2 bebek bir kedi bir köpek sahiplendirme sorunsalı hayat karmaşası akıl verin nolur :(

Merhabalar rahatsız etmiyorsam bir soru soracaktım
Bazı istemediğim konulardan bildirim gelme sini istemediğim zaman bunun için herhangi bi ayar var mı acaba bilmediğim için bi sormak istedim.
Bilgin olmadan yazınca insanlar bi sinir oluyor normal olarak.
 
Çok az konuya sinirlenirim burada sizin konunuz onlardan. Evlat sahibi olunca sıkıldınız mi bebeklerden? Yazık değil mi hamile kalınca planlamadiniz mi size hiç üzülmüyorum ben keşke sizin gibiler hayvan sahiplenmese...
 
Bulunduğunuz şehrin sahiplendirme sayfalarına ilan verebilir misiniz sahiplendirmeyi deneyelim veya köpeğin resimlerini bana iletirseniz ben de ilgili sayfalara gönderirim
 
Üretime karşıyım demişsiniz ama köpek kısır değil anladığım kadarıyla. Bu zamana kadar çiftleştirmediyseniz zaten hayvanın günahına girmişsiniz. Hem kısır değil hem çiftleşme yok. 1 odada tıkılı kalmış yavrucuklar. O kadar üzüldüm ki. Bari evladımız gibi büyüttük diye yalan söylemeyin. Sizi yargılamak istemiyorum ama o hayvanların çektiği çile içimi çok yaktı. Siz bunları düşünürken onlar hala sizi çok seviyor. Siz onları çok sevilecek bir yere sahiplendirseniz bile hala sizi özleyecekler. O kadar berbat bi durum ki. Kedimi başkasına verdiğimi düşünemiyorum yaa. 6 aylıkken sokaktan bulduk. Evde yırtmadığı tül kalmadı. Koltuklarda tırnak izleri. Üstelik envai çeşit tırmalama tahtası olmasına rağmen. 2 yıllık evliyim ona rağmen yenilemek zorunda kaldığım eşyalarım oldu. Hepsi feda olsun yavruma. Yeter ki o mutlu olsun. Zaten şu dünyada yaşayacağı maksimum 10-15 yıl. O da her şey yolunda giderse. O benim hayatımın küçük bi kısmında yer alacak belki ama ben onun hayatının tamamıyım. Onu üzeceğime evdeki bütün eşyalarımı feda ederim elimden ne gelirse yaparım. Ben mi çok büyütüyorum bilmiyorum ama bu kadar bağlanma diyenlere düşman kesiliyorum. Hatta konuyu okuyunca sahiplendirmek ne demek diye gücüme gitti. Benim çocuğumun sahibi yok ailesi var. İnanın şu an gözlerim dolu dolu yazıyorum. Lütfen bu eziyeti yapmayın onlara. Çocuklarınıza hiç bir şey olmaz. Hep birlikte nasıl güzel büyüyecekler kim bilir.
 
Valla şimdi hayvansever arkadaşlar gelmeden ben yorumumu yapayım evet evlat gibi oldular size o minik dostlar ama bebekleriniz küçük ve ilgiye muhtaç ayrıca bir köpeği de eve kapatmak ona da haksızlık o hayvanlarda bakıma sevgiye aç bence en doğrusu güvenilir iyi bir sahip bulmanız olacak ve vicdan azabı çekmeyin yanlış bir şey yok bunda bende bebek için tedavi görüyorum sizi anlıyorum zor bir süreç zaten maddi manevi bence hiç yanlış bir şey yok en doğrusu bu
 
Bebekleriniz için tebrik ederim hem sizi hem eşinizi. Fakat ben sadece çok kızgınım size. Bunu düşünmeniz bile beni çok öfkelendirdi. O çocukların psikolojisi mahvolacak anne baba olarak bildiği sizlerden kopmak ve onlardan vazgeçmeniz ne kadar acı.
Prematüre(35 haftalık) 3. Aşılama menopoz başlangıcı olan bir bebek annesiyim 13 Haziran'da doğumum oldu. 10 gün yoğun bakımda kaldı kızım. 4. Bebeğim olarak görüyorum kızımı çünkü 2 kedi abisi 1 de köpek ablası var.
Bizde de kedilerimizin biri smokin diğeri tekir renkli maine coon köpeğimizde pomeranian.
Kedilerimizde köpeğimizde çift katmanlı kürke sahipler ve uzun tüylüler.
Hiç bir yere kapatmadık kızımız eve geldiğinde de zaten kedilerimiz yaklaşmak istemedi çok küçük olduğu için çünkü kendi dev cüsselerinin farkındalar. Köpek olan kızım ilk günden beri ağzını dahi yaladı hem aşıları hemde parazit uygulamaları tam olduğu için korktuğumuz hiç bir durum yok, hem pediatrist doğrultusu hemde mesleğim gereği köpeğimizi geçici bir süre boyunca dışarı çıkartmadıkça sorun teşkil etmeyeceği kanaatine vardık ve kızımı dışarı o süreçte çıkartmadık şuanda ise dışarı çıkartırsak bile hipoalerjenik şampuan ile yıkayıp tarama kurulama yaparak tekrar teması mümkün mertebe sağlamaya çalışıyoruz çünkü bizim için esas öz çocuğumuzunda kardeşleriyle bir büyümesiydi bağışıklığına sağlayacakları katkı ve kişisel gelişim özellikle motor becerilerine sağlayacakları şeyler inanılmaz ötesi deneyim olacak.
Bizde de tüyü ciğerine yapışır o olur bu olur diyen tipler var ve inanın onların kızıma elleriyle temas ettikleri yerler kızarırken evdeki çocuklarımın full teması hiç etki etmedi.
İkizlerinizin sağlıklarından endişe etmeyin zaten üzerinizdeki kıyafetlerle çoktan onları temas ettirdiniz.
4. Bebeğimle alakalı tüy yutma sorunları oluyor ve kakada bunu her defasında görüyoruz inanın şuan kızım 3.5 aylık onları o kadar sık takip etmek istiyor ki onları gördüğü an gülücükler saçıyor.
Bu arada bizim evimizde 2+1 ve minicik bir evde yaşıyoruz 65m² kutu kadar ev.
Pomeranian kızım ped alışkanlığı var ve ilk zamanlar kardeşini severken heyecandan malesef hem çiş kaçırıyordu hemde bazen pedi unutup oracığa yapıyordu kakasını. Temizlemek inanın külfet değil halıları bir süreliğine kaldırdık şuan ki temizliği kolaylaştırabilmek için. Şuan herşey yolunda. Elektrikli robotu çalıştırıyoruz günde 2 kere inanın tüy sorunu da kalmıyor fakat temas çok sık olduğu için ellerinde kalan tüyleri biz temizlediğimiz halde gözden kaçırıyoruz ve yutması gerçekleşiyor.
Bu arada bazı arkadaşlar köpek evde olur mu çok küçük vs vs tarzı durumları yazmışlar pomeranian köpekler 1.5-3 kg arası minicik hiç dışarı çıkartmaya gerek kalmadan bakılacak minicik sevgi yumaklarıdır. Bir golden yada Orta ırk minnoşlar gibi yürüyüşlerle dışarıda enerji atmaya ihtiyaç duymazlar bu sebeple evde bakılmaya uygunlardır. Kedilerimiz köpeğimizden 4 kat daha büyükler evet 16 kg kedimin biri diğeri ise 12.5 kg
Son sorum, o iki yavrucağı değil de kendi ikizlerinizi verebilirmiydiniz? Cevabınız hayırsa lütfen bu vebale girmeyin.
 
Son düzenleme:
Öncelikle; bebeklerinizi güle güle büyütün, hayırlı olsun . Mesajınızı sonuna kadar sizi anlayabilmek adına okudum, empati kurmaya çalıştım. bilmiyorum ama, belli ki gözü kara yaşı küçük biraz da "cahil"siniz cahil dediğim deneyimsiz düşünmeden hareket eden. böyle olduğunuzu düşünerek bir abla gibi nasihat etmek isterim, ister dinleyin ister dinlemeyin siz bilirsiniz elbet. Şöyle söyleyim, yaşadığın ev, ailenle olan kopuk ilişki, akrabanla olan geçimsizlik yanlış anlaşılmalar, yeni gelen ikiz bebekler, maddi kayıplar ve üzerine de kocaman bir lohusa durumu . minik dostları ayırarak konuşuyum, zaten tek bir bebek bile o kadar zor ki bocalaman uykusuz kalman dinlenememen sana yardım edecek kimsenin olmaması vs vs . bunların üzerine bir de diğer durumları düşündüğümüzde belli ki lohusalıkla birlikte ne yapacağını bilemez düşünemez hale gelmişsin yanlış karar almışsın. Öncelikle; şehir değiştirmek yerine oranın kirasını siz alıp başka bir eve taşınsanız, eşin bir işe başlasa, belki gönüllü stk vb yardım alsanız, bebeklere de baba kardeş vb varsa çıkmaza girdiğinde destek oldursanız, minik dostlarınızı da aileden dışlamadan bir arada yaşasanız daha mutlu olmaz mısın, bu soruyu kendine sor ve denemekle başla. evet şuan lohusasın kendini iki bebekle çaresiz yetersiz hissedebilirsin hele ki destekçin yoksa ama bir kaç ay fedakarlık yaparak ilgi alaka sevgiyle bunları aşabilirsin. bunu yazdığım gün 4 Ekim hayvanları koruma günü, kim bilir belki de bu durumu aşacaksın ama soru şu; ne olursa olsun sen ve eşin bu hayvancazlarla ilgilenecek misiniz yoksa bakamıyoruz zor mu diyorsunuz? eğer zor ise düşünmeden, daha önce bakmış merhametli birine verin. 1 musibet bin nasihattan iyidir ben size nasihatta bulundum maddi manevi bir şekilde bakabilirim diyorsan (şuan lohusasın sağlıklı düşünemiyor tükenmiş hissediyorsun) azıcık sabredin evlat hasreti çekerken nasıl size iyi geldiler düşünün, şimdi de maddi manevi zorluk çekerken iyi gelmiyor gibi düşünseniz de sonradan mutlu mesut yaşayabilirsiniz, ama benim anladığım da sizin 2 evladınız olunca zaten bu canlarla pek ilgilenecek zamanınızın da gücünüzün de kalmadığı/kalamayacağıdır. hayırlısı ne ise o olsun.

bir de genel olarak forumdaki hemcinslerime yazmak istiyorum; ne olursa olsun karşıdakinin psikolojisini bilmediğimiz için daha duyarlı olalım hanımlar belki normalde bu şekilde yorumlarda bulunabiliecek kadar kızan/hassas biridir şimdi ise tükenmiş çaresiz kalmış olabilir. sonuna kadar düşündüklerinizde haklısınız ama bazen ayıbı da gece gibi örtmek bize yakışan değil midir kırmadan farkındalık yaratsak daha iyi olmaz mı?

herkes evlat sahibi olmamalı, her kes hayvan sahibi olmamalı her şartta bakabilecekler sadece düşünmeli ama demek ki bazen şartla değişebiliyor madden, manen, ruhen. biz yine de kırmamaya çalışalım birbirimizi hayat zaten zor hepimiz için.
 
Kucuk eve 2 hayvani tikip birakmissiniz bide cocuk olunca iyice tek odaya tikmissiniz .nirakin sahiple.ilsinler de kurtulsun hayvanlar .
 
Daha büyük dertleriniz var nasıl olur bilmiyorum eşiniz umarım iş bulur evle bitmez iş sizde çocuklar az büyüsün çalışmak zorunda kalabilirsiniz yani bilmiyorum can dostlarda evlattır.Onlarin veteriner masrafı düzenli kontrolleri duygusal durumları yani bunlarda para .Öyle de olmalı.Bence maddi ve duygusal yönden daha iyi olabilecekleri biri varsa onları düşünerek verilsin diyebilirim.Alan kişi bilinçli olursa ve o duygusal durumu bir şekilde halledebilecek konusmayan dostların dilinden anliyorsa bence daha iyi olur
 
Gerçekten sizi anlamaya çalışıyorum ama olmuyor. Benim de bebekliginden beri benimle olan bir tekir kızım var. Ben daha evli bile değildim onu sahiplendigim zaman. O zaman bile ne düşündüm biliyor musunuz? Yarın bir gün evlenirim, belki çocuğum olur vs bu kedi ömürlük benimle kalacak, yoksa bunun vebaline giremem. Akabinde evlendim. Eşim hayatında bir kere kedi sevmemiş insandı, o alıştı. Çocuğum da oldu, üstünde de kedi tüyü oluyor her yerde de. Bunlarn hepsini ben yıllar önce düşünmüştüm zaten. Bizim de ailelerimiz yok bebeğe zarar verir, yok tüyü yok kılı anca konuştular. Kulaklarımızı kapadık. Şu bir gerçek tabii ki de ister istemez ilgimin tamamını eskisi gibi ona veremiyorum hatta bebeğe daha çok vakit harcıyorum. Ama onu bir kere bile odaya kapatmadim. Şu anda bile kızım öğle uykusunda o başında yatakta yatiyor. Bir hayvan sahiplendiğiniz zaman her yönüyle uzun vadeli düşünerek sahiplenin lütfen. Çok ekstrem durumlar olur bunlar çok ayrı ama sizin hikayenizde meselenin özü hayvanlar tüy döküyor, bebeğim var ve rahatsız oluyorum. Bilmiyorum veterinere hiç sordunuz mu ama düzenli asisi yapılan hayvanların zaten insana parazit vs durumu olmuyor. Bence o hayvanlar kesinlikle sizinle kalmasin. Ozellikle köpek evet çok üzülür ikisi de bir süre alışmaya çalışır ama en azından rahat rahat koşup oynarlar. Sahiplendireceginiz kişileri de iyi seçin. Hayvanlara travma yaşatıp durmasinlar.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…