Öyle kötüyüm ki en son 14 yaşımda bu kadar şiddetli duygular hissetmiştim, ilkti benim için. O zamandan sonra da çok hoşlandığım, beğendiğim, sevdiğim kişiler oldu. Flörtlerim, ilişkilerim oldu lise, üniversite dönemleri malum.. Şimdi üniversitedeyim ve ingilizce hocama aşık oldum. Aslında hoca diyorum ama o 27 yaşında bense 20 yaşındayım. Başlarda anlamadım sadece çok güzel bir elektrik sandım. Onun dersine ilk gün 1 2 dakika geç kalmıştım bir arkadaşımla sınıftan içeri girdim döndü bana baktı sonra bir daha baktı sonra tekrar döndü. İşte onu gördüğüm ilk andan itibaren başladı. Zamanla onu daha çok düşünmeye başladığımı hissettim, onunla ilgili şeyleri öğrenmeye her geçen gün hevesimin arttığını. Derste bir şeyler anlatırken bana dönüp gözlerimin içine baktığında başımı çevirmek istiyorum o sırada ancak bir vinç falan gelse beni öyle kaldırır heralde ordan öyle zor ki.. ve bakıyo, bakıyo, bakıyo içimden saydım en son 28 saniye gözüme bakarak ders anlattı ve ilk başını çeviren yine ben oldum. Ders dinleyemiyorum ve onun dersine çalışamıyorum. İştahım kaçtı 2 haftadır yemek yiyemiyorum 3 kilo verdim. Uyuyamıyorum sabaha kadar uyanığım. Arkadaşlarlayken aniden kriz geliyo bana o kadar da çok gülünmeyecek bir şeyde kahkahayı basıyorum, aniden saçma sapan bir şeyden gözlerim doluyo mesela ve hıçkırarak ağlamak istiyorum. Onlara söyleyemedim. Çünkü kendime bile söyleyemedim ki bunu. Kızım sen salak mısın, kendi kendine diyorum hayalleniyosun hem adam mı kalmadı aşık oluncak etrafına bak,önüne bak.. Yatıyotum uyumaya çalışıyorum sabah kalkınca diyorum ki bugün her şey başka olucak ben yenebilirim bunu ,bitti bu iş.. Kalkıp gidiyorum bugün günlerden yine onun dersinin olduğu gün ve o derse girmeden son yarım saat resmen titreme alıyo beni stres yapıyorum kalbim zaten bütün bedenimi sarsıcak şekilde atıyo sadece onun sesini duyuyorum.. O geliyo gözüme bakıyo işte o an yine her şey bitiyo resmen işkence yaşıyorum. Okulda benimle ilgilenen 4 5 kişi var dışardan da öyle keşke onlardan birine olsam diyorum acaba konuşsam çivi çiviyi söker mi bana başka biri bunları unutturabilir mi? Çünkü çok zor biliyorum. O zor bir hayattan gelmiş orada hoca olabilmek için çok mücadele etmiş okurken ailesinden uzakta okumuş yoksulluk yaşamış. Hakkında sadece bunları biliyorum. Genel olarak davranışarı sanki bir öğretmen gibi değil yani kendiyle ilgili konuşur bizlerle konuşur iyi biri yardım etmeye çalışıyo çoğu zaman. Ama insan hissetmezmi? Bana bakışlarının arkasında bir şey var ve özellikle yapıyo ben gözlerimi kaçırdıkça kitaba sağa sola baksam da illa ki denk geliyo. Ben çok kötüyüm ve uzun zamandan beri ilk defa bu kadar kötü oldum. Bu kadar uzun yazdım bunu okuyanlara, yazanlara sizlere o kadar çok teşekkür ederim ki. Bunu ilk size anlatıyorum kendimle birlikte ilk size. Ben ne yapayım şimdi bana yardım edin..