Yalnız bebek bakmak

Yegenimi buyutuyorum ,altini ciziyorum yegenim,dogdugu gunden beri yanimda ,su an 3,5 aylik son 2,5 aydir gunde 16 saat benimle napiyim cildiriyim mi ?
Anne olurken akliniz neredeydi acaba merak icerisindeyim ,
Ne sandiniz fotograf cektirip sonra birileri gelip bakiyor mu ,
Herkes yalniz buyutuyor ,bende ilk defa bakiyorum,

Lohusa insana bu yorumu yapacak kadar ne yaşadın acaba?bu ne gaddarlık pes
 
Bilmiyorum kendimi normal doğuma da çok şartlamıştım, doğumdan sonra hiç bişey olmamış gibi, hamilelik öncesi halime döneceğim diye kendimi inandırmıştım.
Haliyle birşeyler yolunda gitmeyince ağır bir hayalkırıklığı yaşadım o da depresyon olarak döndü.
Bu ruh halini üstünüzden atmakla başlayın, hayal kırıklığı yaşıyorsunuz çok çok iyi anlıyorum sizi. Benim de ilk doğumum, suni sancılar, defalarca tuşe muayenesi sonucu, sezeryanla sonuçlandı, ağlayarak girdim ben normal doğuracaktım diye. Tam iki sene niye normal doğuramadım dedim , tam iki sene! Sonra sonra vardır bir hayır diyebildim.
Siz kendinize bu kötülüğü yapmayın, öyle gerekiyordu öyle oldu bu sizin elinizde değil.
Panik olmayın, akışına bırakın. İşi gücü umursamayın, bebeğinize ve kendinize odaklanın. O uyuduğu her vakit sizde uyuyun, sakın ay yemek yapıyım ay şu işi yapıyım demeyin, bol bol dinlenin. Ruhunuzu bedeninizi yormayın. Eminim çok güzel bakacaksınız, şimdi birbirinize alışma süreci. İlk üç ay geçsin daha iyi olacak merak etmeyin.
 
Güzel anne öncelikle Rabbim yavruna uzun sağlıklı ömürler nasip etsin. Sizlere bağışlasın. Ben de iki çocuğumu da tek buyuttum. Öncelikle nolur moralini yuksek tut. Sezeryan oldum diye yarim insan olmak da ne demek.? Sakin böyle düşünme tam bir insan ve çocuğuna tek başına yetecek bir annesin sen. Sadece sen ol bebeğinin yaninda başka kimseye gerek yok. Bak şöyle düşün sen kendin ne istersen onu yapacak çocuğunu kendin istediğin gibi Büyüteceksin. Elinden geldigince bebek uyuyunca dinlenirsin. Aksam eşin işten gelince o biraz bebeğe bakar bi saat uyuşan sana yeter. Benim eşim geç gelmesine rağmen öyle yapardık. Sezeryani çevrendekilere kulak asıp sakin büyütme. Eski haline geri dönecek hatta daha iyi olacaksın. Bunu iki sezeryan doğum yapmış bir anne olarak söylüyorum. Ne kadar çok hareket eder ayakta kalirsan o kadar cabuk iyilesirsin. Sağlıkla kal ve unutma sen güçlü bir annesin.
Sezeryan başarısızlik asla değildir ben iki cocugumda da mecburen sezeryan oldum olaya hep iyi yönünden baktım ağrısız sancısız çocuk dogurdum doğar doğmaz bebeğimi gördüm. Doğum sonrası hafif ağrılar bi kaç gün surdu bi hafta sonra neredeyse herşey yoluna girmişti. Psikolojik olarak ne kadar iyi olursan vücudun da o kadar güçlü olur.
 
Son düzenleme:
Böyle konulara anne olmayı geçtim daha evlenmemiş insanlar bile ahkam keserek yorum yapıyor ya çıldırıyorum.
Dün bana konumda tatile giderken çocukları cami avlusuna biraksaydin diyen bile oldu o kafada yani bazıları.

Çok sevgili genç anne ,üzme kendini birkaç ay sonra işler biraz daha kolaylaşacak,bebeğin dünya ya sen bebeğine alisacaksiniz. Ama tabiki gece çok uyanacak gündüz yoracak.anne de olsak insanız insan.yorukmak sitem etmek çok ama çok doğal.anne olunca insan üstü bir güç gelmiyor kimseye.uykusuz kalınca her insan gibi agrasif oluyoruz.normal bunlar
 
Bir regl dönemi bile az uzasa ay bir stres bir stres.sezeryan sonrası 60 gün kanamam devam etti ,dile kolay.burda konu açıyoruz ki başına gelen yol göstersin diye,hemen biri çıkıyor aman tek doğum yapan sen misin, yok efendim zamane anneleri böyle vs vs vs.yasamadiginiz konularda ahkam kesmeyin
 
Canınızı sıkmayın bugünler gelip gececek, doğum sonrası hayal kırıklığına uğramış, yorgun, yetersiz vs, hissetmek anormal bir durum değil. Postpartum depresyon yeni annelerin ilgi çekmek için uydurduğu birşey de değil, çocuğu istememek sevmemek anlamına da gelmiyor. Doğum çok karışık hormonsal tepkimeler yaratan bir süreç, doğum sonrası ciddi psikozlar yaşayan kadınlar dahi var ki eskilerin albasması vs. Dedikleri olay bu psikozlardan kaynaklanıyor zaten. Siz mümkün olduğunca kendinize yatırım yapın, fırsatını bulduğunuz anda yatın dinlenin. Kiloyu en az ilk 3 ay dert etmeyin, sizi rahatlatan, mutlu eden yiyecekler varsa tüketmekten kaçınmayın. Eşinizden dostunuzdan yardım istemekten çekinmeyin. Depresif ruh haliniz devam ederse mutlAka çevrenizle paylaşın ve psikolojik destek alın.
 
Merak etmeyin oyle minnak kalmayacak buyuyecek, 3 ayi bitsin bi bakmissiniz 8 bi bakmissiniz 10 aylik olmus.
Sizin stresiniz bebegi etkiler, rahat olun.
Yenidogan surekli uyur zaten,tabi kolik degilse.
Neden surekli alt kontrol ediyorsunuz ki? Kakasini yapinca kokar, 2-3 saatte bir acin kakali degilse bisey olmaz.
Ben 2 kere lohusa oldum ve yurtdisindayim,anneler olmadigi gibi esim hep nobetteydi.
Suan biri 4 yasinda biri 8 aylik iki evladim var, esim 3 aydir yok, baska bi ulkeye gorevli gitti bnm gitmemin imkansiz oldugu bi yer,bir 3 ay daha burda olmayacak. bn 2 cocukla nerdeyse lohusaliktan beri yapayalnizim.
Bazen bicak kemige dayaniyor ozellikle buyuk canimi okuyor inadiyla ve kiskancligiyla ama gececek diyorum.
Daha dun kolum kadardi kizim, simdi tasirken belim agriyor, seneye insallah nasipse yanimda yuruyecek.
Sakin olun hersey zamanla rayina oturur
 
İkimizin de annelerden falan pek hayır yok.
Yaş sağlık durumlarını katarsak kendilerince onlar da haklı.
Ama bu yaşadığım zorluğu değiştirmiyor.
Cumartesi günü doğum yaptım, normal isteyip, 30 saat sancı çekip, artık durum kritikleşince sezaryen olmak zorunda kaldım.
Zaten kendimi yarım insan gibi hissediyorum, üstüne de hayatımda ilk defa bebek bakımını tek başına üstleniyorum.
Kaç gündür eşim ilgileniyodu ama bugün ve sonrası artık işe gitmek zorunda.
Bugün saatlerce uyumayınca bir ara çıldırıyorum sandım.
Gaz, mama, alt herşeyi tek tek kontrol ede ede anca 5-6 saatte uyutabildim.
Hergünüm nasıl böyle geçecek diye düşünüyorum.
Bebeğini tek başına büyütmüş başka anneler varsa, verecekleri tavsiyeler ve cesarete ihtiyacım var.
Biraz da modum da düşük bu sıralar, o sebeple gerçekten morale ihtiyacım var.


Ben de seninle aynı durumdayım. Sadece doğumda kardeşim ve kayınvalidem vardı, bir iki gün sonra gittiler, zaten 4 günlüktü hastaneye yattı bebeğim, 5 gün hastanede kaldı. Sonraki hafta da eşim yıllık izin aldı. O hafta gündüzleri tek yaptığım emzirmekti. :) diğer her şeyiyle eşim ilgilendi sağ olsun. Ama sonrasında işe döndüğünde ilk hafta çook zorlandım. Oğlum babasını aradı, bende durmadı, o gelince sakinleşti falan :/ öyle böyle derken de kırkımız çıktı bu hafta, bugün çok daha mutluyduk birlikte. :)

Demem o ki zamanla hepsi geçiyor. Sen bebek uyudukça uyumaya bak, akşamları mümkünse eşin ilgilensin, sen de biraz uyumaya çalış. İlk birkaç hafta inanılmaz zorluyor ama sonra alışıyorsun. İlk haftalar gece uyanırken çok zorlanıyordum, şimdi (uyanık kaldığım süre daha uzun olmasına rağmen) daha az zorlanıyorum. Sen de zamanla alışırsın inşallah.

Bebeğin huysuzsa da kundaklamayı, beyaz ses denilen sesleri açmayı falan dene. Kısa süre de olsa işe yarar.
 
Bence yanliz bakmak daha rahattir en azindan kafaniz rahat olur.. mutlaka cok yorucu ve zordur ama ameliyat sancinizda gecince eminim hersey cok daha guzel olack..biraz sabir sıkın disinizi..
 
Bunu hep bende merak etmisimdir çocuğumu emanet edeceğim kimse yok eşim mecbur hastanede olacak . Çocukta hastanede oluyordur mecbur ozaman
Evet bende çok düşünüyorum bu konuyu oğlumu kimseye emanet edemem aklım oğlumda kalır,öyle bir durumda oğlumda babasıyla birlikte hastanede benim doğum yapmami beklerler sanırım, bu konuyu çok takiyom kafama, kaynanama kayınbabama hiç güvenmiyom bu konuda, onlara bırakmam asla, sen naparsin o durumda?
 
Eşiniz sizinle hastanedeyken baktı di mi ilk çocuğunuza canım
Eşim benimle hastaneye geldi kızımızda yanımızdydı . Yatış yaptılar eşim beni yukarı çıkardı üstümü giydirdi. Kızımız bizimleydi. Beni içeri aldılar eşimde kızımı alıp indi aşağı. Annem kız kardeşim kv ve eşimin kardeşleri aşağıdaydı. Ben Doğum yapana kadar oynamış parka gitmiş kardeşimle falan. Ben Doğum yaptım kızıma amcası bakarken eşim yanıma çıktı . Sonra eve gittiler hepsi. Ertesi gün yine kızımızla geldi hastaneye beni çıkarmaya. Dördümüz eve döndük. Şimdi diyeceksin kv istemedin anan niye bakmadı. Kv istemiyorum diyince mecbur anamızda istiyorum diyemedim. Kendin hakkederim dedim. İlkinde de kendim baktım bunda da
 
Evet bende çok düşünüyorum bu konuyu oğlumu kimseye emanet edemem aklım oğlumda kalır,öyle bir durumda oğlumda babasıyla birlikte hastanede benim doğum yapmami beklerler sanırım, bu konuyu çok takiyom kafama, kaynanama kayınbabama hiç güvenmiyom bu konuda, onlara bırakmam asla, sen naparsin o durumda?
Mecbur yanıma alırdım en iyisi tekrar dogurmamak :)
 
Hayatımda hiç bebek bakmadım bir saat bile olsa. Küçük diye hep korktum vs... 8 aylık bir bebeğim var. 5 günlüktü kendim yıkadım 20 gün sonunda tamamen yalnız kalarak kendim baktım... İnsan öyle bir alışıyor ki, sanki yirmi yıldır çocuk bakıyormus gibi oluyor insan... Altını sürekli kontrol etmenize gerek yok zaten kokar. Ha illa etmek istiyorum diyorsanız bezi açmadan kenardan bakabilirsiniz... 2 ya da 3 saatte bir altını değiştirin yeterli... İnanın alisacaksiniz. Hatta yalnız kalınca neye ne için ağladığını daha iyi anlayacaksınız... Bol bol sarılın bebeğinize koklayın.ilk aylar uykuyu tüm anneler unutur, zamanla uykulari da düzene girer gece gündüzü de ayırır siz de rahat edersiniz. Sadece bir kaç ay daha sabırlı olun... Güle güle büyüsün...
 
Evet bende çok düşünüyorum bu konuyu oğlumu kimseye emanet edemem aklım oğlumda kalır,öyle bir durumda oğlumda babasıyla birlikte hastanede benim doğum yapmami beklerler sanırım, bu konuyu çok takiyom kafama, kaynanama kayınbabama hiç güvenmiyom bu konuda, onlara bırakmam asla, sen naparsin o durumda?
Kimseye emanet etme zaten eşine emanet et. Daha önce geceleri acile gelirken bile kızımı sarıyorduk battaniyeye eşim arabayı ısıtıyordu arkaya yatak yapıyorduk onu yatırıyorduk ben hastaneye giriyordum eşim dışarıda kızımıza bakıyordu. Şuan bi alışverişe gitsek markete gitsek iki bebek le birlikte gidiyoruz çünkü benim evde çocuk bırakma adetim yok
 
X