Biraz uzun olacak ama kendi hikayemin benzer yönlerini paylaşmak istedim.Benim de uzun süreli devam eden bir ilişkim var,7 sene oldu.Ama biz de bu 7seneye kolay gelmedik.İlişkimizin 4.yılında ilgisizlikler çok bunalttı beni.Güzellikle konuştum olmadı,kavga ettim olmadı,bağırdım çağırdım,yeri geldi blöf yaptım ne yaptıysam olmadı olmadı.Karşımda ilgisiz,soruna çözüm getirmeyen,bana haklısın deyip yine ilgisizliğine devam eden bir adam vardı.Artık ilgisizlik o kadar büyüdü ki,msjlaşmalar bitti telde aramalar bitti.Derken ara verelim dedi,1 ay toplasan birkaç kere msjlaştık.Sonra buluşunca bitsin artık dedim tıpkı senin gibi bu sefer ki blöf değildi.Ama karşımda ağladı,yalvardı bitmesin,ben neden böyle olduğumu bilmiyorum bana zaman ver falan dedi.Seviyorum ama niye böyle bilmiyorum dedi.Dayanamadım tamam dedim bitmesin ama gene bir şey değişmedi. Sonra tam 2 sene önce yılbaşında terk etti beni.Üstelik birkaç gün öncesinden bana hediye almıştı ama soğuktu yani hissediyordum.Yılbaşını kutlamak için gece aradığımda açmadı teli.Sonra zahmet edip 2 ocakta açtı,bitti seni sevmiyorum dedi.O zamana kadar hep ağlamıştım,çok üzülmüştüm.O öyle deyince içim boşaldı,artık bitti dedim.Ama hala seviyordum.27 ocakta doğum günüm vardı,seninki en azından msj atmış.Bana msj bile atmadı.Beklenti içindeydim ben de,soğuk da olsa bir msj bekliyordum.İyi ki doğdun yazsa yeterdi,yazmadı.Dayanamadım ben yazdım bu kadar mıydı değerim,doğum günümü bile kutlamadın filan diye kaç msj attım hiçbirine cvp gelmedi.Önüme baktım ben de.Arkadaşlarımla vakit geçirdim,çok dua ettim,diyet yaptım kilo verdim özgüvenimi yerine getirdim.Geceleri yatağa yattığımda üzülmemek için Allah'a sığındım ama her gece istisnasız.Yalnızlık sana mahsus Rabbim sen beni bu dünyada yalnız koyma dedim.Çünkü uzun süreli bir ilişkiden sonra insan çok boşluğa düşüyor,yalnızlık çok zor geliyor.Bu yüzden platonik aşık olmayı denedim,en azından bakışmalar bile tatlı heyecanlar getirip acımı unutturur diye kendimi kandırdım.Ama itiraf edeyim iyi de oldu
Sonra bir gün öğrendim ki (1,5 ay sonra) beni soran abisine filan,benim için iyi diyormuş yani ayrılmamışız gibi.Sonra ben de bunu öğrenince(öğrenmem zor olmadı aynı zamanda uzaktan akrabam çünkü) ne yapmaya çalışıyor diye öğrenmek için onu aradım,konuşacaklarım var dedim buluştuk.Daha ilk kez göz göze gelişimizden gözündeki acıyı,bana merhametini gördüm hissettim.Konuştuk ve öğrendim ki çocuğunun olması zor demişler,tabi bir de işleri çok kötüydü,sürekli de kavga ediyorduk,bunalmış iyice bunlardan.O da bana layık olmayacağını filan düşünmüş,yani çok psikolojisi bozulmuş hem işi kötü,hem çocuğu olmama ihtimali var filan,öyle ağladık birbirimize sarıldık ve barıştık.O günden sonra bana bağıran,beni üzen,ilgisiz olan adam gitti yerine bambaşka biri geldi.Ben hep sorardım sana noldu böyle,niye böyle değiştin diye.Seni kaybedince anladım değerini dedi her zaman.Şimdi 7 sene oldu hala ilgisi alakası devam ediyor
Yani canım biraz uzun oldu ama iyi anlaşılsın diye yazdım,eğer gerçekten sevgi varsa hatalardan dönülüyor.Ben içimdeki sevgiyle ona hesap sormak istedim,o içindeki sevgiyle benle buluştu ve barıştık.Ama bunlar olmasaydı da Allah'a sığınmıştım hep.Sabah uyanıyordum yatağımı toplarken başlıyordum Allah'ım yalnızlık sana mahsus yalnız koyma beni uzun süreden sonra çok zor diyordum akşam yatağa girip uyuyana kadar,otobüste,durakta beklerken,okulda her yerde bu haldeydim ve çok ferahlamıştı kalbim.Çok şükür Allah yine yalnız bırakmadı beni.Ben ancak böyle üstesinden gelebildim canım.