Herkese merhaba, tıp fakültesinde 1. sınıfım 6 ay kadar okula gittik sonra koronadan dolayı okul kapandı. Bu 6 ayda ben arkadaş edinemedim. Şöyle oldu, eski oda arkadaşım sayesinde yurtta ilk haftadan bi ortama girdim 6 kişilik. Onlarla çok samimiydik ( ben öyle zannediyormuşum) sonra ocak ayı gibi baktım ben aramayınca aramıyorlar beni, yurtta hepsi birbirinin odasında takılıyor benim kapıyı tıklayan yok. Okul yeni açılmıştı sınıf yabancı ortam, benim de kendimle ilgili özgüven sorunum var ilk 2 ay falan okula gitmedim ben. Zorunlu derslere gittim onlarda da kimseyle arkadaş olmaya çalışmadım yurttakilere güvendim. O herkesin samimi olduğu evreyi kaçırdım yani anlayacağınız. Sonra ocak ayında bir tek yakın olduğum bir arkadaşım kaldı yurttan, adı Ayşe diyelim. Ayşe de beni kırıyordu, bana bazen çok kaba davranıyordu (bunu kendi oda arkadaşına da yapıyordu başlarda sonra kendini frenledi) ben de çok bozuluyordum tabii birkaç kez böyle yapınca onunla konuştum bu durumu ama aramız bozulmaz diye düşünmüştüm, sonra Ayşe bi anda benle samimiyetini kesti kahve içmeye bile gelmez oldu, eski oda arkadaşımla samimi oldu. Onunla da samimiyetimiz bitince ben tek kaldım. Yurttakilerle yine görüşüyoruz bazı akşamlar beraber çıkıyoruz (2-3 haftada bir) ama ben hep ekstrayım onlar planı yapıyor ben yanlarına gidersem eğer ben de katılabiliyorum onun dışında akşamları tekim kimsenin benden haberi olmuyor yokmuşum gibi bir şey. Sizi sıkmak istemem ama bir de Büşra var yine bu yurt grubundan. Onun da okulunda pek arkadaşı yok akşamları son zamanlarda onunla takılmaya başlamıştım yalnız kalmamak için ama beraber baya sıkılıyoruz muhabbet dönmüyo yani çok farklı kafalardayız. O da beni hiç aramıyo yanıma gelmiyo hep ben onun yanına gidiyorum mesaj atıyorum napıyorsun hadi gel şuraya gidelim falan diye. Beni kullanıyor bunu hissediyorum bir arkadaş bulduğu an beni satıcak biliyorum. Ailemden ilk ayrılışım bu. benim lisede de toplasan 8-9 tane arkadaşım vardı 3ü yakındı hiçbirinin en iyi arkadaşı değildim. Hiçbiriyle de görüşmüyoruz çabaladım iletişimi koparmamak için ama hep bi bahaneleri var. Yani anlayacağınız gün 24 saat 24ünde de beni ne arayan var ne soran yani teknik olarak ben aslında yokum hesabı. Psikolojim çöktü derslerime odaklanamıyorum okul zor, zamanında bitir diyo ailem ve sürekli hüngür hüngür ağlayarak annemi babamı teyzelerimi arıyorum her boşlukta 3 saat konuşuyoruz onlar da bıktı. Okul da haftada 3 gün falan oluyor boş günlerde tekim kafayı yemek üzereyim ne yapayım neden olmuyor bu arkadaşlık işi nolur bir yardım edin.