işte tam bu tip adamlar bezdirerek işlerini görüyorlar
sanırım bu noktada uzman bir kişiden yardım alıp ne yapmak istediğinize net bir şekilde karar vermeniz
Evet canım, Oğlumu götürdüğüm pedagogdan Boşanma danışmanı tavsiyesi aldım
Eşime kalırsa Ömür böyle bir evde küs geçecek sözde aile oluyoruz aynı evde aynı soyadıyla olunca
Merhaba
Burdan birkaç yıldır muhabbet ettiğim bi arkadşaım var
Aynı durumdasınız, çocuk olmasa. Nick değişip konu açmış sanırdım
Çocuk olmadan ayrılsın dersiniz ona da sanırım ? Etiketlemek istemem o kendini biliyor..
Peki en başından beri sevgi yoksa çocuk neden ? Af edersiniz belki haddim değil ama gayet mantıklı birine benziyorsunuz
benim oğlum olmasa ayrılmıştım üstüne unutmuştum bile... Kimse mükemmel değil elbet sorunlar olur tatlı tuzlu atışmalar küslükler ve ardından barışmalar olur
Ama sevgi yoksa o evlilikten bi cacık olmaz...
Ah canım, hep böyleydik biz ama ben körkütük seviyordum
Eşim çocuk istememişti aslında
Çok tartışıyoruz daha erken Demişti
Ben de genç anne olmak istiyorum elbet çözeriz sorunlarımızı birbirimizi sevdikten sonrası teferruat demiştim
Ve ortak kararla yaptık oğlumuzu
Ama o zaman bile aslında niyetsiz yapmış biliyor musun
Adamın umurunda değil hiçbirşey
Dünya'ya bir çocuk geliyor , sırf sen istiyorsun diye Yaptım diyor
İnananiliyor musun iletişimden o kadar aciz
Oğluma aşırı düşkün o ayrı
Ama keşke o dönemde dürüstçe iletişim kursaymış, istemeseymiş
Evlattan pişman olmak mümkün değil
Ama inan eşimden çocuk yapmak istemezdim
Okuyunca hikayenizi cok derin uzuldum. Inanin cok derin. Sizin bu yasadiklariniz kadarini yasamadim, ama sizin su anda yasadiklarinizi 5 yil sonra yasamamak icin su anda bosaniyorum (1 seneyi biraz askin bir evlilikten sonra).
Okadar sevdimki. Sizin esiniz kadar olmasada, yinede 'eksik'ti herseyde. Eksik davrandi, umursamadi. Sevgimle basi donerken bana sadece sevgi kirintilari uzatti, idarelik. Yapamadim, icim yandi acidi kirildi yikildi..ama vazgectim sonunda.
O vazgecis oyle bir vazgecis oluyor ki canim. Hayata oyle bir tutunabiliyoruz ki sonrasinda. Mecbur kaldigimizdan degil, hayat bizi oraya ittiginden degil, kendi secimimizle kendi istegimizle biz 'vazgectik'. Emin ol cok cok daha iyi olacaksin. Hem sen hem evladin. Allah yardimcin olsun.
Ah canım, Allah karşına içine sinecek el üstünde tutacak sevmeyi bilecek insanlar çıkarsın
Umarım Süreci kolayca atlatırsın
Ben şu an kendi adıma çok hazırım aslında
Çoktan vazgeçtim
Evladımı düşünmekten kendimi almıyorum sadece
O ilkokula başladığında ne hissedecek
Babası evden ayrılınca ne düşünecek
Nasıl anlatacağım
Oof of
Epeydir takip etmiyordum bu konuyu.ayrılmaya karar vermişsiniz.tüm yollar kapanınca maalesef böyle oluyor .bende aynı sorunları yaşıyorum.kızım hastalandı burnuödan geldi.ben bebeğimin derdindeyim. O benimle uğraşmak derdinde.çocuk hasta işe gider.bişey istesem bebekle ilgili emir verme der söulenir küser.benle iddialaşmaktan uğraşmaktan bişey yapmıyor.önce bebeğim iyilrşsin sonra ben canımı kurtarmaya bakacağım.sevgide yokmuş geç olsa da anladım tek taraflıymış maalesef.neden bunlara katlanıyorum.neden saygınlığımı kaybediyorum.neden aileden uzakta tr bir ucunda yaşıyprum .hayatım cehennem oldu sayesinde.annesiyle bile konuşmak istemiyorum.bunları kapatacak gücüm kalmadı.her şeyi kaldırdımda saygısızlığı kaldıramıyorum.bu kadarınıda haketmiyorum sanırım.daha yazacak çok şeyim var ama burası senin konun.belki bende açarım bir başlık.
Canım ayrılsan ailenin yanına mı dönmek zorunda kalırsın?
Lütfen anlat benim konum diye birsey yok, vesile sadece
Seni çok üzdüğünü düşünüyorum, hangi birini nasıl tamir edecek??
Ben bol bol sevdiklerimle arkadaşlarımla Görüşmeye çalışıyorum
Kendimi kapatmış depresyonun eşiğine gelmiştim ama o noktada karar almak ve evladıma faydalı olmak çok zordu
Ailen biliyor öu ya da anlatacak kimsen var mı?
Paylaşmadıkça büyüyor insanın içinde