Kendin daha bu hayattan bi hayır görmemişsin, yaşamak da istemiyorum diyorsun, her türlü seksistlige maruz kalmışsın böyle bi duzenin icine bir kız çocuğunu eziyet olsun diye mi getirmek istiyorsun o zaman? Düşüncelerinle isteklerin uyuşmuyor, anne olunca sorunlarin çözülecek sanıyorsun bir iluzyondasin. Kocaman kadin halinle degistiremedigin dünyanı küçük bir bebegin degistirebilecegini saniyorsun ondan medet umuyorsun. Bana sorarsan takıntı olmuş anne olmamak sende.
Hangi ülkeye gittiğinizi sormanın neresi yargılamak?Size ne?Dunyanin neredeyse heryerini gormus biriyim. Buna emin olun karar vermek cok zor degil bizim icin. Evliligimde mutluyum düzgün bir ailem sorumluluk sahibi esim maddi manevi gucum var ayaklari ustunde duran bir kadinim. Beni yargilamak size mi dustu? Ustelik cocuk dunyaya getiriyorum diye?komiksiniz
A aa çok şaşırdımİlk yorumunu beğendim ferhans ama bu? Sanane evli barklı kadının tüp bebek yöntemiyle bin bir zorlukla çocuk dünyaya getirmesinden?
Sen niye hamile kalmaya çalışıyorsun hayatında 2 haftadan fazla biriyle beraber olmadan,medeni halin bekar olduğu halde sen bu dünyaya ne katmaya çalışuyor olabilrsin daha adam akıllı flörtün bile olmamışken ?
Her bir konuda kendin yazıyorsun hamile kalamıyorum,sağlıklı bir kadın olduğum halde. Kaç farklı partnerden denedim ama gebelik gerçekleşmiyor artık merakımdan yapıyorum korunmuyorum diye?
Sen çok mu normalsin ilişkilerin sadece fiziksel doyuma dayalı olduğu halde ısrarla hamile kalmaya çalışırken? Amacını da yaz o zaman hamile kalmak istemenin.
Neyse günaydın.
Kesinlikle katiliyorum. Hayat zor evet ama hayat zor diye de oturup kenara hayata kusulmezE siz doğurmayın. Zaten doğurmam diyecekseniz de, tamam doğurmayın neden fikrinizi çocuk isteyenlere empoze etmeye çalışıp mantık sorusu soruyosunuz ki…
Evet katılıyorum dünya b.ktan bir yer.
Bu yüzden dünyaya küsüp ne yapalım? hain insan ırkının sonunu getirmek için çocuk mu yapmayalım? Plan bu mu?
Annelik bir tercihtir. İstersin ya da istemezsin.
Günümüzde anne olmayı istemeyeni linçlediğimiz gibi, isteyeni de linçlemeye başladık.
Önemli olan çocuğa bakabilmek, iyi şartlarda (görece) yaşatabilmek için çabalamak.
Herkes yapabiliyor mu, hayır. Bu soru genellemeden ziyade onlara sorulmalı bence.
Diger yorumlari okumamissiniz sanirim. Cocuk sahibi olmami yargilamisHangi ülkeye gittiğinizi sormanın neresi yargılamak?
İki kere boşanmanın psikolojik yipranmasi dışında 2 kere sevgiliden ayrılmaktan pek bir farkı yok. Eskiden 50lerde filan kadınlara ünlülere bakın. Hepsi kaç kere boşanmış evlenmiş. Bunu kendime yediremiyorum demişsiniz ya. Utanacak bir şey değil yani. Normal bir şey. Anlasamazsin boşanirsin. Bundan yargılayacak olan zaten gitsin köşede oynasın.
Arkadaşim hayata karşi bu kdr kapatma kendini öyle zorluklar yaşadimki hayatta ben direndim cok güçlü oldugumu farkettim ben kız cocugu annesiyum kızım bugün tam 5 aylik oldu cocuk sahibi olmakta zor hergün bi endişe oluyo güzel buyütmek yetiştirmek zorundayim yasım 43 ve 6 yıl sonra hamile kaldim hergun gözyaşi dökerdim neden olmuyor bebegim diye herseyin hayirlisini isteYaşamak istemiyorum. Nefes almak bile zor geliyor. Hiçbiryerde duramıyorum. Hiçbir yere hiçkimseye ait olamıyorum. Ruhum üşüyor.Kalbim çok ağrıyor.
1-2 saatlik uykuyla işe gidiyorum.
34 yaşındayım. Başımdan iki evlilik geçti. İki evliliğimden de çocuğum yok.
ilk evliliğimi 25 yaşımda yaptım. İlk eşim kendisinden yaşça çok büyük yabancı uyruklu bir kadınla birliktelik yaşadı ve bu bayan hamile kaldığını iddia etti. 6 ay evli kaldım. Aldatılmayı kadınlık onuruma yediremedim. Hiç uzatmadan bitirdim. Kendisi pişman oldu, bebeğe yapılan testler sonucu babası, eski eşim çıkmadı. Eski eşim bana geri dönmek istedi yalvardı ancak asla kabul etmedim.
" Ben seni aldatsaydım ne olurdu ? " diye sordum.
Sen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.
Ailemin yanına döndüm. Aile büyüklerimin yardımı ile hemen işe başladım. Spora yazıldım. Haftasonları da terapi alıyordum.
Bir daha evlilik düşünmüyordum. Kimseye güvenemezdim.
Aradan 6 yıl geçti. İkinci eşimle, iş arkadaşlarımın vasıtası ile tanıştırıldım.
Ondan öylesine emindim ki..bu defa mutlu olacaktım. Çok gözyaşı dökmüştüm, demek ki evren beni ödüllendiriyordu.
Evlenmeden önce hayattan beklentilerim, ideolojik görüşlerim, sevdiğim filmler, ev dekorasyonu, anne olma arzum ve çocuk yetiştirme tarzına kadar eşimle defalarca konuştuk.
İnce eleyip oldukça sık dokudum. Ancak en başta annesi beni " bakire olmadığım " gerekçesi ile kabul etmemiş. Bunu yüzüme boşanma aşamasında söyledi ancak..
Eşimin ilk evliliği idi ancak aynı evi yatağı paylaştığı kız arkadaşları olmuş. Eşim de bakire değildi ancak kayınvalidem bir erkeğin bakire olmamasının, cinsel tecrübesizliğin büyük bir problem olduĝunu, boşanmış dul kadınların kırmızı çizgisi olduğunu söyledi.
Anne oğul arasında acayip bir bağ vardı. Ben kuma gitmişim o aileye.
Birşekilde boşandım ama maddi manevi ailecek tükendik.
Haklarımı v.s alamadım. O konuya hiç girmeyelim.
Ben hayata tutunamıyorum. Hayat evlilikten ibaret değildir diyeceksiniz ama işte içimdeki anne olma arzumu birtürlü bastıramıyorum.
1.5 yıl kadar yalnız yaşadım. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi. Ailemin yanına mecbur döndüm. Ancak annemin evine de sığamıyorum.
Herşey için çok geç değil mi ? Ben bir daha evlenemeyeceğim, asla sevilmeyeceğim, bu yaştan sonra evladım olmaz yaş 34..
iki kez boşanmış bir kadını kim ister ki bu toplumda? ben nasıl birine güvenebilirim ?
Evlilik meraklısı değilim. Lütfen böyle düşünmeyiniz.
Saç uçlarıma kadar kırgın ve umutsuzum.
Hayata tutunamıyorum..
Ya bi s.ktir git deseydinizSen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.
Anne olsanız bile kız olacağı garanti değil ki.
Çok sağlıksız bir düşünce içindesiniz. Bunu da terapi ve ilaçla aşabilirsiniz. İlaç kullanıyor musunuz?
Ben hiç yorumunuzu okumadan yazmıştım tabi ki bir çocuğu evlatlık alabilecek kişinin her anlamda o çocuğa iyi koşullar sağlayabilmesi gerek öyle sadece istemekle olmuyorBu arada evet bir çocuğa annelik yapmak için evli olmaya gerek yok ben üstte ferhansa evli bile değilsin niye ısrarla hamile kalmaya çalışıyorsun dedim ama bunu söylerken evlilik şart manasında yazmamıştım.
Uzun süreli ilişki bile yaşamamış,hayatına sadece seks partnerlerin girdiği biri olarak da senin çocuk yapma motivasyonun ne ki evli barklı,düzeni oturmuş ama sağlık nedenleriyle çocuğu olmamış tüp bebek yapmış birine “bombok bir hayata neden çocuk getirdin” minvalinde sorgulamasını yadırgadığim için.
Bu yorumu görünce eklemek istedim.
Yahu kardeş ailen seni tatile götürüyor calisiyosun kurslara katiliysn hayatin ne kdr güzel farkindamisin bi ailen var en azindan benim kız cocugum var ama bazen yaşamak istegim olmuyor önemli olan hayatta mutlu olabilmek ha cocuklu ha cocuksuz cocugu olup hergün aglayanda var senin hayata karşi tecrüben yok bence depresyonun dibini görmış bi insan olarak sana tavsiye ediyorum düsüncen cok yanlis garip geldi banaBen bir yıldır hergün düzenli olarak iki tane antidepresan ve uyku hapı alıyorum.
Kalp çarpıntılarıma, uykusuzluğuma, odaklanamama sorunlarıma çare olmadı.
Gelecekten ölesiye korkuyorum.
Ailem zorlayarak adeta sürükleyerek tatile götürüyor beni ama ne deniz kıyısında, ne dağda ne bayırda ben nefes alamıyorum.
Birinin beni ameliyat ile ikiye ayırıp içimden huzursuzluğu alması gerek öyle konuşmakla psikologla felan olmuyor. Olduramıyorum.
Spor yapıyorum. Çalışıyorum. Hafta sonları aşçılık kurslarına katılıyorum.
İçimdeki huzursuzluk geçmiyor. Kesinlikle hiçbirşeyden haz almıyorum.
Evet gerçekten emzirdi ama çok kısa bir süre sonra bebek tutmamış şöyle ki hemşireler emzirmek için bebeği göğsüne tut dediklerinde arkadaşım da çok şaşırmış emzirmeye çalıştıkça süt gelecek demişler ve gerçekten de bir kaç gün sonra göğsü süt dolmuş ve süt akmaya başlamış tamamen hormonal bir şeyBen bu durumları çok düşündüm. Çok araştırdım. Benim çevrem, aile dinamiklerim, maddi durumum bunu kaldırmıyor.
Ben işteyken çocuğa kim bakacak ? Evli olursam maaşımı bakıcıya veya kreşe verebilirim.
Bu arada nasıl emzirdi ? Ben yanlış mı okudum ?
aslında sizin dışardan değil içerden bir olumlu enerjiye ihtiyacınız var.yani sayısı benim için önemli olmadığı için söylüyorum 3.kez dahi evlenseniz siz içinizdeki 'siz'le mutlu olmadıktan sonra yine huzura erişemeyebilirsiniz.Hepimiz kendimizi eleştirmeden önce kendimizi kabul etmeliyiz.Siz,biz hepimiz için bu geçerli.Bana göre 9 yaş küçüksünüz yine çocuğunuz olur,eşiniz olur ve hatta tüm bunlar olsa dahi yine tatmin olmamış mutsuz hissedebiliriz fakat tüm bunların dışında intihar mevzuu ayrı bir konu.Lütfen olumlu düşüncelere odaklanın herşeyden önce siz sizi sevin.Ben bir yıldır hergün düzenli olarak iki tane antidepresan ve uyku hapı alıyorum.
Kalp çarpıntılarıma, uykusuzluğuma, odaklanamama sorunlarıma çare olmadı.
Gelecekten ölesiye korkuyorum.
Ailem zorlayarak adeta sürükleyerek tatile götürüyor beni ama ne deniz kıyısında, ne dağda ne bayırda ben nefes alamıyorum.
Birinin beni ameliyat ile ikiye ayırıp içimden huzursuzluğu alması gerek öyle konuşmakla psikologla felan olmuyor. Olduramıyorum.
Spor yapıyorum. Çalışıyorum. Hafta sonları aşçılık kurslarına katılıyorum.
İçimdeki huzursuzluk geçmiyor. Kesinlikle hiçbirşeyden haz almıyorum.
Sanane çocuğun nereye gideceginden ne düşüneceğinden ya? Annesi olunca sahibi olmuyorsun çocuğun. Belki monarşiyi mantıklı bulur ülkesine.Etkili olmak için çokluk olmak gerek. Benim kızım olursa odasında bir teleskopu olacak. Satranç ve bale kurslarına gidecek. Cumhuriyet kızı olacak.
Bu gezegende hiçbir şey beni anne olmaktan daha fazla mutlu edemez.
Bana ait, benim bedenimden bir parça, sorgulayan zeki, minnoş bir kız çocuğu istiyorum.
Bu adamları kim seçti peki ?38 yaşındayım hiç evlenmedim çocuğum olmayabilir bu saatten sonra.
Gel intihar edelim o zaman.
Yani bu kadar yaşamayı istemeyecek kadar olmayın ya lütfen.
Kolay şeyler yasamamissun .
Bir tane rezil herif ten ikinci annesinin ağzına bakan buyumemis bir erkekten kurtulmussun.
Kim beni kabul eder bakış açısıyla çok üzülürsün bu hayatta .
Bu kadar sığ bakmayın şu hayata
Etrafindaki kadinlari bile degistirebilirsin. Seni asagi ceken kimseyle görüşmek zorunda degilsin. Ailen bile olsa. Kendine tuhaf kaliplar koymaktan ve o sınırlarda yasamaktan vazgec bence ama bunlari 20lerinde yapmaliydin. Sen boyun egmissin hep, onlar kim ki seni elestirebiliyolar ve zalim olmanin mesleklerle gelir düzeyiyle falan ne ilgisi var. Cok küçük bi fanusun icinde yasio gibisiniz. Evde teleskop olsa ne olur dibini göremedikten sonra?Sorun da bu onlar ünlü. Onlar baskı yaşamıyor. Sosyoekonomik durumları, aile akraba çevre dinamikleri bambaşka.
Beni yargılayan 3 kadının 2si mühendis, 1i hemşire idi. Bekaret hala bir tabu ülkemizde.
Ben 2.kez boşanmayı kendime yediremiyorum. Çünkü kendime söz vermiştim, 2.kez boşanmayacaktım. Bu sefer emindim. İyi ölçüp tartmıştım. Acele etmemiştim. Nasıl böyle bir hata yapabildim ?
Ben bir daha kime nasıl güvenebilirim ?
Etrafımdaki en eğitimli kadınlar bile eril zihniyete sahip.
Annem ve babam maddi manevi arkamda. Annem ve halam özellikle boşanmam için adeta yalvardılar. Onların yanında bile kayınvalidem beni aşağılıyordu. Halbuki eğitimli bir kadın değildi, gelir düzeyi yüksekti o kadar.