Yetersiz hissetmek

Hadi ben çocuğum var deyip simdilik yerimden kimildayamiyorken sen bir isin gucun oldugi, çocuğun olmadigi halde o adama nasil katlaniyorsun adamdaki asagilik kompleksi sen ister bakimli ol ister bakimsiz herseyden daha degerlisin...

Inanin anneniz ve babaniz böyle bir evlilige cocuk getirmenizi asla istemez keşke en basta öğrendiğinde biraksaydin belkide bu evliligin külleri kalip yeniden biriyle tanış mis evlilik yolinda olabilirdin...

Şimdi cogu erkeklerimiz evlenmiş ayrilmosa da bakmiyor gercekten seven cocugunu bile kabul ediyor evlenip ayrilmayi dert ediyosan eger...

Aklin varsa kacip kurtulun bu adam cirkeflesecek belli ki sizi borclu cikaracak...
ailedende varliklisiniz yagli kapisiniz anliycaniz ben erkek olsam böyle kadini birakmam!!!
 
Teşekkürler, inşallah inanın bende evli kalmak istemiyorum artık.
Sevgim, güvenim kalmadı. Sadece artık suçlu benim olmadığımı farkettim.
Saçlarım dökülürdü gizli gizli ağlardım, sırf kötü görünmeyim diye.
Oysa sağlıkmış kötü günümde yanımda olması gerekirmiş hiç anlamamışım.

Seven insan böyle zulüm yapmaz sevdiğine.. Hem de hastalık söz konusu olunca..
Tam tersine saçınız dökülünce daha çok üstünüze düşmesi, pişman olması hatalarından vazgeçmesi
gerekirdi ki aynen devam etmiş hem sevmiyor hem de vicdanı yok.
 
Hadi ben çocuğum var deyip simdilik yerimden kimildayamiyorken sen bir isin gucun oldugi, çocuğun olmadigi halde o adama nasil katlaniyorsun adamdaki asagilik kompleksi sen ister bakimli ol ister bakimsiz herseyden daha degerlisin...

Inanin anneniz ve babaniz böyle bir evlilige cocuk getirmenizi asla istemez keşke en basta öğrendiğinde biraksaydin belkide bu evliligin külleri kalip yeniden biriyle tanış mis evlilik yolinda olabilirdin...

Şimdi cogu erkeklerimiz evlenmiş ayrilmosa da bakmiyor gercekten seven cocugunu bile kabul ediyor evlenip ayrilmayi dert ediyosan eger...

Aklin varsa kacip kurtulun bu adam cirkeflesecek belli ki sizi borclu cikaracak...
ailedende varliklisiniz yagli kapisiniz anliycaniz ben erkek olsam böyle kadini birakmam!!!

Ben bırakmamasını hep sevgiden sanıyordum , sanırım dediğiniz gibi.
Boşanmış olmaktan korkmuyorum, keşke daha önceden yapsaydım şuan tek düşüncem ailem.
 
Anlayamıyorum ekonomik bağımsızlığınız olmasa, aileniz arkanızda olmasa bu adama mecbur katlanıyorsunuz diyeceğim ama sizin gibi biri neden hala çekiyorsunuz bunu? Kararınızı verin, arkasında durun. Hayat çok kısa. Değmez. O da kendi düşünce çöplüğünde kalakalsın.

3 yıldır ufak sorunlar dışında kimseye bu olanları anlatmadım.
İlk başlarda hep kendimde sanırım hala kendimden şüphe ediyorum o gördüğü kadın mıyım hiç bir işe yaramayan.
Niye onun gözünde böyleyim diye hep daha iyisi olmak için çabaladım.
Dışarda giyimimi geçtim, evde bile aynı kıyafetleri giyinmeyim diye hep farklı geceliklerle dolaştım.
Kendimi sürekli onun gözünde değiştirmeye çalıştım, dediklerini değiştirmeye.
Sporuma laf mı etti mesela ben 1 ay akşamda gittim. Dönüp şey diyemedim kendi göbeğine bak.
Neden düşünemediğimi bilmiyorum.
Aşağılık hissettim, anlatığı kadın benim sandım.
Biliyorum mantıklı gelmiyor ama bu.
31 yıllık hayatımda ilk kez bu yıl aynada gördüğümü sevmedim.
Evde gülüp geçtiğime, ofisin lavabosunda kaç kez ağladım hep makyajımı tazeler evime gelirdim.
Şimdi sevgim bitmiş sadece ona kendimi kanıtlamaya çalışan bir zavallı olduğum farkettim.
 
Asla saçma değil. Adam sizi sevmiyor. Sanırım o da kendini yetersiz görüp sizi düşürmeye çalışıyor.

Tamam boşanınca anne baba üzülür de siz böyle bir ömür geçirebilir misiniz? Böyle daha mutsuz olmaz mısınız? Onlar sizi böyle görünce daha mı iyi? Ya daha kötü hastalanırsanız?

Bu adamla asla çocuk yapmayın ve boşanın. Ailenize de öyle daha mutlu olacağınızı anlatın. Adam sizi sevmiyor ve saygı duymuyor.
 
Merhaba arkadaşlar,
Birileri ile konuşmaya ve akıl almaya ihtiyacım olduğu için konu açıyorum.

Eşimle 8 yıldır tanışıyoruz ve 3 yıllık evliyiz. İkimizde iyi firmalarda , iyi konumda çalışıyoruz. Eşim benden bir üst maaş alıyor ve günde 8-9 saat sadece hafta içi çalışıyor ben ise günde 10-11 saat ve cumartesi dahil çalışmaktayım. Maaşım Türkiye şartlarına göre iyi , işim sağlam.
Varlıklı bir ailenin kızıyım fakat kariyere önem verdim, didindim. Eşim ise kendi tırnakları ile birşeylere sahip olmuş destekçisi olmamış.
Evlendik birbirimize güvenip kredi ile ev alındı. Ortak ödüyoruz. Mutfak masrafı ortak. Evin genel giderleri ortak vs. Yani hiç yan gel yatayım olmadan hep dikkat ettim.
Bunun yanında işim gereği de bakımlıyımdır, kuaförümü-sporumu ihmal etmem. Sabah 6da kalkar yürürüm fln hayatım hep düzenlidir.
(Bunları anlatmamın nedeni konunun net anlaşılması)
Evlenmeden önce tapılacak kadındım, her an sevgi saygı içinde , güçlü bir kadın olduğum için iltifata boğulan , hiç elimi bırakmayan, bana kendimi prenses gibi hissetiren.
Evlendiğimizin ertesi gününden başladığı garipliği. Evlenmeden önce olan cinsel hayatımız bitti. 3 yılda 10 kez beraber olmadık.
Evliliğimizin 4. ayında ofisinden bir kızla flörtleşmesine mesajta şahit oldum.
Bir anda eski tanıdığım insan oldu, ayrılmayalım diye yalvarıp yakan herşeyi eskisi gibi hissetiren. 2-3 ay dargınlıktan sonra barıştık.
Sonra beni kadınlığımdan vurmaya başladı. Ben kadınlıklık yapmıyormuş, yeterli değilmişim. Önce kendimde aradım bunun nedeni ben miyim diye ama ben hiç değişmemiştim ki hatta evli olmama rağmen artı sorumluluğa rağmen herşeyimi nizami yapmaya özen göstermeye devam etmiştim.
1 yıl böyle sürdü gitti, gizli ağlama krizlerim-güvensizlik sürekli güçlü görünmeye çabalamam derken hasta oldum. Gerçekten hasta, saçlarım dökülmeye bile başladı. Zayıftım daha da zayıfladım, sarı saçlarıma veda ettim, koyu renge boyattım. Bu dönemde bana hiç destek olmadı sadece yediğine içtiğine dikkat etmiyorsun ondan oluyor gibi gereksiz laflarla beni çocuk gibi avutmaya çalıştı.
Kahverengiye boyatınca benim saçım, herkes 31 olan yaşımı (eşim 34) 25-26 sanmaya başladı. Bu beni mutlu ediyordu , eşim kır saçlıdır saçını boyatmaya başladı.
Ben spora devam ettim, normal kiloma döndüm. Bu sefer sürekli beni aşağılamaya ve yetersiz hissettirmeye başladı.
Örnek; Biri daha genç göründüğümü söylediğinde, evet daha çocuk gibisin kadın gibi değilsin ne bilim spor için bir gün yorgun hissedip evde kaldığımda niye spor yapmıyorsun bak bunlar nasıl pilates yapıyor bahane üretme fln diye iteklemesi (kendisi göbekli tipik Türk erkeği) , saçımın değerlerim düşük ve stresten döküldüğünden çok üzüldüğümü bilmesine rağmen eksi fotoğraflarımı gösterip aa burada bak saçların çok güzel diye beni kırmasından, ortak aldığımız arabayı çizdiğimde (ufacık bir parmak kadar çizik) değer bilmiyorsun sen bak satarım arabayı diye beni tehdit etmesinden, kendisi benden bir tık fazla maaş alıyor diye niye daha fazla para kazanamıyorsun performansın mı yetersiz diye beni aşağılamasından (oysa başarılı biriyim) , her konuyu kadınlık yapmadın banaya getirmesinden sende bana erkeklik yapmadın dedim en son umrunda bile değil kendine göre ben sorunluyum, herşeye bu kadar ortakken bana sen ne işe yararsın ya demesinden saygısızlığından bıktım. Sevgim kalmadı , oysa sevgiye o kadar açım ki .Güçlü durmak çok zormuş, yıkılmadığını göstermek. Bunlar şuan aklıma gelenler her gün yeni bir şey türetiyor.
Bir kocamın beni gördüğü ben var, bir de dışarda insanların gördüğü. Sanki ikiye bölündüm hangisi benim bilmiyorum.
Boşanmak istediğimi söyledim gerekçelerimi dile getirdim, boşanmak istemediğini söyledi.
Herşeyi düzelteceğini , beni aşağılamadığını yanlış anladığımı söyledi. Fakat 1 ay sonra yine herşey aynı.
Bu arada geçen yıl abim trafik kazasında vefat etti :KK43: Ailem şuan gözümün içine bakıyor mutlu görmek için onlara boşanacağım diyemiyorum. Babam-Annem hayattan vazgeçmiş durumdalar beni kaldıramazlar , bir çocuğun olsun bizden geçmeden torun görelim diyorlar ama ben evliliğe nasıl çocuk getireyim ?
Zoraki bir çocuk için birlikte olsak aynı yatağı paylaşsak hamilileğimde kilo aldığım için bile beni aşağılyacak bir adam var karşımda.
Çok yalnızım çok doluyum. Saçma nedenler gibi görünebilir ama anlattıklarım sadece bir kısmı.
Sizce ne yapmalıyım ?
(Şuan farkettim çok uzun olmuş kusura bakmayın)
Allah size sabır versin.yıllardır eşimde beni aşagılıyor kilolandım diye sanki ömrüm boyunca aynı kalmak zorundayım.kendi haline bakmıyor hiç.bir ara bende özgüvenimi kaybetmiştim arkadaslarım sagolsun destekleriyle özgüvenimi yerine getirdiler.simdi artık ben benim diyebiliyorum.sizde o adamın dediklerine bakmayın bırakamıyorsanız bile kendinizi o adamın hakaretlerini dinlememeye bakın.kendinize baska ilgi alanı daha bulun kafanızı dagıtırsınız.
 
Abimin durumu olmasa bugün gideceğim ama daha soğumadı hiç birimizde. Ailemde öyle boşanmaya çok açık bir değil.
En azından bir süre katlanayım diyorum ama nasıl katlanayım ?

Niye katlanıcaksın? Adamın daha nasıl davranması gerekiyor ? İlla dövmesi mi lazım, aldatmaya mı yeltenmemiş, kadınlığınıza mı laf etmemiş. O zaman o da erkek olsaymış da karısını hafta sonları çalıştırmasaymış. Arabayı satarım diye tehdit etmek nedir. Adam dengesiz, sizinde dengenizi bozmaya başlamış.
 
Eşiniz rahatsız o kesin kafadan mı ruhtan mı bilemem.

Eşiniz ve evliliğiniz sizi mutsuz ediyor. Hem fiziksel hem de ruhsal olarak etkilenmişsiniz. Ayrılırsam ailem üzülür diyorsunuz. Emin olun sizin, mutsuz , evli, hasta olmanızdansa; mutlu ve boşanmış olmanıza daha çok sevinirler.
Ayrıca sakın ha bu adamla kesinlikle bir çocuk sahibi olmayın.
 
Siz asla yetersiz değilsiniz aksine bence çok Hoş ve güçlü bir kadınınsiniz. Ayrılmak yerine eşiniz kabul ederse çift Terapisi alsaniz olmaz mı ?yani bence ayrılın bu adamdan ama ayrıl ayrılma demek kolay birsey değil sonuçta o yüzden terapi denenebilir sanki .cinsellik konusunda önceden iyiydi evlenince kötü oldu dediniz ya bazı erkeklerde evlilikten sonra yada dogum sonrasi bir sendrom gelisiyormus. Eşlerini bir anne gibi görmeye basliyor kadın gibi gormemeye basliyorlarmis belki böyle bir durumdur. Diğer tavırları için ise malesef Eşinizin size saygısı yok ve bence kendini sizin yanınızda ezik hissediyor kendi eksik taraflarını kapamak icin sizi bastırarak aşağı çekerek bunu yapmaya çalışıyor klasik ezik erkek psikolojisi. Kendinizi onun hissettirmeye çalıştığı duruma sokmayin lütfen çünkü yetersiz değilsiniz. Bence net karar verin kendinize sorun ben bu adamı cok seviyorum onsuz yapamam mi diyorsunuz yoksa ayrilsam psikolojim rahatlar omzumdan yükü gider mi diyorsunuz iyi düşünün .yaşınız daha genç ayrılıp kendinize sizin gibi hoş biriyle yeni bir hayat kurabilirsiniz hayatın karşımıza neler çıkaracağı bilinmez .kendi mutlulugunuza odaklanın bencil olun bu konuda .
 
Evlendiğimizin ertesi gününden başladığı garipliği. Evlenmeden önce olan cinsel hayatımız bitti. 3 yılda 10 kez beraber olmadık.
Evliliğimizin 4. ayında ofisinden bir kızla flörtleşmesine mesajta şahit oldum.

Siz bu mesajlaşmadan sonra mı uzak durdunuz? Bu nedenle mi bitti cinsel hayatınız?
 
Ah benim güzel kadinlarim. Hepimiz ayniyiz degil mi konu ailemiz olunca. En eğitimlimiz de aynı, para kazananimiz da calismayanimiz da cirkinimiz de guzelimiz de.
Keşke sizinle arkadaş olsak, inanin çok istedim. Çünkü yaninizda olsam size derdim ki, sen çok güzelsin. Sen başarılısın. Sen iyi bir insansın. Saçın dokulse de bile muhtesemsin derdim. Bisver bugun spora gitme, kocana da haber et gel gidip tatli yitelim bugun derdim.
Çocuk yapmayın, lütfen. Esinizi seviyorsaniz falan diyenler olmuş, nolur sevmeyin de. Yalanlarina da inanmayın. bosanin. Arabayi da boydan boya cizip ezik kocaniza bırakın. Hiç kimsenin, hele ki guvensiz ve saygisiz bir erkegin sizi uzmesine kendinizi kotu hissettirmesine izin vermeyin.
Aileniz bu durumla baş edemez diye düşünmeyin. Anne babalar çok güçlüler, ederler. Hem yasini daha genç, belki hayatiniz toparlanir ve bir gun cocuk sahibi de olursunuz, sizi seven ve değer veren bir adamdan.
 
Merhaba arkadaşlar,
Birileri ile konuşmaya ve akıl almaya ihtiyacım olduğu için konu açıyorum.

Eşimle 8 yıldır tanışıyoruz ve 3 yıllık evliyiz. İkimizde iyi firmalarda , iyi konumda çalışıyoruz. Eşim benden bir üst maaş alıyor ve günde 8-9 saat sadece hafta içi çalışıyor ben ise günde 10-11 saat ve cumartesi dahil çalışmaktayım. Maaşım Türkiye şartlarına göre iyi , işim sağlam.
Varlıklı bir ailenin kızıyım fakat kariyere önem verdim, didindim. Eşim ise kendi tırnakları ile birşeylere sahip olmuş destekçisi olmamış.
Evlendik birbirimize güvenip kredi ile ev alındı. Ortak ödüyoruz. Mutfak masrafı ortak. Evin genel giderleri ortak vs. Yani hiç yan gel yatayım olmadan hep dikkat ettim.
Bunun yanında işim gereği de bakımlıyımdır, kuaförümü-sporumu ihmal etmem. Sabah 6da kalkar yürürüm fln hayatım hep düzenlidir.
(Bunları anlatmamın nedeni konunun net anlaşılması)
Evlenmeden önce tapılacak kadındım, her an sevgi saygı içinde , güçlü bir kadın olduğum için iltifata boğulan , hiç elimi bırakmayan, bana kendimi prenses gibi hissetiren.
Evlendiğimizin ertesi gününden başladığı garipliği. Evlenmeden önce olan cinsel hayatımız bitti. 3 yılda 10 kez beraber olmadık.
Evliliğimizin 4. ayında ofisinden bir kızla flörtleşmesine mesajta şahit oldum.
Bir anda eski tanıdığım insan oldu, ayrılmayalım diye yalvarıp yakan herşeyi eskisi gibi hissetiren. 2-3 ay dargınlıktan sonra barıştık.
Sonra beni kadınlığımdan vurmaya başladı. Ben kadınlıklık yapmıyormuş, yeterli değilmişim. Önce kendimde aradım bunun nedeni ben miyim diye ama ben hiç değişmemiştim ki hatta evli olmama rağmen artı sorumluluğa rağmen herşeyimi nizami yapmaya özen göstermeye devam etmiştim.
1 yıl böyle sürdü gitti, gizli ağlama krizlerim-güvensizlik sürekli güçlü görünmeye çabalamam derken hasta oldum. Gerçekten hasta, saçlarım dökülmeye bile başladı. Zayıftım daha da zayıfladım, sarı saçlarıma veda ettim, koyu renge boyattım. Bu dönemde bana hiç destek olmadı sadece yediğine içtiğine dikkat etmiyorsun ondan oluyor gibi gereksiz laflarla beni çocuk gibi avutmaya çalıştı.
Kahverengiye boyatınca benim saçım, herkes 31 olan yaşımı (eşim 34) 25-26 sanmaya başladı. Bu beni mutlu ediyordu , eşim kır saçlıdır saçını boyatmaya başladı.
Ben spora devam ettim, normal kiloma döndüm. Bu sefer sürekli beni aşağılamaya ve yetersiz hissettirmeye başladı.
Örnek; Biri daha genç göründüğümü söylediğinde, evet daha çocuk gibisin kadın gibi değilsin ne bilim spor için bir gün yorgun hissedip evde kaldığımda niye spor yapmıyorsun bak bunlar nasıl pilates yapıyor bahane üretme fln diye iteklemesi (kendisi göbekli tipik Türk erkeği) , saçımın değerlerim düşük ve stresten döküldüğünden çok üzüldüğümü bilmesine rağmen eksi fotoğraflarımı gösterip aa burada bak saçların çok güzel diye beni kırmasından, ortak aldığımız arabayı çizdiğimde (ufacık bir parmak kadar çizik) değer bilmiyorsun sen bak satarım arabayı diye beni tehdit etmesinden, kendisi benden bir tık fazla maaş alıyor diye niye daha fazla para kazanamıyorsun performansın mı yetersiz diye beni aşağılamasından (oysa başarılı biriyim) , her konuyu kadınlık yapmadın banaya getirmesinden sende bana erkeklik yapmadın dedim en son umrunda bile değil kendine göre ben sorunluyum, herşeye bu kadar ortakken bana sen ne işe yararsın ya demesinden saygısızlığından bıktım. Sevgim kalmadı , oysa sevgiye o kadar açım ki .Güçlü durmak çok zormuş, yıkılmadığını göstermek. Bunlar şuan aklıma gelenler her gün yeni bir şey türetiyor.
Bir kocamın beni gördüğü ben var, bir de dışarda insanların gördüğü. Sanki ikiye bölündüm hangisi benim bilmiyorum.
Boşanmak istediğimi söyledim gerekçelerimi dile getirdim, boşanmak istemediğini söyledi.
Herşeyi düzelteceğini , beni aşağılamadığını yanlış anladığımı söyledi. Fakat 1 ay sonra yine herşey aynı.
Bu arada geçen yıl abim trafik kazasında vefat etti :KK43: Ailem şuan gözümün içine bakıyor mutlu görmek için onlara boşanacağım diyemiyorum. Babam-Annem hayattan vazgeçmiş durumdalar beni kaldıramazlar , bir çocuğun olsun bizden geçmeden torun görelim diyorlar ama ben evliliğe nasıl çocuk getireyim ?
Zoraki bir çocuk için birlikte olsak aynı yatağı paylaşsak hamilileğimde kilo aldığım için bile beni aşağılyacak bir adam var karşımda.
Çok yalnızım çok doluyum. Saçma nedenler gibi görünebilir ama anlattıklarım sadece bir kısmı.
Sizce ne yapmalıyım ?
(Şuan farkettim çok uzun olmuş kusura bakmayın)
hiçbirisi saçma değil çok üzüldüm durumunuza ama bence çocuk yapmayın hatta ayrılsanız ya
belki düzgün bir evlilik yapma şansınız olur şu an o şansınızı yok ediyorsunuz
 
Abimin durumu olmasa bugün gideceğim ama daha soğumadı hiç birimizde. Ailemde öyle boşanmaya çok açık bir değil.
En azından bir süre katlanayım diyorum ama nasıl katlanayım ?
Saçma bahaneler yaratıyorsunuz. Aileniz bir evlat kaybetmiş birini de yavaş yavaş kaybediyor. Bunu anlatın ve onlara sarılın.
 
X