Üniversite, Aileye Yük Olmak?

Ciela

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
11 Şubat 2020
1.037
3.016
Konu açmayacaktım aslında ama çok üzgünüm. Önümü net göremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum. Doğru düzgün hayat tecrübem yok. Belki söyledikleriniz aklımı başıma getirir kafam çok karışık.

Ben kendimi bildim bileli başarılı ve disiplinli bir öğrenciydim. Ortaokulda matematik olimpiyatlarına katılırdım, 8. sınıftayken ildeki en iyi liselerden birini kazandım. Liseye geçince bu tempodan sıkıldım mı, kafasızlık mı nedir bilmiyorum zamanı gelince üniversite sınavına çalışırım deyip dersleri tamamen saldım. Notlarım o kadar düştü ki performanslarla anca geçiyordum. Lise sona kadar böyle devam etti.

Lise sonda fark ettim ki aptallık etmişim, 4 senenin konuları tek senede toparlanmıyor. En basit matematik formüllerini bile unutmuştum. Temelim hiç yoktu. Tıp istiyordum, kazanamadım tabii ki mezuna bıraktım.

Mezun senemde anca temelimi oturtup pratik yaptım. Ailem çok destek oldu. Dönemin yarısına kadar neredeyse konularımın çoğu bitmişti, denemelerde bayağı iyi yapıyordum, derece bekliyordum derken annem rahatsızlandı ve hastanede yattı. Ameliyat oldu. Aynı süre zarfında başka bir akrabamız da aynı rahatsızlıktan dolayı vefat etti.

Çok yıprandım. Başka biri belki kaldırabilirdi bu süreci ama benim psikolojim pek kaldırmadı bu olayı, annem iyileşene dek ders çalışmayı bıraktım. Anksiyeteyle boğuştum aylarca. Sınava az zaman kalmışken kendime gelip tekrar çalışmaya başladım ama yeterli olmadı. İstediğim sıralamadan 10 bin fazla yaptım.

20 yaşında girerim üniversiteye, ne var ki diye düşünüp 2. kez mezuna kaldım. Çevremdekiler okulu yarılamışken aileme yük olup sınava hazırlanmak beni üzüyordu ama çalıştım. Konuları güzelce öğrendim. Geçtiğimiz haftasonu da sınavlar vardı işte. Devlet ilk 100'e girene başarı bursu veriyor diye yabancı dile de girdim, okurken yoğunluktan çalışamam belki ama bursla idare ederim diye düşünüyordum.

Her şey bitti, çok mutluyum çünkü güzel geçmiş ikisi de güle oynaya geçiriyorum günü. Cevaplar açıklanınca bir kontrol ettim, etmez olaydım.
Hem başarı bursu hem istediğim bölüm 1-2 soruyla kaçıyor muhtemelen. Fende son 7 soruyu tamamen yanlış çözmüşüm bir de o kadar kolaylar ki. Defalarca tekrar ettiğim şeyler. Uçmuş mu aklım, ne olmuş bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum.

Tercih yapsam mutlu olmayacağım, yapmasam 4. kez sınava mı hazırlanayım? Çok zor. Aileme daha fazla yük olmak istemiyorum. İleride pişman olur muyum diye çok tereddütteyim. İleride karşılaşacağım sorunları kestiremiyorum, o kadar tecrübem yok. Siz yerimde olsanız ne yapardınız?
 
Konu açmayacaktım aslında ama çok üzgünüm. Önümü net göremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum. Doğru düzgün hayat tecrübem yok. Belki söyledikleriniz aklımı başıma getirir kafam çok karışık.

Ben kendimi bildim bileli başarılı ve disiplinli bir öğrenciydim. Ortaokulda matematik olimpiyatlarına katılırdım, 8. sınıftayken ildeki en iyi liselerden birini kazandım. Liseye geçince bu tempodan sıkıldım mı, kafasızlık mı nedir bilmiyorum zamanı gelince üniversite sınavına çalışırım deyip dersleri tamamen saldım. Notlarım o kadar düştü ki performanslarla anca geçiyordum. Lise sona kadar böyle devam etti.

Lise sonda fark ettim ki aptallık etmişim, 4 senenin konuları tek senede toparlanmıyor. En basit matematik formüllerini bile unutmuştum. Temelim hiç yoktu. Tıp istiyordum, kazanamadım tabii ki mezuna bıraktım.

Mezun senemde anca temelimi oturtup pratik yaptım. Ailem çok destek oldu. Dönemin yarısına kadar neredeyse konularımın çoğu bitmişti, denemelerde bayağı iyi yapıyordum, derece bekliyordum derken annem rahatsızlandı ve hastanede yattı. Ameliyat oldu. Aynı süre zarfında başka bir akrabamız da aynı rahatsızlıktan dolayı vefat etti.

Çok yıprandım. Başka biri belki kaldırabilirdi bu süreci ama benim psikolojim pek kaldırmadı bu olayı, annem iyileşene dek ders çalışmayı bıraktım. Anksiyeteyle boğuştum aylarca. Sınava az zaman kalmışken kendime gelip tekrar çalışmaya başladım ama yeterli olmadı. İstediğim sıralamadan 10 bin fazla yaptım.

20 yaşında girerim üniversiteye, ne var ki diye düşünüp 2. kez mezuna kaldım. Çevremdekiler okulu yarılamışken aileme yük olup sınava hazırlanmak beni üzüyordu ama çalıştım. Konuları güzelce öğrendim. Geçtiğimiz haftasonu da sınavlar vardı işte. Devlet ilk 100'e girene başarı bursu veriyor diye yabancı dile de girdim, okurken yoğunluktan çalışamam belki ama bursla idare ederim diye düşünüyordum.

Her şey bitti, çok mutluyum çünkü güzel geçmiş ikisi de güle oynaya geçiriyorum günü. Cevaplar açıklanınca bir kontrol ettim, etmez olaydım.
Hem başarı bursu hem istediğim bölüm 1-2 soruyla kaçıyor muhtemelen. Fende son 7 soruyu tamamen yanlış çözmüşüm bir de o kadar kolaylar ki. Defalarca tekrar ettiğim şeyler. Uçmuş mu aklım, ne olmuş bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum.

Tercih yapsam mutlu olmayacağım, yapmasam 4. kez sınava mı hazırlanayım? Çok zor. Aileme daha fazla yük olmak istemiyorum. İleride pişman olur muyum diye çok tereddütteyim. İleride karşılaşacağım sorunları kestiremiyorum, o kadar tecrübem yok. Siz yerimde olsanız ne yapardınız?
Ailenize daha fazla yük olmak istemiyorsanız hem çalışıp hem sınava hazırlanabilirsiniz.
1 sene fazladan yük olmak mı yoksa ömür boyunca sizin hayatınızı etkileyecek meslek seçimini. Hangisi daha ağır basıyor sizde?
Aileniz bunu sorun ediyor mu?
Bursu 1-2 soruyla kaçırdıysanız çok istekli ve çalışkan kişilere burs veren kurumlar ve kişiler var. Bunları araştırabilirsiniz.
 
Ailenize "yük" değilsiniz önce bu fikri bir aklınızdan çıkarın. Nasıl yük olunur? Kötü işlere bulasirsiniz, ailenizin canını yakarsınız o zaman. Hayat tecrübenizi kazanmak için düşe kalka bazı şeyleri yaşıyorsunuz. İşin kuralı bu. Ben Türkiyenin eğitim sistemini hiç de kolay bulmuyorum. Kendinize fazla baskı kurmayın bu konuda
Elinizden geleni yapın. Realist beklentiler içinde cabalayin. Ben 16 yaşımdan itibaren hem okulun hem üniversitenin yanında hep çalıştım. Ama bunu Türkiyede yürütmek mümkün mü bilmiyorum. Yapanlar vardır muhakkak onlar daha iyi yardımcı olur bu konuda. Bence bir sene su gibi akıp gider, ama önemli olan hedefe odaklanıp zamanı değerlendirmek. Iyi ve sevdiğiniz bir meslek tutturmaniz bir seneden daha önemli
 
Ailenize daha fazla yük olmak istemiyorsanız hem çalışıp hem sınava hazırlanabilirsiniz.
1 sene fazladan yük olmak mı yoksa ömür boyunca sizin hayatınızı etkileyecek meslek seçimini. Hangisi daha ağır basıyor sizde?
Aileniz bunu sorun ediyor mu?
Bursu 1-2 soruyla kaçırdıysanız çok istekli ve çalışkan kişilere burs veren kurumlar ve kişiler var. Bunları araştırabilirsiniz.

Burs için maksimum 2 yanlış yapmam gerekiyordu, ben ya 2 ya 3 yapıyorum.
Babam kararım neyse destek olur. Annem bir yer yazmamı istiyor bu sene ama zorla tercih yaptırmaz. Daha çok ben sorun ediyorum. Kazansam bile 6 sene okumak var, çok uzun bi' süreç yük olmak istemiyorum
 
Burs için maksimum 2 yanlış yapmam gerekiyordu, ben ya 2 ya 3 yapıyorum.
Babam kararım neyse destek olur. Annem bir yer yazmamı istiyor bu sene ama zorla tercih yaptırmaz. Daha çok ben sorun ediyorum. Kazansam bile 6 sene okumak var, çok uzun bi' süreç yük olmak istemiyorum
Aileniz sizi zorlamazken acele karar vermeyin. Zaten kaç sene hazırlanmışsınız. Sıfır değil temeliniz. Hem çalışıp hem tekrar hazırlanabilirsiniz bence.
 
Konu açmayacaktım aslında ama çok üzgünüm. Önümü net göremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum. Doğru düzgün hayat tecrübem yok. Belki söyledikleriniz aklımı başıma getirir kafam çok karışık.

Ben kendimi bildim bileli başarılı ve disiplinli bir öğrenciydim. Ortaokulda matematik olimpiyatlarına katılırdım, 8. sınıftayken ildeki en iyi liselerden birini kazandım. Liseye geçince bu tempodan sıkıldım mı, kafasızlık mı nedir bilmiyorum zamanı gelince üniversite sınavına çalışırım deyip dersleri tamamen saldım. Notlarım o kadar düştü ki performanslarla anca geçiyordum. Lise sona kadar böyle devam etti.

Lise sonda fark ettim ki aptallık etmişim, 4 senenin konuları tek senede toparlanmıyor. En basit matematik formüllerini bile unutmuştum. Temelim hiç yoktu. Tıp istiyordum, kazanamadım tabii ki mezuna bıraktım.

Mezun senemde anca temelimi oturtup pratik yaptım. Ailem çok destek oldu. Dönemin yarısına kadar neredeyse konularımın çoğu bitmişti, denemelerde bayağı iyi yapıyordum, derece bekliyordum derken annem rahatsızlandı ve hastanede yattı. Ameliyat oldu. Aynı süre zarfında başka bir akrabamız da aynı rahatsızlıktan dolayı vefat etti.

Çok yıprandım. Başka biri belki kaldırabilirdi bu süreci ama benim psikolojim pek kaldırmadı bu olayı, annem iyileşene dek ders çalışmayı bıraktım. Anksiyeteyle boğuştum aylarca. Sınava az zaman kalmışken kendime gelip tekrar çalışmaya başladım ama yeterli olmadı. İstediğim sıralamadan 10 bin fazla yaptım.

20 yaşında girerim üniversiteye, ne var ki diye düşünüp 2. kez mezuna kaldım. Çevremdekiler okulu yarılamışken aileme yük olup sınava hazırlanmak beni üzüyordu ama çalıştım. Konuları güzelce öğrendim. Geçtiğimiz haftasonu da sınavlar vardı işte. Devlet ilk 100'e girene başarı bursu veriyor diye yabancı dile de girdim, okurken yoğunluktan çalışamam belki ama bursla idare ederim diye düşünüyordum.

Her şey bitti, çok mutluyum çünkü güzel geçmiş ikisi de güle oynaya geçiriyorum günü. Cevaplar açıklanınca bir kontrol ettim, etmez olaydım.
Hem başarı bursu hem istediğim bölüm 1-2 soruyla kaçıyor muhtemelen. Fende son 7 soruyu tamamen yanlış çözmüşüm bir de o kadar kolaylar ki. Defalarca tekrar ettiğim şeyler. Uçmuş mu aklım, ne olmuş bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum.

Tercih yapsam mutlu olmayacağım, yapmasam 4. kez sınava mı hazırlanayım? Çok zor. Aileme daha fazla yük olmak istemiyorum. İleride pişman olur muyum diye çok tereddütteyim. İleride karşılaşacağım sorunları kestiremiyorum, o kadar tecrübem yok. Siz yerimde olsanız ne yapardınız?
Hele bir açıklansın da sonuçlar belki yanlış hatırlıyorsundur cevapları.
 
Ben de tıp çok istedim ama sırf aileme yük olmamak için tıp dışında sevebileceğim bölümleri yazdım. Çok mutluyum şimi. Yıllar geçti iyi ki tıp diye tutturmamışım diyorum. Yapamazmışım.

Ben olsam tercih yapardım. Hayat hiç bir zaman bu kadar keskin değil çünkü.
 
Öncelikle bu sene sıralamaların geçtiğimiz seneye göre pozitif anlamda değişeceğini düşünüyorum. Malum pandemiden dolayı motivasyonu düşüp salan çok öğrenci var. Ha değişmese bile, özel bir üniversite de puanınızla yüksek burslar alabilirsiniz ki zaten aynı masrafı tekrar hazırlanırken dershane içinde yapacaksınız. Ailen anladığım kadarıyla her iki şekilde de arkanda, part time bir işle azda kazansanız onlara iyi niyetinizi gösterebilirsiniz. Hakkınızda hayırlısı olsun.
 
Konu açmayacaktım aslında ama çok üzgünüm. Önümü net göremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum. Doğru düzgün hayat tecrübem yok. Belki söyledikleriniz aklımı başıma getirir kafam çok karışık.

Ben kendimi bildim bileli başarılı ve disiplinli bir öğrenciydim. Ortaokulda matematik olimpiyatlarına katılırdım, 8. sınıftayken ildeki en iyi liselerden birini kazandım. Liseye geçince bu tempodan sıkıldım mı, kafasızlık mı nedir bilmiyorum zamanı gelince üniversite sınavına çalışırım deyip dersleri tamamen saldım. Notlarım o kadar düştü ki performanslarla anca geçiyordum. Lise sona kadar böyle devam etti.

Lise sonda fark ettim ki aptallık etmişim, 4 senenin konuları tek senede toparlanmıyor. En basit matematik formüllerini bile unutmuştum. Temelim hiç yoktu. Tıp istiyordum, kazanamadım tabii ki mezuna bıraktım.

Mezun senemde anca temelimi oturtup pratik yaptım. Ailem çok destek oldu. Dönemin yarısına kadar neredeyse konularımın çoğu bitmişti, denemelerde bayağı iyi yapıyordum, derece bekliyordum derken annem rahatsızlandı ve hastanede yattı. Ameliyat oldu. Aynı süre zarfında başka bir akrabamız da aynı rahatsızlıktan dolayı vefat etti.

Çok yıprandım. Başka biri belki kaldırabilirdi bu süreci ama benim psikolojim pek kaldırmadı bu olayı, annem iyileşene dek ders çalışmayı bıraktım. Anksiyeteyle boğuştum aylarca. Sınava az zaman kalmışken kendime gelip tekrar çalışmaya başladım ama yeterli olmadı. İstediğim sıralamadan 10 bin fazla yaptım.

20 yaşında girerim üniversiteye, ne var ki diye düşünüp 2. kez mezuna kaldım. Çevremdekiler okulu yarılamışken aileme yük olup sınava hazırlanmak beni üzüyordu ama çalıştım. Konuları güzelce öğrendim. Geçtiğimiz haftasonu da sınavlar vardı işte. Devlet ilk 100'e girene başarı bursu veriyor diye yabancı dile de girdim, okurken yoğunluktan çalışamam belki ama bursla idare ederim diye düşünüyordum.

Her şey bitti, çok mutluyum çünkü güzel geçmiş ikisi de güle oynaya geçiriyorum günü. Cevaplar açıklanınca bir kontrol ettim, etmez olaydım.
Hem başarı bursu hem istediğim bölüm 1-2 soruyla kaçıyor muhtemelen. Fende son 7 soruyu tamamen yanlış çözmüşüm bir de o kadar kolaylar ki. Defalarca tekrar ettiğim şeyler. Uçmuş mu aklım, ne olmuş bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum.

Tercih yapsam mutlu olmayacağım, yapmasam 4. kez sınava mı hazırlanayım? Çok zor. Aileme daha fazla yük olmak istemiyorum. İleride pişman olur muyum diye çok tereddütteyim. İleride karşılaşacağım sorunları kestiremiyorum, o kadar tecrübem yok. Siz yerimde olsanız ne yapardınız?
Annenin hastalanma kısmına kadar birebir benim hayat hikayem diyebilirim. Üzerine birde ben lise sonda dahi çalışmadım çünkü zekiyim ceketimi atsam sınavda ortalama bir puan alırım kafasındaydım nitekim öylede oldu ancak benden sülalede beklentiler yüksek olduğu için ortalama bölüm yetmiyordu velhasıl mezuna kaldım istediğim yere gittim. Aynı esnada benim lisedeki sıra arkadaşım olan çocuk inanılmaz çalışkandı hani öyle böyle değil çözemediği soru yok fakat basireti mi ne bağlanmış Akdeniz diş hekimliği istiyordu o da birlikte okuyalım aynı ünide diye fakat bir türlü yapamıyordu çocuk sınava giriyor iyi puanlar alıyor ama bir türlü istediği yer gelmiyordu. 2 sene kaydırma yaptım dedi ki öyle yalandan diyen biri de değil biliyorum neyse 3. Senesinde tekrar girdi ve bu sefer ilk 5 bine girdi. Diş hekimliği istiyordu ancak baya iyi yapınca bari tıpa gidiyim dedi.. Tıp okuyor şimdi ve 2.senesi bitti 3.seneye girdi üstelik bunu mardinin bir köyünde yaşayan ailesi orda ikamet eden çocuk yaptı... Senin ailende arkandaysa lütfen istediğin yer için çabala... Tıp okuyup 5.senesinde yapamıyorum diye bırakan insanlar biliyorum.. İsteklerin, ideallerin peşinde koş 😘
 
Ailen yük olduğunu dile getirdi mi ya da ima ediyor mu? Eğer durum böyle değilse ve kendinizde bir kez daha hazırlanma gücü görüyorsanız ileride keşke dememek adına hazırlanın. 20 yaş nedir ki? İnsanın sevmediği bir işte çalışması ile sevmediği biri ile evlenmesi neredeyse aynı gibi. İlla tıp olmak zorunda değil elbette. Ama keşke deneseydim demek yerine ben elimden geleni yaptım nasip değilmiş demek insana daha çok huzur verir diye düşünüyorum. Sınav dönemi eğer imkanınız olursa ve zamanınızı çok almayacaksa özel ders verebilirsiniz. Umarım kendiniz için doğru kararı verirsiniz.
 
Konu açmayacaktım aslında ama çok üzgünüm. Önümü net göremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum. Doğru düzgün hayat tecrübem yok. Belki söyledikleriniz aklımı başıma getirir kafam çok karışık.

Ben kendimi bildim bileli başarılı ve disiplinli bir öğrenciydim. Ortaokulda matematik olimpiyatlarına katılırdım, 8. sınıftayken ildeki en iyi liselerden birini kazandım. Liseye geçince bu tempodan sıkıldım mı, kafasızlık mı nedir bilmiyorum zamanı gelince üniversite sınavına çalışırım deyip dersleri tamamen saldım. Notlarım o kadar düştü ki performanslarla anca geçiyordum. Lise sona kadar böyle devam etti.

Lise sonda fark ettim ki aptallık etmişim, 4 senenin konuları tek senede toparlanmıyor. En basit matematik formüllerini bile unutmuştum. Temelim hiç yoktu. Tıp istiyordum, kazanamadım tabii ki mezuna bıraktım.

Mezun senemde anca temelimi oturtup pratik yaptım. Ailem çok destek oldu. Dönemin yarısına kadar neredeyse konularımın çoğu bitmişti, denemelerde bayağı iyi yapıyordum, derece bekliyordum derken annem rahatsızlandı ve hastanede yattı. Ameliyat oldu. Aynı süre zarfında başka bir akrabamız da aynı rahatsızlıktan dolayı vefat etti.

Çok yıprandım. Başka biri belki kaldırabilirdi bu süreci ama benim psikolojim pek kaldırmadı bu olayı, annem iyileşene dek ders çalışmayı bıraktım. Anksiyeteyle boğuştum aylarca. Sınava az zaman kalmışken kendime gelip tekrar çalışmaya başladım ama yeterli olmadı. İstediğim sıralamadan 10 bin fazla yaptım.

20 yaşında girerim üniversiteye, ne var ki diye düşünüp 2. kez mezuna kaldım. Çevremdekiler okulu yarılamışken aileme yük olup sınava hazırlanmak beni üzüyordu ama çalıştım. Konuları güzelce öğrendim. Geçtiğimiz haftasonu da sınavlar vardı işte. Devlet ilk 100'e girene başarı bursu veriyor diye yabancı dile de girdim, okurken yoğunluktan çalışamam belki ama bursla idare ederim diye düşünüyordum.

Her şey bitti, çok mutluyum çünkü güzel geçmiş ikisi de güle oynaya geçiriyorum günü. Cevaplar açıklanınca bir kontrol ettim, etmez olaydım.
Hem başarı bursu hem istediğim bölüm 1-2 soruyla kaçıyor muhtemelen. Fende son 7 soruyu tamamen yanlış çözmüşüm bir de o kadar kolaylar ki. Defalarca tekrar ettiğim şeyler. Uçmuş mu aklım, ne olmuş bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum.

Tercih yapsam mutlu olmayacağım, yapmasam 4. kez sınava mı hazırlanayım? Çok zor. Aileme daha fazla yük olmak istemiyorum. İleride pişman olur muyum diye çok tereddütteyim. İleride karşılaşacağım sorunları kestiremiyorum, o kadar tecrübem yok. Siz yerimde olsanız ne yapardınız?
şimdi beni taşlayanlar olacaktır ama 3 kez denemişsiniz. Ben olsam bi kez daha girmezdim. Seneye sizi ne bekliyor belli değil ki. Bazen fazla ısrar etmemek lazım bence . 4. Kez denediğinizde 6 yıl da okuyunca 30 a yakın yaşta mezun olacaksınız. Zaten su an 3 yıl kaybetmişsiniz hayata 3 yıl geç atılacaksınız. İlle tıp diyorsanız daha küçük illerdeki üni leri yazarsınız. Ya da diş hekimliği vs. Bir de siz de biliyorsunuzdur ama her zaman o hatırladığımızdan daha fazla yanlışımız geliyor gerçek sonuçlarda sanki. Yani benim öyle olmuştu. 2 soru yüzünden diye düşünmeyin bence.
 
Konu açmayacaktım aslında ama çok üzgünüm. Önümü net göremiyorum, ne yapmalıyım bilmiyorum. Doğru düzgün hayat tecrübem yok. Belki söyledikleriniz aklımı başıma getirir kafam çok karışık.

Ben kendimi bildim bileli başarılı ve disiplinli bir öğrenciydim. Ortaokulda matematik olimpiyatlarına katılırdım, 8. sınıftayken ildeki en iyi liselerden birini kazandım. Liseye geçince bu tempodan sıkıldım mı, kafasızlık mı nedir bilmiyorum zamanı gelince üniversite sınavına çalışırım deyip dersleri tamamen saldım. Notlarım o kadar düştü ki performanslarla anca geçiyordum. Lise sona kadar böyle devam etti.

Lise sonda fark ettim ki aptallık etmişim, 4 senenin konuları tek senede toparlanmıyor. En basit matematik formüllerini bile unutmuştum. Temelim hiç yoktu. Tıp istiyordum, kazanamadım tabii ki mezuna bıraktım.

Mezun senemde anca temelimi oturtup pratik yaptım. Ailem çok destek oldu. Dönemin yarısına kadar neredeyse konularımın çoğu bitmişti, denemelerde bayağı iyi yapıyordum, derece bekliyordum derken annem rahatsızlandı ve hastanede yattı. Ameliyat oldu. Aynı süre zarfında başka bir akrabamız da aynı rahatsızlıktan dolayı vefat etti.

Çok yıprandım. Başka biri belki kaldırabilirdi bu süreci ama benim psikolojim pek kaldırmadı bu olayı, annem iyileşene dek ders çalışmayı bıraktım. Anksiyeteyle boğuştum aylarca. Sınava az zaman kalmışken kendime gelip tekrar çalışmaya başladım ama yeterli olmadı. İstediğim sıralamadan 10 bin fazla yaptım.

20 yaşında girerim üniversiteye, ne var ki diye düşünüp 2. kez mezuna kaldım. Çevremdekiler okulu yarılamışken aileme yük olup sınava hazırlanmak beni üzüyordu ama çalıştım. Konuları güzelce öğrendim. Geçtiğimiz haftasonu da sınavlar vardı işte. Devlet ilk 100'e girene başarı bursu veriyor diye yabancı dile de girdim, okurken yoğunluktan çalışamam belki ama bursla idare ederim diye düşünüyordum.

Her şey bitti, çok mutluyum çünkü güzel geçmiş ikisi de güle oynaya geçiriyorum günü. Cevaplar açıklanınca bir kontrol ettim, etmez olaydım.
Hem başarı bursu hem istediğim bölüm 1-2 soruyla kaçıyor muhtemelen. Fende son 7 soruyu tamamen yanlış çözmüşüm bir de o kadar kolaylar ki. Defalarca tekrar ettiğim şeyler. Uçmuş mu aklım, ne olmuş bilmiyorum. Ne yapmalıyım onu da bilmiyorum.

Tercih yapsam mutlu olmayacağım, yapmasam 4. kez sınava mı hazırlanayım? Çok zor. Aileme daha fazla yük olmak istemiyorum. İleride pişman olur muyum diye çok tereddütteyim. İleride karşılaşacağım sorunları kestiremiyorum, o kadar tecrübem yok. Siz yerimde olsanız ne yapardınız?
Öğretmenim. Sana diyeceğim tek şey yaşın genç istersen 10 kez sınava gir ama istemedğin işi yapma! Bu meslek sana ömrünğn sonuna kadar zimmetlenecek. Başkaları okulu bitirsinler evlensinle sana ne? Sen kendinden sorumlusun. Daha genceciksin.
 
Birçok arkadaşın üniye gidince biraz yalnızlık psikolojisi, bıkkınlık vs. Gibi mevzuları inan çok iyi biliyorum. Burdaki çoğu insan yaşamıştır belki ama sen şuan gelecek 50 yılını yapacağın tercihlerle şekillendireceğin aşamadasın... 1 sene hatta gerekiyorsa 2 sene daha kal... Eğer ki kendine, kapasitene, çalışma azmine güveniyorsan tabii ha yok kalsam dahi Max. Kapasitem bu kadar ötesi olmucak diyorsan tercihini yap... Bu durumu en iyi insanın kendisi bilir...
 
Ben tercih yapardım

ülke çok karışık hastalıklar felaketler seneye başa ne gelir belli mi motivasyonunuzu düşürecek en ufak bişey sizi şuanki sonuçtan daha geride bırakabilir

tercih yapın istediğinizden bölümden taviz vermeyin Yani elma olmak isterken karpuz olmayın ama üniversite tercihi yapın... yani Bursa olmasında Elazığ olsun ama istediğiniz meslek bölüm olsun...

siz bi yola girin maddi olarak elbet bir yol bulursunuz artık herşey daha kolay...

allah yardımcınız olsun :)
 
Hangi bölümü istiyorsun ?
Aldığın puanlar doğrultusunda gelebilirliği var mı tekrar hazırlansan o bölümün ?
Ben yerinde olsam kolay atanan bir bölüm yazar KPSS kasardım
Sonra okurken tekrar istediğim neyse ondan hazırlanırdım.
Ama sırf ünv ye gitmiş olmak için iş imkanı ataması olmayan herhangi bir bölüm yazma
Bu sefer hem seneler gidiyor hem de elde bşy kalmıyor.
Daha beter yük olmuş oluyorsun.
 
X