Özellikle kıymetimi ölünce anlarsınız cümlesi bu konuşmanın vurucu tarafı sanırımÇok gıcık bir durum inşallah kızlarım buyunce yapmaz ama kızıma şimdiden alistiriyorum bazı şeyleri yapıyor boyu yettiğince...onun haricinde ev pis diyelim ki kimse sana laf edemez sen onlardan önce davran sen onlara laf et ..eşin bir gununu sana ayırıp temizlik yapsaniz birlikte kızında aynı şekilde ve eşin sana hediye alsa dünyanın en mutlu kadını olursun ama bunlar kıymet bilmiyor işte ...güzel bir konuşma yap eşinle kızımla birlikte ..3 muz yetiskiniz diye başlayan ölünce kıymetimi anlarsınız ama çok geç olur diye biten ve 2 haftada 1 günü temizlik günü ilan edin. Yani ayda 2 gün misal ayın 5 ile 20 si olsun atıyorum ....eşimle arada yapıyoruz ve bana aşırı iyi geliyor tam bende bunalmistik eşim toparladı bende yaptım birlikte yaptık bu insana ..insan olduğunu ve değer gördüğünü hatırlatıyor ayrıca...bunlar ise yaramazda çalışan kadınsın acıma paraya ve al bir temizlikçi lütfen ben yaparım deme sen git duş al bornozunla keyif yapıp kahveni iç kitabını oku veya uyu yahut bebeginle ilgilen ama sen yapma onlar yapmıyorsa...en son çare bebeğini alıp gitmek hatalarını anlayana kadar...
Yok gülüp geçmezdin kuşum. Çok ağır bir cümle o. Sıradan 15 yaşındaki çocukta bile kaybetme anksiyetesini tetikleme ihtimali varken konudaki üvey babayla yaşayan, anne ilgisine muhtaç çocuk için korkunç tehlikeli bir cümle. Bütün hayatının içine etme potansiyeli barındırıyor.Özellikle kıymetimi ölünce anlarsınız cümlesi bu konuşmanın vurucu tarafı sanırım
15 yaşındayken bana böyle arabesk bir konuşma yapılsa zaten alamadığım bir ilgi var
Dalga geçerim güler geçerim...
ve adım kadar eminim eşin çalışma saatlerinden dolayı bu konuşma sadece kıza yapılıyor gibi olacak
e tüm sorumluluk kızda yok yaa.
Acaba ben mi okuduğumu anlamıyorum hani?
yok ben en iyisi göz yaşlarımı silip kalkıp evimi toparlıyım küçük kız ilgisizlikten sızdı bir kenarda büyük yeni geldi. Evi bk götürüyor ama gerçek hayat bu efenim. Mücadeleye devam etmek zorundayız.
Ya benim annem çok derdi kudra ben bağışıklık kazanmıştımYok gülüp geçmezdin kuşum. Çok ağır bir cümle o. Sıradan 15 yaşındaki çocukta bile kaybetme anksiyetesini tetikleme ihtimali varken konudaki üvey babayla yaşayan, anne ilgisine muhtaç çocuk için korkunç tehlikeli bir cümle. Bütün hayatının içine etme potansiyeli barındırıyor.
Boşansanız maddi anlamda çok zorlanır mısınız?
Bence işinizi bırakmayı, onun yerine eşinizi bırakın, ortada zaten eş yok. Şu öfkenizden eser kalmaz. Sizinki bedensel değil ruhsal yorgunluk.
Burda size kızınızı anlamanızı sağlayacak yorumlara teşekkür etmeniz lazım. Çoğumuz eğitimciyiz, lise öğretmeniyiz, bu yaş grubunu çok iyi tanıyoruz, sizde 1 tane örnek var biz binlercesini görüyoruz.
Diyoruz ki aranızdaki uçurumu derinleştirmeyin, bırakın evi bok götürsün ev işinin canı cehenneme! Siz hala saç kılı kirli ped diyorsunuz..
Oturup kızınızı kötülesek ne doğru söylemiş oluruz ne de size faydası olur.
Anneliğinizi eleştirmiyor kimse, yorulmuşsunuz ve hatalarınız olabilir, hepimizin oluyor, çözüme gitmek yerine soruna bakıp bakıp sızlanmak hiçbir fayda sağlamayacak.
Hiç bir anne mükemmel olmak zorunda değil, olamaz da tabi ki. Her insanın hataları var, annelerin de var. Ama hatalarını kabul etmeyen insan en sıkıntılı insan bence. Sabahtan beri yazıyoruz, gece oturup sabaha kadar yazsak da yine bir şey değişmeyecek belli ki. Konu sahibi kabullenip ilişkiyi düzeltmek istemiyor. Sadece kız yardım etsin istiyor.Gerçekten o kadar çok yorum yaptım bu konuya. Tek sebebi aynı şeyleri (sorumsuz ve surekli dışarıda bir baba, ruhsal ve fiziksel olarak inanılmaz yorgun bir calisan anne, ev işleri yüzünden sürekli azarlanmak, bencil ve merhametsiz olmakla suclanmak) cocuklugunda yaşamış bir kadin olmamdı. Konu sahibine kötü annesin demedim. Çocuğunu sevmiyorsun demedim. Çocuğa külkedisi gibi davranıyorsun cadisin kötüsün demedim. Bir anne mükemmel olmalı çocuğun her dediğini yapmalı yoksa kötü annedir demedim. Ama yorumlarımiz o şekilde anlaşılıyor. Biz konu sahibini üzmek ona kötü annesin demek istemiyoruz sayfalarca yazdık ama anlaşılmadık.
Gerçekten o kadar çok yorum yaptım bu konuya. Tek sebebi aynı şeyleri (sorumsuz ve surekli dışarıda bir baba, ruhsal ve fiziksel olarak inanılmaz yorgun bir calisan anne, ev işleri yüzünden sürekli azarlanmak, bencil ve merhametsiz olmakla suclanmak) cocuklugunda yaşamış bir kadin olmamdı. Konu sahibine kötü annesin demedim. Çocuğunu sevmiyorsun demedim. Çocuğa külkedisi gibi davranıyorsun cadisin kötüsün demedim. Bir anne mükemmel olmalı çocuğun her dediğini yapmalı yoksa kötü annedir demedim. Ama yorumlarımiz o şekilde anlaşılıyor. Biz konu sahibini üzmek ona kötü annesin demek istemiyoruz sayfalarca yazdık ama anlaşılmadık.
Bir de şu vardı benim kafamda sanki beni ölümüyle tehdit ediyor gibi düşünüp daha da deli oluyordumYa benim annem çok derdi kudra ben bağışıklık kazanmıştım
Tamam hı anlıyorum derdim
Çünkü sevmiyorum böyle arabesk lafları ortada sorunu böyle mi çözücez?
Halasına gitmişti. Baba bugün evde onunla birlikte geldiler .arkadaşım bak sitem ediyorsun vs bir bölümünde belki haklısın da
ama gün boyu yazdık bırak evi bk götürsün diye
yine kalkıp evi toplayayım diyorsun
büyük yeni geldi demişsin
neredeydi malum sokağa çıkmak yasak da
baba yok anladığım evde
küçük neden ilgisizlikten sızdı
işte miydiniz ona gün boyu kim baktı
ne olur şuraya bir sakin tam gün yazın da fazlayı eksiği bulalım
evimin fotosunu atmak isterdim yerler kirli
bir makina çamaşır yatak üstünde
bir diğeri kurutma makinasında. çıkarıp onu da yatağa atacağım şimdi
ocakta iki çeşit yemek var
tezgahta bir iki bardak vs
masada da öğlen yemeğinden kalan tabaklar
tek çocuğum var benden sizinkiler kadar ilgi talebi yok
ama çok da önemli değil evin tozu kirliliği
huzur yeter bana
online işe gittim, işimi yaptım, karınları tok olacak biraz da sohbet vs yeterli
Okumuyorsunuz . Okuyun lütfen . O gözlükleri çıkarın lütfen. O kadar çok yazdım ki kızım bana öfkeli , iş yapmayı bırak sen annesin hepsi senin görevin . Düşün bir kere elbette bu evde işlerin benim görevim olması daha mantıklı değil mi? Eşim evde yokken elbette mantıklı. Ama bunu sürekli yüzüme vurması ve hatta işim olduğu zaman özellikle o an yapamayacağımı bildiği şeyi istemesi ?? Mesela akşam küçük uyuyunca dizi seyretsek olmaz mı? Şimdi kreş kapalı açılınca matematik çalışsak olmaz mı? Durumu zorlaştırmak zorundamıyız. Kabak yemeği yemek değil mi! Her yaptığımda yenirken ne oldu da şimdi ben kendi yemeğimi yaparım tribi atıyor?Hiç bir anne mükemmel olmak zorunda değil, olamaz da tabi ki. Her insanın hataları var, annelerin de var. Ama hatalarını kabul etmeyen insan en sıkıntılı insan bence. Sabahtan beri yazıyoruz, gece oturup sabaha kadar yazsak da yine bir şey değişmeyecek belli ki. Konu sahibi kabullenip ilişkiyi düzeltmek istemiyor. Sadece kız yardım etsin istiyor.
kaderimbu,Okumuyorsunuz . Okuyun lütfen . O gözlükleri çıkarın lütfen. O kadar çok yazdım ki kızım bana öfkeli , iş yapmayı bırak sen annesin hepsi senin görevin . Düşün bir kere elbette bu evde işlerin benim görevim olması daha mantıklı değil mi? Eşim evde yokken elbette mantıklı. Ama bunu sürekli yüzüme vurması ve hatta işim olduğu zaman özellikle o an yapamayacağımı bildiği şeyi istemesi ?? Mesela akşam küçük uyuyunca dizi seyretsek olmaz mı? Şimdi kreş kapalı açılınca matematik çalışsak olmaz mı? Durumu zorlaştırmak zorundamıyız. Kabak yemeği yemek değil mi! Her yaptığımda yenirken ne oldu da şimdi ben kendi yemeğimi yaparım tribi atıyor?
ama onu anlıyorum sadece durumu değiştirebilmek için onun da yardımına ihtiyacım var ve en fazla eşimin ama herkes beni suçlarken konuyu konuşmaya asla yanaşmıyorlar.
Halasına gitmişti. Baba bugün evde onunla birlikte geldiler .
hep temiz bir evim oldu. Çalıştığım halde tüm ailenin iç çamaşırlarına çoraplarına kadar 15 senedir ütülerdim . Şimdi bıraktım şükür 1-2 aydır. Hep ben yapardım tüm işi eşim evdeyse çocuğa baksın kızım odasını temizlemeye hazır etsin başka bir beklentim yoktu. Hala bir yanım buna mecbur hissediyor bir yanım asilik yapıyor.
küçük yanımdaydı bugün akşama kadar iki kere kahvaltı haızrladım yemedi. Parka gitmek istedi ruhaniyetim yetmedi. Açtım tv yi izleye izleye uyudu. Büyük kızımla aramızda her zaman sımsıkı br bağ vardı . Sanki küçük kızım doğunca bu bağ koptu. Onu da sahiplenemiyorım içimde...
Sizi insanlar suçlarken siz de icten ice yetemiyorum hissiyle kendinizi sucluyorsunuz belkiOkumuyorsunuz . Okuyun lütfen . O gözlükleri çıkarın lütfen. O kadar çok yazdım ki kızım bana öfkeli , iş yapmayı bırak sen annesin hepsi senin görevin . Düşün bir kere elbette bu evde işlerin benim görevim olması daha mantıklı değil mi? Eşim evde yokken elbette mantıklı. Ama bunu sürekli yüzüme vurması ve hatta işim olduğu zaman özellikle o an yapamayacağımı bildiği şeyi istemesi ?? Mesela akşam küçük uyuyunca dizi seyretsek olmaz mı? Şimdi kreş kapalı açılınca matematik çalışsak olmaz mı? Durumu zorlaştırmak zorundamıyız. Kabak yemeği yemek değil mi! Her yaptığımda yenirken ne oldu da şimdi ben kendi yemeğimi yaparım tribi atıyor?
ama onu anlıyorum sadece durumu değiştirebilmek için onun da yardımına ihtiyacım var ve en fazla eşimin ama herkes beni suçlarken konuyu konuşmaya asla yanaşmıyorlar.
Evet bişey oldu.babasıyla daha önce nadir de olsa görüşüyordu. Sonra kızdı ilgisizliğine bir daha görüşmeyeceğim dedi. Ben de o dönem hani hep üzülüyor bu ilgisiz kalmalara diye biraz onayladım görüşmemesini. Önceden olmaz öyle diyordum sonra okulda bir problem yaşadık ben de tamam görüşme destekliyorum dedim. Sonra kendini iyice yalnız hissetti . Şimdi en ufak tartışsak sen de beni istemiyorsun dmeye getiriyor . Artık ne yapacağım bilmiyorum. Evet zor ama bu hayatta ayakta durmayı öğrenmesi lazım . Babasıyla problemini kabullenmesi lazım. Birileri onu seviyor yada sevmiyor diye hayatına yön vermemesi lazım. Ama tabiki daha küçük olduğu için içindeki öfkeyi böyle yansıtıyor. İçindeki öfkenin farkında bile değil aslında.kaderimbu,
kızınız ergenlik çağında, o yaşlarda her şeyi ben bilirim tavrı olur çocuklarda ve hepsi olmasa da büyük kısmı genel olarak dağınıktır, tamam anne ya, işim var anne yaaa, ay bu yenir mi ben yapsam daha güzel olurdu gibi sözler de standarttır, bir yeğenimin yrtılana kadar aynı tişörtü giydiğini bilirim, ki dolabında çeşit çeşit tişört vardı, diğer yeğenim dolabına kıyafetleri resmen tıkıştırırdı, ben de ergenliğimde aman odamı temizleyeyim dolabım düzenli olsun diye düşündüğümü hatırlamıyorum, bunlara pek takılmayın ergenlikte öfke patlamaları da olağan ama siz evlendikten sonra ya da küçüğe hamileyken bir şey olmuş ve bence siz fark etmemişsiniz, kızınızın şu an sizi sözleriyle yaralayışı içinde biriken kızgınlıktan gibi sanki, büyüdükçe dışa vurmaya başlamış.
Bence işler sizin için daha da içinden çıkılmaz hale gelmeden ergen psikolojisi üzerine uzmanlığı olan bir psikologdan yardım alın, aynı şekilde kendiniz için de yardım almak iyi olacaktır ve bazı şeyleri salın, mesela her şeyi ütülemek gibi, kızınızın odasının dağınıklığı gibi.
Atın atın anne ne de olsa anne olunca taş oluyoruz nede olsa her tribi çekeriz her sözü duyarız ! Evleniriz suç ayrılırız suç yeniden mutlu olalım deriz suç çocuğumun bu dünyada bir kardeşi olsun isteriz suç !!!! Suç da suç ama eşim geceden önce eve gelmiyor diyince ne var ki bunda olur !!
Buna benzer bir konu daha vardi ben hizmetci miyim diyordu konu sahibi ama o da kac kez kahvalti yemek falan hazirliyordu kizi 8 yasinda olmasina ragmen cocuklarinin kölesi gibiydi. Aklima o geldiİşte kızımı Külkedisi yaptınız diyorsunuz ya siz de çıkın şu ev işi modundan
15 yıldır yaptınız da madalya veren mi oldu
Mesela neden iki kahvaltı
Kahvaltı yemedi ise öğle yemeği yer
Ben kahvaltı yemedi gibi bir şey bilmiyorum, yemesi sorunlu çocuğum vardı ama az da yese onu yemiştir, tekrar kahvaltı vs teklif etmem
Diğer öğün sevdiğini yaparsın çok yer
Evet bugün moraliniz bozuk, bırakın hiçbir ev işi yapmayın
Neyse işte fırsat küçük uyumuş uyanırsa babası da var
Alın kızınızı dizi izleyin film izleyin okul da yok nasılsa
Yakın yaşlarda çocuğu olan film dizi de önerebilir ben bilemiyorum
Ama en önemlisi onun sizin için önemini hissettirin
Teşekkür ederim. Burda yazan herkese teşekkür ederim. Çoğunlukla zaten söylenen herşey doğru . Ama biliyorsunuz teoride doğru olan herşeyi uygulamada ilk seferde doğru yapamayabiliriz. Kızımın öfkesinden korkuyorum şuan açıkçası. İstiyorum ki o adım atsın. Belki de evlendiğim tekrar çocuk sahibi olduğum ve onun hayatını boşanmış bir aile çocuğu olmaktan çok daha zor noktalara taşıdığım için kendimi suçlu hissediyorum şuan . Eşim zaten hiç bir sorun yok gibi davranıyor. Geldi baktı ev dağınık evi topladı yemek söyledi açtı tv seyrediyor. Bilmiyorum belki de doğrusunu yapıyor . Olayı konu haline getirmiyor hiç.İşte kızımı Külkedisi yaptınız diyorsunuz ya siz de çıkın şu ev işi modundan
15 yıldır yaptınız da madalya veren mi oldu
Mesela neden iki kahvaltı
Kahvaltı yemedi ise öğle yemeği yer
Ben kahvaltı yemedi gibi bir şey bilmiyorum, yemesi sorunlu çocuğum vardı ama az da yese onu yemiştir, tekrar kahvaltı vs teklif etmem
Diğer öğün sevdiğini yaparsın çok yer
Evet bugün moraliniz bozuk, bırakın hiçbir ev işi yapmayın
Neyse işte fırsat küçük uyumuş uyanırsa babası da var
Alın kızınızı dizi izleyin film izleyin okul da yok nasılsa
Yakın yaşlarda çocuğu olan film dizi de önerebilir ben bilemiyorum
Ama en önemlisi onun sizin için önemini hissettirin
15 yaşında bir çocuktan bahsediyoruz, ayakta durmayı öğrenmesi lazım ama 15 yaşındaki bir çocuk sevildiğini de hissetmek ister, yanlış anlamayın lakin siz kızınızdan 25 yaş olgunluğu bekliyorsunuz.Evet bişey oldu.babasıyla daha önce nadir de olsa görüşüyordu. Sonra kızdı ilgisizliğine bir daha görüşmeyeceğim dedi. Ben de o dönem hani hep üzülüyor bu ilgisiz kalmalara diye biraz onayladım görüşmemesini. Önceden olmaz öyle diyordum sonra okulda bir problem yaşadık ben de tamam görüşme destekliyorum dedim. Sonra kendini iyice yalnız hissetti . Şimdi en ufak tartışsak sen de beni istemiyorsun dmeye getiriyor . Artık ne yapacağım bilmiyorum. Evet zor ama bu hayatta ayakta durmayı öğrenmesi lazım . Babasıyla problemini kabullenmesi lazım. Birileri onu seviyor yada sevmiyor diye hayatına yön vermemesi lazım. Ama tabiki daha küçük olduğu için içindeki öfkeyi böyle yansıtıyor. İçindeki öfkenin farkında bile değil aslında.
ben ne kadar yapıcı olursam olayım babasının temasa geçmediği her geçen gün onun yalnızlığı içinde büyüyor. Anlıyorum onu. Ama bir çözümü yok bunun.
İnanın bu yaş grubu çok zor. Babası ile iletişimi olmaması, farklı bir düzene geçmesi sebebiyle kızınız için daha da zor geçiyor. Ama çözülemeyecek problemler değil. Allah dermansız dert vermesin, ben anne kız terapiyle atlatacağınıza inanıyorum.Teşekkür ederim. Burda yazan herkese teşekkür ederim. Çoğunlukla zaten söylenen herşey doğru . Ama biliyorsunuz teoride doğru olan herşeyi uygulamada ilk seferde doğru yapamayabiliriz. Kızımın öfkesinden korkuyorum şuan açıkçası. İstiyorum ki o adım atsın. Belki de evlendiğim tekrar çocuk sahibi olduğum ve onun hayatını boşanmış bir aile çocuğu olmaktan çok daha zor noktalara taşıdığım için kendimi suçlu hissediyorum şuan . Eşim zaten hiç bir sorun yok gibi davranıyor. Geldi baktı ev dağınık evi topladı yemek söyledi açtı tv seyrediyor. Bilmiyorum belki de doğrusunu yapıyor . Olayı konu haline getirmiyor hiç.
eskiden öperek uyandırırdım kızımı saçını koklayarak şimdi tepki gösteriyor dokunmama. Biliyorum ergenler hep böyle ama bende bilmiyorum sanırım yeni nesilin iletişim şeklini.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?