Sorun bende mi?

Panoa .!.:
Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?


Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...
Eşiniz sizi bırakıp gitse haklı. Ben anlamıyorum neden bebeğinizi alıp evinize dönmediniz. Hadi sizin öz anne babanız bir şekilde çekiyorsunuz, eşiniz bu saçmalıkları çekmek zorunda mı? Ne demek kendi bebeğini kucağına vermemek?

Kusura bakmayın ama kendi anne babanızın değil de kaynananızın evinde bu şekilde üç gün durmazdınız. Yazık valla.
 
Panoa .!.:
Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?


Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...
töbe yarabbim. kendini de eşini de neden bu duruma sokarsın? tek sezeryanla dogum yapan sen misin? niye kendi evinde kalmıyorsun? anlamadım. bu konuda eşin de sen de tuhaf davranıyorsunuz. üstelik böyle bir ortamda hala kalıyorsun. buraya yazacagına toparlan evine git
 
Eviniz yok mu? Terk edin o evi derhal. Çocuk gelin ve damatmışsınız gibi davranıyorlar. Nüfusunu da üstlerine alsalarmış.
 
Panoa .!.:
Ne yapacağımı bilmiyorum öyle rahatsız hissediyorum ki burada istenmiyormuş gibi. Kendimi odaya kapattım oturuyorum bebeğe bile dokunmuyorlar doğru düzgün yemek bile yiyemedim. Evime gitmeye kalksam yine alacağım tepkilerden ve beddua almaktan çok korkuyorum.
Genişletmek için tıkla...
Haksız yere edilen beddua yine sahiplerine döner. Haklı da değiller zaten. Toparlanıp saygısızlık etmeden evden ayrılın.
 
Panoa .!.:
Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...

Size herkes evinize gidin dedi yani olayların nasıl sonlanmasını ne bekliyordunuz ki.

Bir babanın en değerli anlarından birini yaşamasına izin vermemişler adam yeni doğmuş çocuğunu kucağına alamamış bunu bile es geçip hala onlarla kalıyordunuz.

Aileniz eşinizin gitmesini hayatınızdan çıkmanızı istiyor sonra da siz tek kalıp ses çıkardığınızda yardım etmem tehditiyle çocuğa anne baba olma hayali kuruyorlar

Kv siz çocuğunuzu kucaklamadan alıp gitse sen yapamazsın dese şeytan taşlar gibi taşlanırdı. Ailenize sınır koyamıyorsunuz bunun sonucunu evliliğinizle ödeyecek gibi duruyorsunuz. Kv ya da kp bana el kaldırsa o eli napardım kestiremiyorum.
 
Panoa .!.:
Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...
Ay herkese aynı mesajı yazmışsınız!
Konuşmak ne kelime, o eli babanızın bir yerine monte etmeli eşiniz.
Anneniz kim ya. Kim ki, sizi “vermiş”
Eşinizin yerinde olsam sizin gelmişinizi geçmişinizi der, iki şaplak atar bebemi alır çıkarım o evden.
Allahın gerzo ebeveynleri
 
Neden evinize dönmüyorsunuz ve ısrarla orda kalıyorsunuz? Aynısını eşinizin ailesi size yapsa sizce onlarla konuşmalı mıyım diye sorar mıydınız?
 
Panoa .!.:
Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?


Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...
Anne babanızın davranışları bana çok tuhaf geldi. Babanız eşinize neden el kaldırdı, bebek doğumu öncesinde problemleri var mıydı? Eşinize bir kızgınlıklari mi var? Normal olanı evinize geçip eşinizle çocuğunuzu büyütmek.
 
Panoa .!.:
Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?


Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...

siz neden ailenize gittinizki kalmaya kendi eviniz dururken?
 
Panoa .!.:
Merhaba buraya bir şeyler paylaşmak istedim çünkü kendimi iyi hissetmiyorum. 15 gün önce doğum yaptım annem babam sağolsunlar hastanede yanımda oldular yardımcı oldular. onların evinde kalıyoruz. Sezaryen doğum yaptım bebeğimi odaya getirttiklerinde bebeğe bir şey olur diye ailem eşimin kucağına aldırtmamışlar ve sonra kendi kucaklarına almışlar. Eşim ne yapmaya çalışsa hep müdahale etmeye başladılar. Eve geçtiğimizde babam sağolsun hep yardımcı oldu ama eşime hep laf sokuldu bunu annemlerle konuştuğumda işe çok tepki aldım. Annemin 12 saat doğum çektim ben sen sezaryen ile doğurdun demesi. eve gitmeyi düşündüğümüzü söyledim çünkü eşimle babam sürekli çatışmaları oldu bende arada kaldım hep moralim çok bozuldu. Şu an hala buradayız mamasına çeşme suyu ile verilmiş kaynatılıp. akşam çok karnı ağrıdı ve huysuz oldu ağladı uyumadı. Bende bana danışmalarını söyledim bende annesiyim dedim. banyosunun ne zaman yapılacağına bile planlamışlar muhabbet arasında konuşulunca haberim oldu bir şey söylesem hemen kocaman tepkiler ile karşılaşıyorum yine suçlu ben oluyorum. Evin içinde bana nankör gözü ile bakılıyor akşamdan beri ağlıyorum sütüm kesilecek diye korkuyorum. 15 gündür çok stres altındayım. Bebeğim hep kucaklarında ben bir köşede gariban gibi duruyorum eşim de aynı şekilde. Altını değiştiriyorlar ediyorlar biz bakıyoruz bazen ne yapmaya çalışsak hemen yanımıza geliyorlar müdahale etmeye çalışıyorlar. Torunlarını sevmeleri çok güzel bir şey ama aşırıya kaçık çocuğumu kendi çocuğum gibi hissedemiyorum sanki ortaya doğurmuşum gibi. Eve gidersek bakamayacağımızı düşünüyorlar bende onu göremiyorlar hele ki eşimde hiç. Hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı maalesef kendimi birden çok değişik bir şeyin içinde buldum annem babam aşırı değiştiler birden. Annem ameliyat oldu hamileyken her gün gittim yemek yaptım yardımcı oldum ağrım olduğu halde gittim. Hastaneye gidip yine oraya gittim yemeklerini yaptım. Akşamları sadece eve uyumaya gidiyordum vücudum aşırı derecede ağrıyordu artık. Kendime hiç acımadım olsun dedim yine de annem babam. Ama şu an öyle bir gözle bakılıyor ki bana bazen diyorum keşke ölsem şu an sırna diyorum çocuğum var. Sonra yine diyorum acaba bana mı öyle geliyor bazı şeyler. Çocuğum onların kucaklarında hep sessiz duruyor ben aldığımda ağlıyor susmuyor altını değiştirirken kıyameti koparıyor ama onlarda bağırmıyor. aşırı derecede üzgünüm ve yorgun ne yapacağımı inanın hiç bilmiyorum düşünmekten bazen uyuyamıyorum. Sorun bende mi sizce?


Bugün babam eşime el kaldırdı, annem de keşke kızımı vermeseydim dedi. Sizce bu raddede sonra eşim onlarla bir daha konuşmalı mı?
Genişletmek için tıkla...
Eşiniz konusmazsa yerden göğe haklı. Tabii esinizde bir falso olmadığını varsayarak söylüyorum bunları Öte yandan bebeğinize bakmaktan korkuyorsanız korkmayın, alışırsınız. Ben bile bebek büyüttüysem herkes yapar 🙂 hem de el bebek gül bebek baktım çocuğuma
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Revenrose
Anne sorunu
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
1K
Revenrose
Revenrose
Mihrimah Sultann
  • Kilitli
Sorun bende mi ? Çok mu takıntılıyım?
13 14 15
Yorumlar
288
Görüntüleme
6K
Mune
Mune
golldkahveemm
Eşimin evde çok az vakit geçirmesi.
4 5 6
Yorumlar
100
Görüntüleme
4K
samantha
samantha
Minikbirbal
Derdime dert yapiyolar
Yorumlar
13
Görüntüleme
1K
Minikbirbal
Minikbirbal
Emily19
Tüm babalar boyle mi....
2
Yorumlar
26
Görüntüleme
1K
garciaas
garciaas
X