• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Sürekli tartışıyoruz, yardıma ihtiyacım var !

sevgili ceyar, söylediklerinde sonuna kadar haklısın,
şimdi dönüp bakıyorum da yazıklarım sinir anında söylenmiş şeyler aslında,
ama dediğin gibi eşimin ailesine çok sinirliyim, benim onlara karşı büyük bir öfke birikti içimde, ve eşim de beni anlamadığı için ona da öfkeliyim belki, yoksa seviyorum eşimi, çocuğumu, genel hatlarıyla mutluyum ama bu para mevzuu açılınca her şey karışıyor yine..sevgi bunları telafi edebilse keşke ama olmuyor, sen eşini seviyorsun diye, senin sevgini bedeli eşinin ailesinin seni sömürmesi olmamalı değil mi :(

Yukarıda da dediğim gibi, para vermesen de kötü olursun eşine karşı, para verip söylensen de. O yüzden sık dişini ve mutluluğunuzu korumaya çalış derim ben. Bir süre sonra eşin de anlar bence neyin ne olduğunu.

Bu arada anlayışla cevap verdiğin için teşekkür ederim, bu forumda herkes bu olgunlukta olmuyor. :)
 
bu kadar söylenmenizde haklısınız ama sakin olmanız gerekir.kendinizi tabi sömürülmüş hissedersiniz çok normal ama eşinize anlatmaya calışın
 
Tamam haklı olabilirsiniz, çok çalışıyor çok yoruluyorda olabilirsiniz; fakat; birkaç yerde sıkça tekrarladığınız, okumuş, kültürlü, Varoş! olmayan mahallede çocuğunu büyütme düşüncesinde olan, maaşı çok yüksek iyi bir gelinsiniz.. Ve eşinizin cebinede parayı siz koyuyorsunuz.
.Kayınvalidenize çocuk baktırıyor, işlerinizi ve ütülerinizi yaptırıyorsunuz.. YAPIYOR değil yaptırıyorsunuz..

Evet dediğim gibi belki konunuzda haklısınız ve çok üzülüyorsunuz; ama inanın ifade ediş şekliniz çok üzücü.. Kendi aileniz bu durumda olsaydı (benim ailem yapmaz demeyin, misal veriyorum zaten) bu şekilde mi ifadeler kullanırdınız.Çözüm yollarını nazikçe arardınız öyle değil mi ?

Ayrıntı olabilir ama kahvaltıya gidince kahvaltılıkları sizin almanızda ne gibi bir sakınca var anlamadım.Bu bile fazla mı geliyor size?

Sonuçta eşiniz anne ve babasına giderken dolaba birşeyler almak istiyor.Bunun için illaki o ailenin parasının olması ya da olmaması mı gerekiyor.

Bilmiyorum ama para konusunun bu yalan dünyada bu kadar çok aralara mesafe koydurmaması gerekiyor..Bana ters geliyor. Özellikle anne baba-aile söz konusu olunca..

Anlamadığımı düşünmeyin, bizzat işin içindeyim..Hatta sizin anlattıklarınızın çok daha fazlasını yaşıyorum; fakat bir gün bile bu şekilde düşünmedim.

Eşimin ailesi hiçbirşekilde muhtaç değilken sizin yaptığınız yardımların çok daha fazlasını yapıyor.. Üstelikte benim zorlamam ve hatırlatmamla.
Üstelik maaşı çok az olmasına rağmen.Üstelik benim kazancımın onun maaşının 4-5 kat üstü olmasına rağmen Kİ asla cebimizi ayırmıyoruz biz.Paralar bir bankadan kullanılıyor ve kimse kimseye neye kullandığını bile sormuyor..

Para bu gelip gider..

Ne için kazanıyoruz ? Bir ev, araba, çocuğuna 18 yaşına gelince ayrılacak ufak miktar belkide,hepsi bu.


Ötesi yemek içmek, yedirmek, giydirmek için..

Bunun içinde 3 yıllık bir evlilik süreci çok kısa.Az daha sabır edin, elbet biter o borçlar..Ama siz kendinize bu kötülüğü yapmayın; yüreğinizi serin ve huzurlu tutun.Kirletmeyin bu dünyavi düşüncelerle, yıpratmayın kalbinizi.

birsen teşekkür ederim görüşlerin için, kırılmadım, kızmadım düşüncelerine,
zaten bu konuyu benim gibi düşünmeyen insanlardan, benim yaşadıklarımı az-çok yaşadığı halde olaya benim gibi bakmayan insanlardan fikir almak, yardımlaşmak için açtım ben..dediklerinizde haklısınız aslında, ne bileyim mantığımla nefsim savaşıyor belki de..ve belki de bu borçlar bittikten sonra bu kadar ağır gelmeyecek bana yaşananlar..borçların onların borcu olması gerçeğini de bi unutabilsem..
bebeğime annemle kayınvalidem dönüşümlü bakıyor, mesela 3 aydır annem bizde ve o da temizlik, yemek ve ütülerimizi yapıyor,
ben yaptırdığım için değil , görüyorlar çünkü yetişemiyorum, eve gelme saatim en erken 20:00, o saatten sonra çocuğum beni özlemiş oluyor onunla vakit geçiriyorum, emziriyor uyutuyorum , oynuyorum filan..hafta sonu da iki gün boyunca oğlum gündüzleri uyumuyor bile benden ayrılmamak için, hafta sonu yapabidiğim tek iş etrafı toplamak, yemek yapmak ve çamaşır yıkamak, ütülere ve temizliğe vaktim olmuyor bile..yani insanlara zorla bi şey yaptırmıyorum ben..bu noktayı düzeltmek istedim..
 
o anlattığınız "sizin arabanızla sünnet düğününe gitme" konusunda sonuna kadar haklısınız da bu kadar da eşinizin üstüne gitmeyin uzlaşmaya çalışın parasızlığı şımarıklığa vurmuş bir ailesi olabilir haklısınız valla burada yazılanları ben de sinirle okudum ama mesela eşinizle "ailene her ay 500-600 lira yollayalım" gibi şekilde anlaşmanız gerekir burda okuduğum kadarıyla eşinizin sizi sevdiğini anlıyorum ama bu kadar da sinirli olmayın maaş kartınız sizdeyse her ay maaşınızın yarısını kendinize ve bebeğinize ayırın eşiniz parayı isterse de ben bu parayı annemlere göndereceğim her ay filan diyin
allah yardımcınız olsun
 
Yukarıda da dediğim gibi, para vermesen de kötü olursun eşine karşı, para verip söylensen de. O yüzden sık dişini ve mutluluğunuzu korumaya çalış derim ben. Bir süre sonra eşin de anlar bence neyin ne olduğunu.

Bu arada anlayışla cevap verdiğin için teşekkür ederim, bu forumda herkes bu olgunlukta olmuyor. :)

teşekkür ederim, en azından olgun olduğum görüşündesin , hani benim de iyi bir yanım varmış dedim kendime saol :)
bi taratan da kendimi suçluyorum çünkü, diyorum ki kendime , bu kadar çok görme , duyma, bu kadar müdahale etme, boşu boşuna kötü olma, oğlumla aramızı açan gelin olma diyorum ama, zaman eğitecek inşallah beni..ne diyeyim
 
teşekkür ederim, en azından olgun olduğum görüşündesin , hani benim de iyi bir yanım varmış dedim kendime saol :)
bi taratan da kendimi suçluyorum çünkü, diyorum ki kendime , bu kadar çok görme , duyma, bu kadar müdahale etme, boşu boşuna kötü olma, oğlumla aramızı açan gelin olma diyorum ama, zaman eğitecek inşallah beni..ne diyeyim

Hehe, insanız hepimiz, mükemmel değiliz. mesela sen bana yazdıklarımdan dolayı ters tepki verseydin çok çirkefleşirdim :D:D:D

Erkek sağır, kadın kör olacak mı derler ne derler. Bazen erkek kadının dırdırını duymayacak, bazen de kadın erkeğin ya da ailesinin yaptıklarını görmeyecek :D

Evliliği idare etmek, hele ki aşkı sevgiyi saygıyı korumak emek istiyor ve bence bir sanat. Benimse en büyük idealim :66: Umarım başarırım. :)
 
birsen teşekkür ederim görüşlerin için, kırılmadım, kızmadım düşüncelerine,
zaten bu konuyu benim gibi düşünmeyen insanlardan, benim yaşadıklarımı az-çok yaşadığı halde olaya benim gibi bakmayan insanlardan fikir almak, yardımlaşmak için açtım ben..dediklerinizde haklısınız aslında, ne bileyim mantığımla nefsim savaşıyor belki de..ve belki de bu borçlar bittikten sonra bu kadar ağır gelmeyecek bana yaşananlar..borçların onların borcu olması gerçeğini de bi unutabilsem..
bebeğime annemle kayınvalidem dönüşümlü bakıyor, mesela 3 aydır annem bizde ve o da temizlik, yemek ve ütülerimizi yapıyor,
ben yaptırdığım için değil , görüyorlar çünkü yetişemiyorum, eve gelme saatim en erken 20:00, o saatten sonra çocuğum beni özlemiş oluyor onunla vakit geçiriyorum, emziriyor uyutuyorum , oynuyorum filan..hafta sonu da iki gün boyunca oğlum gündüzleri uyumuyor bile benden ayrılmamak için, hafta sonu yapabidiğim tek iş etrafı toplamak, yemek yapmak ve çamaşır yıkamak, ütülere ve temizliğe vaktim olmuyor bile..yani insanlara zorla bi şey yaptırmıyorum ben..bu noktayı düzeltmek istedim..

Böyle olgun kişilerin açtığı konularda istişare yapmaktan çok büyük keyif alıyorum.. Öncelikle teşekkür ederim zarif cevabınız için.

Kendinize öz eleştiriyi yapmışsınız zaten, gergin ve alıngan.Bunun üstünede fazlasıyla çalışıp yorulan, kendine vakit ayıramayan bir anne.İlk yorumumda da belirttiğim gibi bunu böyle düşünmeniz çok normal ama düşünce biçiminiz hatalı.
Buda bir başkası için değil sadece sizin yüreğiniz ve psikolojiniz için.

Eşinizle konuşmamak yerine, heyecanlı ve güzel vakit geçirme yollarını deneyin ne olur..Bırakın borcu v.s bir tarafa..Nasılsa çalışıp ödüyorsunuz, az sabır edin bitecek elbet..Bu SÜRE ZARFINDA en azından siz ve yuvanız tükenmesin.

Net şekilde tavrınızı ortaya koyun, sonrasını eşinize bırakın ve asla açmayın bir daha konuyu..

Şuana kadar hep ödemişsiniz, bu yazı sizin patlak verdiğiniz nokta.Bir kaç gün sonra ruhunuz durulacak ve eşinizle aranızın bozulmasına üzüleceksiniz.

Değmeyecek kadar çok düşünüp çok konuşuyoruz bazen.. Olan yine bizlere-yuvamıza oluyor.Madem psikoloğada gidiyorsunuz artık dinlenme ve aşkı yaşama vakti gelmedi mi ?
 
Benim de benzer bir durumum var, ben de bunları kafama takmak istemiyorum,huzurum kaçıyor, zaman zaman tartışma çıkıyor ama birinden para istemek o kadar kolay olmamalı. Biz evlenirken tek bir şey yapmadılar,sorun etmedim, ama şimdi araba kredimizi ödeyemiyoruz, kredi kartlarının son ödeme tarihi geçti gibi lafları duymak istemiyorum. Biz de ödeyemiyoruz ama hayatta kimseden araba kredisini ödemek için para istemem -arabaya binmem, herkesin arabası olmak zorunda değil-. Yani şöyle bir durum var her fırsatta karşındakinden bir şeyler istersen ki bu sadece maddi anlamda değil karşındakini bıktırırsın. Benim eşim bize takılan altınların miktarını bile ailesine söylemedi ve beni de bu konuda uyardı, takılanın yarısı kadar takıldığını ve onunla da borçlarımızı ödeyeceğimizi söyledik. Çünkü biliyor ailesinin huyunu...Kıyaslamak hiç hoş değil ama ben annemi alışverişe götürdüğümde, kadın "nolur yeter kızım daha bir şey alma" der.
 
şimdi düşünüyorum da neden evlendik ki biz?
zaten çalışıp hayatımızı idame ettirecek parayı kazanıyorsak,
zaten, kendi kendimize yetebiliyorsak ve erkek ler gibi cinsel olayımıza hakim olamama durumumuz da yoksa neden evlendik ki..ne saçmaymış,
evlenip de elin admımın aptallar ordusu ailesinin ykünü çekmek..
Allahım diyorum keşke geri dönüşü olabilse ve ben ailemin evinden, kendi bekar evime taşınmak için çıkmış olsam, arabamı, laptopumu, iphonumu alıp , gezip tozsam,paramı biriktirip kurslara gitsem, kendime bir ev alsam, yazları istediğim yere tatile gitsem,..yaşayıp gitsem..ama olmuyor işte, zaman geri alınamıyor ve benim minicik oğlum günahsız bir sabi ve onun da bu nedenle hırpalanmasına müsade edemem, bilemiyorum çok kırgınım, eşimle konuşmayı düşünmüyoruz uzun müddet, kafamı dinlemek istiyorum, hatta bebeği de alıp annemi de alıp bu hafta sonu bir yere gitsem..

Bunu ben de çok düşündüm, neden evlendim, bana getirisi ne oldu diye...maddi anlamda bi getirisi olmadı, hep götürüsü oldu. sinirsel ve ruhsal anlamda da aynen. bi konu açmıştım geçmişte, okursan anlarsın kayınvalidem ne zaman gezmeye gitsek peşimizden gelir. bazen kapris de yapar niye kendiniz gittiniz diye. sanırım ben artık evlenmem gerektiği için, yaşım geldi diye evlendim keşke başka bi toplumda başka bi hayatla yaşasaydım, ben de heralde evlenmeyebilirdim. senin durumun benimkinden daha farklı canım. hiç olmazsa kira vermiyormuşsun, biz kirayı da veriyoruz, hem kayınvalidemin hem kendimizin. ama çok bunalıyorum ben de inan ki. ben ihtiyacım olduğu halde bi şeyler alamazken ve görümcem alıp alıp karşımda gezerken çok sıkılıyorum. geçen gün yine bi çeyizci mağazasındaydık mesela, görümcem saçma sapan bişeyi çok abartı bi fiyata aldı. ben de başka bişey beğendim muadil bi fiyata ama alamadım. para harcamak istemedim. eşime dediler ödeyebilir misin diye, o da aldı onu kasaya gitti. çıldırdım, ağlamaya başladım oracıkta. eşim geldi teselli etti, sen de al istediğini falan dedi ama almadım. alamadım. ve dedim de "herkes fütursuzca harcar, istediğini alırsa bizim nasıl iki yakamız bi araya gelcek" dedim, almadım. sen yine konuşabiliyorsun belli ki, benim eşimle konuşulmuyo bile. laf ettirmiyo. sen bari konuş, diret, ağla, gerekirse "oğlumu da alır giderim" diye tehdit et, hiç olmazsa senin hayatın bi nebze de olsa değişsin...Allah yardımcın olsun kardeşim.
 
Bunu ben de çok düşündüm, neden evlendim, bana getirisi ne oldu diye...maddi anlamda bi getirisi olmadı, hep götürüsü oldu. sinirsel ve ruhsal anlamda da aynen. bi konu açmıştım geçmişte, okursan anlarsın kayınvalidem ne zaman gezmeye gitsek peşimizden gelir. bazen kapris de yapar niye kendiniz gittiniz diye. sanırım ben artık evlenmem gerektiği için, yaşım geldi diye evlendim keşke başka bi toplumda başka bi hayatla yaşasaydım, ben de heralde evlenmeyebilirdim. senin durumun benimkinden daha farklı canım. hiç olmazsa kira vermiyormuşsun, biz kirayı da veriyoruz, hem kayınvalidemin hem kendimizin. ama çok bunalıyorum ben de inan ki. ben ihtiyacım olduğu halde bi şeyler alamazken ve görümcem alıp alıp karşımda gezerken çok sıkılıyorum. geçen gün yine bi çeyizci mağazasındaydık mesela, görümcem saçma sapan bişeyi çok abartı bi fiyata aldı. ben de başka bişey beğendim muadil bi fiyata ama alamadım. para harcamak istemedim. eşime dediler ödeyebilir misin diye, o da aldı onu kasaya gitti. çıldırdım, ağlamaya başladım oracıkta. eşim geldi teselli etti, sen de al istediğini falan dedi ama almadım. alamadım. ve dedim de "herkes fütursuzca harcar, istediğini alırsa bizim nasıl iki yakamız bi araya gelcek" dedim, almadım. sen yine konuşabiliyorsun belli ki, benim eşimle konuşulmuyo bile. laf ettirmiyo. sen bari konuş, diret, ağla, gerekirse "oğlumu da alır giderim" diye tehdit et, hiç olmazsa senin hayatın bi nebze de olsa değişsin...Allah yardımcın olsun kardeşim.

Canım benim,
bu forumda yazıyor olmanın bir güzelliği de bu,
seninle aynı şeyleri yaşayan insanlarla bir aradasın ve kendi derdin varken diğeri için de üzülüyor ve onun için de dua ediyorsun,
senin durumun benimkinden daha zor, benim eşim bu kadar fütursuzca davranışa kendisi de razı olmaz, olmuyor da..allah yardımcın olsun canım..
 
benzer duyguları yaşamış biri olarak çok iyi anlıyorum sizi.
3 yıllık evliliğiniz ve bir de çocuğunuz olduğu için bence tepki koymakta çok çok haklısınız.
ben yeni evliyken balayına giderken havaalanında cebindeki son nakit parasını annesine veren bi eşe sahibim.
bir, iki derken baktım ki evliliğimin ilk aylarında tehlike çanları çalıyor.
sonra tepkimi açık ve net bi şekilde ortaya koymak zorunda kaldım, ama önemli olan burada eşin tavrı.
eşim 5 kuruş dahi bana sormadan kimseye vermez artık, ben de aynı şekilde tabi ki.
ama sanırım benim avantajım bunu başta ortaya koymak oldu.
sizi sömürmeye iyi alışmışlar.
çalışan bir gelin olarak alçak gönüllü olmayı bilmişsiniz, ben de alyans seçerken dahi buna önem verdim ama sonra baktım ki meğer enayi yerine koyuyorlarmış. "isteseydin..." lafıyla karşılaşınca insan şok oluyor.
en kilit nokta sanırım bu konuda eşle tartışmayı kavgaya çevirmemeyi başarmak.
hararetlenmemek. sakin bi şekilde tepkiyi ortaya koymak.
bir adamda kimseye verecek para bırakmamak sanırım, çok acı ve çirkin ama...
bütün borçları eşime ödetip geleceğimiz ve doğmamış çocuklarımız için birikim yaptırıyorum kendi maaşımla.
sze tavsiyem, yapabiliyorsanız kredi kartını iptal ettirin eşinizin.
 
benzer duyguları yaşamış biri olarak çok iyi anlıyorum sizi.
3 yıllık evliliğiniz ve bir de çocuğunuz olduğu için bence tepki koymakta çok çok haklısınız.
ben yeni evliyken balayına giderken havaalanında cebindeki son nakit parasını annesine veren bi eşe sahibim.
bir, iki derken baktım ki evliliğimin ilk aylarında tehlike çanları çalıyor.
sonra tepkimi açık ve net bi şekilde ortaya koymak zorunda kaldım, ama önemli olan burada eşin tavrı.
eşim 5 kuruş dahi bana sormadan kimseye vermez artık, ben de aynı şekilde tabi ki.
ama sanırım benim avantajım bunu başta ortaya koymak oldu.
sizi sömürmeye iyi alışmışlar.
çalışan bir gelin olarak alçak gönüllü olmayı bilmişsiniz, ben de alyans seçerken dahi buna önem verdim ama sonra baktım ki meğer enayi yerine koyuyorlarmış. "isteseydin..." lafıyla karşılaşınca insan şok oluyor.
en kilit nokta sanırım bu konuda eşle tartışmayı kavgaya çevirmemeyi başarmak.
hararetlenmemek. sakin bi şekilde tepkiyi ortaya koymak.
bir adamda kimseye verecek para bırakmamak sanırım, çok acı ve çirkin ama...
bütün borçları eşime ödetip geleceğimiz ve doğmamış çocuklarımız için birikim yaptırıyorum kendi maaşımla.
sze tavsiyem, yapabiliyorsanız kredi kartını iptal ettirin eşinizin.

Ben de eşime aynı şekilde tüm ödemeleri yıktım ve gerekirse ben eline harçlık veriyorum,
o da bunu neden yaptığımın farkında aslında,
değişmeye , bana söylemeden yapmamaya gayret gösteriyor ma bazen de birden beni suçlar hale geliyor,
zannediyorum ki, vicdanı ve benim aramda kalıyor, benimle tartışmamak ve huzurunu bozmamak için susuyor ama içine atıyor, ve zaman zaman bunun yansıması olarak da bana yükleniyor..
bu beni yıpratıyor işte, ben istiyorum ki eşler olarak birbirimize sonsuz güven duyabilelim, ben tabiri caizse-ipleri elimden bıraktığım anda-kontrolsüz bi şekilde ailesine harcama yapmayacağından emin olayım..
belki zamanla o da olur, sizin eşiniz gibi eblki evliliğin ilerleyen yıllarında benimki de öğrenir belki..inşallah
 
Canım benim,
bu forumda yazıyor olmanın bir güzelliği de bu,
seninle aynı şeyleri yaşayan insanlarla bir aradasın ve kendi derdin varken diğeri için de üzülüyor ve onun için de dua ediyorsun,
senin durumun benimkinden daha zor, benim eşim bu kadar fütursuzca davranışa kendisi de razı olmaz, olmuyor da..allah yardımcın olsun canım..

Saol canım, katlanmaya çalışıyorum işte...Aslında buradaki yorumları okuyunca ben de biraz kötü hissettim kendimi, bi arkadaş demiş mesela hani vermesen de kötü olacaksın, verip konuşsan da...en iyisi verip ses çıkarmamak mı acaba? ben de tereddütte kaldım, çünkü gerçekten vermemek yapabileceğim bişey değil, verip konuşsan da olmuyor, eşinle aran açılıyor. sanıyorum en iyisi sabretmeye çalışmak...Bitecek bu borçlar da, ben de istediklerimi alabileceğim. ama işte benim durumumun daha acı olmasının sebebi şu ki benim gözümün önünde sevgili görümcem çalışmamasına ve parası olmamasına rağmen sürekli kendine bişeyler alması ve benim borç harç yüzünden alamıyor olmam...
 
Bunu ben de çok düşündüm, neden evlendim, bana getirisi ne oldu diye...maddi anlamda bi getirisi olmadı, hep götürüsü oldu. sinirsel ve ruhsal anlamda da aynen. bi konu açmıştım geçmişte, okursan anlarsın kayınvalidem ne zaman gezmeye gitsek peşimizden gelir. bazen kapris de yapar niye kendiniz gittiniz diye. sanırım ben artık evlenmem gerektiği için, yaşım geldi diye evlendim keşke başka bi toplumda başka bi hayatla yaşasaydım, ben de heralde evlenmeyebilirdim. senin durumun benimkinden daha farklı canım. hiç olmazsa kira vermiyormuşsun, biz kirayı da veriyoruz, hem kayınvalidemin hem kendimizin. ama çok bunalıyorum ben de inan ki. ben ihtiyacım olduğu halde bi şeyler alamazken ve görümcem alıp alıp karşımda gezerken çok sıkılıyorum. geçen gün yine bi çeyizci mağazasındaydık mesela, görümcem saçma sapan bişeyi çok abartı bi fiyata aldı. ben de başka bişey beğendim muadil bi fiyata ama alamadım. para harcamak istemedim. eşime dediler ödeyebilir misin diye, o da aldı onu kasaya gitti. çıldırdım, ağlamaya başladım oracıkta. eşim geldi teselli etti, sen de al istediğini falan dedi ama almadım. alamadım. ve dedim de "herkes fütursuzca harcar, istediğini alırsa bizim nasıl iki yakamız bi araya gelcek" dedim, almadım. sen yine konuşabiliyorsun belli ki, benim eşimle konuşulmuyo bile. laf ettirmiyo. sen bari konuş, diret, ağla, gerekirse "oğlumu da alır giderim" diye tehdit et, hiç olmazsa senin hayatın bi nebze de olsa değişsin...Allah yardımcın olsun kardeşim.

Sadece şu mesajı okudumda nacizane tasiyem hiç bir konuda sessiz kalmayın arkadaşlar ya.Biraz gözünüz kara olsun inanınki iyilikle bişey olmuyo tabii çat çat davranmak deilde kendinizi düşünün biraz.Herşeyden önce kendinizin geldiğini bilin..Ne demek ya sen orda istediğin bişeyi alamıyoken görümcenin çok pahalı bişeyi alması??? Gidip neden sende pahalı bişey almadın? Gerçekten çok sinirleniyorum şu hayatta hiç bişey için üzülmeye degmez bunu bende son bir senedir anladım
 
Sadece şu mesajı okudumda nacizane tasiyem hiç bir konuda sessiz kalmayın arkadaşlar ya.Biraz gözünüz kara olsun inanınki iyilikle bişey olmuyo tabii çat çat davranmak deilde kendinizi düşünün biraz.Herşeyden önce kendinizin geldiğini bilin..Ne demek ya sen orda istediğin bişeyi alamıyoken görümcenin çok pahalı bişeyi alması??? Gidip neden sende pahalı bişey almadın? Gerçekten çok sinirleniyorum şu hayatta hiç bişey için üzülmeye degmez bunu bende son bir senedir anladım

Ya canım var ya almayı çok ama çok istedim, içim gitti ama biliyorum ki onun sıkıntısını yine biz çekcez, onlara bi şey olmicak ki sanki kendi kendime ceza veriyomuş gibi hissettim kendimi alırken, sinirimden dükkanda ağladım ama o beğendiğim şeyi yine de alamadım. görümcemin bahanesi hazır ki, çeyiz yapıyorum, çeyiz yapmak kolay mı vs. vs. Alsam, bana denecek ki evinde herşeyi var, hala ne diye alıyor... Ama işte, insan bu nefis.Almak istiyor insan hiç bir sebebi olmasa bile. Ve görümcem alıyor ya kahretsin ki alıyor. Eşimin tepkisi ise: O depresyonda, atanamıyor (görümcem öğretmen bir süredir atama bekliyor) o yüzden alıyor, kendini öyle tatmin ediyor. E ben eşek miyim çalışıp didinecek? Canımın istediklerni de alamıyorum üstelik. Yani en çok kızdığınm nokta bu. Annesinin parası neden yetmiyor? Çünkü kızı saçma sapan isteklerine parayı savuruyor. Eğer adam aklıllı harcasa, yetmez mi parası? Yeter tabi...OOOf offf...Ne desem boş. napsam bilemiyorum.Konuşsam olmuyor, sussam bana cefa. bilemedim ben.
 
Ya canım var ya almayı çok ama çok istedim, içim gitti ama biliyorum ki onun sıkıntısını yine biz çekcez, onlara bi şey olmicak ki sanki kendi kendime ceza veriyomuş gibi hissettim kendimi alırken, sinirimden dükkanda ağladım ama o beğendiğim şeyi yine de alamadım. görümcemin bahanesi hazır ki, çeyiz yapıyorum, çeyiz yapmak kolay mı vs. vs. Alsam, bana denecek ki evinde herşeyi var, hala ne diye alıyor... Ama işte, insan bu nefis.Almak istiyor insan hiç bir sebebi olmasa bile. Ve görümcem alıyor ya kahretsin ki alıyor. Eşimin tepkisi ise: O depresyonda, atanamıyor (görümcem öğretmen bir süredir atama bekliyor) o yüzden alıyor, kendini öyle tatmin ediyor. E ben eşek miyim çalışıp didinecek? Canımın istediklerni de alamıyorum üstelik. Yani en çok kızdığınm nokta bu. Annesinin parası neden yetmiyor? Çünkü kızı saçma sapan isteklerine parayı savuruyor. Eğer adam aklıllı harcasa, yetmez mi parası? Yeter tabi...OOOf offf...Ne desem boş. napsam bilemiyorum.Konuşsam olmuyor, sussam bana cefa. bilemedim ben.

bence atanamamk sorun değil,
çalışmak isteyen insan başka bir yerde de çalışmaya başlayabilir,
kurslar, özel okullar, evde özel ders verilebilir v.s.
bunun arkasına sığınıp rahat alışmış bence görümcen,
sen bi onunla konuşmayı denesen, ya iş bul ya da bizim bu kadar borcumuz varken daha fazla alışveriş yapıp da üzerime yüklenme,
ben çalışıp da senin çeyizini dizmekle mükellef seğilim, benim de kendime ait giderlerim var,
onları karşılayabilmek, rahat etmek için çalışıyorum ama evlendiğimizden beri sizin borçlarınızı ödemekle uğraşıyoruz gibi..
 
Ben de eşime aynı şekilde tüm ödemeleri yıktım ve gerekirse ben eline harçlık veriyorum,
o da bunu neden yaptığımın farkında aslında,
değişmeye , bana söylemeden yapmamaya gayret gösteriyor ma bazen de birden beni suçlar hale geliyor,
zannediyorum ki, vicdanı ve benim aramda kalıyor, benimle tartışmamak ve huzurunu bozmamak için susuyor ama içine atıyor, ve zaman zaman bunun yansıması olarak da bana yükleniyor..
bu beni yıpratıyor işte, ben istiyorum ki eşler olarak birbirimize sonsuz güven duyabilelim, ben tabiri caizse-ipleri elimden bıraktığım anda-kontrolsüz bi şekilde ailesine harcama yapmayacağından emin olayım..
belki zamanla o da olur, sizin eşiniz gibi eblki evliliğin ilerleyen yıllarında benimki de öğrenir belki..inşallah

malesef erkekler yönlendirmeden bu tarz konularda safça davranabiliyorlar.
biliçnli birer tüketici gibi düşünemiyorlar.
benim eşim de öğrenmiş midir emin değilim, sadece ipleri kontrolü bırakmadığım için biliyorum.
verirse geleceğimize dair bi birikimimiz olmayacağını öğrendi sadece. erken farkettirdiler bana tehlikeyi.
"benim babam beni senin aileni besliyeyim diye okutmadı" lafını duyunca belki anlamıştır diyorum.
ne kadar acı değil mi küçük bi çocuğa harçlık verip o parayla ne yaptığını kontrol altında tutmak zorunda olmak...
 
Ya canım var ya almayı çok ama çok istedim, içim gitti ama biliyorum ki onun sıkıntısını yine biz çekcez, onlara bi şey olmicak ki sanki kendi kendime ceza veriyomuş gibi hissettim kendimi alırken, sinirimden dükkanda ağladım ama o beğendiğim şeyi yine de alamadım. görümcemin bahanesi hazır ki, çeyiz yapıyorum, çeyiz yapmak kolay mı vs. vs. Alsam, bana denecek ki evinde herşeyi var, hala ne diye alıyor... Ama işte, insan bu nefis.Almak istiyor insan hiç bir sebebi olmasa bile. Ve görümcem alıyor ya kahretsin ki alıyor. Eşimin tepkisi ise: O depresyonda, atanamıyor (görümcem öğretmen bir süredir atama bekliyor) o yüzden alıyor, kendini öyle tatmin ediyor. E ben eşek miyim çalışıp didinecek? Canımın istediklerni de alamıyorum üstelik. Yani en çok kızdığınm nokta bu. Annesinin parası neden yetmiyor? Çünkü kızı saçma sapan isteklerine parayı savuruyor. Eğer adam aklıllı harcasa, yetmez mi parası? Yeter tabi...OOOf offf...Ne desem boş. napsam bilemiyorum.Konuşsam olmuyor, sussam bana cefa. bilemedim ben.

Anlıyorum ama sen orda istediğin şeyi almıyosun masraf olmasın diye ama eşin masrafını fln düşünmeden kardeşine istediğini alabiliyo..O borçları eşin düşünmüyosa sen hiç düşünme,harca.. zaten giden gidiyo..Çalışıyosun istediğin gibi giyinmek almak senin en doğal hakkın..
 
Back