Şöyle bir işee çalısan geçinir burada. Ama üç işte falan çalışıyorlar para odaklı yaşıyorlar. O parayı da biriktiriyorlar herhalde yaşamaya harcamadıkları kesin. Yoksa burası sosyal devlet zaten maaş belli maaş altındaysa devlet kiranı vs öfüyor. Barada insanı yaşama alt limiti var, herkes o düzeyde yaşıyor yani. Normal geçim şeklinde. Hatta bu da bizim oranın bir memurlu aile evine denk gelir bir yaşam standartı oluyor. Çok çalışan kendi tercihi yani. Mesela bir aile üç çocuk yetişkin, hepsi çalışıyor. Hepsi asgari kazansa bile çok gelir. Fazlası kazanılır. Ama küçücük ev, hiç gezilmeyen yan ülkeler. Parayı ne yapıyorlar bilmiyorum türkiyeye götürüp köye ev yazlık falan yaptırıyorlar galiba, ama orada da oturamıyorlarki yine burada küçücük ev. Mesela onyedi yaşında bir gençle tanıştım, her tatil türkiyeye gidiyorlarmış ama hiç Paris'e gitmemiş, Paris de evine iki saat uzaklıkta vize vs istenmiyor tabi. Garip geldi bana , isviçre yine üç saat. Git gez yahu . Trenle bile gidiliyor çoğu yeri , tren ücretleri de çok uygun .şehir içi dolmuşu gibi metro gibi bir fiyat düşünün.
Ama gerçekten de mutsuzlar. Burada mutsuzuz dedikleri kadar var. Mutsuzluk kişisel tamamen kişi buna odaklanırsa mutsuz oluyor demekki hayatı da mutsuz olacağı şekilde ilerliyor. Ama gitmezler, dönmezler o da bir gerçek.
yani her şeyi satmadık tabii ki. Küçük bir evimiz vardı, o duruyor. Ancak oturduğumuz ev kiraydı, oradaki eşyaları dağıttık ve arabamızı sattık. Almanya’ya taşındık. 2 ay kadar oldu geleli.Buradaki evi de sıfırdan kurduk, tek tük eksiğimiz kaldı. Konuşmak için erken tabii ki ama şu anda dönmek gibi bir niyetimiz yok.
