Merhabalar ! Son günlerde aklıma takılan bir mesele var . 10 aylık bir beraberliğim var . Memleketlerimiz aynı . Ama üniversite için arasında 2 saatlik mesafe olan şehirlerde yaşıyoruz . Uzak mesafe ilişkisi diyebiliriz . Ya da az sonra anlatacaklarım için bunu bahane edebiliriz (!) .
Biz ilişkimizin ilk gününden beri ayrı şehirlerde yaşıyoruz . Bunu bilerek başladık . Sevgi emek çaba ister biliyorum . Fakat kendimi 10 yıllık evli gibi hissediyorum
şöyle ki 10 ay boyunca karşı taraftan ne bir sürpriz ne bir çiçek ne adam akıllı bir hediye gördüm . Sevgilim karakter olarak iyi birisi . Nazımı tribimi çeker . Sabırlıdır . İyi bir eş ve baba olacağını düşünüyorum . Fakat gel gelelim romantik ve düşünceli bir insan değil . Bildiğimiz odun . 10 ay boyunca kendine çeki düzen verdiği noktalar oldu . Ama ben de ruhuma dokunulmasını istiyorum . En güzel geçmesi gereken zamanlar bu zamanlar. Bir dal papatya , bir çikolata bile beni mutlu eder . Bana bir adım atsa 10 adım giderim . Fakat böyle olunca kendimi ilgiye açmış gibi hissediyorum . Henüz 10 aylık sevgiliyiz . Evlenince nasıl olur diye düşünmeden duramıyorum. Bu duygularımı ona anlatıyorum . Bana dedikleri şu " seni aldatıyor muyum ? Karıya kıza bakıyor muyum ? Sabret" 10 aydır sabrediyorum fakat aynı . Yaşlı kadınlar gibi hissediyorum . Artık farklı birine dönüştüğümü hissediyorum . Bir ilişki için güven sadakat saygı sevgi önemlidir . Ama bu da önemli bir mesele benim için. Kendimi ifade ettim umarım