- 3 Kasım 2021
- 901
- 722
-
- Konu Sahibi Claire Fraser
- #21
Her şeyin hayırlısı diyelim,bakın sizde bi kız evladısınız kızınızın bunları yaşamasınını istermisiniz?vardır bi hayır sıkmayın canınızı.Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.
iki kez boşandım..bunu yediremiyorum kendime toparlanamıyorum olmuyor
terapi ilaçlar v.s işe yaramıyor
düşünmekten öleceğim
Hangi ülkeye gidiyorsunuz?Evet zor ama cocugumuza iyi bir gelecek hazirlamaya calisiyoruz.maddi manevi yetebiliyoruz.Bizim kucukken cektigimiz sikintilari cekmeyecek insallah. Zorlugun en buyuk sebebi de bence ekonomik durum hayat gecindirme telaşı ve bencil kafa yapilari. Bu ulkeden gidince cok sorun yaşayacağıni da dusunmuyorum
Ne saçma!Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.
Ahh bir de kabullenebilsek.yedik yedik kafayı yedik.kendi adıma konuşuyorum ama yalnız değilimNe saçma!
Hayatta hiç doğum yapamayacak kadınlar var. Onlar napsın?
Her şey çocuk ve evlilik demek değil.
Belki hayat sana daha güzelini sunacaktır. Biyolojik olarak nasılsınız bilmiyorum ama bence çağımızda 34 çok da büyük bir yaş değil. Yumurtalıklarınizi dondurmayi düşündünüz mü ?Yaşamak istemiyorum. Nefes almak bile zor geliyor. Hiçbiryerde duramıyorum. Hiçbir yere hiçkimseye ait olamıyorum. Ruhum üşüyor.Kalbim çok ağrıyor.
1-2 saatlik uykuyla işe gidiyorum.
34 yaşındayım. Başımdan iki evlilik geçti. İki evliliğimden de çocuğum yok.
ilk evliliğimi 25 yaşımda yaptım. İlk eşim kendisinden yaşça çok büyük yabancı uyruklu bir kadınla birliktelik yaşadı ve bu bayan hamile kaldığını iddia etti. 6 ay evli kaldım. Aldatılmayı kadınlık onuruma yediremedim. Hiç uzatmadan bitirdim. Kendisi pişman oldu, bebeğe yapılan testler sonucu babası, eski eşim çıkmadı. Eski eşim bana geri dönmek istedi yalvardı ancak asla kabul etmedim.
" Ben seni aldatsaydım ne olurdu ? " diye sordum.
Sen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.
Ailemin yanına döndüm. Aile büyüklerimin yardımı ile hemen işe başladım. Spora yazıldım. Haftasonları da terapi alıyordum.
Bir daha evlilik düşünmüyordum. Kimseye güvenemezdim.
Aradan 6 yıl geçti. İkinci eşimle, iş arkadaşlarımın vasıtası ile tanıştırıldım.
Ondan öylesine emindim ki..bu defa mutlu olacaktım. Çok gözyaşı dökmüştüm, demek ki evren beni ödüllendiriyordu.
Evlenmeden önce hayattan beklentilerim, ideolojik görüşlerim, sevdiğim filmler, ev dekorasyonu, anne olma arzum ve çocuk yetiştirme tarzına kadar eşimle defalarca konuştuk.
İnce eleyip oldukça sık dokudum. Ancak en başta annesi beni " bakire olmadığım " gerekçesi ile kabul etmemiş. Bunu yüzüme boşanma aşamasında söyledi ancak..
Eşimin ilk evliliği idi ancak aynı evi yatağı paylaştığı kız arkadaşları olmuş. Eşim de bakire değildi ancak kayınvalidem bir erkeğin bakire olmamasının, cinsel tecrübesizliğin büyük bir problem olduĝunu, boşanmış dul kadınların kırmızı çizgisi olduğunu söyledi.
Anne oğul arasında acayip bir bağ vardı. Ben kuma gitmişim o aileye.
Birşekilde boşandım ama maddi manevi ailecek tükendik.
Haklarımı v.s alamadım. O konuya hiç girmeyelim.
Ben hayata tutunamıyorum. Hayat evlilikten ibaret değildir diyeceksiniz ama işte içimdeki anne olma arzumu birtürlü bastıramıyorum.
1.5 yıl kadar yalnız yaşadım. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi. Ailemin yanına mecbur döndüm. Ancak annemin evine de sığamıyorum.
Herşey için çok geç değil mi ? Ben bir daha evlenemeyeceğim, asla sevilmeyeceğim, bu yaştan sonra evladım olmaz yaş 34..
iki kez boşanmış bir kadını kim ister ki bu toplumda? ben nasıl birine güvenebilirim ?
Evlilik meraklısı değilim. Lütfen böyle düşünmeyiniz.
Saç uçlarıma kadar kırgın ve umutsuzum.
Hayata tutunamıyorum..
İlk yorumunu beğendim ferhans ama bu? Sanane evli barklı kadının tüp bebek yöntemiyle bin bir zorlukla çocuk dünyaya getirmesinden?Hayatın çok zor olduğunu bile bile ve yaşaya yaşaya tecrübe etmenize rağmen neden yeni kurbanlar getirmeye çalışıyorsunuz? Çok mantıksız değil mi?
Kendin daha bu hayattan bi hayır görmemişsin, yaşamak da istemiyorum diyorsun, her türlü seksistlige maruz kalmışsın böyle bi duzenin icine bir kız çocuğunu eziyet olsun diye mi getirmek istiyorsun o zaman? Düşüncelerinle isteklerin uyuşmuyor, anne olunca sorunlarin çözülecek sanıyorsun bir iluzyondasin. Kocaman kadin halinle degistiremedigin dünyanı küçük bir bebegin degistirebilecegini saniyorsun ondan medet umuyorsun. Bana sorarsan takıntı olmuş anne olmamak sende.Anne olmadan mutlu olabilmem imkansız. Kız annesi olabilmek için herşeyimi verirdim.
iki kez boşandım..bunu yediremiyorum kendime toparlanamıyorum olmuyor
terapi ilaçlar v.s işe yaramıyor
düşünmekten öleceğim
Günaydın canım.o kadar mutsuzum ki kimseye sinirlenemiyorum bileİlk yorumunu beğendim ferhans ama bu? Sanane evli barklı kadının tüp bebek yöntemiyle bin bir zorlukla çocuk dünyaya getirmesinden?
Sen niye hamile kalmaya çalışıyorsun hayatında 2 haftadan fazla biriyle beraber olmadan,medeni halin bekar olduğu halde sen bu dünyaya ne katmaya çalışuyor olabilrsin daha adam akıllı flörtün bile olmamışken ?
Her bir konuda kendin yazıyorsun hamile kalamıyorum,sağlıklı bir kadın olduğum halde. Kaç farklı partnerden denedim ama gebelik gerçekleşmiyor artık merakımdan yapıyorum korunmuyorum diye?
Sen çok mu normalsin ilişkilerin sadece fiziksel doyuma dayalı olduğu halde ısrarla hamile kalmaya çalışırken? Amacını da yaz o zaman hamile kalmak istemenin.
Neyse günaydın.
32 yaşındayım 7 senelik evliyim ,sağlıksal problemim yok,ancak çocuk sahibi olmak istemiyorum şu an ileride ister miyim bilmem. Olmasa da olur .Anne olmak bir kadınlık görevi değil ,yanlış düşünüyorsunuz. Eksik değilsiniz anne olmazsanız . Ben tercih meselesi olarak bakıyorum anne olmaya ki böyle bir psikolojide anne olmayın zaten. Sağlıklı sağlam psikoloji sahibi olduğunuzda buna karar verin. Anne olmak zor bir görev bence çünkü. 34 yaş çok genç bu arada. 40 filan olsa düşük ihtimal derim evet biyolojik yaş var ama ben 34 yaşın geç olduğunu düşünmüyorumYaşamak istemiyorum. Nefes almak bile zor geliyor. Hiçbiryerde duramıyorum. Hiçbir yere hiçkimseye ait olamıyorum. Ruhum üşüyor.Kalbim çok ağrıyor.
1-2 saatlik uykuyla işe gidiyorum.
34 yaşındayım. Başımdan iki evlilik geçti. İki evliliğimden de çocuğum yok.
ilk evliliğimi 25 yaşımda yaptım. İlk eşim kendisinden yaşça çok büyük yabancı uyruklu bir kadınla birliktelik yaşadı ve bu bayan hamile kaldığını iddia etti. 6 ay evli kaldım. Aldatılmayı kadınlık onuruma yediremedim. Hiç uzatmadan bitirdim. Kendisi pişman oldu, bebeğe yapılan testler sonucu babası, eski eşim çıkmadı. Eski eşim bana geri dönmek istedi yalvardı ancak asla kabul etmedim.
" Ben seni aldatsaydım ne olurdu ? " diye sordum.
Sen kadın olduğunu unutuyorsun, erkeklerle kendini kıyas etmeden bıktım usandım, kadının şakası olmaz kadın namustur, yanıtını aldım.
Ailemin yanına döndüm. Aile büyüklerimin yardımı ile hemen işe başladım. Spora yazıldım. Haftasonları da terapi alıyordum.
Bir daha evlilik düşünmüyordum. Kimseye güvenemezdim.
Aradan 6 yıl geçti. İkinci eşimle, iş arkadaşlarımın vasıtası ile tanıştırıldım.
Ondan öylesine emindim ki..bu defa mutlu olacaktım. Çok gözyaşı dökmüştüm, demek ki evren beni ödüllendiriyordu.
Evlenmeden önce hayattan beklentilerim, ideolojik görüşlerim, sevdiğim filmler, ev dekorasyonu, anne olma arzum ve çocuk yetiştirme tarzına kadar eşimle defalarca konuştuk.
İnce eleyip oldukça sık dokudum. Ancak en başta annesi beni " bakire olmadığım " gerekçesi ile kabul etmemiş. Bunu yüzüme boşanma aşamasında söyledi ancak..
Eşimin ilk evliliği idi ancak aynı evi yatağı paylaştığı kız arkadaşları olmuş. Eşim de bakire değildi ancak kayınvalidem bir erkeğin bakire olmamasının, cinsel tecrübesizliğin büyük bir problem olduĝunu, boşanmış dul kadınların kırmızı çizgisi olduğunu söyledi.
Anne oğul arasında acayip bir bağ vardı. Ben kuma gitmişim o aileye.
Birşekilde boşandım ama maddi manevi ailecek tükendik.
Haklarımı v.s alamadım. O konuya hiç girmeyelim.
Ben hayata tutunamıyorum. Hayat evlilikten ibaret değildir diyeceksiniz ama işte içimdeki anne olma arzumu birtürlü bastıramıyorum.
1.5 yıl kadar yalnız yaşadım. Ev kiraları astronomik rakamlara yükseldi. Ailemin yanına mecbur döndüm. Ancak annemin evine de sığamıyorum.
Herşey için çok geç değil mi ? Ben bir daha evlenemeyeceğim, asla sevilmeyeceğim, bu yaştan sonra evladım olmaz yaş 34..
iki kez boşanmış bir kadını kim ister ki bu toplumda? ben nasıl birine güvenebilirim ?
Evlilik meraklısı değilim. Lütfen böyle düşünmeyiniz.
Saç uçlarıma kadar kırgın ve umutsuzum.
Hayata tutunamıyorum..
Size ne?Dunyanin neredeyse heryerini gormus biriyim. Buna emin olun karar vermek cok zor degil bizim icin. Evliligimde mutluyum düzgün bir ailem sorumluluk sahibi esim maddi manevi gucum var ayaklari ustunde duran bir kadinim. Beni yargilamak size mi dustu? Ustelik cocuk dunyaya getiriyorum diye?Hangi ülkeye gidiyorsunuz?
E siz doğurmayın. Zaten doğurmam diyecekseniz de, tamam doğurmayın neden fikrinizi çocuk isteyenlere empoze etmeye çalışıp mantık sorusu soruyosunuz ki…Hayatın çok zor olduğunu bile bile ve yaşaya yaşaya tecrübe etmenize rağmen neden yeni kurbanlar getirmeye çalışıyorsunuz? Çok mantıksız değil mi?
Evlat sahibi olmak için illa ki evlenmenize gerek yok ki eğer mesele gerçekten çocuk sahibi olmaksa bir bebek evlatlık alabilirsiniz benim arkadaşım hiç evlenmedi evliliği de hiç düşünmüyordu ama bir çocuğu olsun istediği için 5 günlük bir bebeği evlat edindi hatta emzirdi bile (inanması güç belki ama gerçekten emzirdi) şimdi 10 yaşında kocaman kız oldu illa ki doğurmanıza gerek yok.
Bu arada evet bir çocuğa annelik yapmak için evli olmaya gerek yok ben üstte ferhansa evli bile değilsin niye ısrarla hamile kalmaya çalışıyorsun dedim ama bunu söylerken evlilik şart manasında yazmamıştım.Evlat sahibi olmak için illa ki evlenmenize gerek yok ki eğer mesele gerçekten çocuk sahibi olmaksa bir bebek evlatlık alabilirsiniz benim arkadaşım hiç evlenmedi evliliği de hiç düşünmüyordu ama bir çocuğu olsun istediği için 5 günlük bir bebeği evlat edindi hatta emzirdi bile (inanması güç belki ama gerçekten emzirdi) şimdi 10 yaşında kocaman kız oldu illa ki doğurmanıza gerek yok.