Sözlünüz sizin icin vazgecilmez, ille de hayatimda olmali dediginiz biri degil gibi, beklentilerinizi karsilamiycaksa ayrilin
merhaba. hayatımın merkezinde ben varım. onu gerçekten çok seviyorum fakat o da dahil kimse olmazsa olmazım değil.
Ben ilk zamanlar çalışmıyordum ne zaman işe girdim çalıştım o zamanlar can sıkıntım gitti. Tabi sizin diğer durumlarınızı bilmiyorum aileniz yanınızda mı arkadaş çevreniz var mı bunlarda önemli. Çalışırken yaşadığım zorluk onun gece vardiyası oluyordu ben sabah işe gidiyordum o ben gittikten sonra eve geliyordu öğlen vardiyasında da ben uyuduktan sonra işten geliyor ben eve geldiğimde işe gitmiş oluyordu en zor vardiya öğlen 4 gece 12 hala daha sevmem bu iki vardiyayı ama bende çalıştığım için bi uğraşım oluyordu (benim burada ne ailem var ne arkadaş çevrem var onu da not düşmek isterim). Ev işleri konusunda normal çalışanlarla aynı aslında ben bulaşık makinesini çalıştırırdım işten gelince eşim yerleştirmiş olurdu makineyi, çamaşır asardım kuruduysa toplardı vs. Akşam yemeği sabah kahvaltısı düzeni olmuyor genelde vardiyaya ayak uydurup bazı günler tek kahvaltı bazı günler tek akşam yemeği oluyor ama onlarda özel oluyor gibi geliyor bana mesela akşam yemeğinde evde olmadığı haftadan sonra ilk akşam yemeği daha özeniyorum gibi. Şimdi çocuğumuz olacak nasıl bir düzen oluşur bilemiyorum ama çok korkum da yok alıştım bu düzene. Çok uzun oldu kusura bakmayın
merhaba. ikimizinde ailesi yanımızda, yakınımızda olacak. arkadaş çevremde var sıkça görüştüğüm. evlilik başlı başına sorumluluk getiren bir şeyken benim rahat aile ortamından çıkıp çoğu zaman yalnız kalacağım ortama geçmem beni ürkütüyor sanırım.
Nişanlın normal işçi kategorisinde mi?
Eğer güzel bir meslek önü çok açık bir sektörde ise ilerde daha rahat edebilir diye düşünüyorum.
Adam iyi biri ise sırf işinden dolayı bırakmakta pek normal gelmedi bana...
Ben eşimle ilk evlendiğimiz yıl kendi işini kurdu ve gece gündüz sürekli çalıştı bazen geceleri bir kaç saat uyumak için beni de götürdü ben onun yerine çalıştım o bir kaç saat uyudu. Sonraki dönemlerde yanına bir kaç eleman aldı ama hâlâ pazar günleri bile çalışır.
Yanındaki çalışanlarına her pazar sırayla izin verir ama kendine izin vermez...
Benide hiç ihmal etmez. Mesela kızım doğduğunda geceleri çoğu zaman hep eşim baktı ben sadece emzirme zamanları uyandım...
merhaba. hayır ikimizde işçi değiliz. işi gerçekten güzel tek sıkıntı vardiya. sözlümde çok iyi birisi, birbirmizi mutlu edebiliyoruz fakat ileride çocuğumuza tek başımıza bakmak zorunda kalma düşüncesi beni çok ürkütüyor. annemin çektiği zorlukları çekmek istemiyorum.
Mantığınız devreye girdiğine göre pek sevmiyorsunuz sevmediğiniz biriyle ömür geçirmeye çalışmayın.
bence siz fiziksel bir "koca kavramı" için evleniyo gibisiniz pek de aşk için evlenir gibi durmuyosunuz. ayrılın bence de
yorumunuza saygı duyuyorum ve teşekkür ederim. fakat işin içine evlilik girince tamamen aşk anlamında bakmanın yanlış olduğunu düşünüyorum. çevremde sevglilik döneminde mantık açısından hiç uyuşmayan fakat "aşığız evleneceğiz" diyip evlendikten sonra çocuk yapıp boşanan ya da sırf nafaka ödememek, baba evine dönmemek için boşanamayan insanlar var. evlilik için aşk şart kesinlikle ama mantığıda bırakmamalıyız diye düşünüyorum.
ilk başta dediğim gibi çevremde vardiyalı çalışan biriyle evlenen yok bu nedenle zorlukları bilmiyorum. eğer bu zorluklar benim boyumu aşıyorsa bunu kabullenip ayrılmayı düşünmemin sevgimin azlığıyla alakalı olduğunu düşünmüyorum.
örneğin birisi der ki ben gece tek uyumaktan çok korkuyorum bu yüzden çok kötü. ama ben tek uyumaktan korkmadığım için bu bana sorun olmaz. başka biri der ki ... özrllikleri kötü ama en azından çocuğumla tek başıma vakit geçiriyorum, kimse oyunumunuza karışmıyor vvsvs. çocuğuyla tek oynamak birinin hoşuna giderken benim için bütük sorundur.
demek istediğim bu forumu vardiyalı çalışan eşleri olan ya da ona benzer çalışan eşleri olan kişilerin yaşadığı zorlukları ve kolaylıkları öğrenmek için açtım.
yazı biraz uzun oldu. çok teşekkür ederim yorumlarınız için ve okuduğunuz için :)