- 28 Kasım 2015
- 246
- 203
- 23
- Konu Sahibi milena_jesenska
-
- #1
Merhaba arkadaşlar
2-3 gün önce yaşadığımız bir gerginlik sonucu buraya konu açmıştım. O olayı kapattık derken ikinci bir olay patladı bugün ve artık ben de ciddi ciddi ayrılığı düşünmeye başladım.
Dün eşimin ailesinin evine gittik. Bir sorun yoktu. Orada otururken eşim güya şaka yapıyor ailesinin yanında ama benim üzerime çok gelmeye başladı. Ailesiyle hiçbir sorunum yok beni çok severler sağ olsunlar üzerime titrerler. Eve gittiğimizde sürekli üşüdün mü aç mısın vs. sorarlar. Eşim de bu huylarını bildikleri için üşüdü de söyleyemiyor utanıyor falan diyor benim üzerime gelsinler diye. o böyle deyince sürekli ısrar ediyor insanlar gel buraya otur bura sıcak. Yok üşümedim diyorum eşim oradan gülüyor. Akşam bi türlü rahat oturamadım o koltuktan o koltuğa. Bir de erken gitmiştik baya eşim demişti erken gidelim erken döneriz. Saat 11 e kadar oturdu benim eve gelip ders çalışmam gerekiyordu uykum geldi çalışamadım. Neyse hiç sorun çıkartmadım ben eve geldik bu sabaha kadar bir problem yok.
Sabah uyandık yatakta sohbet ediyoruz konu birden çocuk meselesine geldi. Sen tedavi olana kadar çocuk yapmayalım dedi. Benim çok sinirli olduğumu düşünüyor. Şaka yapıyor aklınca bir de gülerek söylüyor. Ben de dedim ki zaten şu an yüksek lisans yapıyorum işe başlayayım birlikte biraz paranın tadını çıkaralım gezelim tozalım ondan sonra yapalım çocuk dedim. Geçen aylarda çocuk yapmaya karar vermiştik 2 kere denedik olmadı yaza ertelemiştik zaten. Bir de sürekli kavga etmeye başladığımız için ben çocuk olayını kafamda ertelemiştim. Maddi sorunlarımız da var.
Neyse bu bir başladı hep böyle yapıyorsun bir istiyorsun bir istemiyorsun yapalım dediğin şeyden sonra vazgeçiyorsun bende heyecan bırakmıyorsun falan söylendi. Ben bir şey demedim. Sarılıyordum sarılmaya devam ettim ama sustum. Bu defa küstün mü dedi. Hayır küsmedim dedim. Yok sen küstün diyor. Hayır diyorum sorun yok niye susuyorsun bıktım senden her şeye alınıyorsun falan diye bağırmaya başladı. O bağırınca ben yine bir şey demedim. Fırladı kalktı yataktan sen adam olmazsın şöyle böyle neler sayıyor. Hiç bir şey demedim içeri gidip tekrar geldi bağırmaya devam ediyor bu defa ağzından küfürler çıktı kalktım ben de gayet sakin şu ettiğin lafları unutma dedim. Bitti bu iş dedi. Ben de tamam dedim bitsin artık bu saçmalıklarına katlanamıyorum içim de bir his falan kalmadı devamlı bağırıp hakaret ediyorsun dedim. Gittim oturdum salona. Ben bir şey söylemediğim halde bağırmaya devam etti. Bitecek bu iş git bu evden dedi. Bu evden gitmesi gereken sensin ben bir yere gitmiyorum dedim. Ayrılacağım senden merak etme dedim. Çıldırdı üstüme yürüdü öldüreceğim seni falan dedi. orta sehpayı kırdı bir kaç şeyi tekmeledi. Ben hiç istifimi bozmadım sadece dedim ki bana dokunursan eğer sonucuna katlanırsın dedim üstüme yürüyünce. Dokunamadı. Sonra biraz sakinleşti tamam gideceğim ben evden dedi. Gitti yatak odasına yattı uyuyor. Ben ne yapacağım artık boşanmayı cidden düşünmeye başladım. Evden gitsem mi?
Kendi bütün bunları yapıyor ve sinir hastası ben oluyorum.
2-3 gün önce yaşadığımız bir gerginlik sonucu buraya konu açmıştım. O olayı kapattık derken ikinci bir olay patladı bugün ve artık ben de ciddi ciddi ayrılığı düşünmeye başladım.
Dün eşimin ailesinin evine gittik. Bir sorun yoktu. Orada otururken eşim güya şaka yapıyor ailesinin yanında ama benim üzerime çok gelmeye başladı. Ailesiyle hiçbir sorunum yok beni çok severler sağ olsunlar üzerime titrerler. Eve gittiğimizde sürekli üşüdün mü aç mısın vs. sorarlar. Eşim de bu huylarını bildikleri için üşüdü de söyleyemiyor utanıyor falan diyor benim üzerime gelsinler diye. o böyle deyince sürekli ısrar ediyor insanlar gel buraya otur bura sıcak. Yok üşümedim diyorum eşim oradan gülüyor. Akşam bi türlü rahat oturamadım o koltuktan o koltuğa. Bir de erken gitmiştik baya eşim demişti erken gidelim erken döneriz. Saat 11 e kadar oturdu benim eve gelip ders çalışmam gerekiyordu uykum geldi çalışamadım. Neyse hiç sorun çıkartmadım ben eve geldik bu sabaha kadar bir problem yok.
Sabah uyandık yatakta sohbet ediyoruz konu birden çocuk meselesine geldi. Sen tedavi olana kadar çocuk yapmayalım dedi. Benim çok sinirli olduğumu düşünüyor. Şaka yapıyor aklınca bir de gülerek söylüyor. Ben de dedim ki zaten şu an yüksek lisans yapıyorum işe başlayayım birlikte biraz paranın tadını çıkaralım gezelim tozalım ondan sonra yapalım çocuk dedim. Geçen aylarda çocuk yapmaya karar vermiştik 2 kere denedik olmadı yaza ertelemiştik zaten. Bir de sürekli kavga etmeye başladığımız için ben çocuk olayını kafamda ertelemiştim. Maddi sorunlarımız da var.
Neyse bu bir başladı hep böyle yapıyorsun bir istiyorsun bir istemiyorsun yapalım dediğin şeyden sonra vazgeçiyorsun bende heyecan bırakmıyorsun falan söylendi. Ben bir şey demedim. Sarılıyordum sarılmaya devam ettim ama sustum. Bu defa küstün mü dedi. Hayır küsmedim dedim. Yok sen küstün diyor. Hayır diyorum sorun yok niye susuyorsun bıktım senden her şeye alınıyorsun falan diye bağırmaya başladı. O bağırınca ben yine bir şey demedim. Fırladı kalktı yataktan sen adam olmazsın şöyle böyle neler sayıyor. Hiç bir şey demedim içeri gidip tekrar geldi bağırmaya devam ediyor bu defa ağzından küfürler çıktı kalktım ben de gayet sakin şu ettiğin lafları unutma dedim. Bitti bu iş dedi. Ben de tamam dedim bitsin artık bu saçmalıklarına katlanamıyorum içim de bir his falan kalmadı devamlı bağırıp hakaret ediyorsun dedim. Gittim oturdum salona. Ben bir şey söylemediğim halde bağırmaya devam etti. Bitecek bu iş git bu evden dedi. Bu evden gitmesi gereken sensin ben bir yere gitmiyorum dedim. Ayrılacağım senden merak etme dedim. Çıldırdı üstüme yürüdü öldüreceğim seni falan dedi. orta sehpayı kırdı bir kaç şeyi tekmeledi. Ben hiç istifimi bozmadım sadece dedim ki bana dokunursan eğer sonucuna katlanırsın dedim üstüme yürüyünce. Dokunamadı. Sonra biraz sakinleşti tamam gideceğim ben evden dedi. Gitti yatak odasına yattı uyuyor. Ben ne yapacağım artık boşanmayı cidden düşünmeye başladım. Evden gitsem mi?
Kendi bütün bunları yapıyor ve sinir hastası ben oluyorum.