birsey de yemedim beni ishal yapick,suphe var icimde ama hala konduramiyoruz erken diye,o aksam tuhaf hafiften bel ve karin agrim var ama gazdir diye onemsemedim,uyuduk ama esim horluyor yanimda :) ben agridan kivraniyorum agri da sadece bir yerden vuruyor,ne bileyim ilk dogumum ,dogum agrisi nedir bilmiyorum ki gaz diyorum icimden yuruyorum gecmiyor yatiyorum gecmiyor,wc ye ciktim ishal olmusum ne varsa bosallttim icimi ama agri gecmiyor,en sonunda esimi uyandirdim kalk hastaneye gidiyoruz diye ,kv bizde buarada hazirlandik giderken kv dedi ki dogum sancisi bu :) biz onu evde biraktik gittik.hastaneye girmemizle gorevli dr geldi asagidan parmakladi beni dedi dogumun baslamis dedi basladi mi bir korku bende kadin parmakladikca canim okadar yandi ki ama nasil bagiriyorumm elleme beni diye,sonra odaya aldilar beni nst ye baglandim hersey normal sancilarimvar vs,esime dedimki git anneni ve cantayi getir trafik yokken ,o gitti.bu arada hala drum yok ortada,gorevli dr geldi parmakldi gene acilman 1 cm oldu dedi sonra suni sanci verdi,aci esigim dusukmus epidural yapicaz dedi ,tekrar nstye bagladilar beni ,kizimin kalp atisi 50lere dusmus benim ki firlamis hemen cagirdilar dr u sola yatirdilar beni ama ben panik etrafimda bir suru hemsire vs iyice korktum bu sfer kizimin kalp atisi 200 e vuruyor benim dr um geldi bu arada, esimle annesi de geldi bana oksijen taktilar herkes panik oldu ,dr dedi bebegi almamiz lazim hemen acil dedi ,beni hazirladilar ameliyathaneye dr a uyutun beni diye yalvardim,sonrasi gozumu actigimda hersey bitmis beni bekletiyorlar 30 dakika gozlem icin,bu arada kizimi yogun bakima almislar ama herseyi normal ,esimle kv gostermisler sevincten ne yapacaklarini sasirmislar
esim geldi yanima kizim nasil diyorum ama o da konusamiyor heyecandan :)) beni odaya aldilar sonra da kizimi getirdiler bu benim mi diye aglamaya basladim esim de benimle beraber ,cok guzel bir duygu allahim herkese nasip etsin
ilk sutumu aksama dogru verdim kizima ,hemsireler yardim etti ,hastaneden cikarken bize dediler cok iyi bir anne olucaksin 1 seferde ogrendin emzirmeyi neler cekiyoruz ogretene kadar biz burda diye dediler,simdi kizim 1 haftalik oldu duzenimiz daha oturmadi ama yavas yavas alisiyoruz hep beraber uykusuzluga :)allahtan cok aglayan bir bebek degil yavrum
darisi sizlerin basiniza
Allah analı babalı büyütsün inşallah :) Rabbim nazarlardan saklasın :)benım mucızem de evlılıgımızın 4. yılında kondu gobusume:))hıc ummadıgım anda yuvama huzur getırdı mınıgım:)
seker bayramının 2. gunuydu hamıle oldugumu ogrendıgımde esımde bende dunyalar bızım olmustu hayatımız tamamen degıstı melegım cok guzel hamılelık gecırttı bana hıc sıkıntım olmadı sukur kontrollerd hersey yolunda gıdıyordu gelısımı ondeydı .ve ben sezeryan ıstıyordum normalden cok korkuyordum:)
8 ısan pazartesı kontrole gıttıgımde 12 nısana karar verdık doktorumla :) vee gun geldı cattı
o gece uyuyamam demıstım ama 1 gıbı uyumusum 5 te de kalktım dusumu aldım sacımı yaptım hazırlandım 6:30 da evden cıktık annelerı aldık 7 de hastanedeydık yatısım yapıldı odayı susledık saat 8 gıbı bnden once doguma gırecek olan hastayı hazırladılar yan odamdaydı sonra senı alıcaz dedıler .anestezı uzmanı geldı konustuk spınal ıstıyorum dedım bel fıtıgım engelmı dedım hayır dedı.saat 9 a gelıyordu bebek sesı geldı o bebek dogmustu ve benı hazırlamaya geldıler.oyle tuhaf duygular ıcındeydım kı korkuyorudum heyecanlıydım mutluydumm:)annem gıydırdı benı yatırdılar saat 9:05 te hadı gıdıyoruz dedıler.sedyeye aldılar benı kımseyı opmedım opemedımel salaldım sadece gelmeyın dedım.eşim elımı tuttu yurudu sedyeyle allaha emanet ol dedı orda ıkımızde koptuk zaten ben elını bıraktım yuzumu kapadım gormesın benı aglayarak dedım .tabı bu arada herkez aglıyormus ama ben gormedım.dogumhaneye gırdım bı davulla karıslamadıkları kaldı benı o kadar komıklerdıkı ben kahkaha atmaya basladım:)cok tatlı bı ekıptı hepsı gençti:)masaya oturttular benı basımı one egdım spınal ıgnemı oldum hıc ama hıc canım yanmadı sımdı ayakların ısınacak ve uyusacak dedıler ya uyusmzsa dedım o zmn uyusmadan keserız bıde dedıler:)yatırdılar benı ellerımı bagladılar ama bu arada hep konustuyorlar benı kendı aralarında bebegımın gobek adını tartısıyorlar o dıyo alı olucak dıgerı arda olucak dıyo :)))sonunda ardada kendılerı karar verdı:)doktorum geldı elımı tuttu sımdı baslıyoruz kızım dedı .zaten doktorumu gorunce ıcım feerahladı ona ayrı guvenıyorum.bu aradaa basımda genc bı cocuk beklıyo adı ardaymıs dedımkı bacakalrım uyusmadı hıssedıyorum ben o zmn bacagını kaldır dedı tabı kaldıramadım:)sonra muhabbet etmeye basladık ve amelıyat basladı:)ıcımden dıyorumkı esım benı bu cocukla muhabbet ederken gorse ne yapar acaba:) sonra dedıkı sımdı bı baskı hıssedeceksın o anda sankı omuzlarım cekılıyor gıbı oldu 3-4 hamlede tamamdır dedıler noldu dedım:)bı baktım yukardan oglumu gosterdıler bana bembeyaz heryerıı ardaya dedımkı foto cekermsıın:)tmm dedı fotolarını cektı.sonra mıdem bulandı cok bulanıyo dedım tmm dedı cıkarmamm ıcın kova getırdı ogurdum ama cıkarmadım ıgne yaptı hemen .tam bulantım gectı basım cok agrıdı onu da soyledım yıne ıgne yaptı hemen gectı .sonra uyumusum:)ara ara uyandım ne kadar kaldı dıyorum daha 3 saat var dıyolar:)9:10 da doguma gırdım tam 10 du amelıyathane kapısında hasta bakıcıların benı gelıp almasını beklıyordum benı cıkartılar sadece esım kapıdaydı herkez bebegın yanındaymıs gozlerı dolu doluydu nasıl dedım cok guzel dedı ıyı mı dedım evet odada bızı beklıyor dedı.odaya gırdım kucagıma verdıler .o an belkıde hayatımda hıc yasamadıgım duyguları yasadım cok ama cok farklıymıs:)
oglusum sarılık oldu 2 kere hastaneye yatırdık ve bugun aldık ınsallah gecer gıder hemen
Eki Görüntüle 691757
Nerden başlayacağımı bilemiyorum.. Hamilelik öncesi,doğum ve doğum sonrası bol macera...Ben bir mucizenin annesiyim.. Her anne bir mucizeye sahiptir aslında ama benim kızıma mucize demem çok farklı...
Evlendikten 4 ay sonra bebek istemeye başladım ama bir süre olmadı .. doktora gittiğimde asla çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve gerçekten yıpratıcı günler başlamıştı benim için.. 01/08/2012 öğrendim ve aradan 22 gün sonra mucizem geldi :) doktorumun bana asla dediği zaman aslında hamileymişim ve 3 tane kesem olduğunu öğrendim .. doktora tekrar gittim ve kesemin bozuk olduğunu küretaj olmam gerektiğini söyledi tabi ki olmadım beklemeyi tercih ettim.. ertesi hafta kesemin sağlam ama boş olduğunu dedi ve tekrar küretajı önüme attı .. hastaneden kaçtım ve o gün hiç onaylamasam da özel bir hastaneye gittim ve bir bebğimin yaşadığını öğrendim dünyanın tabusu verdiler sanki bana ... 2 kesem boş bir tanesinde mercimek tanem vardı çok şükür...günlerce ağladım yaklaşık 2 ay uyuyamadım ve inanamadım.. Demek ki imkansız diye birşey yokmuş onu öğrenmeye başladım.. ama herşey keseyle bitse keşke... haftalar hızla geçti ve 2li tarama yapıldı.. tarama da takip eden 2 doktor birbirine zıt düştü..bir doktorum trizomi 18 riski görürken biri görmedi ve hayatımı zindan ettiler.. o hafta plesenta previa olduğumu bebeğin de çook aşağıda yerleştiğini söylediler her an düşebilir dediler.. az derdim varmış gb 16 hafta 3cm açılmam oldu derken 3lü taramamız temiz çıktı ama kızım anneyi oynatmayı seven bi bebekti 19. haftada ayrıntılı usg de kalbimizde delik ve ana damarlarda terslik teşhişi konuldu.. 23 haftaya kadar kızımla konuşarak geçirdim sadece beni bırakmaması için yalvardım ona .. çekeceği bütün acıları onunla yaşamaya söz verdim ondan beni bırakmaması istedim sonuç ne olursa olsun.. 23.haftada fetal ekoya girdik ve damarlarının düzeldiği ama delik kapandığını söylediler.. derken kan problemi tansiyon derken 34. haftada yüksek tansiyondan hastaneye yattım araştırmalar sonucu kanımda pıhtılaşma olduğu için yükseliyormuş birde bu kadar stresin içnde bu çıkmıştı ama yine direncimi kaybetmemem gerekiyordu.. tansiyonumu düzelttik derken 36haftalık hamileyken 01/04/2013 gece 02:00 de titremeyle uyandım ateşim 40,4 hemen hastaneye gittik serumdu ilaçtı deken sabahladık.. ama yinede ateşim düşmedi sabah 8:30 gb 37,5 düştü ve hemen kadın doğum polikliğine yönlendirildim.. doktorum muane oldum nst girdim ve acil yatışıma karar verildi.. bebeğin hareketlerinin yavaşladığını sancılarımın 120 olduğunu 20 dk düzenli aralıklarla 9 sancımın olduğunu söyledi.. ama benim hissettiğim sadece adet ağrısı kadar birşeydi.. yatışım yapıldı sancı kesici serum takıldı beklemeye başladık.. saat başı nst girmeye başladım ama sanki sancı veriyorlardı sancılarım artıyordu her seferinde.. bebeğin de hareketleri her seferinde yavaşlıyordu.. açlık bir yandan vuruyor sancı bir yandan.. en son saat 16,30 da nst girdim ve doğum haneye alındım ebe alttan muane etti ve açılmamın olmadığını söyledi.. bende yırtıyorum kendimi neden alttan muane ettin ben zaten sezeryan olucam çünkü benim mucizem makat duruşu geliyordu.. muaneden sonra odama geldim .. annemle eşim dönüşümlü duruyordu yanımda.. eşimi eve gönderdim annem geldi 16,45 hemşirenin tlf konuşurken sesini duydum derya'yı hazırlayın dedim ben gidiyorum anneme.. annemin tepkisi hiç unutmayacğım tek derya sen misin ? değilim ama bu derya benim derken ebe geldi hadi bakalım gidiyoruz dedi.. bebeğin eşyalarını verin.. eşyalar arabadaydı hiç doğumu düşünmüyorduk ki hemen kocişi aradık adam evliya oldu uçtu her halde 2 dk sonra hastaneydi.. o kadar ani oldu doğum filmlerde ki öpüşüp koklaşamadık kocamla.. doğumhanede hazırladılar beni sedyeyle çıktım kapıda eşim bekliyordu zaten ameliyat haneye kadar yanımdaydı ..en zor olan ameliyat hanenin kapısında ayrılmak hem mutlusun hem ürküyorsun.. doğumdan hiç korkmadım ..sanki yıllardır doğurmuşum gb çok basit bir olay gb geliyordu bana.. neyse ameliyat haneye girdim spinal yapılmasına karar verildi çünk ateşim çıkıyordu sürekli geneli kaldıracağımı söyledi bende imza attım.. belimden ialç verildi ve bir anda ayaklarımda yanma hissettim.. herşey o kdarmış.. monitorilize edildim.. baş ucumda monütöre baktım sürekli bir yandan da doktorlarla konuştum.. kan sulandırıcı yapıldı. doğum anında kusmaya başladım bulantı iğnesi yapıldı.. ateşim yükselmeye başladı onun içinde bir iğne yedim derken.. bir anda nefesim gitmeye başladı ilk defa korku girdi içime oda bebeğimi göremeyeceğim diye ama prenses gb davrandılar bana hemen solunum cihazı takıldı.. .. herşeyi hissettim kesilişi kızımın çıkışını herşeyi hissettim..yolunda gitmeyen birşey vardı bebeği tam çıkartacakları sırada doktorlar ve hemşireler gözgöze geldi benim üzerimi kapattılar bebeği göremedim ... her bebek doğduğunda ağlar benim sersem hapşurdu.. başından belliydi zıt karakterli çocuk olacağı..hapşurduğu için birşey anlayamadım Allaha şükür yaşıyor dedim.. ve saat tam 17:00 bu kadr şey 15 dakikaya sığmıştı... hemen bebeği sarıp bana gösterdiler ama her yanı kapalıydı sadece gözlerini gördüm ve neden bu kadar sardıklarını sorduğumda üüşüdüğü için dediler.. bebek hemen gitti.. dokunamadım bile.. neyse benim içimi doldular diktiler odama çıkardılar bebeğim oda yoktu sorduğumda ateşten etkilendiğini ve bir süre küvözde kalması gerektiği söyledi eşim.. dünyanın başıma yıkıldığı an.. meğersem bebeğim yoğun bakımdaymış ve durumu kritikmiş.. şekeri 16 düşmüş vucudunda ne olduğu bilinmeyen kırmızı lekeler var solunumu yetersiz kalp atışı düzensiz içorganlarında şişme .. kızım benden uzakta aslında ölümle savaşıyormuş.. ben yattığım yerden kalkamıyorum kızım bir yerde ben bir yerde.. ama kızım mücadeleci çıktı en başında olduğu gb.. ikinci günü beni de yoğun bakıma aldılar ve 5 gün orada kaldık.. herşey yoluna girdi ama benimpsikolojim yolundan çıktı :) kızım 36 haftalık nedeni bilinmeyen bir ateş yüzünden 2760g/50cm olarak dünyaya geldi.. ve şimdi diyorum aynı şeyleri baştan yaşasamda anne olmak herşeye değer... bizim hikayemiz en kısa haliyle bu kadar.... :) :)
Eki Görüntüle 691564 Eki Görüntüle 691565 işte benim büyümüş kızım topiğin ilk doğum hikayesi benim :) aceleci kızım
bdt:2 mayis 2013
dogum tarihi:13 nisan 2013
forumda bildiginz gibi 1 ay once hastanelik olmustum erken dogum tehdidi ile o gundn sonra 1 ay boyunca kasilma onleyici ilac kullandim ta ki 37 haftayi doldurana kadar,37+0 da dr kontrolune gittik suyumuz hala fazlaydi ama yavrumun gelisimi 1 hafta geriden geliyrdu,dr suyu fazla oldugu icin kafasi kanala giremiyor hala yuzuyor icinde ,1 hafta daha bekleyelim bu hafta icinde gelmezse haftaya dogumunu suni sanciyla baslatalim dedi,biz de ok dedik bu arada ilaci da biraktim bzi bir heyecan sardi 1 hafta sonra gelicek diye.
gunlerden cuma aksami ( drla persembe konustuk) ,zaten bir kac gundur yumusak tuvalet yapiyorum yedigim seyler ayni farkli birsey de yemedim beni ishal yapick,suphe var icimde ama hala konduramiyoruz erken diye,o aksam tuhaf hafiften bel ve karin agrim var ama gazdir diye onemsemedim,uyuduk ama esim horluyor yanimda :) ben agridan kivraniyorum agri da sadece bir yerden vuruyor,ne bileyim ilk dogumum ,dogum agrisi nedir bilmiyorum ki gaz diyorum icimden yuruyorum gecmiyor yatiyorum gecmiyor,wc ye ciktim ishal olmusum ne varsa bosallttim icimi ama agri gecmiyor,en sonunda esimi uyandirdim kalk hastaneye gidiyoruz diye ,kv bizde buarada hazirlandik giderken kv dedi ki dogum sancisi bu :) biz onu evde biraktik gittik.hastaneye girmemizle gorevli dr geldi asagidan parmakladi beni dedi dogumun baslamis dedi basladi mi bir korku bende kadin parmakladikca canim okadar yandi ki ama nasil bagiriyorumm elleme beni diye,sonra odaya aldilar beni nst ye baglandim hersey normal sancilarimvar vs,esime dedimki git anneni ve cantayi getir trafik yokken ,o gitti.bu arada hala drum yok ortada,gorevli dr geldi parmakldi gene acilman 1 cm oldu dedi sonra suni sanci verdi,aci esigim dusukmus epidural yapicaz dedi ,tekrar nstye bagladilar beni ,kizimin kalp atisi 50lere dusmus benim ki firlamis hemen cagirdilar dr u sola yatirdilar beni ama ben panik etrafimda bir suru hemsire vs iyice korktum bu sfer kizimin kalp atisi 200 e vuruyor benim dr um geldi bu arada, esimle annesi de geldi bana oksijen taktilar herkes panik oldu ,dr dedi bebegi almamiz lazim hemen acil dedi ,beni hazirladilar ameliyathaneye dr a uyutun beni diye yalvardim,sonrasi gozumu actigimda hersey bitmis beni bekletiyorlar 30 dakika gozlem icin,bu arada kizimi yogun bakima almislar ama herseyi normal ,esimle kv gostermisler sevincten ne yapacaklarini sasirmislar
esim geldi yanima kizim nasil diyorum ama o da konusamiyor heyecandan :)) beni odaya aldilar sonra da kizimi getirdiler bu benim mi diye aglamaya basladim esim de benimle beraber ,cok guzel bir duygu allahim herkese nasip etsin
ilk sutumu aksama dogru verdim kizima ,hemsireler yardim etti ,hastaneden cikarken bize dediler cok iyi bir anne olucaksin 1 seferde ogrendin emzirmeyi neler cekiyoruz ogretene kadar biz burda diye dediler,simdi kizim 1 haftalik oldu duzenimiz daha oturmadi ama yavas yavas alisiyoruz hep beraber uykusuzluga :)allahtan cok aglayan bir bebek degil yavrum
darisi sizlerin basiniza
benım mucızem de evlılıgımızın 4. yılında kondu gobusume:))hıc ummadıgım anda yuvama huzur getırdı mınıgım:)
seker bayramının 2. gunuydu hamıle oldugumu ogrendıgımde esımde bende dunyalar bızım olmustu hayatımız tamamen degıstı melegım cok guzel hamılelık gecırttı bana hıc sıkıntım olmadı sukur kontrollerd hersey yolunda gıdıyordu gelısımı ondeydı .ve ben sezeryan ıstıyordum normalden cok korkuyordum:)
8 ısan pazartesı kontrole gıttıgımde 12 nısana karar verdık doktorumla :) vee gun geldı cattı
o gece uyuyamam demıstım ama 1 gıbı uyumusum 5 te de kalktım dusumu aldım sacımı yaptım hazırlandım 6:30 da evden cıktık annelerı aldık 7 de hastanedeydık yatısım yapıldı odayı susledık saat 8 gıbı bnden once doguma gırecek olan hastayı hazırladılar yan odamdaydı sonra senı alıcaz dedıler .anestezı uzmanı geldı konustuk spınal ıstıyorum dedım bel fıtıgım engelmı dedım hayır dedı.saat 9 a gelıyordu bebek sesı geldı o bebek dogmustu ve benı hazırlamaya geldıler.oyle tuhaf duygular ıcındeydım kı korkuyorudum heyecanlıydım mutluydumm:)annem gıydırdı benı yatırdılar saat 9:05 te hadı gıdıyoruz dedıler.sedyeye aldılar benı kımseyı opmedım opemedımel salaldım sadece gelmeyın dedım.eşim elımı tuttu yurudu sedyeyle allaha emanet ol dedı orda ıkımızde koptuk zaten ben elını bıraktım yuzumu kapadım gormesın benı aglayarak dedım .tabı bu arada herkez aglıyormus ama ben gormedım.dogumhaneye gırdım bı davulla karıslamadıkları kaldı benı o kadar komıklerdıkı ben kahkaha atmaya basladım:)cok tatlı bı ekıptı hepsı gençti:)masaya oturttular benı basımı one egdım spınal ıgnemı oldum hıc ama hıc canım yanmadı sımdı ayakların ısınacak ve uyusacak dedıler ya uyusmzsa dedım o zmn uyusmadan keserız bıde dedıler:)yatırdılar benı ellerımı bagladılar ama bu arada hep konustuyorlar benı kendı aralarında bebegımın gobek adını tartısıyorlar o dıyo alı olucak dıgerı arda olucak dıyo :)))sonunda ardada kendılerı karar verdı:)doktorum geldı elımı tuttu sımdı baslıyoruz kızım dedı .zaten doktorumu gorunce ıcım feerahladı ona ayrı guvenıyorum.bu aradaa basımda genc bı cocuk beklıyo adı ardaymıs dedımkı bacakalrım uyusmadı hıssedıyorum ben o zmn bacagını kaldır dedı tabı kaldıramadım:)sonra muhabbet etmeye basladık ve amelıyat basladı:)ıcımden dıyorumkı esım benı bu cocukla muhabbet ederken gorse ne yapar acaba:) sonra dedıkı sımdı bı baskı hıssedeceksın o anda sankı omuzlarım cekılıyor gıbı oldu 3-4 hamlede tamamdır dedıler noldu dedım:)bı baktım yukardan oglumu gosterdıler bana bembeyaz heryerıı ardaya dedımkı foto cekermsıın:)tmm dedı fotolarını cektı.sonra mıdem bulandı cok bulanıyo dedım tmm dedı cıkarmamm ıcın kova getırdı ogurdum ama cıkarmadım ıgne yaptı hemen .tam bulantım gectı basım cok agrıdı onu da soyledım yıne ıgne yaptı hemen gectı .sonra uyumusum:)ara ara uyandım ne kadar kaldı dıyorum daha 3 saat var dıyolar:)9:10 da doguma gırdım tam 10 du amelıyathane kapısında hasta bakıcıların benı gelıp almasını beklıyordum benı cıkartılar sadece esım kapıdaydı herkez bebegın yanındaymıs gozlerı dolu doluydu nasıl dedım cok guzel dedı ıyı mı dedım evet odada bızı beklıyor dedı.odaya gırdım kucagıma verdıler .o an belkıde hayatımda hıc yasamadıgım duyguları yasadım cok ama cok farklıymıs:)
oglusum sarılık oldu 2 kere hastaneye yatırdık ve bugun aldık ınsallah gecer gıder hemen
Eki Görüntüle 691757
bdt:2 mayis 2013
dogum tarihi:13 nisan 2013
forumda bildiginz gibi 1 ay once hastanelik olmustum erken dogum tehdidi ile o gundn sonra 1 ay boyunca kasilma onleyici ilac kullandim ta ki 37 haftayi doldurana kadar,37+0 da dr kontrolune gittik suyumuz hala fazlaydi ama yavrumun gelisimi 1 hafta geriden geliyrdu,dr suyu fazla oldugu icin kafasi kanala giremiyor hala yuzuyor icinde ,1 hafta daha bekleyelim bu hafta icinde gelmezse haftaya dogumunu suni sanciyla baslatalim dedi,biz de ok dedik bu arada ilaci da biraktim bzi bir heyecan sardi 1 hafta sonra gelicek diye.
gunlerden cuma aksami ( drla persembe konustuk) ,zaten bir kac gundur yumusak tuvalet yapiyorum yedigim seyler ayni farkli birsey de yemedim beni ishal yapick,suphe var icimde ama hala konduramiyoruz erken diye,o aksam tuhaf hafiften bel ve karin agrim var ama gazdir diye onemsemedim,uyuduk ama esim horluyor yanimda :) ben agridan kivraniyorum agri da sadece bir yerden vuruyor,ne bileyim ilk dogumum ,dogum agrisi nedir bilmiyorum ki gaz diyorum icimden yuruyorum gecmiyor yatiyorum gecmiyor,wc ye ciktim ishal olmusum ne varsa bosallttim icimi ama agri gecmiyor,en sonunda esimi uyandirdim kalk hastaneye gidiyoruz diye ,kv bizde buarada hazirlandik giderken kv dedi ki dogum sancisi bu :) biz onu evde biraktik gittik.hastaneye girmemizle gorevli dr geldi asagidan parmakladi beni dedi dogumun baslamis dedi basladi mi bir korku bende kadin parmakladikca canim okadar yandi ki ama nasil bagiriyorumm elleme beni diye,sonra odaya aldilar beni nst ye baglandim hersey normal sancilarimvar vs,esime dedimki git anneni ve cantayi getir trafik yokken ,o gitti.bu arada hala drum yok ortada,gorevli dr geldi parmakldi gene acilman 1 cm oldu dedi sonra suni sanci verdi,aci esigim dusukmus epidural yapicaz dedi ,tekrar nstye bagladilar beni ,kizimin kalp atisi 50lere dusmus benim ki firlamis hemen cagirdilar dr u sola yatirdilar beni ama ben panik etrafimda bir suru hemsire vs iyice korktum bu sfer kizimin kalp atisi 200 e vuruyor benim dr um geldi bu arada, esimle annesi de geldi bana oksijen taktilar herkes panik oldu ,dr dedi bebegi almamiz lazim hemen acil dedi ,beni hazirladilar ameliyathaneye dr a uyutun beni diye yalvardim,sonrasi gozumu actigimda hersey bitmis beni bekletiyorlar 30 dakika gozlem icin,bu arada kizimi yogun bakima almislar ama herseyi normal ,esimle kv gostermisler sevincten ne yapacaklarini sasirmislar
esim geldi yanima kizim nasil diyorum ama o da konusamiyor heyecandan :)) beni odaya aldilar sonra da kizimi getirdiler bu benim mi diye aglamaya basladim esim de benimle beraber ,cok guzel bir duygu allahim herkese nasip etsin
ilk sutumu aksama dogru verdim kizima ,hemsireler yardim etti ,hastaneden cikarken bize dediler cok iyi bir anne olucaksin 1 seferde ogrendin emzirmeyi neler cekiyoruz ogretene kadar biz burda diye dediler,simdi kizim 1 haftalik oldu duzenimiz daha oturmadi ama yavas yavas alisiyoruz hep beraber uykusuzluga :)allahtan cok aglayan bir bebek degil yavrum
darisi sizlerin basiniza
Nerden başlayacağımı bilemiyorum.. Hamilelik öncesi,doğum ve doğum sonrası bol macera...Ben bir mucizenin annesiyim.. Her anne bir mucizeye sahiptir aslında ama benim kızıma mucize demem çok farklı...
Evlendikten 4 ay sonra bebek istemeye başladım ama bir süre olmadı .. doktora gittiğimde asla çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve gerçekten yıpratıcı günler başlamıştı benim için.. 01/08/2012 öğrendim ve aradan 22 gün sonra mucizem geldi :) doktorumun bana asla dediği zaman aslında hamileymişim ve 3 tane kesem olduğunu öğrendim .. doktora tekrar gittim ve kesemin bozuk olduğunu küretaj olmam gerektiğini söyledi tabi ki olmadım beklemeyi tercih ettim.. ertesi hafta kesemin sağlam ama boş olduğunu dedi ve tekrar küretajı önüme attı .. hastaneden kaçtım ve o gün hiç onaylamasam da özel bir hastaneye gittim ve bir bebğimin yaşadığını öğrendim dünyanın tabusu verdiler sanki bana ... 2 kesem boş bir tanesinde mercimek tanem vardı çok şükür...günlerce ağladım yaklaşık 2 ay uyuyamadım ve inanamadım.. Demek ki imkansız diye birşey yokmuş onu öğrenmeye başladım.. ama herşey keseyle bitse keşke... haftalar hızla geçti ve 2li tarama yapıldı.. tarama da takip eden 2 doktor birbirine zıt düştü..bir doktorum trizomi 18 riski görürken biri görmedi ve hayatımı zindan ettiler.. o hafta plesenta previa olduğumu bebeğin de çook aşağıda yerleştiğini söylediler her an düşebilir dediler.. az derdim varmış gb 16 hafta 3cm açılmam oldu derken 3lü taramamız temiz çıktı ama kızım anneyi oynatmayı seven bi bebekti 19. haftada ayrıntılı usg de kalbimizde delik ve ana damarlarda terslik teşhişi konuldu.. 23 haftaya kadar kızımla konuşarak geçirdim sadece beni bırakmaması için yalvardım ona .. çekeceği bütün acıları onunla yaşamaya söz verdim ondan beni bırakmaması istedim sonuç ne olursa olsun.. 23.haftada fetal ekoya girdik ve damarlarının düzeldiği ama delik kapandığını söylediler.. derken kan problemi tansiyon derken 34. haftada yüksek tansiyondan hastaneye yattım araştırmalar sonucu kanımda pıhtılaşma olduğu için yükseliyormuş birde bu kadar stresin içnde bu çıkmıştı ama yine direncimi kaybetmemem gerekiyordu.. tansiyonumu düzelttik derken 36haftalık hamileyken 01/04/2013 gece 02:00 de titremeyle uyandım ateşim 40,4 hemen hastaneye gittik serumdu ilaçtı deken sabahladık.. ama yinede ateşim düşmedi sabah 8:30 gb 37,5 düştü ve hemen kadın doğum polikliğine yönlendirildim.. doktorum muane oldum nst girdim ve acil yatışıma karar verildi.. bebeğin hareketlerinin yavaşladığını sancılarımın 120 olduğunu 20 dk düzenli aralıklarla 9 sancımın olduğunu söyledi.. ama benim hissettiğim sadece adet ağrısı kadar birşeydi.. yatışım yapıldı sancı kesici serum takıldı beklemeye başladık.. saat başı nst girmeye başladım ama sanki sancı veriyorlardı sancılarım artıyordu her seferinde.. bebeğin de hareketleri her seferinde yavaşlıyordu.. açlık bir yandan vuruyor sancı bir yandan.. en son saat 16,30 da nst girdim ve doğum haneye alındım ebe alttan muane etti ve açılmamın olmadığını söyledi.. bende yırtıyorum kendimi neden alttan muane ettin ben zaten sezeryan olucam çünkü benim mucizem makat duruşu geliyordu.. muaneden sonra odama geldim .. annemle eşim dönüşümlü duruyordu yanımda.. eşimi eve gönderdim annem geldi 16,45 hemşirenin tlf konuşurken sesini duydum derya'yı hazırlayın dedim ben gidiyorum anneme.. annemin tepkisi hiç unutmayacğım tek derya sen misin ? değilim ama bu derya benim derken ebe geldi hadi bakalım gidiyoruz dedi.. bebeğin eşyalarını verin.. eşyalar arabadaydı hiç doğumu düşünmüyorduk ki hemen kocişi aradık adam evliya oldu uçtu her halde 2 dk sonra hastaneydi.. o kadar ani oldu doğum filmlerde ki öpüşüp koklaşamadık kocamla.. doğumhanede hazırladılar beni sedyeyle çıktım kapıda eşim bekliyordu zaten ameliyat haneye kadar yanımdaydı ..en zor olan ameliyat hanenin kapısında ayrılmak hem mutlusun hem ürküyorsun.. doğumdan hiç korkmadım ..sanki yıllardır doğurmuşum gb çok basit bir olay gb geliyordu bana.. neyse ameliyat haneye girdim spinal yapılmasına karar verildi çünk ateşim çıkıyordu sürekli geneli kaldıracağımı söyledi bende imza attım.. belimden ialç verildi ve bir anda ayaklarımda yanma hissettim.. herşey o kdarmış.. monitorilize edildim.. baş ucumda monütöre baktım sürekli bir yandan da doktorlarla konuştum.. kan sulandırıcı yapıldı. doğum anında kusmaya başladım bulantı iğnesi yapıldı.. ateşim yükselmeye başladı onun içinde bir iğne yedim derken.. bir anda nefesim gitmeye başladı ilk defa korku girdi içime oda bebeğimi göremeyeceğim diye ama prenses gb davrandılar bana hemen solunum cihazı takıldı.. .. herşeyi hissettim kesilişi kızımın çıkışını herşeyi hissettim..yolunda gitmeyen birşey vardı bebeği tam çıkartacakları sırada doktorlar ve hemşireler gözgöze geldi benim üzerimi kapattılar bebeği göremedim ... her bebek doğduğunda ağlar benim sersem hapşurdu.. başından belliydi zıt karakterli çocuk olacağı..hapşurduğu için birşey anlayamadım Allaha şükür yaşıyor dedim.. ve saat tam 17:00 bu kadr şey 15 dakikaya sığmıştı... hemen bebeği sarıp bana gösterdiler ama her yanı kapalıydı sadece gözlerini gördüm ve neden bu kadar sardıklarını sorduğumda üüşüdüğü için dediler.. bebek hemen gitti.. dokunamadım bile.. neyse benim içimi doldular diktiler odama çıkardılar bebeğim oda yoktu sorduğumda ateşten etkilendiğini ve bir süre küvözde kalması gerektiği söyledi eşim.. dünyanın başıma yıkıldığı an.. meğersem bebeğim yoğun bakımdaymış ve durumu kritikmiş.. şekeri 16 düşmüş vucudunda ne olduğu bilinmeyen kırmızı lekeler var solunumu yetersiz kalp atışı düzensiz içorganlarında şişme .. kızım benden uzakta aslında ölümle savaşıyormuş.. ben yattığım yerden kalkamıyorum kızım bir yerde ben bir yerde.. ama kızım mücadeleci çıktı en başında olduğu gb.. ikinci günü beni de yoğun bakıma aldılar ve 5 gün orada kaldık.. herşey yoluna girdi ama benimpsikolojim yolundan çıktı :) kızım 36 haftalık nedeni bilinmeyen bir ateş yüzünden 2760g/50cm olarak dünyaya geldi.. ve şimdi diyorum aynı şeyleri baştan yaşasamda anne olmak herşeye değer... bizim hikayemiz en kısa haliyle bu kadar.... :) :)
bdt:2 mayis 2013
dogum tarihi:13 nisan 2013
forumda bildiginz gibi 1 ay once hastanelik olmustum erken dogum tehdidi ile o gundn sonra 1 ay boyunca kasilma onleyici ilac kullandim ta ki 37 haftayi doldurana kadar,37+0 da dr kontrolune gittik suyumuz hala fazlaydi ama yavrumun gelisimi 1 hafta geriden geliyrdu,dr suyu fazla oldugu icin kafasi kanala giremiyor hala yuzuyor icinde ,1 hafta daha bekleyelim bu hafta icinde gelmezse haftaya dogumunu suni sanciyla baslatalim dedi,biz de ok dedik bu arada ilaci da biraktim bzi bir heyecan sardi 1 hafta sonra gelicek diye.
gunlerden cuma aksami ( drla persembe konustuk) ,zaten bir kac gundur yumusak tuvalet yapiyorum yedigim seyler ayni farkli birsey de yemedim beni ishal yapick,suphe var icimde ama hala konduramiyoruz erken diye,o aksam tuhaf hafiften bel ve karin agrim var ama gazdir diye onemsemedim,uyuduk ama esim horluyor yanimda :) ben agridan kivraniyorum agri da sadece bir yerden vuruyor,ne bileyim ilk dogumum ,dogum agrisi nedir bilmiyorum ki gaz diyorum icimden yuruyorum gecmiyor yatiyorum gecmiyor,wc ye ciktim ishal olmusum ne varsa bosallttim icimi ama agri gecmiyor,en sonunda esimi uyandirdim kalk hastaneye gidiyoruz diye ,kv bizde buarada hazirlandik giderken kv dedi ki dogum sancisi bu :) biz onu evde biraktik gittik.hastaneye girmemizle gorevli dr geldi asagidan parmakladi beni dedi dogumun baslamis dedi basladi mi bir korku bende kadin parmakladikca canim okadar yandi ki ama nasil bagiriyorumm elleme beni diye,sonra odaya aldilar beni nst ye baglandim hersey normal sancilarimvar vs,esime dedimki git anneni ve cantayi getir trafik yokken ,o gitti.bu arada hala drum yok ortada,gorevli dr geldi parmakldi gene acilman 1 cm oldu dedi sonra suni sanci verdi,aci esigim dusukmus epidural yapicaz dedi ,tekrar nstye bagladilar beni ,kizimin kalp atisi 50lere dusmus benim ki firlamis hemen cagirdilar dr u sola yatirdilar beni ama ben panik etrafimda bir suru hemsire vs iyice korktum bu sfer kizimin kalp atisi 200 e vuruyor benim dr um geldi bu arada, esimle annesi de geldi bana oksijen taktilar herkes panik oldu ,dr dedi bebegi almamiz lazim hemen acil dedi ,beni hazirladilar ameliyathaneye dr a uyutun beni diye yalvardim,sonrasi gozumu actigimda hersey bitmis beni bekletiyorlar 30 dakika gozlem icin,bu arada kizimi yogun bakima almislar ama herseyi normal ,esimle kv gostermisler sevincten ne yapacaklarini sasirmislar
esim geldi yanima kizim nasil diyorum ama o da konusamiyor heyecandan :)) beni odaya aldilar sonra da kizimi getirdiler bu benim mi diye aglamaya basladim esim de benimle beraber ,cok guzel bir duygu allahim herkese nasip etsin
ilk sutumu aksama dogru verdim kizima ,hemsireler yardim etti ,hastaneden cikarken bize dediler cok iyi bir anne olucaksin 1 seferde ogrendin emzirmeyi neler cekiyoruz ogretene kadar biz burda diye dediler,simdi kizim 1 haftalik oldu duzenimiz daha oturmadi ama yavas yavas alisiyoruz hep beraber uykusuzluga :)allahtan cok aglayan bir bebek degil yavrum
darisi sizlerin basiniza
benım mucızem de evlılıgımızın 4. yılında kondu gobusume:))hıc ummadıgım anda yuvama huzur getırdı mınıgım:)
seker bayramının 2. gunuydu hamıle oldugumu ogrendıgımde esımde bende dunyalar bızım olmustu hayatımız tamamen degıstı melegım cok guzel hamılelık gecırttı bana hıc sıkıntım olmadı sukur kontrollerd hersey yolunda gıdıyordu gelısımı ondeydı .ve ben sezeryan ıstıyordum normalden cok korkuyordum:)
8 ısan pazartesı kontrole gıttıgımde 12 nısana karar verdık doktorumla :) vee gun geldı cattı
o gece uyuyamam demıstım ama 1 gıbı uyumusum 5 te de kalktım dusumu aldım sacımı yaptım hazırlandım 6:30 da evden cıktık annelerı aldık 7 de hastanedeydık yatısım yapıldı odayı susledık saat 8 gıbı bnden once doguma gırecek olan hastayı hazırladılar yan odamdaydı sonra senı alıcaz dedıler .anestezı uzmanı geldı konustuk spınal ıstıyorum dedım bel fıtıgım engelmı dedım hayır dedı.saat 9 a gelıyordu bebek sesı geldı o bebek dogmustu ve benı hazırlamaya geldıler.oyle tuhaf duygular ıcındeydım kı korkuyorudum heyecanlıydım mutluydumm:)annem gıydırdı benı yatırdılar saat 9:05 te hadı gıdıyoruz dedıler.sedyeye aldılar benı kımseyı opmedım opemedımel salaldım sadece gelmeyın dedım.eşim elımı tuttu yurudu sedyeyle allaha emanet ol dedı orda ıkımızde koptuk zaten ben elını bıraktım yuzumu kapadım gormesın benı aglayarak dedım .tabı bu arada herkez aglıyormus ama ben gormedım.dogumhaneye gırdım bı davulla karıslamadıkları kaldı benı o kadar komıklerdıkı ben kahkaha atmaya basladım:)cok tatlı bı ekıptı hepsı gençti:)masaya oturttular benı basımı one egdım spınal ıgnemı oldum hıc ama hıc canım yanmadı sımdı ayakların ısınacak ve uyusacak dedıler ya uyusmzsa dedım o zmn uyusmadan keserız bıde dedıler:)yatırdılar benı ellerımı bagladılar ama bu arada hep konustuyorlar benı kendı aralarında bebegımın gobek adını tartısıyorlar o dıyo alı olucak dıgerı arda olucak dıyo :)))sonunda ardada kendılerı karar verdı:)doktorum geldı elımı tuttu sımdı baslıyoruz kızım dedı .zaten doktorumu gorunce ıcım feerahladı ona ayrı guvenıyorum.bu aradaa basımda genc bı cocuk beklıyo adı ardaymıs dedımkı bacakalrım uyusmadı hıssedıyorum ben o zmn bacagını kaldır dedı tabı kaldıramadım:)sonra muhabbet etmeye basladık ve amelıyat basladı:)ıcımden dıyorumkı esım benı bu cocukla muhabbet ederken gorse ne yapar acaba:) sonra dedıkı sımdı bı baskı hıssedeceksın o anda sankı omuzlarım cekılıyor gıbı oldu 3-4 hamlede tamamdır dedıler noldu dedım:)bı baktım yukardan oglumu gosterdıler bana bembeyaz heryerıı ardaya dedımkı foto cekermsıın:)tmm dedı fotolarını cektı.sonra mıdem bulandı cok bulanıyo dedım tmm dedı cıkarmamm ıcın kova getırdı ogurdum ama cıkarmadım ıgne yaptı hemen .tam bulantım gectı basım cok agrıdı onu da soyledım yıne ıgne yaptı hemen gectı .sonra uyumusum:)ara ara uyandım ne kadar kaldı dıyorum daha 3 saat var dıyolar:)9:10 da doguma gırdım tam 10 du amelıyathane kapısında hasta bakıcıların benı gelıp almasını beklıyordum benı cıkartılar sadece esım kapıdaydı herkez bebegın yanındaymıs gozlerı dolu doluydu nasıl dedım cok guzel dedı ıyı mı dedım evet odada bızı beklıyor dedı.odaya gırdım kucagıma verdıler .o an belkıde hayatımda hıc yasamadıgım duyguları yasadım cok ama cok farklıymıs:)
oglusum sarılık oldu 2 kere hastaneye yatırdık ve bugun aldık ınsallah gecer gıder hemen
Eki Görüntüle 691757
Canım ne dıcegımı bılemedım aglamaktan rabbım hayırlı saglık evlat eylesın nazarlardan korusun maşallahbenım mucızem de evlılıgımızın 4. yılında kondu gobusume:))hıc ummadıgım anda yuvama huzur getırdı mınıgım:)
seker bayramının 2. gunuydu hamıle oldugumu ogrendıgımde esımde bende dunyalar bızım olmustu hayatımız tamamen degıstı melegım cok guzel hamılelık gecırttı bana hıc sıkıntım olmadı sukur kontrollerd hersey yolunda gıdıyordu gelısımı ondeydı .ve ben sezeryan ıstıyordum normalden cok korkuyordum:)
8 ısan pazartesı kontrole gıttıgımde 12 nısana karar verdık doktorumla :) vee gun geldı cattı
o gece uyuyamam demıstım ama 1 gıbı uyumusum 5 te de kalktım dusumu aldım sacımı yaptım hazırlandım 6:30 da evden cıktık annelerı aldık 7 de hastanedeydık yatısım yapıldı odayı susledık saat 8 gıbı bnden once doguma gırecek olan hastayı hazırladılar yan odamdaydı sonra senı alıcaz dedıler .anestezı uzmanı geldı konustuk spınal ıstıyorum dedım bel fıtıgım engelmı dedım hayır dedı.saat 9 a gelıyordu bebek sesı geldı o bebek dogmustu ve benı hazırlamaya geldıler.oyle tuhaf duygular ıcındeydım kı korkuyorudum heyecanlıydım mutluydumm:)annem gıydırdı benı yatırdılar saat 9:05 te hadı gıdıyoruz dedıler.sedyeye aldılar benı kımseyı opmedım opemedımel salaldım sadece gelmeyın dedım.eşim elımı tuttu yurudu sedyeyle allaha emanet ol dedı orda ıkımızde koptuk zaten ben elını bıraktım yuzumu kapadım gormesın benı aglayarak dedım .tabı bu arada herkez aglıyormus ama ben gormedım.dogumhaneye gırdım bı davulla karıslamadıkları kaldı benı o kadar komıklerdıkı ben kahkaha atmaya basladım:)cok tatlı bı ekıptı hepsı gençti:)masaya oturttular benı basımı one egdım spınal ıgnemı oldum hıc ama hıc canım yanmadı sımdı ayakların ısınacak ve uyusacak dedıler ya uyusmzsa dedım o zmn uyusmadan keserız bıde dedıler:)yatırdılar benı ellerımı bagladılar ama bu arada hep konustuyorlar benı kendı aralarında bebegımın gobek adını tartısıyorlar o dıyo alı olucak dıgerı arda olucak dıyo :)))sonunda ardada kendılerı karar verdı:)doktorum geldı elımı tuttu sımdı baslıyoruz kızım dedı .zaten doktorumu gorunce ıcım feerahladı ona ayrı guvenıyorum.bu aradaa basımda genc bı cocuk beklıyo adı ardaymıs dedımkı bacakalrım uyusmadı hıssedıyorum ben o zmn bacagını kaldır dedı tabı kaldıramadım:)sonra muhabbet etmeye basladık ve amelıyat basladı:)ıcımden dıyorumkı esım benı bu cocukla muhabbet ederken gorse ne yapar acaba:) sonra dedıkı sımdı bı baskı hıssedeceksın o anda sankı omuzlarım cekılıyor gıbı oldu 3-4 hamlede tamamdır dedıler noldu dedım:)bı baktım yukardan oglumu gosterdıler bana bembeyaz heryerıı ardaya dedımkı foto cekermsıın:)tmm dedı fotolarını cektı.sonra mıdem bulandı cok bulanıyo dedım tmm dedı cıkarmamm ıcın kova getırdı ogurdum ama cıkarmadım ıgne yaptı hemen .tam bulantım gectı basım cok agrıdı onu da soyledım yıne ıgne yaptı hemen gectı .sonra uyumusum:)ara ara uyandım ne kadar kaldı dıyorum daha 3 saat var dıyolar:)9:10 da doguma gırdım tam 10 du amelıyathane kapısında hasta bakıcıların benı gelıp almasını beklıyordum benı cıkartılar sadece esım kapıdaydı herkez bebegın yanındaymıs gozlerı dolu doluydu nasıl dedım cok guzel dedı ıyı mı dedım evet odada bızı beklıyor dedı.odaya gırdım kucagıma verdıler .o an belkıde hayatımda hıc yasamadıgım duyguları yasadım cok ama cok farklıymıs:)
oglusum sarılık oldu 2 kere hastaneye yatırdık ve bugun aldık ınsallah gecer gıder hemen
Eki Görüntüle 691757
masallah bebıslere ve annelere cok guzeller ya.... yavas yavas sıra bıze gelıyo bakalım bız neler yazacaz guzel gunlerde saglıklı buyusunler ınsallh darısı bızlere......
Nerden başlayacağımı bilemiyorum.. Hamilelik öncesi,doğum ve doğum sonrası bol macera...Ben bir mucizenin annesiyim.. Her anne bir mucizeye sahiptir aslında ama benim kızıma mucize demem çok farklı...
Evlendikten 4 ay sonra bebek istemeye başladım ama bir süre olmadı .. doktora gittiğimde asla çocuk sahibi olamayacağımı öğrendim ve gerçekten yıpratıcı günler başlamıştı benim için.. 01/08/2012 öğrendim ve aradan 22 gün sonra mucizem geldi :) doktorumun bana asla dediği zaman aslında hamileymişim ve 3 tane kesem olduğunu öğrendim .. doktora tekrar gittim ve kesemin bozuk olduğunu küretaj olmam gerektiğini söyledi tabi ki olmadım beklemeyi tercih ettim.. ertesi hafta kesemin sağlam ama boş olduğunu dedi ve tekrar küretajı önüme attı .. hastaneden kaçtım ve o gün hiç onaylamasam da özel bir hastaneye gittim ve bir bebğimin yaşadığını öğrendim dünyanın tabusu verdiler sanki bana ... 2 kesem boş bir tanesinde mercimek tanem vardı çok şükür...günlerce ağladım yaklaşık 2 ay uyuyamadım ve inanamadım.. Demek ki imkansız diye birşey yokmuş onu öğrenmeye başladım.. ama herşey keseyle bitse keşke... haftalar hızla geçti ve 2li tarama yapıldı.. tarama da takip eden 2 doktor birbirine zıt düştü..bir doktorum trizomi 18 riski görürken biri görmedi ve hayatımı zindan ettiler.. o hafta plesenta previa olduğumu bebeğin de çook aşağıda yerleştiğini söylediler her an düşebilir dediler.. az derdim varmış gb 16 hafta 3cm açılmam oldu derken 3lü taramamız temiz çıktı ama kızım anneyi oynatmayı seven bi bebekti 19. haftada ayrıntılı usg de kalbimizde delik ve ana damarlarda terslik teşhişi konuldu.. 23 haftaya kadar kızımla konuşarak geçirdim sadece beni bırakmaması için yalvardım ona .. çekeceği bütün acıları onunla yaşamaya söz verdim ondan beni bırakmaması istedim sonuç ne olursa olsun.. 23.haftada fetal ekoya girdik ve damarlarının düzeldiği ama delik kapandığını söylediler.. derken kan problemi tansiyon derken 34. haftada yüksek tansiyondan hastaneye yattım araştırmalar sonucu kanımda pıhtılaşma olduğu için yükseliyormuş birde bu kadar stresin içnde bu çıkmıştı ama yine direncimi kaybetmemem gerekiyordu.. tansiyonumu düzelttik derken 36haftalık hamileyken 01/04/2013 gece 02:00 de titremeyle uyandım ateşim 40,4 hemen hastaneye gittik serumdu ilaçtı deken sabahladık.. ama yinede ateşim düşmedi sabah 8:30 gb 37,5 düştü ve hemen kadın doğum polikliğine yönlendirildim.. doktorum muane oldum nst girdim ve acil yatışıma karar verildi.. bebeğin hareketlerinin yavaşladığını sancılarımın 120 olduğunu 20 dk düzenli aralıklarla 9 sancımın olduğunu söyledi.. ama benim hissettiğim sadece adet ağrısı kadar birşeydi.. yatışım yapıldı sancı kesici serum takıldı beklemeye başladık.. saat başı nst girmeye başladım ama sanki sancı veriyorlardı sancılarım artıyordu her seferinde.. bebeğin de hareketleri her seferinde yavaşlıyordu.. açlık bir yandan vuruyor sancı bir yandan.. en son saat 16,30 da nst girdim ve doğum haneye alındım ebe alttan muane etti ve açılmamın olmadığını söyledi.. bende yırtıyorum kendimi neden alttan muane ettin ben zaten sezeryan olucam çünkü benim mucizem makat duruşu geliyordu.. muaneden sonra odama geldim .. annemle eşim dönüşümlü duruyordu yanımda.. eşimi eve gönderdim annem geldi 16,45 hemşirenin tlf konuşurken sesini duydum derya'yı hazırlayın dedim ben gidiyorum anneme.. annemin tepkisi hiç unutmayacğım tek derya sen misin ? değilim ama bu derya benim derken ebe geldi hadi bakalım gidiyoruz dedi.. bebeğin eşyalarını verin.. eşyalar arabadaydı hiç doğumu düşünmüyorduk ki hemen kocişi aradık adam evliya oldu uçtu her halde 2 dk sonra hastaneydi.. o kadar ani oldu doğum filmlerde ki öpüşüp koklaşamadık kocamla.. doğumhanede hazırladılar beni sedyeyle çıktım kapıda eşim bekliyordu zaten ameliyat haneye kadar yanımdaydı ..en zor olan ameliyat hanenin kapısında ayrılmak hem mutlusun hem ürküyorsun.. doğumdan hiç korkmadım ..sanki yıllardır doğurmuşum gb çok basit bir olay gb geliyordu bana.. neyse ameliyat haneye girdim spinal yapılmasına karar verildi çünk ateşim çıkıyordu sürekli geneli kaldıracağımı söyledi bende imza attım.. belimden ialç verildi ve bir anda ayaklarımda yanma hissettim.. herşey o kdarmış.. monitorilize edildim.. baş ucumda monütöre baktım sürekli bir yandan da doktorlarla konuştum.. kan sulandırıcı yapıldı. doğum anında kusmaya başladım bulantı iğnesi yapıldı.. ateşim yükselmeye başladı onun içinde bir iğne yedim derken.. bir anda nefesim gitmeye başladı ilk defa korku girdi içime oda bebeğimi göremeyeceğim diye ama prenses gb davrandılar bana hemen solunum cihazı takıldı.. .. herşeyi hissettim kesilişi kızımın çıkışını herşeyi hissettim..yolunda gitmeyen birşey vardı bebeği tam çıkartacakları sırada doktorlar ve hemşireler gözgöze geldi benim üzerimi kapattılar bebeği göremedim ... her bebek doğduğunda ağlar benim sersem hapşurdu.. başından belliydi zıt karakterli çocuk olacağı..hapşurduğu için birşey anlayamadım Allaha şükür yaşıyor dedim.. ve saat tam 17:00 bu kadr şey 15 dakikaya sığmıştı... hemen bebeği sarıp bana gösterdiler ama her yanı kapalıydı sadece gözlerini gördüm ve neden bu kadar sardıklarını sorduğumda üüşüdüğü için dediler.. bebek hemen gitti.. dokunamadım bile.. neyse benim içimi doldular diktiler odama çıkardılar bebeğim oda yoktu sorduğumda ateşten etkilendiğini ve bir süre küvözde kalması gerektiği söyledi eşim.. dünyanın başıma yıkıldığı an.. meğersem bebeğim yoğun bakımdaymış ve durumu kritikmiş.. şekeri 16 düşmüş vucudunda ne olduğu bilinmeyen kırmızı lekeler var solunumu yetersiz kalp atışı düzensiz içorganlarında şişme .. kızım benden uzakta aslında ölümle savaşıyormuş.. ben yattığım yerden kalkamıyorum kızım bir yerde ben bir yerde.. ama kızım mücadeleci çıktı en başında olduğu gb.. ikinci günü beni de yoğun bakıma aldılar ve 5 gün orada kaldık.. herşey yoluna girdi ama benimpsikolojim yolundan çıktı :) kızım 36 haftalık nedeni bilinmeyen bir ateş yüzünden 2760g/50cm olarak dünyaya geldi.. ve şimdi diyorum aynı şeyleri baştan yaşasamda anne olmak herşeye değer... bizim hikayemiz en kısa haliyle bu kadar.... :) :)