- 2 Kasım 2013
- 7.797
- 37.043
- 748
- Konu Sahibi Idrakyollariiltihabi
-
- #321
Oğlanı sana bıraksam ruhunu teslim edersin turuncu :) senin oğlanın da psikolojisini bozar ajsjsj.
hadi hayırlısı.
umarım kendi inanarak veriyordur bu sözleri.
rahmetli babaannem derdi;
sokma akıl 7 adım gider diye.
bugüne kadar öyle olmuş, bundan sonra olmaz inşallah.
tabi senin için de geçerli.
sen elini eteğini çekince yer yerinden oynamayacak.
korkma bu kadar.
ve merak etme. sen zaten şu an kendini en kötüsüne hazırladın.
ne olsa geçer :)
eskiden birlikte geçirdiğiniz güzel günleri düşün.
oğlan uyuyunca kalkın bir sarılın dans edin.
bizim bu deneme genelde kahkahalarla bitiyor ama olsun belki siz de işe yarar
birlikte biraz başbaşa vaktiniz olsa çok şey çözülecek.
o değil de ciddi ciddi getir oğlanı iki saat bırak diyesim geliyor.
yani çok da hayal edemiyorum ama ha 3 ha 4. kaynar arada. büyük arkadaş diye ağlıyordu bugün
İdrak,arkadaşım,artık 'sadece konuşma' evresini,çoktan geride bıraktınız siz,
çift olarak.
Bir eylem-kontrol çizelgesi hazırlasanız?
Değiştirmeyi istediğiniz davranışlar için,
ilk planda 1'er haftalık birer çizelge hazırlayın,
karı-koca,ayrı ayrı.
İstek ve beklentilerinizi yazıya döküp,somutlaştırın.
Eşiniz kabul eder diye düşünüyorum,
öyle bir izlenim bıraktı bende,anlattıklarınızdan.
Alt alta yazılsın yapılacak işler,davranışlar.
Olumsuz değil olumlu yönergeler yazın.
'Asık suratlı olmayacağım' değil de;
'Bugün güleryüzle,olumlu davrandım' gibi.
Eşinizin listesi için;
'Oğlumuzu bugün dışarı çıkarıp,
yarım saat ilgilendim'.
'Bu akşam telefonla sadece 1 saat zaman geçirdim' gibi.
İlk planda yarım saatle başlayın,
oğlunuzla başbaşa geçireceği süreyi
sonra 45 dk,sonra 1 saate çıkarın.
Listeleri ortak hazırlayın,bununla birlikte değerlendirme kısmını,
ikiniz de tek başınıza yapın.
Her akşam yatmadan,objektif bir şekilde başarabildiklerinize + koyun.
Bana kalırsa ilk bir ay birbirinizin
listesini değerlendirmeyin,
birbiriniz üzerinde kontrol memuru olmayın.
Eşiniz özdenetim sergileyebilecek mi?
Bu şekilde görmüş olursunuz.
Bir de size bu adamın hiç mi iyi huyu-yönü yok?
Diye sormuştum.
Maşallah uzun bir liste çıkarmışsınız.
Demek ki umutsuz vak'a değil beykardeşimiz.
O yazdıklarınızı da liste haline getirin.
Başına BENİM KOCAM yazarak.
Benim Kocam
Merhametlidir.
Sakin biridir,damarına basmadıkça kavga etmez,vb.
Bu listeyi de her gün görebileceğiniz,
bir yere asın.
Bunu şunun için yapıyoruz.
Düşüncelerimiz duygularımızı,
sonra ikisi birlikte davranışlarımızı etkiler ve şekillendirir.
Eşinizle ilgili olumlu düşünmeye başlarsanız,
hisleriniz de olumluya evrilir.
Ben elbirliğiyle sizin evliliğinizin kurtulacağını,
yaşadıklarınızın ciddi krizler olmakla birlikte karşılıklı çabayla aşabileceğinizi düşünüyorum.
Oğlanın durumunu biraz iyileştirdikten sonra,
kendiniz için bireysel psikolojik destek almanızı tavsiye ediyorum.
Bilişsel terapinin size daha iyi geleceğini düşünüyorum.
Yaşanan sorunlarda,sizin bilişsel şemalarınızın da ciddi katkısı var.
Umarım bundan sonra,
siz ve aileniz için,
her şey,daha güzel olur.
Güzel idrak, konuşulması gereken herşey konuşulmuş arkadaşlar çok güzel fikirler sunmuş sen zaten gayet mantıklı birisin. Dilerim bundan sonra hakkında en hayırlısı ve güzeli olur
Tabiki sen gitmeyeceksin, o gidecek.
Senin düzenin bozulmayacak yani.
Artık o süreçte nerede kalacağını o ayarlasın bir zahmet.
Ciddi bir ayrılık süreci görmeden hiç bir şey değişmeyecek.
İnan senin yıpratıcı çenene de alıştı şuan, çok etki etmiyor..
Söyler söyler susarız, bir ileri üç geri hayat devam ediyor kafası..
Herkes sizi pohpohluyor. Evet konularınız okunası kesinlikle.
Yorum yapan kadınlar da forumun popüler, ön planda olan kadınları.
Ama ben sorunlarımı da esprili anlatırım derken kuyruğu sürekli dik tutma halindesiniz.
Zor çocuğunuza üstün performansla bakıyorsunuz kimse size destek olmuyor çalışmıyorsunuz ve bunun için takdir edilmeyi bekliyorsunuz.
Mutlu edilmesi gereken sizsiniz. siz her şeyin en iyisini bilir, düşünür ve yaparsınız.
Siz olmasanız her şey rayından çıkar bu yüzden eşiniz sizin gibi yaşamalı, sizin gibi düşünmeli.
Eşinizin telefon bağımlılığı sizin tahakkümünüzden kaçmanın bir yolu.
Zehirli bir diliniz var, bunu siz de kabul ediyorsunuz.
Hee... derseniz ki, hiçbir şey sebepsiz değil...
Sizin bu baskın kişiliğiniz karşısında insanda motivasyon kalmaz.
Bu dille konuşan hiç kimse karşısındaki kişiden olumlu bir dönüş alamaz.
Bir şeylerin değişmesini istiyorsanız kendinizi değiştirin. Sonuç yine değişmiyorsa gerekeni yaparsınız.
Meditasyon yapın. Çocuğunuzun kreşe gittiği zamanları değerlendirin ve yapın.
Konunu ve mesajların çoğunu okudum. Dün geceden beri de takip ediyorum konuyu.
Anladığım kadarıyla sizin yakındığınız konu eşinizin sorumluluklarına sahip çıkmaması ve ikiniz arasını etkileyen noktalarda bencilce davranması. Yani çocuğu doğurmakla, gece yatarken öpüp, üstünü örtmekle, sabah çocuk 12. rüyasındayken öpmekle baba olunmuyor. Bunun adına sevgi bile diyemiyorum çünkü sevgi bunun için çok geniş bir kalıp olarak kaçıyor.
Çocuğunuz zorsa size de zor, dışarıya da zor. Sadece babasına zor değil ya. Bütün her şeyi sizin üstünüze yıkması yine bir bencillik konusu.
Artı olarak bu ilişkilerden dolayı çocuğun psikolojisi de kötü anlamda etkileniyor. Mesajınızda sanırım çocuk babasını arka plana atmak istiyor tarzında bir şeyler söylemiştiniz. Çocuk, babadan bir yaklaşım, ilgi göremeyince aralarındaki mesafe git gide açılıyor. Bir baba - çocuk ilişkisinden ziyade üvey baba - çocuk ilişkisi söz konusu sanki evde.
Diğer bir konu telefon bağımlılığı. İşten gelince tek uğraşı bu mu yani? Ne bileyim bir dışarı çıkıp kahve içelim, o sırada da çocuk oyun parkında vs. oynasın demiyor mu hiç? Ya da ne bileyim dışarıya gerek yok, evde dizi izlemek olur, birlikte oyunlara katılmak gibi basit ama aileyi bir araya toplayan eylemlerden de mi uzak?
Ne babalık bu değil ne de kocalık bu değil. Sizin de iğneleyici laflarınız var tabii ki. Rasyonel bir şekilde değerlendirirsek 2 tarafın da hatalı noktaları var. Dün okumuştum, uzun uzun diyalog şeklinde yazmıştın en son konuşmanızı. Artık bekle bakalım, söylediklerini icraata geçirecekse ne ala. Çünkü umutsuz bir vaka görmüyorum ortada. Sevginin olduğu aşikar, bu süreçte çok içinizde biriktirmişsiniz siz de. Sevsem mi, üzsem mi arasında gidip geliyorsunuz.
Samimiyetinizi cok sevdim bu arada, umarım gönlünüzce olur, iyi geceler.
Su durum var ya tam cinnet gecirmelik ama neyse siz yinede sakin olun.Dışarıya çıkalım diye teklifte bulunmaz kendisi. Evde o da ben de TV izlemeyi sevmeyiz. Dizi izlemeyi de. Ben yabancı dizilerden bazılarını takip ederim, o sıkılır izlemez. Telefonu bıraktığı zamanlarda kahve ya da çay içer sohbet ederiz ama aklı yine telefonda olur.
Bugün eve çok yorgun geldi. Sabah da çok erken kalkmıştı zaten. Dinlenmek istedi doğal olarak. Bakın mesela böyle bir durumda hayır çocukla ilgilen demem. O kadar merhametsiz değilim. O dinlendi sonra ben mutfağı toplarken "oğlum gel beraber oyun oynayalım" diye çocuğu çağırdı. Oğlum da "annem oynasın babayı çöpe atalım" dedi :) genelde böyle şeyler söylüyor zaten. Bu sefer vazgeçip telefonuna gömülmek yerine biraz ilgilendi, oyun kurmaya çalıştı vs. Genel olarak iyiydi.
Ancak mesela bir başka örnek vereyim. Yirmi dakika önce ben tuvaletteyken oğlum uykusunda öksürmeye başladı. Uyurken öksürdüyse mutlaka kusar. Üç yıldır böyle. Tuvaletten çıkamadım bir anda. Eşim de duyuyor, tam uykuya dalmak üzereydi. Duyuyor ama ben can havliyle tuvaletten çıkarım diye düşünüyor ve hareket etmiyor :) çıkamadım. Çocuk yatağa, halıya, her yere kustu. Yarın tüm günüm bunları temizlemek e geçecek. Nasılsa idrak çıkar demese bunlar olmayacaktı mesela. Bazı arkadaşların anlamadığı durum bu. Beni rahatsız eden rahatlık bu.
Su durum var ya tam cinnet gecirmelik ama neyse siz yinede sakin olun.
Yok canım onu biz de yapıyoruz. Yorgun olduklarında farklı edebiyata girişiyorlar, uğraşamam ister yatsın, ister takılsın.
Bak o kötü olmuş. Annesi duyuyor zaten, hızır gibi yetişir, kusmaktan kurtarır çocuğu demiştir herhalde. Ben bu kadar rahat olamıyorum, bu kadar rahat eşten de hoşlanmıyorum/hoşlanmam.
Dün ki konuşmanın baskısıyla mı yapıyor acaba yoksa gözündeki o isteği gördün mü? Erkekler saftır, belli ederler kolayca.
Bizde de kizim boyle ozellikle hastaysa oksururken kusuyor.ben genellikle yetisiyorum ama aynisi suan basima gelmis gibi hissettim.:) bence de cinnet geçirmelik ama üç yıldır mütemadiyen halı, yorgan, yer temizlediğim için bir kere de sebep duyarsız kocam olsun dedim demek ki. Bir de o kadar yoruldum ki bugün valla çemkirmeye bile halim kalmamış.
Bizde de kizim boyle ozellikle hastaysa oksururken kusuyor.ben genellikle yetisiyorum ama aynisi suan basima gelmis gibi hissettim.
Yarin ki sporunuz bunlari temizlemek olacak.
Aslinda yorgun olmasa en guzeli bunu esinize kitlemeniz:)
Hacemati hic arastirdinizmi.kucuk cocuklarada yapiyorlar..huysuz ve zor cocuklar icinde yapildigini duydum cok bilgim yok ama belki bu tarz birsey de iyi gelebilir..iyice arastirildiktan sonra tabii ki..Benim oğlan da bugün coştu epey. Sütlaç istiyor, veriyorum "yemem sütlaç ağlasın" diyor. Tamam yeme diyorum, "yiycem anne ağlasın" diyor. Deli mi ne. Erken ergen oldu başıma. Gün geçtikçe yeni bir huyu çıkıyor sabır taşım çatladı.
Kusma çok fena ya. Doğdu doğalı mütemadiyen kusuyor. Ağzına marul gelse kusar. Tüy gelse kusar. Lokma büyük gelse kusar. İlacın tadını beğenmez kusar. Her hasta olduğunda kusar. Her öksürdüğünde kusar. Ben ki anne olmadan önce yanımda biri öğürse kusardım. O kadar midem bulanırdı. Bununla imtihan ediliyorum :)
Size bir sır vereyim mi?Sırasıyla cevap vereyim madem :) aslında herkes beni pohpohlamıyor. Aksine burada eşiyle ilgili konu açan tüm kadınlar haklı bulunurken, ben genellikle eleştiriliyorum. Ben bu eleştirilere hoşgörü ile yanıt verdiğim ve birçoğunu kabul ettiğim için öyle görünüyor olabilir. Lakin emin olun en çok eleştiri alan üyelerden biriyim.
Cevap veren kadınların popüler olduğunu bilmiyordum. Öyle bir ayrım olduğunu da bilmiyorum esasında. Ben forumda sadece bu bölüme girer, zaman geçirir ve çıkarım. Çoğu üyenin özel bilgilerinden bi haberim. Dolayısıyla popülerlik durumlarını da bilmiyorum.
Sorunlarımı acı içeren bir üslup ile anlatmıyorum evet. Önceden de söylediğim gibi bu benim çocukluktan beri acı ve üzüntü ile başa çıkma yolum ve memnunum esasında bu halden. Daha kolay ayağa kalkmamı sağlıyor.
Gelelim en vurucu kısma. Bu konu "eşim benle ilgilenmiyooooo" konusu değil ki, benim dediğim olsun, benim istediğim gibi yaşansın fikrinde olayım. Oğlumuzun sorumluluğu sadece bana ait değil. Bir baba, öpüp sarılmayı nimetten sanıyor ve kendini geri çekiyor ise normal olanın bu olmadığını hatırlatmak kendi doğrusunu dayatmak olmuyor. Zira bu konuda başka doğru yok. Cinsiyeti fark etmeksizin, ebeveynler çocukları ile ilgilenmeye mecburdur.
Annelik yaptığım için, üstelik çalışmıyor iken annelik yaptığım için takdir beklemiyorum. Destek bekliyorum. Çalışsam da, çalışmasam da destek bekliyorum. Çünkü benim ev hanımı olmam, bir babanın oğlu ile ilgilenme durumunu etkilemez. Etkilememeli. Şayet talebim, işten gel ve çocuğun yemeğini yedir şeklinde olsaydı ortada bir sıkıntı olurdu. Lakin evde olduğu süre boyunca çocuğuna ilgi göstermeli.
Ben olmasam hiçbir şey rayından çıkmaz. Yaşayarak öğrendim ki, anne ölse bile bir şekilde hayat devam ediyor. Böyle bir inancım yok. Ancak ben varsam o yok olmamalı. O da var olmalı. Sorun bu tam olarak.
Teşekkür ederim yorumunuz için :)
Size bir sır vereyim mi?
Okuduklarımdan size karşı gerçekten yoğun bir şefkat, kardeşlik duygusu besliyorum.
Komik belki.. Hani alt tarafı bir forum diyebiliriz ama.. yazdıklarınızı siz yaşıyorsunuz ve biz empati yapmaya çalışıyoruz.
Kötü niyetli olmadığımı bilin :)
Sevgiler...
Adamın burcuna laf demişler ama onla alakası yok. Bak benimki boğa burcu, evlendiğimizden beri hiç çalışmadı (4yıl), gerdek gecesinde otel odasında sevişilmez diyip uyumuştu (cinsel kısmı burdan anla) , evlilik yıl dönümü vs geçtim doğum günümü bile unuttu bu sene, gece boyu oyun oynar sabah ben işe giderken o uyur, boşanalım diyorum her seferinde seni çok seviyorum vs diye ağlıyor bırakamıyorum (sevdiğine eminim bende çok seviyorum) ki daha böyle ağır bi kaç olay daha var ama psikologuma anlatmadım daha size nasıl anlatayım bla bla bla... işte beterin beteri var çokta şe yapma :) ben psikologa yeni başladım tavsiye ediyorum. Boşanma bir karar değil bir süreç demişti arkadaşım ben de buna inanmak istiyorum. bir de kendini biraz geri çek demişti onu uygulamaya çalışıyorum. tüm arkadaşlara bol şans diliyorum. sevgiler
hiç çalışmadı baya baya hiç! kendi işini yapmak istedi bi türlü iş bulamadı. cvleri ben her sabah işe gitmeden günceller ve başvurularını yapardım. maillerini ben yazardım. bir aydır yapmıyorum. evlenmeden böyle değildi. 9 yıl olacak yarın ve adamda tık yok hatırlamicak bile. Amelelik bile yapardı biz üniversitede okurken.. hep destekledim ama b.kunu çıkardım galiba. tüm yemek temizlik vs bende. tabagını bile ben koyardım önüne. yavaş yavaş kendime ne kadar değer vermediğimi farkettim. bu arada eşim lisans mezunu ben doktora yapıyorum.. evi geçindirmek kolay değil işte bu sebeple okudukça okumuşum. psikolog duygusal istismar diyor durumuma.. onu bilmem ama ben seviyorum işte çok zeki değilim sanırım.. aileler de bilmiyor çalışmadığını uyduruyor o bi şeyler bende sesimi çıkarmıyorum.. ben dibi görücem yakında umarım ki yukarı çıkabileyim..Sizi üzmek istemem kelimelerimi seçerek yazmaya çalışacağım o yüzden. Evlendiğiniz günden beri gerçekten hiç çalışmadı mı dört yıl boyunca? İyi de neden? Siz mi geçindiriyorsunuz evi? Bilmiyorum büyük konuşmak da istemem ama buna katlanamazdım. Beni sevdiğine de inanmazdım bu durumda.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?