Hanımlar son gelismeleri aktarıyorum. Dün işten sonra eve gittim ve konuştuk. Gittiğimde hala agliyodu. Ben bi cevap vermiycem, evliliğe hazır değilim iki gün içinde nasi böyle bi karar verebilirim, ama sana da ayrilalim diyemem ben dedi. Konuştuk, ağladık, sonunda yapicak bisey yok öyleyse ben eşyalarını topliym dememle gitme nolur gitme diye boynuma sarıldı. O ani düşündükçe gözlerim doluyo. Boyle olmaz geçerli bi sebebin bile yok dedim doğrudan ben evlenicek adam değilim desen ona da kabul. Ben öyle demiyorum ki ben kendimi seninle nikah masasında görebiliyorum, seninle gelecek hayali kurabiliyorum sadece şimdi değil dedi, evlenmemek gibi bi niyetinin olmadığını söyledi. Kısaca son zamanlarda ilişkimize bi rehavet çöktüğünü, kendimizi saldigimizi ve aşağı çektiğimizi düşünmeye başlamış, evlenince de iyice rahatlayip hiçbirşey yapmiycagimizi düşünmüş. Evlenince hayallerini gerçeklestiremem korkusu oymuş. Birbirimizi için eskisi kadar cabalamiyoruz, ben çabaladığımızı görmek istiyorum dedi. Bu süreçte de hem seni rahatlatmak hem aileme ciddi olduğumu göstermek için en azından abinle tanisabilirim (abim bizi biliyo) , mayısa kadar da biseyleri yoluna koyarız o zaman da hem ben ailenle tanisirim sonra da aileler tanışır, seni oyaladigimi düşünme zaten bu saatten sonra mayıs geldiğinde yok ben Vazgeçtim tanismayalim deme şansım yok dedi. Ancak bu sekilde icim rahatlar evlilige hazirlananilirim dedi.Ben de söylediklerini samimi bulduğum için kabul ettim, oturduk ve hayatımıza ilgili planlar yaptık.
Şuan için bu kadar, iyiyiz. Herşeyin yoluna girebilicegine inandığım için bi şans daha verdim ikimize, doğru mu yanlıs mi şuan elbette bilemiyorum. Ama denemeye değer olduğunu düşünüyorum. Yanlissa hayatimdan bi 7 ay daha kaybedicem, değilse daha sağlam temeller üzerine oturmuş bi evlilik yapicam. Hepinize teşekkür ederim yorumlariniz ve tavsiyeleriniz için. Başka gelişmeler olursa yine buradan yazarım