o kadar kötüyüm ki bunu yazarken uyuyamıyorum ve ağlamamı durduramıyorum. Ben 7 aylık evliyim. Biz eşimle birbirimizi çok severek evlendik her şey o kadar güzeldi çok ilgiliydi evlendikten sonra mı her şey mahvoldu bilmiyorum canım çok acıyo sadece. Kocaman bi evde kendimi yapayalnız hissediyorum hayatım boyunca hem ailem hem çevrem tarafından çok ilgili oldum çok sevildim. Şuan bu değersizlik ilgisizlik canımı çok yakıyor gerçekten ben mi çok ince düşünüyorum bilmiyorum. Hasta olsam umrunda olmaz üzülsem umrunda olmaz bi şey istesem umrunda olmaz ayrı yatıyorum kendisinden yine umrunda değil. Umursuyor gibi yapıyor ama umrunda değil biliyorum. Umursasın diye kavga çıkartıyorum onda bile cevap olarak uyuyor. ben sevgi dolu bi evlilik hayal etmiştim hep ama gecenin bi yarısı tek başıma ağlıyorum. adamda kıskançlık sahiplenme duygusu bile kalmamış uzunca bi süre ailemin yanında kaldım farklı şehirdelerdi geldiğimde özlem bile yoktu sanki ben hayatından çıkıp gitsem onun hayatında hıcbır şey degısmıyıcek. Sadece sorsan sözde çok seviyor ama o kadar hıcbır şey hissetmiyorum sevildiğimi hiç hissetmiyorum kendimi evli gibi bile hissetmiyorum. Ben kendime bi şey alırken bile ilk ona alıyorum yemek yerken ilk onu düşünüyorum bi yeri acısa benim canım acıyor karşılığını görememek midemi bulandırmaya başladı artık kendisinden tiksinicem diye korkuyorum sadece üstümde büyük bi üzüntü var.. napmam lazım sizce?