neden evlendiniz diye ben sormuştum, ayrıntılı şekilde yanıtladığınız için de teşekkür ederim.
şimdi ortaya şöyle bir profil çıktı:
18 yaşında ilk evlilik 19 yaşında anne, çocuk 4 yaşında iken ayrılmış, yaş 23
çocuk 11 yaşında iken 2. kez evlenmiş, bu süreçte eşiyle uzunca flörtü olmuş, eşi o zamanlar kendi işini yapmıyormuş, (kendi işi olunca çok işkolikleşmiş), eşi kızıyla da iyi geçiniyormuş, kızı rıza göstermiş evliliğine, küsmemiş, kızmamış o dönemde.
evlenince hemen 2. çocuğu olmuş, yaşı 31-32
şimdi bu çocuk 3 yaşında
benim sizde gördüğüm şu:
çok erken evlenmişsiniz. hiç "ben" diyememişsiniz. "annem" kızıma bakamam dedi diye ilk kocama bıraktım boşanınca 4-5 ay diyorsunuz. eve temizlikçi alınca "kızım" sen nasıl kadınsın diyor diyorsunuz.
yahu derse desin.
bakın artık 35 yaşında filansınız, bu zamana kadar görece gençtiniz bir şekilde yetişiyordunuz, artık bunlar zor. yardım almadan daha da zor.
eşinize çok kızmıştım, hala kızıyorum gerçi hele ki eve gelmemesine. ama yine diyorsunuz ki "eve gelince dağınıklığı toparladı, yemek söyledi, sorun etmedi"....yani....yani bu adam size "sen nasıl kadınsın içli köfte yanına baklava da isterim! (e çüş) diyecek adam değil aslında, tamam iş yapmamasına da hala kızarım....ama belki o da sadece yıldı? belki kendi öz kızı olsa bir şey diyecek kız üvey de olunca ses de edemiyor ve sadece kaçmakta buluyor çözümü? (çözüm değil evet, ama erkekler güzel kaçar). aslında sizin herşeye yetmeye çalışma çabanız daha yorucu...
kızınız rıza göstermiş evet, ama o zaman daha çocukmuş. artık genç bir kız ve okuduklarımdan anladığım siz ev işini, yemeği filan boşverin, kendinizi hizmetçi olarak görmeyin. siz görmeyin ki kızınız da görmesin. olduğu kadar olsun, olmuyorsa da dışarıdan olsun, ev de pis kalsın. bu kız imdat çığlıkları atıyor. bakın kızınız "asalak" mısın diyormuş işi bırakacak olsanız...demek ki "güçlü" karakterli kadın modeli görmek istiyor! bence bu çok önemli.