Yardım edin!yaşamak istemiyorum

volveron .!.:

slm canım inan anlattıklarına üzüldüm bi an kendimi dinliyor gibiydim bende üniversite döneminde kendimi böyle hissetmiştim herkes çıkarı olunca yaklaşıyodu yanıma sanki, annem babam ilgiliydi ama ben çok girişken değildim onlara karşı erkek arkadaşımda yoktu yanlızlık çok zor geliyodu ama inan gerçekten tüm kalbimle söylüyorum tüm o yanlız anlarımda Rabbim e yalvarıp derdimi onla paylaştım O ndan başka dostumda yoktu ve de mesnevi yi çok okurdum şiddetle tavsiye ederim o kitap sanki benle konuşurdu yani anlıycan ben bu durumu dua ile aştım bence sende denemelisin şimdiyse okulum bitti mükemmel bi eşim var o eski benden eser yok yani demem o ki canım geçecek bu günler emin ol bu benim kaderim geçmez diyosun tabiri caizse derbeder oluyosun ama geçiyo şu söz beni rahatlatırdı hep ALLAH varsa (ki var) umutda vardır sende aşıcaksın bu durumu Allah a emanet ol

Genişletmek için tıkla...

mutluolmak .!.:

sağol volveron ben de bu durumumun farkındayım dediğini yapacağım mesneviyi alıp okuyacağım artık birşey düşünüp kanıya varmaktan düşünmekten korkar oldum ama düşünmeden de edemiyorum
evet dua etmek, istediğin şeyi Alah'tan isteyeceksin.Evlilikse düşünmüyroum önceden düşünüyodum böyle evlenmsem çocuklarım olsa ne güzel insanları çok seviyorum ama onlar beni sevmiyor zannedersem şimdi insancıkların da günahını almayalım artık hüküm vermekden korkuyorum.Evlenmeyi niye düşünmüyorum benim bazı düşüncelerimin hastalıklı olduğunu düşünüyorum yani diğer insanlara göre adam benimi çekecek annem babam bile zor çekiyor o mu çekecek.

Genişletmek için tıkla...

mutluolmak .!.:

Merhaba;
Foruma yeni üye oldum.Birçok derdim var ama bunu paylaşacak kimsem yok hem de hiçkimse.Yurtta kalıyorum yurtta bi tane bile böyle derdimi payşacağım bi arkadaşım yok anca 'merhaba merhaba selam görüşürüz' okuldaki arkadaş grubu da öyle ne biribimize yakınız ne de uzağız herkes hemen hemen böyle.Yurtta böyle oturup konuşacak adam olmadığı için öyle çok bunlaıyorum ki düşünü oda arkadaşlarım bile halimi hatrımı sormuyor bi nasılsın napıyosun bile demiyolar anca herkes işi düştüğünde geliyor artık bu durumdan bıktım ben herkese elimden geldiğince yardım etmeye kimsenni kalbini kırmamaya çaışıyorum ama ben herkese bu kadar incelikli düşünceli yaklaşırken insanlar niye bana böyle yaklaşmıyor diye düşünüyorum.Bugün annemin babamın beni fazla düşünmediklerini de anladım.Botlarımı evde bırakmıştım malumunuz Ankarada okuyorum her yer kar buz ve spor ayakkabılarım var yanımda sadece.babama söyledim kargoya ver diye uğraşmak bile istemedi onun için benim ayaklarımın su alıp hasta olmam bütün gün öyle gezmem önemli değil.iİşin kötüsü ben bu sene okul başlayalı beri dışarı gezmeye çıktığım sayılıdır ihtiyaçlarımı bile karşılamya dışarı çıkmıyorum çünkü o kadar zor geliyo ki gitmesi gezmesi bi de ben çok kararsızımdır beğenemem bi de çekiniyorum mağazaya girince hemen bi görevli yardım edebilir miyim diy çıkıp gidiyorumanneme de dedim o da hemen hastayım dedi halbuki bana bağırıken hiç hasta değildi.ben de zaten beni bi Allahın kulu arayıp sormuyor yaşamamın bi anlamı yok diye düşnüyorum bu düşünce bende 1. dönemden beri var gerçekten bu sinirlenmeler hergün oluyodu hem de aşırı derecede ve ben bir türlü bu sıkıntı siniri içimde atamıyodum hala da öyle gırtlağımı sıkasım geliyo ama başaramıyorum uzun zamandır buraya yazmayı düşünüyodum ama o bile o kadar zor geliyodu ki gücümü kuvvetimi toplayıp yazdım bu zor gelmelerin hiçbişey yapmak istememelerimin nedeni psikolojik.Bugün annemgilin böyle yapmasına sinirlenip ağlayasım geldi ve ağladım yurdun en üst katına çıkıp sağa sola vurum kendimi sinirim geçmedi sürekli aklıma kötü kötü şeyler geliyor bileklerimi jiletle en üst katta kesip ölmeyi(çünkü orada kimse bulamaz millet görmeyeceği için yurttakilerin psikolojisi de bozulmaz) kendimi assam oradaki yere diye düşünüyorum bi gün sinir anında gözüm kararıp bunları yapabilirim diye korkuyorum.Napmalıyım Ankarada şöyle bildiğinizi iyi bi psikolog var mı ve benim ödeyebileceğim tarz bi psikolog.Fatih Hastanesine gitmeyi düşünüyorum.Oranın psikologları iyi midir? bileniniz var mı?herkese çok teşekkür ediyorum şimdiden.Vakit ayırıp okuduğunuz için.Şmdi bo almmam lazım onun için ble gitmesi zor geliyor ahh ne olacak benim bu halim.Laptopum sürekli donuyor sonra açılıp kapanıp mavi ekran hatası veriyo herşeyim sorunlu anlayacağınız

merhabalar, bahsettıgınız sıkıntılar nedenıyle bır cozum arayısına gırmenız pskyatrik acıdan onemlidir sımdılık bır uzmana basvurana kadar bu yasadıklarınızın tedavı ıle %100 oranında gececegıne ınanın. durumunuzu sanal ortamda nıtelendırmek ıstemem fakat buradan anlayabıldıgım kadarıyla, major depresyon hıc bır tedavı alınmasa dahı kısıden kısıye degısmekle bırlıkte ortalama 6 ayda kendılıgınden azalır eger gecmıyorsa altında baska psıkotık sorunlar aramak gerekır gecmıs olsun hayat herseye uzulmeye, sıkılmaya degmeyecek kadar kısa, tadına doyulamayacak mutluluklar yasayacak kadar ise kafidir

Genişletmek için tıkla...

volveron .!.:

ahhh canım benim sen bütün duyguları birbirine karıştırmışsın mesela en ufak bi konuda en kötüsünü düşünüyosun adam benimi çekecek diyosun bence çekilecek birisi değilsin yani sıkıntılı anlamında demek istedim bence hayatın güzel neden mi ünivesitedesin mezun olmana az kalmış bi işin olacak kısmetse bence bu çok büyük bişey kendi ayaklarınla duracaksın ve herşeyin daha güzel olacak eminim sabret canım herşey yoluna girecek ve sen bu günlerine gülüüüp geçiceksin inş güzel haberlerini alıcaz sabırla bekliyorum kendine iyi bakkk

Genişletmek için tıkla...

elamavi .!.:

mutluolmak .!.:

Merhaba;
Foruma yeni üye oldum.Birçok derdim var ama bunu paylaşacak kimsem yok hem de hiçkimse.Yurtta kalıyorum yurtta bi tane bile böyle derdimi payşacağım bi arkadaşım yok anca 'merhaba merhaba selam görüşürüz' okuldaki arkadaş grubu da öyle ne biribimize yakınız ne de uzağız herkes hemen hemen böyle.Yurtta böyle oturup konuşacak adam olmadığı için öyle çok bunlaıyorum ki düşünü oda arkadaşlarım bile halimi hatrımı sormuyor bi nasılsın napıyosun bile demiyolar anca herkes işi düştüğünde geliyor artık bu durumdan bıktım ben herkese elimden geldiğince yardım etmeye kimsenni kalbini kırmamaya çaışıyorum ama ben herkese bu kadar incelikli düşünceli yaklaşırken insanlar niye bana böyle yaklaşmıyor diye düşünüyorum.Bugün annemin babamın beni fazla düşünmediklerini de anladım.Botlarımı evde bırakmıştım malumunuz Ankarada okuyorum her yer kar buz ve spor ayakkabılarım var yanımda sadece.babama söyledim kargoya ver diye uğraşmak bile istemedi onun için benim ayaklarımın su alıp hasta olmam bütün gün öyle gezmem önemli değil.iİşin kötüsü ben bu sene okul başlayalı beri dışarı gezmeye çıktığım sayılıdır ihtiyaçlarımı bile karşılamya dışarı çıkmıyorum çünkü o kadar zor geliyo ki gitmesi gezmesi bi de ben çok kararsızımdır beğenemem bi de çekiniyorum mağazaya girince hemen bi görevli yardım edebilir miyim diy çıkıp gidiyorumanneme de dedim o da hemen hastayım dedi halbuki bana bağırıken hiç hasta değildi.ben de zaten beni bi Allahın kulu arayıp sormuyor yaşamamın bi anlamı yok diye düşnüyorum bu düşünce bende 1. dönemden beri var gerçekten bu sinirlenmeler hergün oluyodu hem de aşırı derecede ve ben bir türlü bu sıkıntı siniri içimde atamıyodum hala da öyle gırtlağımı sıkasım geliyo ama başaramıyorum uzun zamandır buraya yazmayı düşünüyodum ama o bile o kadar zor geliyodu ki gücümü kuvvetimi toplayıp yazdım bu zor gelmelerin hiçbişey yapmak istememelerimin nedeni psikolojik.Bugün annemgilin böyle yapmasına sinirlenip ağlayasım geldi ve ağladım yurdun en üst katına çıkıp sağa sola vurum kendimi sinirim geçmedi sürekli aklıma kötü kötü şeyler geliyor bileklerimi jiletle en üst katta kesip ölmeyi(çünkü orada kimse bulamaz millet görmeyeceği için yurttakilerin psikolojisi de bozulmaz) kendimi assam oradaki yere diye düşünüyorum bi gün sinir anında gözüm kararıp bunları yapabilirim diye korkuyorum.Napmalıyım Ankarada şöyle bildiğinizi iyi bi psikolog var mı ve benim ödeyebileceğim tarz bi psikolog.Fatih Hastanesine gitmeyi düşünüyorum.Oranın psikologları iyi midir? bileniniz var mı?herkese çok teşekkür ediyorum şimdiden.Vakit ayırıp okuduğunuz için.Şmdi bo almmam lazım onun için ble gitmesi zor geliyor ahh ne olacak benim bu halim.Laptopum sürekli donuyor sonra açılıp kapanıp mavi ekran hatası veriyo herşeyim sorunlu anlayacağınız

merhabalar, bahsettıgınız sıkıntılar nedenıyle bır cozum arayısına gırmenız pskyatrik acıdan onemlidir sımdılık bır uzmana basvurana kadar bu yasadıklarınızın tedavı ıle %100 oranında gececegıne ınanın. durumunuzu sanal ortamda nıtelendırmek ıstemem fakat buradan anlayabıldıgım kadarıyla, major depresyon hıc bır tedavı alınmasa dahı kısıden kısıye degısmekle bırlıkte ortalama 6 ayda kendılıgınden azalır eger gecmıyorsa altında baska psıkotık sorunlar aramak gerekır gecmıs olsun hayat herseye uzulmeye, sıkılmaya degmeyecek kadar kısa, tadına doyulamayacak mutluluklar yasayacak kadar ise kafidir

Genişletmek için tıkla...

evet depredyondayım ama inanın şu karşıki bakkala gidecek istek yok bende çık dolaş diyolar onu bile yapamıyorum tek başıma çıkıp dolaşmak istemiyorum artık bıktım kendimden dayanamıyorum yurtta kalıyorum şöyle bir adam yok oturup sohbet edebileceğim kendim evde olsam böyle olmazdım evde olsam krışan yok bişey yok steslendim mi dans ederim burada öyle bi imkan da yok millet rahatsız olur diye biey yapamıyorsun rahat raaht giyinip soyunamıyosun özelin yok yani.Ben normalde de kalabalık ortamları sevmem sakin sessiz dingin kafamı dinleyebileceğim yerleri seviyorum çünkü kişiliğimden dolayı olduğunu düşünüyorum yaratıcı bir insanım sürekli kafam yeni dans figürleri yeni müzikler yeni şarkı sözleri yeni kıyafet tasarımları yani görsellikle ilgili herşey sesle ilgli herşey çok güzel fikirler geliyor ama hiçbirini uygulayamıyorum bu düşündüğüm şeyleri yapamadığım için de huzursuz oluyorum(yurtta yapamıyorum ortam şartlarından maalesef) evde yapıyorum kendi çapımda.Allah'ın bana verdiği bu yetenekleri kullanamıyorum kendimi eksik hissediyorum.normalde çok şen şakrak bir insanım espri yaparım gülmeyi çok severim çok da gülerim dans ederim aamma odada veye okulda bi espri bişey yapıyorsun gülmüyorlar bişey anlatıyrosun dinlemek istemiyorlar insanları da zorla bağlayamazsın yaa istemiyorsa gülmez istemiyorsa dinleemez karşılaştığım insanların hepsi soğuk geliyor bana.Ben her zaman herkese selam veririm iyi günler onlar bana biraz yakın dursa hemen sohbet ederim halimi hatrını sorarım günaydın iyi akşmlar derim gördüğüm kişiler bana yakın durmasa bile onlara sıcaklık gösteririm ben bunları onlara yaranmak için yapmıyorum gerçekten çıkarsızım menfaatım olduğu için yapmıyorum onlar vermezse sen de verme diyorum içimden ama yapamıyorum çünkü kşiiliğim böyle gelişmemiş kimseyi kırmak incitmek istemem kötü söz söylemem küfür etmem ama ben insanlara gerçekten iyi ve nazik davranırken onlar niye bana yakın durmuyor en azından biri ya da birkaçı yani sohbet etmek için yanıma gelmiyor beni arayıp sormuyor annem de öyledir benim gibidir ama o inatçıdır onun da yok arkadaşı ona da üzülüyorum bu durumun üstesinden nasıl gelebilirim profesyonle yardım almayı düşünüyorum psikolog kişisel gelişim uzmanı Ankaradayım bildiğiniz birileri ya da bi yer var mı yoksa kafayı yemekten korkuyorum artık bu düşüncelerden kurtulmak istiyorum

Genişletmek için tıkla...

pamuk helva .!.:

mutluolmak, ilk birkaç sayfayı okudum da..gözüme takılan; annenin seni tam bir ay aramayışı, bir ay boyunca annenin sesini dahi duymayışın..ne kadar can sıkıcı...ve senin buna üzülmen çok normal...peki neden o süre zarfında sen onu aramadın? ben de yurtta kaldım, çok da severdim odamı, arkadaşlarımı...ve ayrılırken çok ağladım:) bir de ilk geldiğim hafta çok ağlamıştım, benim burada ne işim var diye...
ama yurt ortamında ancak kafa dengi arkadaşlarla, güzel vakit geçirebilirsin...oda arkadaşlarınla uyumlu olman çok çok önemli..
esasında senin ilacın ne biliyor musun? sınıfından anlaşabileceğin bir kız arkadaşın olsa, aynı arkadaş oda arkadaşın da olsa...işte o zaman keyifli bir hal alır yurt günlerin....hadi yarın iş başına...muhakkak ki senin gibi düşünen, sana arkadaşlık edebilecek birileri vardır etrafında, gözlemle bakalım...:)
yapayalnız koskoca beş yıl geçirilir mi? :84:

Genişletmek için tıkla...

mutluolmak .!.:

Önceleri hep ben arıyodum ama merak ettim bi aramayayım bakalım ne kadar sürede arayacaklar diye babm 1 hafta sonra aradı annem aramadı çünkü eve gelmiştim zaten aramasına gerek klamamıştı niye aramdın diye sorunce cevap vermedi hep söyleyecek lafı olmadığında böyle yapar zniraz baskı yaptım gemen bağırdı kendini haklı çıkartmayı çok iyi bilir bağırarak kızarak hep kendini haklı çıkartır işte şimdi evdesin aramaya ne gerek var zaten evdesin nie aramadın diye sorunca da bunaltma insanı cevap yok işim var gücüm var ama televizyon başına oturup satlerce dizi izler çemkirir bağırır onlara hep vakt bulur beni 5 dk aramaya hiç vakti olmaz annemin canı sağolsun demek ki Allah da annemin içine o hissiyatı koymamış insanları olduğu gibi kabul etmek lazım önceden üzüldüm ama artık üzülmüyorum çünkü yine öyle.Arkadaş bulmaya gelince armadım mı sanıyosrsun yurta 3. yılım dolacak sınıfımdan arkadaşım yok bizim bölümden adam bile yok bizim yurtta ben devlet yurdunda kalıyorum Hacettepede uluslararası ilişkiler bölümü okuyorum beytepede kampüsüsn içindeki yurtların çıkma ihtimali çok az torpil gerekiyor ben de oldum olası torpile karşı bi insan olduğum için istemiyorum sınıftakiler de kendilerini vişey zannediyolar hepsinin burnu kafdağında öyle yakın samimi ilişki kurabileceğin bi insan yok konuştuğum çok adam var ama öyle işte havadan sudan napıyon nediyon dersle alakalı şu şöylemi bu böyle mi herkes birbiriyle çıkar ilişkisi içinde yurtta da öyle ben de bunu bildiğim için biraz soyutladım geri çektim kendimi çünkü yapıyorum karşılığını bulamıyorum ve hayal kırıklığı yaşıyorum:Ben istiyroum insanlar bana çıkarı olduğu için değil(eh işte yakın dediklerimden) beni sevdikleri için benim yanıma gelsinler benim halimi hatrımı sormak için hep ben gidiyorum başkasının ayağına(önceden gitmiyordum suçun bende olduğunu düşünüp bide böyle deneyeyim deyip gitmeye başladım başkası değişmiyorsa ben değişeyim dedim) ama çıkarları için bile gelmiyolar yanıma boşverin bu dünyada iyi yürekli cömert dürüst insanın dostu olmuyor dostu bırkaın konuşacak adam bulamıyor çünkü toplum ona 'öteki' gözüyle bakıyor

Genişletmek için tıkla...

mortishya .!.:

ben diğer arkadaşlar gibi nolcak canım ortada ne var diye yaklaşamıcam çünkü senin psikolojini cok iyi anlıyorum.doktora gitmen lazım cünkü suanda büyük ihtimal major depresyon geciriyosun benzer seyleri bende yasadım o dönem ailem arkadaslarm cevredeki herkes sinirime dokunuyo her an ölmeyi düsünüyodum ve aynen sende oldugu gibi ortada hicbirsey yoktu dert sayılabilcek ufacık bile bir problemim yoktu hatta herkesin gıpta ile baktıgı bir hayatım var..ama bu bizim elimizdeki birşey deil psikolojik bir hastalık ben 9 ay kadar ilac kullandım gecti 2 senedir cok iyiyim birdaha hic o duruma dönmedim milletin aman birşey yok aman yasın kücük demesine bakma hemen bir doktora git canım..

Genişletmek için tıkla...

mutluolmak .!.:

sağol volveron ah bu kadınlar kulbündeki gibi kızlar kadınlar niye dışarıda gerçek hayatta yok gerçek hayatta bir selam günaydın demekten aciz insanlar var inşallah geçer volveroncum inşallah tek temennim bu konuma cevp veren tüm bayanlar sizleri seviyorum gerçekten seviyorum siz de beni sevin çünkü sevildiğimi hisseymiyorum belki seviliyorumdur(annem-babam kardeşim tarafından) ama yine hissetmiyorum yavaş yavaş insanlarsan bişey beklememeyi öğrenmem lazım hep bunu
kendime tekrarlıyorum ama bi türlü yapamıyorum babam hep der''insanlardan bişey beklememesini öğren yoksa bu hayatta üzülürsün'' zannedersem yaşaya yaşaya üzüle üzüle çarpa çarpa öğreneceğim insanlardan bişey beklmemeyi

Genişletmek için tıkla...

volveron .!.:

seni seviyoruz canım gerçekten ama babanında sözüne bayıldım çok doğru söylemiş ya neden sen evde kalmıyosun arkadaşım yok diyosun ama ayarlayabilirsin belki bence ev ortamı daha güzel belki senin fıtratın da benim gibi yurt ortamına yatkın değildir ben 1 hafta zor dayanmıştım yurda ev daha iyi gibi geliyo bilmem arkadaşlar ne düşünüyodur

Genişletmek için tıkla...

dilarayilmaz .!.:

bende senin yaşadığın şeyleri kısmi olarak yaşadım ama bence insanın mutlu olmak elinde...bardağın dolu tarafından bakmayı denemelisin tatlım bende senle aynı yaştayım sanırım 3.sınıf öğrencisiyim bende ve etrafıma baktığımda evet mutsuz olacağım çok şey var ama şükretmem gereken de daha çok şey var..annen baban hayatta elin kolun gözün hepsi yerinde bunlardan biri eksik olsaydı çok daha kötü hissedebilirdik belki hiç dışarı çıkmazdık dimi??ben sana kitap okumanı tavsiye edebilirim o kadar tatlı ve insanın içini ısıtan bi kitap okudum ki bi kez daha bana şükretmeyi öğretti ve çok keyifli zaman geçirdim..ateşböceği yolu canım kitabın adı..ama kesinlikle kendini yurda kapatma dışarı çık ve yanında gelmesi için kimseyi beklemeden git yap bunu elbette kafana göre birileriyle tanışcaksın=) umarım yardım edebilmişimdir herşey senin adına iyi olur umarım tatlımm

Genişletmek için tıkla...

biranne54 .!.:

okulunuzda psikiyatr yok mu?ona git.
ist.ünv.de var kızım gidiyor.
kızım yanımızda okuduğu halde o da aynı sorunları yaşıyor.evde hiç bir sorunumuz yok çok şükür,ama o hep mutsuz.ünv.3.sınıf öğrencisi.
şimdi de okula gitmek istemiyorum diyor.

Genişletmek için tıkla...