14 aylık bebe

Çocuklar için sınırsız özgürlük diye bir şey yoktur.
Alanını , sınırını çizmek gerekiyor.
Zararı , zararliyi ayırmak açısından bu sınırlar kendi alanı içinde olmalıdır.
Mutfak çocuğun alanı değildir.
Elbise dolapları keza öyle.

Bundan sonra ne yapılır bilemiyorum. Wc eğitimi , süt bırakma seansı gibi yeniden başlanabilir belki , " hayır , çünkü o ev eşyası , hayır çünkü o sana zarar verir " değip direnmek belkide.
 
Allah yardımcınız olsun zor surec elbet ama gecicek inanın ileride de yemek yediriceginiz zaman yermisin degil seçenek sununki birini kabul etmek zorunda kalsinoglum kucukken hayir diyordum Baktim inatlasiyor hemen hoşlandığı seylere dikkatini cekmeye çalışıyordum bu cook kurtarici kucucukler ama anneyi kullanmayı cok severler siz hayir dedikce o dahada inatlasicaktir sinirlarini yavas bir sekilde zamanla oturttun.birde yanlis birsey yaptiginda ani buyuk tepkiler verirseniz sipa inadiniza bunu size hep kullanicaktir .yaparkende gozunuzun icine bakarak hemde tecrube ile sabit
Teşekkür ederim, şuan hayırdan ziyade dikkat dağıtmak işe yarıyor zaten.
İnşallah büyüdükçe daha kolay iketişim kurarız :)
 
Yazdıklarıniz bana o kadar tanıdık geliyor ki. 20 aylık olacağız bizde evde yapmadığı yaramazlık yok nerdeyse herşeyin için de çok meraklı çekmece dolap bulaşık makinesi buzdolabı artık hepsini bantliyorum. Sürekli dibimde wc girsem çıkana kadar ağlıyor. Hiç oyuncak oynamaz mesela ilgisini çekebilecek oyuncaklar alıyorum yüzüne bile bakmiyor. Bugün dışarıya çıkalım dedik bebek arabasını süs diye götürmüsuz bindiremedik hadi yurusun diyoruz alıp başını gidiyor el tutturmaz hiç. Yemek yiyelim dedik masaya çıkmaya çalışti iki dakika oturtamadim. Sırayla yedik yemeğimizi. Başka masalara insanların yanına gitti mama-mama dedi. Rezil olduğumuzla kaldık bugün. Hayir oğlum yapma diyorum o da bana hayıy diyor. Zararları şeyler yapmasa bırakayım ogrensin diyorum ama ne mümkün... Halimi görenler Allah yardımcın olsun diyorlar bu çocuksa bizim evdekiler ne diyorlar :)) O yüzden verebileceğim bı tavsiye yok sadece Sabır...
 
Off :KK43:
O kadar umutsuz durumum yaa :bicak:
Daha yazmayı unuttuklarım bile var.
O zaman ben emzirmeyi bırakıp antidepresan falan alıyım yoksa sonum iyi değil :KK76:
Canım benim gayet olağan bir süreçten geçiyorsun, nerden mi biliyorum? Bir tane de ben de var :))

Artık sabrımın son demlerindeymişim gb hissetsem de sinirlerim laçkalaşmış olsa da bir zaman sonra biteceğini biliyorum.

Az daha sabır
 
Daha 14 aylik bir bebek bu yaaa bu yaptigi hareketler bana normal geliyor. Biraz yorulacaksiniz fakat bu surec gecici sonra 3_5_6 gibi yaslarda daha ilginc hareketleri olucak mesela cok soru soracak ilk cocukta anneler biraz daha olgun olamiyor. Cunku onlarda kucukler yavrulariyla buyuyor ayni hadise bnm basima geldi kardesim cocugugla ilgili cok yaramaz soyle boyle dedi alman yadan izine geldiler onlara cok abes gelen hareketler bana normal geldi ..
 
Benim merak ettiğim bi başkasının evinde nasıl zaptediyorsunuz sonuçta hayır ı öğretmemişsiniz ve bebeğiniz de ağlıyor muş istediği olmayınca başkalarının evlerini de mi kurcalıyor yani meraktan soruyorum
 
Ayni benim kizim tehlikeli olmayan herseyle oynamasina izin verdim 18 aylik suan evim hic toplu kalmiyor. Aglama konusunda ben soyle bir yontem buldum sende dene bence. Birsey yapmak istediginde izin vermedigimde agliyor mesela hic yuzune bile bakmiyorum onun oldugu odadan uzaklasiyorum biraz aglayip susuyor dene bence. Dagitma konusunda henuz bir cozum bulamadim zamanla duzelir herhalde
 
ayrica birde araba mevzusu var disari ciktigimizda teafiksiz bir alan ya da parksa arabasindan indirip kosmasina ozon veriyorum. ama diger zamanalrda arabasina binmezse gidemeyecegimizo soyluyoruz. bir kac kez eve geri donunce anladi ciddi okdugumuzu. ayni sey oto koktugu icinde gecerli 5 dk mesafe bile gitsek koltuguna oturup kemerino baglamadan arabayi calistirmiyoruz. bizim araba koltuga oturmadan calismiyor. bak oturmadin araba gitmiyor diyoruz. hemen oturuyor. biz zaten yeni dosan doneminden beri once puset ota koltugu sonra da normal oto koltugu kullandigimiz icin onuun icin normali.
12 aylıkken anladi mi bu oto koltuğu olayini? Benim suan 1 yaş oto koltuğuna binince 5 dk sonra dehşet ağlıyor gözlerinden yaşlar süzülüyor. Asla pusetle gidemiyoruz asla sevmiyor baya denedim yolun ortasinda cocuk taciri muamelesi gördüm o bagiriyor ben hizla eve gitmeye calisiyorum :KK43: yani sonumuz bi kolumda (kucağımda) oglum bi kolumla da puseti taşıdım sagolsun kas yaptim sayesinde. Puseti aldığına pişman olan tek anneyim sanirim :KK43:
 
İstediği her şeyin verilmesi yaramazlıklarına müsamaha gösterilmesi çocuğu şu anki haline getirmiş.
Dolapla, buzdolabıyla vs ne işi olur çocuğun.
En baştan bunlara dokunmaması öğretilecek yolsa işiniz zor.
 
Kızlar benim derdime de bir el atın.
Anneler, bilgisi olanlar. Her fikre açığım.
Oğlum 14 aylık olmak üzere. Doğduğundan beri çok hareketli bir yavru. Mümkün olduğunca herşeye izin veririm.
Etrafı dağıtmasına, yediği yemeği saçına, kulağına, kirpiğine bulaştırmasına vs.
Çekmeceler, dolaplar daha 7 aylık yoktu tek basına açıp kapatarak karıştırıyordu..
Hiç engel olmadım, öğrensin dedim.
Ama son zamanlarda çığrından çıktı bu özgür Willy.
Oğlumun yanında bulaşık makinesi açamaz oldum, açtığım gibi jet hızıyla yanımda. Kapattığım anda anırmakla böğürmek arası tahammül edilmesi zor kuru bir ağlamaya maruz kalıyorum :KK70:
İkincisi buzdolabi. Onu da kurcuklasın diye çok izin vermişliğim var, ama her an da olmuyor ki.
Mesela dün sabah masanın altında kabak, salonun ortasında patlıcan, koltuğun altında da patates vardı.
Onları geçtim, üstüne dökecek, kıracak kendine zarar verecek diye korkuyorum..
Yani sn ler içinde süt alıp kapatıyorum, sesini duysa, kapattım diye yine çılgınlar gibi ağlama sana.
Tuvalete giderken oyun sepetine koyuyorum ki tuvaletin hemen dibinde kapı yarı açık beni görüyor, ama yıne durmadan ağlıyor.
Gördüğü olur olmaz her şeye dokunmak değil bildiğiniz yapışıyor ve bırakmıyor.
Mesela kapının demirlerine. Parmaklarını zor ayırıyorum ordan.
Yıne açılmış bir buzdolabı görmeye dursun hemen bulduğu şeye elini atıyor.
Geçen gün 5 saat elinde sarımsakla gezdi :KK70:
Gezsin o önemli değil de, olur olmaz herşeyde bu ve dahası, yorgunluk, uykusuzluk, çişimi bile ağlama sesleri eşliğinde yapmak..
Dışarı çıkarsam arabasında oturmaz, kucağımda oğlum, bir yandan arabayı taşırım.
Bütün bunların yanında evde insan varken mükemmel bir bebedir.
İnsanlar bu mu zor çocuk, ay ne sakin derler :)
Bazen güne başlayamayacak kadar yorgun ve bıkkın oluyorum.
Ağlamasından usanıp, mesela gelen uyku saatini atlıyorum, kafa beyin kalmıyor çünkü.
Bana önerrbileceğiniz bir yol yordam, yada bir kitap olursa çok sevinirim.
Özellikle okuyup beğendiğiniz bir kitap olabilir, yada sizin tecrübeleriniz.
Okuyan herkese teşekkürler :KK68:
Bu kadar olur yemin ediyorum benim oğlanı anlatmışsın..benimki 13 aylık buzdolabı bulaşık makinası olayı aynı ..kirli bulaşıkları çıkarır bana vermeye çalışır kapatsam bir saat ağlar..

tuvalete bile berbaber gideriz ve orda dokunmasına kızlığım ne varsa (tuvalet fırçası) gözümün içine bakarak onu tutmaya çalışır..

bunlara ek herakşam 8 de başlayıp uyuyana kadar süren sebepsiz yereağlama krizimiz ve en az bi saat süren uyutma çabalarımız var..şuan bile telefonu elimden çekiştiriyor vermiyorum diye çığlık çığlığa bağırıyor versem fırlatıp atacak..

Konuyu takipteyim..
 
Canim dediğin herşeyi bende yaşıyorum ama farklarla. Ben senin kadar izin vermiyorum. 13 aylığız bizde. Aynen tuvalete beraber gidiyoruz düşümüzde beraber alıyoruz kzimla :KK66: makineyi açınca genelde de içeren bicaklara yapışıyor en çok. Ama.ben elinden alıyorum hemen. Herşeye de dokunulamayacaginı öğrensin. Çekmeceler boşaltıyor bişey demiyorum. Ama 3 4 kereden sonra çekil uleeeyn yetti artık içimden diyerek cekmeceleri bantladim gitti :KK66: siyam ikizleri gibiyiz şu an mesela kuzumu dedikodusunu yaparken kuzum gobegimde yatıyor :KK66:
 
İstediği her şeyin verilmesi yaramazlıklarına müsamaha gösterilmesi çocuğu şu anki haline getirmiş.
Dolapla, buzdolabıyla vs ne işi olur çocuğun.
En baştan bunlara dokunmaması öğretilecek yolsa işiniz zor.
Kesfetmet ister cunku dunyaya bunun icin gelmiştir. Robot degildir bu da bir surectir. Daha 14 aylik ne ile oynasin ? Gorup gorebilecegi hersey onun icin oyuncak. Kaldi ki ufku acik bir birey olmasi icin buna ihtiyaci var. Bunu yaramazlik icin yapmiyor merak duygusuyla yapiyor.
 
Evde karıştırmasına tamam öğreniyor evet ama sınırları olmalı o kısmın dozu kaçmış. Şu an patron o. Hayır kelimesini kullanın.
Benim kızımda karıştırıyor. Ama her çekmece her dolaba izin yok.
Geçen buzdolabının önünde yerlere attı kendini ama izin yok.
Bizimkini de evde ve dışarıda tanıyamassın aynı sizinki gibi:)
21 aylığız Bebek arabası ve mama sandalyesine oturma çok sıkıntılı.
Ben şöyle diyorum net bir dille hafif yüksek ses "kızım yemek yiyeceğiz buraya oturman gerekir" artık eskisi kadar parçalamıyor kendini
 
Son düzenleme:
Anaaa benim oğlanı anlatıyorsun sandım :KK70:

Tek fark benimki 13 aylik ve bebek arabasini çok seviyor en azindan :p

Benim tek çözümüm umursamamak. Bir de aglayinca dikkatini dagitiyorum. Ya sarki soyluyorum ya yüzünü yikiyorum ya iste pepe nerdeymis hadi bulalim diyorum (oyuncak pepesi var) yakalayacağım seni diyerek kosuyorum o da kaciyor filan hadi ziplayalim diyorum zıplıyoruz camdan bakıyoruz uzerine ortu atip salih nerdeymis diyorum ce e yapıyoruz... Sonuc: tabi ki unutuyor.

Patron o degil sensin unutma. Biliyorum dirayetli olmak hiç kolay degil ama sen ne kadar kararli olursan o da o kadar sana uyar.

Devamli konus atiyorum bunun yeri buzdolabi onu oradan almamaliyiz seklinde filan. Anlamıyor gibi görünüyor ama herşeyi kaydediyor merak etme canim.


Başkasından yardim istemekten cekinme esin annen kayinvaliden arkadasin kardesin komsun kim varsa en azindan destek alirsin kafani bosaltirsin. Hava da güzel cikar parka enerjisini atsın ben disari cikinca kendime dondurma aliyorum mesela onu da salincaga oturtup bes dakika kendimi simartiyorum oh mis :KK70:
 
Kesfetmet ister cunku dunyaya bunun icin gelmiştir. Robot degildir bu da bir surectir. Daha 14 aylik ne ile oynasin ? Gorup gorebilecegi hersey onun icin oyuncak. Kaldi ki ufku acik bir birey olmasi icin buna ihtiyaci var. Bunu yaramazlik icin yapmiyor merak duygusuyla yapiyor.

Çocuğun eşyayı ya da kendini keşfetmesi apayrı bir olay.
Burada keşfetmesi gereken şey her şeyin oyuncak olmadığı aslında ya da bazı şeylere dokunmanın tehlikli olduğu.
Ner neyse
Güle güle büyütün bebeğinizi
 
Kızlar benim derdime de bir el atın.
Anneler, bilgisi olanlar. Her fikre açığım.
Oğlum 14 aylık olmak üzere. Doğduğundan beri çok hareketli bir yavru. Mümkün olduğunca herşeye izin veririm.
Etrafı dağıtmasına, yediği yemeği saçına, kulağına, kirpiğine bulaştırmasına vs.
Çekmeceler, dolaplar daha 7 aylık yoktu tek basına açıp kapatarak karıştırıyordu..
Hiç engel olmadım, öğrensin dedim.
Ama son zamanlarda çığrından çıktı bu özgür Willy.
Oğlumun yanında bulaşık makinesi açamaz oldum, açtığım gibi jet hızıyla yanımda. Kapattığım anda anırmakla böğürmek arası tahammül edilmesi zor kuru bir ağlamaya maruz kalıyorum :KK70:
İkincisi buzdolabi. Onu da kurcuklasın diye çok izin vermişliğim var, ama her an da olmuyor ki.
Mesela dün sabah masanın altında kabak, salonun ortasında patlıcan, koltuğun altında da patates vardı.
Onları geçtim, üstüne dökecek, kıracak kendine zarar verecek diye korkuyorum..
Yani sn ler içinde süt alıp kapatıyorum, sesini duysa, kapattım diye yine çılgınlar gibi ağlama sana.
Tuvalete giderken oyun sepetine koyuyorum ki tuvaletin hemen dibinde kapı yarı açık beni görüyor, ama yıne durmadan ağlıyor.
Gördüğü olur olmaz her şeye dokunmak değil bildiğiniz yapışıyor ve bırakmıyor.
Mesela kapının demirlerine. Parmaklarını zor ayırıyorum ordan.
Yıne açılmış bir buzdolabı görmeye dursun hemen bulduğu şeye elini atıyor.
Geçen gün 5 saat elinde sarımsakla gezdi :KK70:
Gezsin o önemli değil de, olur olmaz herşeyde bu ve dahası, yorgunluk, uykusuzluk, çişimi bile ağlama sesleri eşliğinde yapmak..
Dışarı çıkarsam arabasında oturmaz, kucağımda oğlum, bir yandan arabayı taşırım.
Bütün bunların yanında evde insan varken mükemmel bir bebedir.
İnsanlar bu mu zor çocuk, ay ne sakin derler :)
Bazen güne başlayamayacak kadar yorgun ve bıkkın oluyorum.
Ağlamasından usanıp, mesela gelen uyku saatini atlıyorum, kafa beyin kalmıyor çünkü.
Bana önerrbileceğiniz bir yol yordam, yada bir kitap olursa çok sevinirim.
Özellikle okuyup beğendiğiniz bir kitap olabilir, yada sizin tecrübeleriniz.
Okuyan herkese teşekkürler :KK68:
Ay burdan okuması çok eğlenceliydi ya çok şirin çok tatlı maşallah :nazar::nazar:
Ama tabi göz korkutuyor aynı zamanda , oğlum şuan 2 yaşında bu hususlarda hiç zorlamadı beni . Bakalım diğeri nasıl olacak :dua:
 
Çok yararlı bir cevap oldu bu, öncelikle çoplk teşekkür ederim.
Düşme konusunda bende hiç ani tepk vermedim. Düştüğünde hep bakardı bize,alkış yaptığımız bile olmuştu.
Geçen bizim yataktan düştü, ben korktum o ağlamadı bile:)
BEni asıl yoran aslında hayır deyınce çılgınlar misali ağlaması.
SANırım kararlı olup çekicem Başkan yol yok gibi duruyor.
Bir de acayip inatçı hıçkırarak ağlıyor kıyamayıp pes ediyorum, nasıl dayanıcam bilmiyorum..
EN azından tuvaletteyken izin verse o bile bana bi nefes olucak :)
Tuvalette yanınıza alın birkaç defa. O dönemlerde ben yapmıştım. Klozet olunca birşey görmüyor zaten. Birkaç kere yanımda durduktan sonra anladı durumu sonrasında kapı aralik durdu sıkıntı etmedi.

İlgisini çeken şeyi kesfetmeniz lazım. Lego, oyun hamuru, araba, resim her ne ise bunlarda yoğunlaşınca biraz daha rahatliyor.

Şuan siz aglamasina dayamiyorum çok bağırıyor diyorsunuz onu kullanıyor net. Böyle yaptığında her seferinde sakince aglamadan söyler misin anlayamıyorum diyebilirsiniz ben de işe yaradı. Ama ise yaramasi 2 seneyi bulabilir.

Yani aslında sizin kararliliginiz önemli. Çünkü en ufak bir aciginizi hemen keşfedip kullanmaya başlıyorlar. Evet herseyi inceleyecekler ama siz sınırları fazla açık tutmussunuz. Mesela o tarhanayi nereden aldı nasıl döktü? Biraz durulana kadar ulaşabileceği yerlere böyle malzemeleri koymayin. Küçük bir kavanozu olsun onun içinde karışık bakliyatlar koyun. Bir müddet yanında durarak oynatin. Büyük küçüklük, gruplama, aynı türden olanları ayırma gibi. Ama yalnız bırakmayın bakliyatlarla bu dönem daha ağzıyla tanıma dönemi. Allah korusun yemeye çalışabilir.

Kısacası alt raflar, dolaplar, cekmeceler, boş olsun oralara birkaç oyuncak yerleştirin onları bulsun açınca.

Bu dönemler en çok yoruldugunuz zamanlar. Bir müddet sonra alisacaksiniz. Ama kararlı ve net olmanız lazım. Konuşmuyor diye es geçmeyin. Anlıyorlar.
 
Yazdıklarıniz bana o kadar tanıdık geliyor ki. 20 aylık olacağız bizde evde yapmadığı yaramazlık yok nerdeyse herşeyin için de çok meraklı çekmece dolap bulaşık makinesi buzdolabı artık hepsini bantliyorum. Sürekli dibimde wc girsem çıkana kadar ağlıyor. Hiç oyuncak oynamaz mesela ilgisini çekebilecek oyuncaklar alıyorum yüzüne bile bakmiyor. Bugün dışarıya çıkalım dedik bebek arabasını süs diye götürmüsuz bindiremedik hadi yurusun diyoruz alıp başını gidiyor el tutturmaz hiç. Yemek yiyelim dedik masaya çıkmaya çalışti iki dakika oturtamadim. Sırayla yedik yemeğimizi. Başka masalara insanların yanına gitti mama-mama dedi. Rezil olduğumuzla kaldık bugün. Hayir oğlum yapma diyorum o da bana hayıy diyor. Zararları şeyler yapmasa bırakayım ogrensin diyorum ama ne mümkün... Halimi görenler Allah yardımcın olsun diyorlar bu çocuksa bizim evdekiler ne diyorlar :)) O yüzden verebileceğim bı tavsiye yok sadece Sabır...
Bir an ben yazdım sandım:KK48:. Dediğiniz gibi sadece sabır bu zamanların geçmesini beklemek. Ne laftan anlıyorlar ne kızmaktan. Bazen sabrım taşıyor bağırıyorum bu sefer O benden daha çok bağırıyor. Hayır diyorum aynen karşılık verip daha çok yapıyor. Bide bu aralar kafa vurma başladı sinirlendi mi kafayı yere nereye bulursa oraya vuruyor. Vazgeçiremiyoz bir türlü. Yemek yemek işkence mama sandalyesinde oturmak istemiyor ne bize yediriyor ne kendine. Tatile gittik gitmez olaydım. İki dk durmadı ne yemek yiyebildim ağız tadıyla ne tatil sürekli çocuk kovala. Milletin masasına koşuyor. Onlarda yazık eline veriyorlar bir kaç şey onları yiyor ben verince kaçıyor :).
Ayy ne çok yazdım baya dertlenmişim. Bugünlerde geçicek oğlumla sinemalara, yemek yemelere,tatillere gidicez diye hayaller kurarak kendimi avutuyorum:işsiz:
 
Bir an kendimi okudum sandım :))

Benim oğlum da 12 aylık. Yapışma olayı dışında herşey aynı. Delirmek üzereyim.
Sık sık annemin yanına kaçıyorum. Öyle yakın da değil 16 saatlik bir mesafe.

Annem ve kız kardeşim varken bile tuvalete gidemiyorum. Tuvaletin kapısında ağlıyor, ben çıkana kadar.

Ve ister istemez agresifleşiyorum.

10 kişi oğlumla ilgilenmekten yorulur, ama oğlum asla yorulmaz. Gece uyurken bile depar atar.

Ben de henüz bir çözüm bulamadım :))) Allah bizlere güç kuvvet sabır versin :))))
 
Bir an kendimi okudum sandım :))

Benim oğlum da 12 aylık. Yapışma olayı dışında herşey aynı. Delirmek üzereyim.
Sık sık annemin yanına kaçıyorum. Öyle yakın da değil 16 saatlik bir mesafe.

Annem ve kız kardeşim varken bile tuvalete gidemiyorum. Tuvaletin kapısında ağlıyor, ben çıkana kadar.

Ve ister istemez agresifleşiyorum.

10 kişi oğlumla ilgilenmekten yorulur, ama oğlum asla yorulmaz. Gece uyurken bile depar atar.

Ben de henüz bir çözüm bulamadım :))) Allah bizlere güç kuvvet sabır versin :))))
Ben mi çok rahatım bilemedim ki. Girsin sizinle tuvalete ne olacak? Siz içeri girip kapıyı kapatınca kaybolduğunu zu düşünüyor. Ona göre duvardan devasa bir boşluk açılıyor ve içine anne girip kayboluyor. Bebeğinizin yerine bir koyun kendinizi. :)) Girsin sizinle koyun önüne küçük su dolu bir leğen içine plastik bardak büyüklüğünde bir kap, suyu boşaltıp koysun, oynasın. Böyle kapıda aglatirsaniz yarın biraz büyüyünce babaya bırakıp bir AVM çarşı dolaşıp geliyim dersiniz ona da izin vermez.
 
X