- Konu Sahibi teknekazintisii
- #28.341
şu lohusa depresyonu denilen olayı yaşıyoruz galiba. ben bazen durup dururken ağlamaya başlıyorum. etrafımdaki herkese öfke duyuyorum hiç bişey yapmasalar bile. sonra geçiyo. en ufak şeye sinirlenebiliyorum. geçen gün eşime kızdım yine annesigile gitme derdi başladı. 2 haftadır şehir dışındaydı. ben annemlerdeydim. annemle çok tartıştık , bebeğim grip oldu snirlerim bozuk haldeyim eve yeni girmişiz bana diyoki bikaç hafta sonra annesine gitcekmişiz. daha önce de yazdım yakın değil 6 saat yol. yavaş yavaş gidermişiz. delirdim resmen. bebeğim nefes alamıyor ateşleniyor hasta o bunları görmedi tabi beyfendi kızının iyi zamanına denk geldi ben gecelerdir uyumamışım kendim hastayım bi taraftan bana söylediğine bak. yazdan önce el kadar bebekle hiç bi yere gitmem dedim. tartıştık. daha çok ben söylendim.
bu arada yine uykusuz bi gece geçirdim. tam iyileşiyor derken gece yine burnu tıkandı. uyuyamadı çok uykusu olduğu halde dalamadı bi türlü. doktor da bu kadar küçük bebeğe girp için bişey yapılmaz diyor. yarın da aşısı var. bikaç gece daha uykuyu unutayım ben
bu arada yine uykusuz bi gece geçirdim. tam iyileşiyor derken gece yine burnu tıkandı. uyuyamadı çok uykusu olduğu halde dalamadı bi türlü. doktor da bu kadar küçük bebeğe girp için bişey yapılmaz diyor. yarın da aşısı var. bikaç gece daha uykuyu unutayım ben