13 yıl oldu buraya taşınalı. Bazen çocuk bakımı için gerekli olduğunda gelip bakıyorlar iki tarafta. Burda yeni arkadaşlıklar edindik. Düzenimizi kurduk. Bayram ve yazları ailemize gideriz. Benim iznim çok diye yazın ailemde kalırım istediğim kadar, oğlum çok sever diye babaannine gider kalirim bir süre. Burada yalnız değiliz sevdiğimiz insanlar dostlarımız var.Kimsenin olmaması iyi mi peki sizin için merak ettiğimden soruyorum zor olmuyor mu ya da ihtiyaç duymuyor musunuz sanki yalnız kalacakmışım gibi geliyor bana böyle düşününce
Farklı bir ülkeye evlendim. Biraz aileci bir yapım var anne babamı 2 sene göremedim pandemik sebepten. Eşim çok iyi biri ve onunla evlendigim için çok mutluyum. Iyi anlaşıyoruz. Her anımda yanımda ve bu beni çok mutlu ediyor. Öte yandan aklıma estiğinde ailemle ve arkadaşlarımla olamıyorum. Bazen onların yanında olsam sarılsam geçebilecek olan şeyleri içime atıyorum. Aile üyeleri bir araya geldiklerinde kahvaltı yemek vs ben orda olamıyorum. Gitsem elbet giderim önümde duran kimse yok ama şartlar uymuyor. Okul hayatı, çalışma hayatı derken... Karşınızdaki insan nasil bunu değerlendirin. Iyice ölçün bicin ki yani farklı şehirler uçakla 2 saatinizi almaz. Kültür farklılığı yandaki komşunuzla bile evlenseniz bu farklar olacak. Aileler malesef insanın özel hayatına kadar girebiliyor. Bizimkilerde neler yapmadılar ama insan seçtiği insanla evlenmeyi. Qonucta bir ömür ailemiz yaşamayacak evlendigimiz insanla.Herkese merhaba. Uzun zamandır üzerinde düşündüğüm ve benim zihnimi aşırı meşgul eden bir sorunum hakkında fikirlerinizi almak istiyorum. Erkek arkadaşımla aynı okulda tanışıp sevgili olduk çok iyi anlaşıyoruz nasipse ikimiz de öğretmen olacağız az bir zamanımız kaldı. Sorun şu ki ben Trakyalıyım erkek arkadaşım ise Akdeniz'de aramızda ortalama 14 saat mesafe var. Benim için sorun değilken ailem için özellikle annem ve ablalarım için bu kadar uzak olması büyük sorun yaratıyor. Nasıl tanışıp anlaşacağız kültürümüz uyuşacak mı iyi insanlar mı neden buralardan birini istemiyorsun diye bir sürü şeyler söyleyip moralimi bozuyorlar haliyle benim de hevesim kırılıyor gerçekten bu kadar zor bir şey mi uzak şehirden biriyle evlenmek? Ablalarımın da aynı şehirden evli olup annemin yanında olmaları da bu durumu etkilediği için benim de uzaklaşmamı istemiyorlar. Bulunduğum şehirde de tanışmak isteyen kişiler olunca haliyle annem neden bu kadar ısrarcısın diye sorguluyor. Bayramda düğünlerde zor gelecekmişim istediğim zaman onları göremeyecekmişim ablaların burda herkes burdayken sen nasıl o kadar uzağa gideceksin diye düşünüyor bir yandan da hak veriyorum sanırım en küçük çocuk olmamın da verdiği bir hassaslık var annemde hala büyüdüğümü içten içe kabul edemiyor. Sen o kadar uzağa gidersen ben nasıl yanına gelirim diye düşünüp duruyor. Ama şöyle bir şey de var erkek arkadaşım ailesine aşırı bağlı biri değil illa ki memleketimde yaşamak istiyorum demiyor istemiyor hatta bu kadar çok istiyorsan sizin oraya yakın bir yerde de çalışabiliriz demişti. Bu durum o kadar çok içimde sorun oluyor ki artık yanlış bişey mi yapıyorum gerçekten mutlu olamayacak mıyız uyuşamayacak mıyız diye kendime sorup duruyorum haliyle erkek arkadaşım da bunu yavaş yavaş hissetmeye başladı. Sizlerin arasından benim gibi durumda olan var mı gerçekten çok mu zor böyle uzak şehirden biriyle evlenmek ya da pişman mısınız keşkeleriniz var mı fikirlerinize çok ihtiyacım var.
Anlıyorum haklısınız zaman geçtikçe düzenini kurdukça devamı da geliyor13 yıl oldu buraya taşınalı. Bazen çocuk bakımı için gerekli olduğunda gelip bakıyorlar iki tarafta. Burda yeni arkadaşlıklar edindik. Düzenimizi kurduk. Bayram ve yazları ailemize gideriz. Benim iznim çok diye yazın ailemde kalırım istediğim kadar, oğlum çok sever diye babaannine gider kalirim bir süre. Burada yalnız değiliz sevdiğimiz insanlar dostlarımız var.
Dediklerinizde haklısınız her istediğinde bir araya gelemiyor insan ama zamanla alışılıyor demek ki. Benim de önceliğim erkek arkadaşımla anlaşabilmek birlikte doğru kararlar verebilmek olacak sonrası da zamanla belli olur zatenFarklı bir ülkeye evlendim. Biraz aileci bir yapım var anne babamı 2 sene göremedim pandemik sebepten. Eşim çok iyi biri ve onunla evlendigim için çok mutluyum. Iyi anlaşıyoruz. Her anımda yanımda ve bu beni çok mutlu ediyor. Öte yandan aklıma estiğinde ailemle ve arkadaşlarımla olamıyorum. Bazen onların yanında olsam sarılsam geçebilecek olan şeyleri içime atıyorum. Aile üyeleri bir araya geldiklerinde kahvaltı yemek vs ben orda olamıyorum. Gitsem elbet giderim önümde duran kimse yok ama şartlar uymuyor. Okul hayatı, çalışma hayatı derken... Karşınızdaki insan nasil bunu değerlendirin. Iyice ölçün bicin ki yani farklı şehirler uçakla 2 saatinizi almaz. Kültür farklılığı yandaki komşunuzla bile evlenseniz bu farklar olacak. Aileler malesef insanın özel hayatına kadar girebiliyor. Bizimkilerde neler yapmadılar ama insan seçtiği insanla evlenmeyi. Qonucta bir ömür ailemiz yaşamayacak evlendigimiz insanla.
Ne kadar çok kafaya takmissiniz hayret ettim. Siz sevginizden emin misiniz? Ülke veya kıta değiştirmiyorsunuz ki, bence bu kadar takmaya gerek yok. Benim eşim yabancı ve eşimin yaşadığı şehire taşındım ben, iyi de oldu. Arasira yenilikte sart bence. Birde su cümleyi hic anlamıyorum ayri kültürlerin insaniyiz, anlasabilirmiyiz falan filan. Yahu ayni sehir hatta ayni köyden insanlar dahi evlenip, anlasamiyorlar. Yakin cevremde çok var böyle örnekler. Siz karsinizdaki adam mi, size hakkettiginiz gibi davranıyor mu, merhamet şefkat sahibi mi, bu tür seylere bakin bence. Kafanizda bu kadar soru işareti olduğuna göre tam emin değilsiniz izlenimi verdiniz bana. Yanılıyor da olabilirim.Herkese merhaba. Uzun zamandır üzerinde düşündüğüm ve benim zihnimi aşırı meşgul eden bir sorunum hakkında fikirlerinizi almak istiyorum. Erkek arkadaşımla aynı okulda tanışıp sevgili olduk çok iyi anlaşıyoruz nasipse ikimiz de öğretmen olacağız az bir zamanımız kaldı. Sorun şu ki ben Trakyalıyım erkek arkadaşım ise Akdeniz'de aramızda ortalama 14 saat mesafe var. Benim için sorun değilken ailem için özellikle annem ve ablalarım için bu kadar uzak olması büyük sorun yaratıyor. Nasıl tanışıp anlaşacağız kültürümüz uyuşacak mı iyi insanlar mı neden buralardan birini istemiyorsun diye bir sürü şeyler söyleyip moralimi bozuyorlar haliyle benim de hevesim kırılıyor gerçekten bu kadar zor bir şey mi uzak şehirden biriyle evlenmek? Ablalarımın da aynı şehirden evli olup annemin yanında olmaları da bu durumu etkilediği için benim de uzaklaşmamı istemiyorlar. Bulunduğum şehirde de tanışmak isteyen kişiler olunca haliyle annem neden bu kadar ısrarcısın diye sorguluyor. Bayramda düğünlerde zor gelecekmişim istediğim zaman onları göremeyecekmişim ablaların burda herkes burdayken sen nasıl o kadar uzağa gideceksin diye düşünüyor bir yandan da hak veriyorum sanırım en küçük çocuk olmamın da verdiği bir hassaslık var annemde hala büyüdüğümü içten içe kabul edemiyor. Sen o kadar uzağa gidersen ben nasıl yanına gelirim diye düşünüp duruyor. Ama şöyle bir şey de var erkek arkadaşım ailesine aşırı bağlı biri değil illa ki memleketimde yaşamak istiyorum demiyor istemiyor hatta bu kadar çok istiyorsan sizin oraya yakın bir yerde de çalışabiliriz demişti. Bu durum o kadar çok içimde sorun oluyor ki artık yanlış bişey mi yapıyorum gerçekten mutlu olamayacak mıyız uyuşamayacak mıyız diye kendime sorup duruyorum haliyle erkek arkadaşım da bunu yavaş yavaş hissetmeye başladı. Sizlerin arasından benim gibi durumda olan var mı gerçekten çok mu zor böyle uzak şehirden biriyle evlenmek ya da pişman mısınız keşkeleriniz var mı fikirlerinize çok ihtiyacım var.
Ben ikisinide bakiciyla büyüttüm. Ama ailemden birileriyle büyüsün derseniz o zaman yakın oturun bir tarafa.Anlıyorum haklısınız zaman geçtikçe düzenini kurdukça devamı da geliyortek sorun bazen çocukların bakımı oluyordur.