Avusturya'dayız. Kayak merkezleri burada da meşhur ama bebeğim çok küçük ve henüz arabamız yok. Dediğim gibi kişi başı birer büyük valiz dışında bir şeyimiz yok. Böyle kendimi hiçbir yere ait değilmiş gibi hissediyorum.
Ama avantaj konusunda söylediklerinize katılıyorum. Hepsi düşündüğüm şeylerdi. Hala fikrim aynı ama hormonlarım çok oynak
Burada arkadaşım da var. O da bu sakinlige alismanin zor olduğunu ama bir müddet sonra kaygılarımdan kurtulacağımı söyledi ama o gün hiç gelmeyecek gibi geliyor. Söylediğinizi yapacağım. Kurduğum hayaller buraya gelmeye kadardı. Sonrasını kurma zamanı şimdi..Uzaklık üzebilir. Zaten uzak olduğunuz ailenize çok daha uzak olmak bir ülkede doğup büyümenin size kattığı alışkanlıklar, yaşam tarzı hepsini bırakıp yeni bir sayfa açmak kolay değil. Ağlayın rahatlayın kötü bir şey değil bu. Eviniz olunca, o evi düzenlerken,çocuklarınıza eşinize yeni evinizde yemekler yaparken, çocuklarınızı özgür büyütürken, kafanızdaki rahatlamayı gördükçe iyi olacaksınız :)
Sakın sakın ardina bakma helal olsun diyorum Rabbim nasip etmiş gitmissiniz. Şimdi daha lohusasnz ondan böyle düşünceniz.Merhaba hanımlar, 32 yaşındayım. Biri 6 yaşında biri 2 aylık iki çocuğum var.
Uzun zamandır düşündüğümüz bir şeyi sonunda gerçekleştirdik ve yurtdışına taşındık. Seçenekler arasında eşimin önden gidip ev bulma yerleşme işlerini halledip bizi de alması vardı ama ben iki çocukla onu beklemek istemedim. Evimiz kiraydı ve kapattık. Kendi ailemde ya da eşimin ailesinde belirsiz bir süreyle kalmak istemedim doğrusu. Bu sebeple bir hafta önce birer valizle geldik. Eşyalarımız ev bulunca gelecek.
Özelikle çocuklar için bu kararı aldık. Avrupa'nın nispeten küçük ve huzurlu bir ülkesindeyiz. Ev işi hallolana kadar bir ya da iki ay kalmak için eşyalı bir yere geçtik. Kalacak yer sorunumuz da yok. Dil kursumuz da haftaya başlıyor. Böyle bakınca hiç sorun yok gibi ama ben sürekli ağlamaklı oluyorum. Neden ülkemden ayrılmak zorunda kaldım diye. Maddi olarak sıkıntımız olmasa bile çocuklarım için gelecek göremedim. Neden böyle olmak zorunda oldu diye ülkem için ağlıyorum sonra burada yalnız hissediyorum ona ağlıyorum. Lohusalıktan mı çıkamadım bilmiyorum.
İlerisi için iyi olacağını düşünerek ve çok isteyerek en çok da benim isteğimle geldik. Şimdi kendimi de suçlu hissediyorum. Aileni de sürükledin diye. İçimi rahatlatacak şeyler duymak istiyorum sizlerden. Bu arada ülkemde de iki tarafın ailesine uzak bir yerde yaşıyorduk. Tatillerde görmek dışında aileler ve akrabalarla pek bağımız yoktu. Biraz da kendi kendimize yetebiliyoruza güvendim sanırım.
Bu süreci en sağlıklı şekilde atlatmak için önerilerinize açığım.
Burada arkadaşım da var. O da bu sakinlige alismanin zor olduğunu ama bir müddet sonra kaygılarımdan kurtulacağımı söyledi ama o gün hiç gelmeyecek gibi geliyor. Söylediğinizi yapacağım. Kurduğum hayaller buraya gelmeye kadardı. Sonrasını kurma zamanı şimdi..
benim annem Salzburg'u filan gördükten sonra Almanya'da Köln'ü Ulm'u beğenmedi, bırak Türkiyeyi... bu kadını Mısır'a filan götürsem kaçar gelir geri diye korkuyorum (gitmek istediği bir ülke)Bebişim öyle, daha kötüsü de var o huzura, düzene sükunete alışınca başka yerde yaşayamayacaksın söyleyeyimGerçekten Avrupaya alışmak çok tehlikeli, sonra gittiğin hiçbir yeri beğenmez oluyorsun. Bir yerde sokak pis oluyor, diğer yerde insanlar kaba oluyor, öbür yerde sürekli gürültü oluyor, başka yerde kimse kurallara uymuyor diyorsun bunlar da amma ilkel yaşıyor
benim annem Salzburg'u filan gördükten sonra Almanya'da Köln'ü Ulm'u beğenmedi, bırak Türkiyeyi... bu kadını Mısır'a filan götürsem kaçar gelir geri diye korkuyorum (gitmek istediği bir ülke)
@ konu sahibi
genelde şey oluyor
hep "bi gitsek" kafası yaşanıyor.
mesela,
bi kabul alsak, bi vize çıksa, bi ev bulsak
bir de sizin hamilelik de olmuş, o sırada yani ev kapat, bebek yap, atla git
siz muhtemelen sürece odaklandınız.şu anda boşluğa düştünüz..
Olimpiyat kazanan sporcular hep bir sonraki olimpiyata hazırlanmaya başlayana kadar zorlandıklarını söyler. zor çünkü zaten altını almışsın
siz de
eee şimdi? dediniz. diye düşünüyorum.geçer. o boşluk dolar. hiç tasa etmeyin.
diğer yandan
insanlar 2 aylık bebekle tuvalete gidemediklerini söylüyor. bence KK sizi kahraman ilan etmeli!
Çok haklısınız.. maalesef ülkemden gitmek zorunda kaldığım için de çok üzgünüm. En doğrusu bu geldi. Böyle olmasaydı keşke.. üzüntümün çoğu da buna.Sakın sakın ardina bakma helal olsun diyorum Rabbim nasip etmiş gitmissiniz. Şimdi daha lohusasnz ondan böyle düşünceniz.
Çocuklarıniz ilerde size dua edecek iyi ki gittinizbakmaya kiyamadgm çocuğumun saçma sapan birisi tarafndan kalbinden bicaklanrk ölmesi yılardır yaşanan şeyleri dusundkce daralyrm ama bize nasip olmadı henüz gitmek.ama vazgeçmedik.
Anne grupları oluyor belediyeye başvurun orda da bu şekilde gruplar söylenir size ama önce dil ve yeni bebeğe uyumlanin büyük de okuluna başlasin rahatlarsnz
Almanya da seçenekler arasındaydı ben orası çok kalabalık ve aşırı göç alıyor diye burayı istedim. Şimdi de Almanya'da olsak daha çok Türk çocukla arkadaş olurdu oğlum diye düşünüyorum. Halbuki gelirken böyle bir kaygım yoktu .Almanya'dayım.
Bence çok güzel bir karar vermişsiniz.
Şöyle düşünün, insan bir evden başka eve taşındığında bile adapte olamıyor. Biz köklerimizi bırakıp başka bir ülkeye yerleştik. İnsanız. Sarsılmamız çok normal. Mantık ve refah için en doğrusunu yapmışsınız. İçiniz buruk çünkü evinizden (yurdunuzdan) ayrıldınız. Hiçbirimiz güle oynaya yerleşmedik. Hepimiz aynı yollardan geçtik. Ben şu an daha iyi hissediyorum. Dile odaklanın. Bu hisler geçecek. Ve çok normal sürecin bir parçası
Artık bunları dert etme evresine geçmek istiyorumBebişim öyle, daha kötüsü de var o huzura, düzene sükunete alışınca başka yerde yaşayamayacaksın söyleyeyimGerçekten Avrupaya alışmak çok tehlikeli, sonra gittiğin hiçbir yeri beğenmez oluyorsun. Bir yerde sokak pis oluyor, diğer yerde insanlar kaba oluyor, öbür yerde sürekli gürültü oluyor, başka yerde kimse kurallara uymuyor diyorsun bunlar da amma ilkel yaşıyor
Ben master için çıktım farklı bir Avrupa ülkesindeydim. Sonra evlendim ve buraya geçtim. Hiç öyle düşünme hem illa ki Türk vardır hem de buradaki Türkler bir garip en azından bana denk gelenler öyle. Asla kafa dengim bir insan yok. Hala alışma sürecindeyim ama mesela Türkiye'yi eskisi gibi özlemiyorum. Evime mahalleme şehrime ait hissediyorum. Zamanla aidiyet duyuyorsumuzAlmanya da seçenekler arasındaydı ben orası çok kalabalık ve aşırı göç alıyor diye burayı istedim. Şimdi de Almanya'da olsak daha çok Türk çocukla arkadaş olurdu oğlum diye düşünüyorum. Halbuki gelirken böyle bir kaygım yoktu .
Siz gideli ne kadar oldu? Herkesin süreci elbet farklı ama adaptasyonu ne zaman tamamladınız sizce?
Okuyunca evet dedim tam olarak böyle oldu. Süreç içinde nasıl ev topladım nasıl hazırlandım, daha dikişlerim yeni kendine gelmişken bilet aldık. Öyle telaşlı ve heyecanlıydım ki.. o tempoda birkaç kez hastalandım ama yatak döşek yatmadan ayaklandım. Üç yıllık falan dopamin salgıladım herhalde son üç aydabenim annem Salzburg'u filan gördükten sonra Almanya'da Köln'ü Ulm'u beğenmedi, bırak Türkiyeyi... bu kadını Mısır'a filan götürsem kaçar gelir geri diye korkuyorum (gitmek istediği bir ülke)
@ konu sahibi
genelde şey oluyor
hep "bi gitsek" kafası yaşanıyor.
mesela,
bi kabul alsak, bi vize çıksa, bi ev bulsak
bir de sizin hamilelik de olmuş, o sırada yani ev kapat, bebek yap, atla git
siz muhtemelen sürece odaklandınız.şu anda boşluğa düştünüz..
Olimpiyat kazanan sporcular hep bir sonraki olimpiyata hazırlanmaya başlayana kadar zorlandıklarını söyler. zor çünkü zaten altını almışsın
siz de
eee şimdi? dediniz. diye düşünüyorum.geçer. o boşluk dolar. hiç tasa etmeyin.
diğer yandan
insanlar 2 aylık bebekle tuvalete gidemediklerini söylüyor. bence KK sizi kahraman ilan etmeli!
O aidiyet hissinin eksikliği bunlar hep. Işin tuhafı geldiğim yere de ait hissetmiyorum. O nedenle geldim zaten. Evim, mahallem, şehrim diyebildigim günler çok yakındır inşallahBen master için çıktım farklı bir Avrupa ülkesindeydim. Sonra evlendim ve buraya geçtim. Hiç öyle düşünme hem illa ki Türk vardır hem de buradaki Türkler bir garip en azından bana denk gelenler öyle. Asla kafa dengim bir insan yok. Hala alışma sürecindeyim ama mesela Türkiye'yi eskisi gibi özlemiyorum. Evime mahalleme şehrime ait hissediyorum. Zamanla aidiyet duyuyorsumuz
İngilizcem var biraz, anlama konusunda daha iyiyim de konuşma pratiğim az. Yine de günlük işlerimi vs hallediyorum mevcut dilimle. Hastaneye gittik mesela orda çok detaylı ve hızlı konuşamadım yine de translate olmadan tedavi olup cikabildimBiz de gecen yaz taşindik. Ben üzülmüyorum yer degistirmekten ben neyse de eşimde de bir gurbetlik moduna girmeler vs olmadinormal geldik yasiyoruz ama ingilzce konusma orani en yuksek ulkelerden birindeyiz kucuk yerde yaşasan bile gunluk hayatta, belediyede vs ingilizce işlerini hallettigin bi yer.
Ha yerleşmek isteyen ulkenin anadilini mutlaka ogrenmek zorunda o ayri ama ilk aylar icin rahatlatici bir sey hem iş bakimindan hem gunluk işler bakimindan. Dil sikintiniz varsa ondan kotu hissettmis olabilirsiniz simdilik.
Yaaaa aşırı mutlu oldumKadın ağzinın tadını biliyor belli ki, Avusturya Almanyadan bir gömlek üstün bence deUlm bir halta benzemiyor, Köln gaylerin buluşup parti yaptığı bir oluşum hem de kirli ve kalabalık Salzburga ben de gittim çok cok güzel şehir yalarım
Amiiin amiiin inşallah. Ben de üye olmadan konuları okurdum..aynı bu şekilde bir yurtdışı konusuna amin dediğimi hatırlıyorum..Rabbim size de en güzel ve kısa zamanda nasip etsin inşallah..buraya gelirseniz haberim olsunBana da Rabbim böyle bir konu açmak nasip etsin en hayırlı zamanda, tüm isteyenlere de inşallah
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?