Bu istenmeyen gebelik olaylarında stres oldum diyen, kadından sakinleştirme bekleyen erkeklere sinirlendiğim kadar çok az şeye sinirleniyorum. Ulan ortada böyle bir gebelik varsa bıçak altına ben yatıcam, sen benden olduğu ne malum deyip biptirip gidersen her şeyle tek başına ben uğraşıcak, kürtaj yasal süresi geçerse ortada evlilik dışı çocuk ve toplum yargılamasıyla başbaşa ben kalıcam. Değişen hormonlar benim hormonlarım. Sen beni sakinleştiriceksin dingil. Mikerler senin stresini.
Böyle bir olayda bile sizden sakinleştirme bekleyen bir erkeğin piremsesliğini çekerim diyorsanız buyurun çekin.
Süre konusuna ben çok takılmadım evet kısa , hızlı ilişki ama böyle durumlarda bile evlenen evleniyor. Ha hızlı mı gittik deyip kendini sorgulayacaktı madem , baştan temkinli davranacaktı. Bu sevgi göstermemek demek değil ama evlilik lafı etmeyecekti mesela.
O yüzden adamı aklayıp paklayamıcam yok açık açık konuşmuş, yok duygularını söylemiş diye. Birkaç arkadaş güzel demiş adam hızlanalım diyor okey, yavaşlayalım diyor okey diyorsunuz. Sizin fikriniz ne, istekleriniz ne, ilişkide rolünüz ne?
Bakın ben hayatında olumlu değişiklik bile istemeyecek düzeyde konfor alanına bağımlı, anksiyeteli biriyim. Hatta eşim teklif ettiğinde ilk lafım ay hemen mi olmuştu. Buna rağmen ne eşim ay sen hevessizsin deyip vazgeçti, ne ben ay ben değişiklikten korkarım deyip sevdiğim adamla evlenmekten vazgeçtim. Biraz da budur yetişkinlik, kendi duygu ve düşüncelerini yönetebilmek.
