- 13 Ocak 2018
- 3.507
- 5.647
Böyle bir kocaya iyi dayanıyorsun uz gerçekten
Böyle bir kocaya iyi dayanıyorsun uz gerçektenMerhaba arkadaşlar,
Birileri ile konuşmaya ve akıl almaya ihtiyacım olduğu için konu açıyorum.
Eşimle 8 yıldır tanışıyoruz ve 3 yıllık evliyiz. İkimizde iyi firmalarda , iyi konumda çalışıyoruz. Eşim benden bir üst maaş alıyor ve günde 8-9 saat sadece hafta içi çalışıyor ben ise günde 10-11 saat ve cumartesi dahil çalışmaktayım. Maaşım Türkiye şartlarına göre iyi , işim sağlam.
Varlıklı bir ailenin kızıyım fakat kariyere önem verdim, didindim. Eşim ise kendi tırnakları ile birşeylere sahip olmuş destekçisi olmamış.
Evlendik birbirimize güvenip kredi ile ev alındı. Ortak ödüyoruz. Mutfak masrafı ortak. Evin genel giderleri ortak vs. Yani hiç yan gel yatayım olmadan hep dikkat ettim.
Bunun yanında işim gereği de bakımlıyımdır, kuaförümü-sporumu ihmal etmem. Sabah 6da kalkar yürürüm fln hayatım hep düzenlidir.
(Bunları anlatmamın nedeni konunun net anlaşılması)
Evlenmeden önce tapılacak kadındım, her an sevgi saygı içinde , güçlü bir kadın olduğum için iltifata boğulan , hiç elimi bırakmayan, bana kendimi prenses gibi hissetiren.
Evlendiğimizin ertesi gününden başladığı garipliği. Evlenmeden önce olan cinsel hayatımız bitti. 3 yılda 10 kez beraber olmadık.
Evliliğimizin 4. ayında ofisinden bir kızla flörtleşmesine mesajta şahit oldum.
Bir anda eski tanıdığım insan oldu, ayrılmayalım diye yalvarıp yakan herşeyi eskisi gibi hissetiren. 2-3 ay dargınlıktan sonra barıştık.
Sonra beni kadınlığımdan vurmaya başladı. Ben kadınlıklık yapmıyormuş, yeterli değilmişim. Önce kendimde aradım bunun nedeni ben miyim diye ama ben hiç değişmemiştim ki hatta evli olmama rağmen artı sorumluluğa rağmen herşeyimi nizami yapmaya özen göstermeye devam etmiştim.
1 yıl böyle sürdü gitti, gizli ağlama krizlerim-güvensizlik sürekli güçlü görünmeye çabalamam derken hasta oldum. Gerçekten hasta, saçlarım dökülmeye bile başladı. Zayıftım daha da zayıfladım, sarı saçlarıma veda ettim, koyu renge boyattım. Bu dönemde bana hiç destek olmadı sadece yediğine içtiğine dikkat etmiyorsun ondan oluyor gibi gereksiz laflarla beni çocuk gibi avutmaya çalıştı.
Kahverengiye boyatınca benim saçım, herkes 31 olan yaşımı (eşim 34) 25-26 sanmaya başladı. Bu beni mutlu ediyordu , eşim kır saçlıdır saçını boyatmaya başladı.
Ben spora devam ettim, normal kiloma döndüm. Bu sefer sürekli beni aşağılamaya ve yetersiz hissettirmeye başladı.
Örnek; Biri daha genç göründüğümü söylediğinde, evet daha çocuk gibisin kadın gibi değilsin ne bilim spor için bir gün yorgun hissedip evde kaldığımda niye spor yapmıyorsun bak bunlar nasıl pilates yapıyor bahane üretme fln diye iteklemesi (kendisi göbekli tipik Türk erkeği) , saçımın değerlerim düşük ve stresten döküldüğünden çok üzüldüğümü bilmesine rağmen eksi fotoğraflarımı gösterip aa burada bak saçların çok güzel diye beni kırmasından, ortak aldığımız arabayı çizdiğimde (ufacık bir parmak kadar çizik) değer bilmiyorsun sen bak satarım arabayı diye beni tehdit etmesinden, kendisi benden bir tık fazla maaş alıyor diye niye daha fazla para kazanamıyorsun performansın mı yetersiz diye beni aşağılamasından (oysa başarılı biriyim) , her konuyu kadınlık yapmadın banaya getirmesinden sende bana erkeklik yapmadın dedim en son umrunda bile değil kendine göre ben sorunluyum, herşeye bu kadar ortakken bana sen ne işe yararsın ya demesinden saygısızlığından bıktım. Sevgim kalmadı , oysa sevgiye o kadar açım ki .Güçlü durmak çok zormuş, yıkılmadığını göstermek. Bunlar şuan aklıma gelenler her gün yeni bir şey türetiyor.
Bir kocamın beni gördüğü ben var, bir de dışarda insanların gördüğü. Sanki ikiye bölündüm hangisi benim bilmiyorum.
Boşanmak istediğimi söyledim gerekçelerimi dile getirdim, boşanmak istemediğini söyledi.
Herşeyi düzelteceğini , beni aşağılamadığını yanlış anladığımı söyledi. Fakat 1 ay sonra yine herşey aynı.
Bu arada geçen yıl abim trafik kazasında vefat ettiAilem şuan gözümün içine bakıyor mutlu görmek için onlara boşanacağım diyemiyorum. Babam-Annem hayattan vazgeçmiş durumdalar beni kaldıramazlar , bir çocuğun olsun bizden geçmeden torun görelim diyorlar ama ben evliliğe nasıl çocuk getireyim ?
Zoraki bir çocuk için birlikte olsak aynı yatağı paylaşsak hamilileğimde kilo aldığım için bile beni aşağılyacak bir adam var karşımda.
Çok yalnızım çok doluyum. Saçma nedenler gibi görünebilir ama anlattıklarım sadece bir kısmı.
Sizce ne yapmalıyım ?
(Şuan farkettim çok uzun olmuş kusura bakmayın)
başınız sağolsun çok üzüldüm Allah sabır versin size ve ailenize.Merhaba arkadaşlar,
Birileri ile konuşmaya ve akıl almaya ihtiyacım olduğu için konu açıyorum.
Eşimle 8 yıldır tanışıyoruz ve 3 yıllık evliyiz. İkimizde iyi firmalarda , iyi konumda çalışıyoruz. Eşim benden bir üst maaş alıyor ve günde 8-9 saat sadece hafta içi çalışıyor ben ise günde 10-11 saat ve cumartesi dahil çalışmaktayım. Maaşım Türkiye şartlarına göre iyi , işim sağlam.
Varlıklı bir ailenin kızıyım fakat kariyere önem verdim, didindim. Eşim ise kendi tırnakları ile birşeylere sahip olmuş destekçisi olmamış.
Evlendik birbirimize güvenip kredi ile ev alındı. Ortak ödüyoruz. Mutfak masrafı ortak. Evin genel giderleri ortak vs. Yani hiç yan gel yatayım olmadan hep dikkat ettim.
Bunun yanında işim gereği de bakımlıyımdır, kuaförümü-sporumu ihmal etmem. Sabah 6da kalkar yürürüm fln hayatım hep düzenlidir.
(Bunları anlatmamın nedeni konunun net anlaşılması)
Evlenmeden önce tapılacak kadındım, her an sevgi saygı içinde , güçlü bir kadın olduğum için iltifata boğulan , hiç elimi bırakmayan, bana kendimi prenses gibi hissetiren.
Evlendiğimizin ertesi gününden başladığı garipliği. Evlenmeden önce olan cinsel hayatımız bitti. 3 yılda 10 kez beraber olmadık.
Evliliğimizin 4. ayında ofisinden bir kızla flörtleşmesine mesajta şahit oldum.
Bir anda eski tanıdığım insan oldu, ayrılmayalım diye yalvarıp yakan herşeyi eskisi gibi hissetiren. 2-3 ay dargınlıktan sonra barıştık.
Sonra beni kadınlığımdan vurmaya başladı. Ben kadınlıklık yapmıyormuş, yeterli değilmişim. Önce kendimde aradım bunun nedeni ben miyim diye ama ben hiç değişmemiştim ki hatta evli olmama rağmen artı sorumluluğa rağmen herşeyimi nizami yapmaya özen göstermeye devam etmiştim.
1 yıl böyle sürdü gitti, gizli ağlama krizlerim-güvensizlik sürekli güçlü görünmeye çabalamam derken hasta oldum. Gerçekten hasta, saçlarım dökülmeye bile başladı. Zayıftım daha da zayıfladım, sarı saçlarıma veda ettim, koyu renge boyattım. Bu dönemde bana hiç destek olmadı sadece yediğine içtiğine dikkat etmiyorsun ondan oluyor gibi gereksiz laflarla beni çocuk gibi avutmaya çalıştı.
Kahverengiye boyatınca benim saçım, herkes 31 olan yaşımı (eşim 34) 25-26 sanmaya başladı. Bu beni mutlu ediyordu , eşim kır saçlıdır saçını boyatmaya başladı.
Ben spora devam ettim, normal kiloma döndüm. Bu sefer sürekli beni aşağılamaya ve yetersiz hissettirmeye başladı.
Örnek; Biri daha genç göründüğümü söylediğinde, evet daha çocuk gibisin kadın gibi değilsin ne bilim spor için bir gün yorgun hissedip evde kaldığımda niye spor yapmıyorsun bak bunlar nasıl pilates yapıyor bahane üretme fln diye iteklemesi (kendisi göbekli tipik Türk erkeği) , saçımın değerlerim düşük ve stresten döküldüğünden çok üzüldüğümü bilmesine rağmen eksi fotoğraflarımı gösterip aa burada bak saçların çok güzel diye beni kırmasından, ortak aldığımız arabayı çizdiğimde (ufacık bir parmak kadar çizik) değer bilmiyorsun sen bak satarım arabayı diye beni tehdit etmesinden, kendisi benden bir tık fazla maaş alıyor diye niye daha fazla para kazanamıyorsun performansın mı yetersiz diye beni aşağılamasından (oysa başarılı biriyim) , her konuyu kadınlık yapmadın banaya getirmesinden sende bana erkeklik yapmadın dedim en son umrunda bile değil kendine göre ben sorunluyum, herşeye bu kadar ortakken bana sen ne işe yararsın ya demesinden saygısızlığından bıktım. Sevgim kalmadı , oysa sevgiye o kadar açım ki .Güçlü durmak çok zormuş, yıkılmadığını göstermek. Bunlar şuan aklıma gelenler her gün yeni bir şey türetiyor.
Bir kocamın beni gördüğü ben var, bir de dışarda insanların gördüğü. Sanki ikiye bölündüm hangisi benim bilmiyorum.
Boşanmak istediğimi söyledim gerekçelerimi dile getirdim, boşanmak istemediğini söyledi.
Herşeyi düzelteceğini , beni aşağılamadığını yanlış anladığımı söyledi. Fakat 1 ay sonra yine herşey aynı.
Bu arada geçen yıl abim trafik kazasında vefat ettiAilem şuan gözümün içine bakıyor mutlu görmek için onlara boşanacağım diyemiyorum. Babam-Annem hayattan vazgeçmiş durumdalar beni kaldıramazlar , bir çocuğun olsun bizden geçmeden torun görelim diyorlar ama ben evliliğe nasıl çocuk getireyim ?
Zoraki bir çocuk için birlikte olsak aynı yatağı paylaşsak hamilileğimde kilo aldığım için bile beni aşağılyacak bir adam var karşımda.
Çok yalnızım çok doluyum. Saçma nedenler gibi görünebilir ama anlattıklarım sadece bir kısmı.
Sizce ne yapmalıyım ?
(Şuan farkettim çok uzun olmuş kusura bakmayın)
Siz bu mesajlaşmadan sonra mı uzak durdunuz? Bu nedenle mi bitti cinsel hayatınız?
Ah benim güzel kadinlarim. Hepimiz ayniyiz degil mi konu ailemiz olunca. En eğitimlimiz de aynı, para kazananimiz da calismayanimiz da cirkinimiz de guzelimiz de.
Keşke sizinle arkadaş olsak, inanin çok istedim. Çünkü yaninizda olsam size derdim ki, sen çok güzelsin. Sen başarılısın. Sen iyi bir insansın. Saçın dokulse de bile muhtesemsin derdim. Bisver bugun spora gitme, kocana da haber et gel gidip tatli yitelim bugun derdim.
Çocuk yapmayın, lütfen. Esinizi seviyorsaniz falan diyenler olmuş, nolur sevmeyin de. Yalanlarina da inanmayın. bosanin. Arabayi da boydan boya cizip ezik kocaniza bırakın. Hiç kimsenin, hele ki guvensiz ve saygisiz bir erkegin sizi uzmesine kendinizi kotu hissettirmesine izin vermeyin.
Aileniz bu durumla baş edemez diye düşünmeyin. Anne babalar çok güçlüler, ederler. Hem yasini daha genç, belki hayatiniz toparlanir ve bir gun cocuk sahibi de olursunuz, sizi seven ve değer veren bir adamdan.
Berbat bir evlilik
Allahim böyle adamlar evlerden ırak olsun.
Işte analar tahtıni yapıyor ama bahtıbi yapamıyor.
Bi şekilde okut büyüt vizyon ve misyon sahibi, kariyer sahibi bir birey yetiştir.
Sonra da bi öküz gelsin bütün enerjiyi alsın.
Bu arada anlattıkların büyük sorunlar.
İlk 3 ay aynı evin içinde düzen oturtamadık yani biraz hır gür geçti eşim 15-20 günü yoktu başka şehirdeydi fln sonra anlaşmazlıklar devam etti. Ama biz normal konuşunca hep olur böyle şeyler ikimizde yeni hayata alışıyoruz diye birbrimizi telkin ediyorduk.
Sonra bu mesajlaşma olayı çıktı. 2-3 ayda öyle ayrı kaldık.
Yani aslında bu mesajlaşma olayından önce de cinsel hayatınızda problemler varmış zaten. Açıkçası cinsellikle ilgili aranızda nasıl bir problem oluştu bilmiyorum ama işin kilit noktası burası gibi görünüyor. Yani iletişim problemleriniz vs çözülse bile cinsellik konusunda bir problem var. En başa dönersek bu aşağılamalar, bu hırçınlıklar bir anda başlamamış. Her şey düğünün ertesi günü birden değişti gibi anlatıyorsunuz ama burada bir boşluk var işte.
Sen anlattıkça ben üzülüyorum bir kadın mutlu oldukça güzelleşir Emin’im çok güzelsin , ama bu adam senin kıymetini bilmiyor , senin özgüvenini diplere çekmiş3 yıldır ufak sorunlar dışında kimseye bu olanları anlatmadım.
İlk başlarda hep kendimde sanırım hala kendimden şüphe ediyorum o gördüğü kadın mıyım hiç bir işe yaramayan.
Niye onun gözünde böyleyim diye hep daha iyisi olmak için çabaladım.
Dışarda giyimimi geçtim, evde bile aynı kıyafetleri giyinmeyim diye hep farklı geceliklerle dolaştım.
Kendimi sürekli onun gözünde değiştirmeye çalıştım, dediklerini değiştirmeye.
Sporuma laf mı etti mesela ben 1 ay akşamda gittim. Dönüp şey diyemedim kendi göbeğine bak.
Neden düşünemediğimi bilmiyorum.
Aşağılık hissettim, anlatığı kadın benim sandım.
Biliyorum mantıklı gelmiyor ama bu.
31 yıllık hayatımda ilk kez bu yıl aynada gördüğümü sevmedim.
Evde gülüp geçtiğime, ofisin lavabosunda kaç kez ağladım hep makyajımı tazeler evime gelirdim.
Şimdi sevgim bitmiş sadece ona kendimi kanıtlamaya çalışan bir zavallı olduğum farkettim.
Zaten bu tür insanların olayı budur o kadar manipülatif tavırla suçlarlar ki siz de artık kendinizi o suçladıklarıyla ithaf etmeye başlarsınızArkadaşlar, ben hep kendimde bir sorun ararken bugün gerçekten emin oldum artık karşımda sorun.
Herkese yorumları için teşekkür ederim.
Gerçekten destek terapisi oldu.
Açıkcası bugüne kadar hiç bu açıdan düşünmemiştim fakat öyle çok yorum geldi ki acaba mı diye düşünüyorum şuan hatta böyle mi diye yüzüne vurup sormak istiyorum.Ailenizin maddi durumu için evlenmeden önce sizi kandırmış da evlenince nasılsa kolay gidemez diye gerçek yüzünü göstermeye başlamış gibi geldi bana.
Adam sizinle kariyeriniz ve ona yük olmayacak varlıklı bir aileden geliyor olmanız yüzünden evlenmiş. Evde dödü göbeği salmış bir kadın olsa napacaktı acaba? Ayrıca kendisi de göbekliymiş, kendi komplekslerini sizden çıkartmış. Buna izin vermeyin o bir derse siz beş diyin. Flörtleşme de olmuş diyorsunuz bence siz bu adamı çekmeyin. Mecbur musunuz?
İnkar edecektir sonra siz abarttım diye yine kendinizi suçlu hissedeceksiniz:) ah o kadar iyi anlıyorum ki ben böyleyim çünkü adım gibi emin olduğum şeyi sorduğumda karşıdaki buna kızıyorsa aptal gibi özür bile dileyebiliyorum...bence hiç yüzleşme olayına gitmeyin nahifsiniz yine siz üzülürsünüz, kendi içinizde karar verin ya bitirin ya devam edin sadece.Açıkcası bugüne kadar hiç bu açıdan düşünmemiştim fakat öyle çok yorum geldi ki acaba mı diye düşünüyorum şuan hatta böyle mi diye yüzüne vurup sormak istiyorum.
Tabi evlilik öncesinde 5 yıl beraberdik ama hiç böyle değildi ki
Sorsanız da üste çıkar. Adam sizi manüple etmeye, ezmeye, özgüveninizi bitirip kendine bağımlı hale getirmeye çalışmış.Açıkcası bugüne kadar hiç bu açıdan düşünmemiştim fakat öyle çok yorum geldi ki acaba mı diye düşünüyorum şuan hatta böyle mi diye yüzüne vurup sormak istiyorum.