hişşşt umutsuzluk yok!
doğacak bebeği kimse tutamaz, doğar zaten. arada yaptığınız stres bebeklerinizden çıkıyor doğunca.
kızım çok müvadelenin, aşırı stresin ve riskli gebeliğin getirdiği kaygıların sonucu doğdu. ilk 5-6 ay kolik sancısından o kıvrandıkça doktorun dediği "stresli gebeliklerde sık görülür." lafı vicdanımı asıl sızlattı anlatamam.
illk bebeğimde kürtaj olmuştum, kalbi durduğu için. tatildeydim, yorulmuyordum, rahattım, ama gitti...
kızımda çok yoğun çalışıyordum. 3. ay dolana dek kanamam oldu hep, 9 ay progesteron iğnesi yapıldı her gün, kendim günde 4 kez insülin yaptım, diyet, hipotiroid, tonlarca dert... ama şükür, sağ salim...
demem o ki gidecekse zaten tutamayız. doğacaksa engel olamayız. o yüzden stresi bırakıp tadını çıkaralım arkadaşlar.
ben bu kez kendime şaşıyorum, nasıl rahatım. 13 kg kızım sürekli kucağımda, tüm gün işteyim, unutuyorum bile bazen. diyabetik olduğum için diyetteyim yine. allah'a emanet diyorum...
2 mayısta randevum var. bakalım ne alemde...