Kayracım lütfen üzülme.
ben ekimde tam 1 senedir beklior olacağım bebeğimi ve hala yok,tedaviye başladığımda bekar olan arkadaşlarım evlendi ve hamile şu an,çok kötü ve çalıştığım ilçede hmen herkes hamile ve ben tüm bunların ortasındayım.tüm bunları bi yana bırak babacım akciğer kanseri ve tahmin edersinki çok vakti kalmadı.
ve ben 8 ay boyunca yanlış teşhisle yanlış ve eksik tedavi gördüm,pko olduğumu öğreneli 2 ay oldu ve şu an umutsuzca bekliorum,bana konulan teşhis bile bazen kuşkulandırıo beni.
Anlayacağın hayattaki sınavımız bu bizim,beterin beteri var.benden daha talihsiz durumlarda var,ve bu yuzden şükür diorum.Napalım herşeyin bi vakti var ve üzülmek hiç bişeyi kolaylaştırmıyo...
biz üzülünce eşlerimizde mahvoluyo,ben bi ara terketmeyi bile düşündüm bebek yapamıorum die...Ama yanlış bunlar.kocişlerin kıymetini bilmek şart...bebek derken onlardan da olmayalım şu kısa hyattta...:teselli: