Merhaba, izin ile ikinci bir hesap açtım bu konuyu konuşup gitmeyi planlıyorum :) Şimdi bizim şöyle bir durumumuz var, eşimle 3 yıldır evliyiz ailelerden farklı şehirdeyiz. 3 yıl sevgililik 1 yıl nişan 3 yıl da evlilik olmak üzere 7 yıldır birlikteyiz.
Sevgililiğimizin ilk yılında eşimin ailesi, babaanne sayesinde ötv siz bir araç aldılar. Her sıkıştıklarında eşim ödemeleri yaptı sigortaydı şuydu buydu farazi harcamaları hep eşim ödedi o dönem. Aradan biraz zaman geçince eşim bedel olarak diğer araca ödenenle eş değer paraya bir kaç yıl daha yaşlı bir araç alacak oldu. Anne babası bu babaanne sayesinde alınan aracı eşime sen bunu kullan biz arabayı kullanmayı beceremiyoruz sürekli vurup duruyoruz o düşük model olanı bize al biz kullanalım dedi. O şekilde anlaşıldı ve bir yıl o şekilde devam etti. Tabi eşim daha yaşlı diyerek ailesine verdiği aracı babasının üstüne yaptı(tamamen salaklık).
Aradan zaman geçti biz ilişkiyi ailelere söyleyeceğimiz dönem eşimin babası eşimin aldığı arabayı sattı yedi, bir kaç arsa sattı ve bankalara 400-500 bin borçlandı hacizlik oldu. Nasıl yaptı bu borçları bilmiyoruz fikrimiz dahi yok. Kp ye işkence etmediğimiz sürece de anlatmayacak. Eşim çok sinirlendi ancak elimizde avucumuzda olan birlikte düğün için biriktirdiğimiz üç beş kuruşu kv ye verdik, o dönem bir de annesinin de ameliyat olması gerekiyor. Eşim araba kredisi ödüyor o zamanlar ve annesinin ameliyatıyla birleşince altından kalkamadı. Bu dönemde ben arabanın kredisini ödemeye başladım. Yaklaşık 5-6 ay ben ödedim o arada biz nişanlandık aileme hep aracın eşime ait olduğunu söyledik. Çünkü ortada alınan benim bile borcunu ödediğim ve borcu bile bitmeden satılıp nereye gittiği bilinmeyen bir araba var.
Geldiğimiz noktada ise babaanne sürekli arabamı getirin diyip duruyor. Benim anne babama kadar aramış ve o araba benim getirsinler demiş. Cinnet geçirmenin de bir mantığı yok ve gurur bu ya arabayı yolladık. Bir daha ölsem binmem zaten ancak gururuma dokunan nokta evli olmasak bile birlikte aldık diyebileceğimiz aracın elimizden bir andan yok olması. Bizlik hiçbir şey yoktu. araba iki yaş daha yaşlıymış olsun diyorduk yani bizim için pek anlamı yok önemli olan ayağımızı yerden kesmesiydi. Diğerini siz kullanın diyen eşimin ailesiydi ancak şu an ben kandırılmış gibi hissediyorum. Eşimin babası işe yaramaz bir adam ne yalan söyleyim :') Babaannenin arabasını da onlar almamışlar zaten biz babasına maddi olarak yardım ediyoruz sanıyorduk meğer ödemeyi yapan babaanneymiş ve babaaanne şu an kendi evladına bir lira bırakmamak için her şeyi satıp ya da bağış yapıp duruyor ki hiçbir şey kalmadı zaten. Kadın kendi oğlundan nefret ediyor sürekli paraları arsaları orda burda yiyip ne yaptığı bile belli olmadığı için.
O dönem çok borçlandıkları için düğünü nişanı ailelerden desteksiz yaptık bir kuruşlarını görmedim ve o yüzden de onlara hiç eyvallahım olmadı. Şu noktada ise arabasız kalıp arabaya verecek bütçemizin olmadığı bir dönemdeyiz. Ben işe arkadaştan 10-15 günlüğüne ödünç aldığım araçla gidip geliyorum önümüzdeki hafta vermem gerekecek. Ne yapıcaz bilmiyorum resmen eşimin ailesine bir araba verdik ve geri başladığımız noktaya sıfırlandık. Eşimin ailesi ile ben kesinlikle bu konuları konuşmadım konuşmayı da düşünmüyorum. Ben para ya da araba muhabbeti yapmam onlarla eşim muhatap olur ancak o da ne derse desin satılıp gitti bir kere. Ona da kıyamıyorum bir yandan ailesi sürekli bir baskı yapıyor yeri geldikçe para para diyip duruyor bir yandan bizim planlarımız var ve ben bir erkek olarak ne eşime ne anne babama yetebiliyorum moduna girdi.
Ucu çok açık kaldı konunun biliyorum çünkü ne yapmam ya da düşünmem gerektiğini bilmiyorum, bir öneriniz varsa dinlerim :')
