• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Üvey anne olmak

Az önce mesaj atmış. Çok pişman olduğunu, herşeyi mahvettiğini, çok utandığını ve düzeltmek için ne gerekiyorsa yapacağını yazmış.
Kanmayın timsah gözyaşlarına
Şikayet ederseniz kızının alınacağını adı gibi biliyor.
Siz umrunda değilsiniz.
 
Bunların hepsini ben de düşündüm. Başlarda çok hoşgörülüydüm. Hatta kızı üzülmesin diye arabada onunla birlikte arkada oturup onu eğlendirmeyw çalışıyordum. Ama ne zaman ki kız yüzünden bana şiddet uygulamaya başladı işte o zaman benim de kızına karşı tüm sevgim bitti.
Kızı, baba git şiddet uygula demediğine göre, kızından nefret etmenize bir sebep göremiyorum. Babam üvey anneme küfrederdi, bizimle alakası olmadığı halde üvey annem de o gidince bize demediğini bırakmazdı hakaret küfür vs. Halbuki babamın içki sorunu vardı borçları vardı ama nedense sorumlu biz olurduk. Sizin eşinizle sorununuz var, çocukla bir alakası yok bunun, o gelince sorun çıkıyor olması da eşinizin kendince babalık yapmaya çalışması olabilir. Sizi döverek kızına iyilik değil kötülük yapıyor ama farkında değil, kendi dünyasında ne yaşıyorsa artık. Sonuçta huzursuzluk anında o çocuk da yanınızda ve suçlandığını farkediyor onun da psikolojisi sizin kadar bozuluyor eminim. Ben babam üvey anneme bağırınca üzülürdüm, o çocuğun da sizin huzursuzluğunuza üzüldüğüne eminim çünkü onlar yetişkinler gibi kin tutmazlar. Eşinizden çok kızını sevmenizi öneririm, çünkü size şiddet uygulayan o değil, parçalanmış bir yuvanın çocuğu en çok onun sevgiye ihtiyacı var. Zor tabiki kendi evladınız gibi görmeniz ama emin olun tartışmanın veya şiddetin kaynağı o değil, bu eşinizle ilgili bir sorun, öfkesini kontrol edemiyor.
 
Kızı, baba git şiddet uygula demediğine göre, kızından nefret etmenize bir sebep göremiyorum. Babam üvey anneme küfrederdi, bizimle alakası olmadığı halde üvey annem de o gidince bize demediğini bırakmazdı hakaret küfür vs. Halbuki babamın içki sorunu vardı borçları vardı ama nedense sorumlu biz olurduk. Sizin eşinizle sorununuz var, çocukla bir alakası yok bunun, o gelince sorun çıkıyor olması da eşinizin kendince babalık yapmaya çalışması olabilir. Sizi döverek kızına iyilik değil kötülük yapıyor ama farkında değil, kendi dünyasında ne yaşıyorsa artık. Sonuçta huzursuzluk anında o çocuk da yanınızda ve suçlandığını farkediyor onun da psikolojisi sizin kadar bozuluyor eminim. Ben babam üvey anneme bağırınca üzülürdüm, o çocuğun da sizin huzursuzluğunuza üzüldüğüne eminim çünkü onlar yetişkinler gibi kin tutmazlar. Eşinizden çok kızını sevmenizi öneririm, çünkü size şiddet uygulayan o değil, parçalanmış bir yuvanın çocuğu en çok onun sevgiye ihtiyacı var. Zor tabiki kendi evladınız gibi görmeniz ama emin olun tartışmanın veya şiddetin kaynağı o değil, bu eşinizle ilgili bir sorun, öfkesini kontrol edemiyor.
Ben çocuğa bir kere bile sesimi yükseltmedim. Vurmak falan aklımın ucundan geçmez. Hep halini hatrını sorarım. Ne yemek istediğini sorarım. Ama babasının bu tavırlarından sonra benimle hiç vakit geçirmek istemiyor. Sorularıma doğru dürüst cevap bile vermiyor. Ben yine de ona asla kötü davranmam. Yatağımıza geldiğinde bile ben direkt git demedim. Babasına kızını yatağına götürmesini söyledim.
 
Bu arada erkekler için çocuk bakımı çok zor birşey aslında, mesela anneler kıyamazken çocuklar genellikle babadan dayak yerler çünkü tahammül edemiyor erkekler. Çocuğuna acıdığı için de o öfkeyi sizden çıkarıyor olması muhtemel, bu sebeple çocuk gelince olay çıkıyor olarak görünüyor durum. İyi baba olayım derken, kötü eş oluyor tabi bu durumda. Çocukla sizin iletişiminiz ve aranızdaki sevgi bağı mümkün olursa ki neden olmasın zaman herşeyin ilacıdır; eminim ki eşiniz bu bakım sorununu ve arada kalma yükünü atmış ve rahatlamış olacak, ve en azından çocuk yüzünden olay çıkmayacak.
 
Ben çocuğa bir kere bile sesimi yükseltmedim. Vurmak falan aklımın ucundan geçmez. Hep halini hatrını sorarım. Ne yemek istediğini sorarım. Ama babasının bu tavırlarından sonra benimle hiç vakit geçirmek istemiyor. Sorularıma doğru dürüst cevap bile vermiyor. Ben yine de ona asla kötü davranmam. Yatağımıza geldiğinde bile ben direkt git demedim. Babasına kızını yatağına götürmesini söyledim.
Kız kendini suçlu hissediyor olabilir, onun yüzünden tartıştığınızı düşünerek içine kapanmış da olabilir, en aklı başında kişi sizsiniz anladığım kadarıyla, sevgi hoşgörü ve sabrın çözemeyeceği bir sorun yoktur ama tabiki yıpratıcı bir süreç özellikle hamilelik döneminde. Allah yardımcınız olsun diyebilirim. İnsanlar kendi çocuklarına tahammül edemiyorlar, ama siz iletişimi tekrar sağlarsanız onun da psikolojisi düzelecektir, kardeşiyle de iyi geçinebilir hatta hiçbirşey yapmıyor dediğiniz çocuk, abla olduğu için değişmeye başlayabilir, artık sen ablasın sana güveniyorum bunu yapabilirsin gibi sözlerle. Onların kardeş olduğunu da unutmamak gerek, bu aileyi de birarada tutacak nokta olabilir. Ama şiddet konusunda ben eşinizin kendi üzerindeki baskıları sizden çıkardığını düşünüyorum, arada kalmış ve size patlamıştır. Eğer devam edecekse evliliğiniz; kızıyla ilgili eşinize birşey söylemeyin, onu arada bırakmayın; zor olsa da ısrarla kızıyla direkt iletişim kurmaya çalışın özellikle eşiniz yokken, iletişim kuramadığınızda da gene eşinize şikayet etmeyin.
 
Kız kendini suçlu hissediyor olabilir, onun yüzünden tartıştığınızı düşünerek içine kapanmış da olabilir, en aklı başında kişi sizsiniz anladığım kadarıyla, sevgi hoşgörü ve sabrın çözemeyeceği bir sorun yoktur ama tabiki yıpratıcı bir süreç özellikle hamilelik döneminde. Allah yardımcınız olsun diyebilirim. İnsanlar kendi çocuklarına tahammül edemiyorlar, ama siz iletişimi tekrar sağlarsanız onun da psikolojisi düzelecektir, kardeşiyle de iyi geçinebilir hatta hiçbirşey yapmıyor dediğiniz çocuk, abla olduğu için değişmeye başlayabilir, artık sen ablasın sana güveniyorum bunu yapabilirsin gibi sözlerle. Onların kardeş olduğunu da unutmamak gerek, bu aileyi de birarada tutacak nokta olabilir. Ama şiddet konusunda ben eşinizin kendi üzerindeki baskıları sizden çıkardığını düşünüyorum, arada kalmış ve size patlamıştır. Eğer devam edecekse evliliğiniz; kızıyla ilgili eşinize birşey söylemeyin, onu arada bırakmayın; zor olsa da ısrarla kızıyla direkt iletişim kurmaya çalışın özellikle eşiniz yokken, iletişim kuramadığınızda da gene eşinize şikayet etmeyin.
En son kavganın çıktığı nokta tam olarak buydu. Ben sabah onlara kahvaltı hazırlarken kızı geldi. Ben kahvaltı için ne istediğini falan sordum. Sonra da ebeveynlerin yatak odası özel bir yerdik. Çocuklar izin almadan girmemelidir. Dedim. Arabada babasına söylemiş böyle dediğimi. Babası beni arayıp neden böyle bişey söyledin? Diye tartışma çıkardı.
 
Bu arada erkekler için çocuk bakımı çok zor birşey aslında, mesela anneler kıyamazken çocuklar genellikle babadan dayak yerler çünkü tahammül edemiyor erkekler. Çocuğuna acıdığı için de o öfkeyi sizden çıkarıyor olması muhtemel, bu sebeple çocuk gelince olay çıkıyor olarak görünüyor durum. İyi baba olayım derken, kötü eş oluyor tabi bu durumda. Çocukla sizin iletişiminiz ve aranızdaki sevgi bağı mümkün olursa ki neden olmasın zaman herşeyin ilacıdır; eminim ki eşiniz bu bakım sorununu ve arada kalma yükünü atmış ve rahatlamış olacak, ve en azından çocuk yüzünden olay çıkmayacak.
Başta inanın eşime çok acıdığım için sorumluluk alarak onun yükünü hafifletmeye çalıştım ama aralarındaki ilişki o kadar sağlıksız ki kızı hiçbir şekilde beni kabul etmedi. Eşim de bana şiddet uygulamaya başlayınca benim baştaki iyiniyetim bitti. Sadece medeni ilişkiler içinde olup kızın kalbini kırmamaya çalışıyordum. Ve defalarca eşime şunu teklif ettim. Kızı geldiğinde ikisi vakit geçirsin, ben de kendi programlarımı yapayım. Ama kabul etmedi.
 
En son kavganın çıktığı nokta tam olarak buydu. Ben sabah onlara kahvaltı hazırlarken kızı geldi. Ben kahvaltı için ne istediğini falan sordum. Sonra da ebeveynlerin yatak odası özel bir yerdik. Çocuklar izin almadan girmemelidir. Dedim. Arabada babasına söylemiş böyle dediğimi. Babası beni arayıp neden böyle bişey söyledin? Diye tartışma çıkardı.
Tabi siz 8 yaşında farklı kültürde yetişmiş bir çocuğa laf anlatmakta zorlanırsınız, bir de o sizin evlendiğinizi özelinizin ne olduğunu anlamakta zorlanabilir, ben zamana bırakmaktan yana olurdum yani herşeyin çözülmesi, kızın çok olgun davranması ve kabullenmesi, eşinizin her istediğinize tamam demesi çok zor, biraz da sizin adapte olmanız gerekebilir. Yetişkin çocuklar için dediğiniz kural doğru ama bence 8 yaş hala anne babayla yatabileceğimiz bir yaş. Büyüdükçe özellikle ergenliğe doğru zaten babasından evden iyice uzaklaşacak arkadaşlarıyla takılacaktır, şuanki süreçte sabırlı ve uyumlu olmak en güzeli. Ama şiddet konusunda ayrıca konuşmanız gerekebilir, çünkü öfke kontrolüyle ilgili bir mesele bu, kızından hatta sizden bağımsız bir konu. Kendinizi veya kızını suçlamayın, eşiniz öfkesini kontrol etmeyi öğrenirse daha sağlıklı iletişim kurulacağı için herkes daha huzurlu olur.
 
Konu sahibi var mı bir gelişme ?
Eşim mesaj atıyor sürekli çok pişman olduğunu, ne gerekiyorsa yapacağını, tedavi göreceğini vs. Söylüyor. Ailesi de konuştuklarını ve telafi etmek için ne gerekiyorsa yapacağını onların da yardımcı olacaklarını söylüyorlar. Eğer bir süre ayrı kalmak istersem bunu da anlayışla karşılayacağını, tamamen ayrılmak istersem maddi manevi destek olacaklarını söylüyorlar. Evliliğimin bittiğini düşünmek beni kahrediyıe. Çünkü çok güzel günler yaşafık. Çocuğumun babasız büyümesi rn son isteyeceğim şey. Ama bir yandan da bir dahaki sewre herşeyin daha da korkunç bir hal alıp bana veya yavruma zarar gelmesi endişesi var. Zaten devam edecekse kesinlikle üçümüzün aynı evde olmaması lazım. Bu şarttan daha hiç bahsedilmedi.
 
Bence bir süre ayrı kalmayı teklif edin o da o Sırada tedavi olsun
Bebek doğana kadar onu görmek istemiyorum. Doğumda da bulunmamasını söyleyeceğim. Doğumdan sonra bebeğin pasaportu çıkar çıkmaz türkiyeye gidip birkaç ay kalacağım. O sırada ne yapacağıma karar veririm. O da bu süreçte tedavi görür. Belki ben de türkiyede terapiye giderim. Aklımdaki çözüm bu.
 
Bebek doğana kadar onu görmek istemiyorum. Doğumda da bulunmamasını söyleyeceğim. Doğumdan sonra bebeğin pasaportu çıkar çıkmaz türkiyeye gidip birkaç ay kalacağım. O sırada ne yapacağıma karar veririm. O da bu süreçte tedavi görür. Belki ben de türkiyede terapiye giderim. Aklımdaki çözüm bu.
Çok doğru düşünmüşsün zaten seni kaybetmek istemiyor ve bebeği görmek istiyorsa mutlaka arayacaktır
 
Çok doğru düşünmüşsün zaten seni kaybetmek istemiyor ve bebeği görmek istiyorsa mutlaka arayacaktır
Beni sevdiğinden ve kaybetmek istemediğinden eminim. Her ne kadar burada kendini kaybettiği olayları anlatsam da geri kalan zamanlarda her dediğimi yapan, üstüme titreyen ve sevdiğini sürekli ifade eden biri. Hatta kavga esnasında bile ağlamaklı bir şekilde onu sevip sevmediğimi soruyordu.
 
Back