Herkese merhaba,
Kısaca anlatmaya çalışacağım, çok kötüyüm şu an. Benden 1 yaş büyük bir erkek kardeşim var. Ortaokuldan beri dersleri problemli, zorlayarak bitirdi derslerini. Annemler çalışmıyor diye psikoloğa götürdüler öss zamanında, IQ testinden çok yüksek bir skor almış. İngilizcesi mükemmel, abuk sabuk konularda bilgisi var. Oturur bilgisayarın başına, uçak motorlarından tutun ekvatorun ta öbür ucundaki ülkenin kültrüne kadar her konuda söyleyecek iki çift lafı mutlaka var. İnsanın bilgi sahibi olması güzel ama gelin görün ki ders çalışma namına hiçbir şey yapmıyor.
Ben üniversiteyi 2015'te bitirdim, 1 yıldır memleketten uzakta çalışıyorum, kendime yetiyorum. Ailem benden zaten bir şey beklemiyor, imkanım oldukça hediye alıyorum vs. Abim 27 yaşında, hala üniversiteyi bitirmeye çalışıyor, adı bile duyulmadık bir üniversitede iş imkanı çok geniş bir mühendislik okuyor. Bitirse aslında okulu çok iyi değil ama mesleğin imkanı geniş ve dili iyi oradan kurtaracak. Kaç dersi var bilmiyoruz, ne kadar kaldı bilmiyoruz.
Şöyle bir durum var, memleketle abimin okuduğu şehir otobüsle 6-7 saat kadar. Abime annem aylık belli bir para yolluyor yurt+harçlık yeteri kadar. Abim her haftasonu geliyor. Bütün parası otobüse gidiyor mantıken. Part time falan da çalışmıyor diye biliyoruz. 1-2 kere annem para göndermesine rağmen anneme söylemeden babamdan para istemiş. Olay istemesi değil, anne ben sıkıştım demeden babama söylemesi. Anneme canımı veririm, 60 yaşında hala çalışıyor, ama babam kendi halinde evden haberi yok vs. Yani annemin çok sonra haberi oldu bu babamdan istediğinden. En son olana gelirsek, annem maaşını çekip evde kuytu bir yere saklayıp ordan harcardı. Abim nasıl olduysa orayı bulup 200-300 lira kadar almış ordan.
Babam varla yok arası olduğu için abim benim süperkahramanımdı. Üniversitede bi ilişkim olmuştu, çok hüsranla bitti o ayrı. O çocuğu abime benzetirdim. Mezun olduktan sonra bi tane daha oldu, o da bana uygun değildi ama sorumluluk sahibi aile babası olabilir falan diyodum, bazı huylarını abime benzetiyodum. Diyorum ki kızlar babası gibi adamlara aşık olurlar, benim o taraftan bir manevi boşluğum var da ondan mı kendime uymayan insanları seçiyorum sevgili/eş adayı olarak? Abimin bu yaptığından çok tiksindim, şimdi süperkahramanım da gitti. Babam da yok gibi zaten. Kahraman falan kalmadı. Annem hala çalışıyo, ben uzaktayım abim uzakta, babamla aynı evin içinde iki ayrı hayat yaşıyolar. Annem telefonda bunları anlatırken kendimi onun yerine koyup mahvolduğumu hissettim. Kendimi düşündüm, babam yok abim de artık gözümde yerlerde. Ben napıcam şimdi?
Kısaca anlatmaya çalışacağım, çok kötüyüm şu an. Benden 1 yaş büyük bir erkek kardeşim var. Ortaokuldan beri dersleri problemli, zorlayarak bitirdi derslerini. Annemler çalışmıyor diye psikoloğa götürdüler öss zamanında, IQ testinden çok yüksek bir skor almış. İngilizcesi mükemmel, abuk sabuk konularda bilgisi var. Oturur bilgisayarın başına, uçak motorlarından tutun ekvatorun ta öbür ucundaki ülkenin kültrüne kadar her konuda söyleyecek iki çift lafı mutlaka var. İnsanın bilgi sahibi olması güzel ama gelin görün ki ders çalışma namına hiçbir şey yapmıyor.
Ben üniversiteyi 2015'te bitirdim, 1 yıldır memleketten uzakta çalışıyorum, kendime yetiyorum. Ailem benden zaten bir şey beklemiyor, imkanım oldukça hediye alıyorum vs. Abim 27 yaşında, hala üniversiteyi bitirmeye çalışıyor, adı bile duyulmadık bir üniversitede iş imkanı çok geniş bir mühendislik okuyor. Bitirse aslında okulu çok iyi değil ama mesleğin imkanı geniş ve dili iyi oradan kurtaracak. Kaç dersi var bilmiyoruz, ne kadar kaldı bilmiyoruz.
Şöyle bir durum var, memleketle abimin okuduğu şehir otobüsle 6-7 saat kadar. Abime annem aylık belli bir para yolluyor yurt+harçlık yeteri kadar. Abim her haftasonu geliyor. Bütün parası otobüse gidiyor mantıken. Part time falan da çalışmıyor diye biliyoruz. 1-2 kere annem para göndermesine rağmen anneme söylemeden babamdan para istemiş. Olay istemesi değil, anne ben sıkıştım demeden babama söylemesi. Anneme canımı veririm, 60 yaşında hala çalışıyor, ama babam kendi halinde evden haberi yok vs. Yani annemin çok sonra haberi oldu bu babamdan istediğinden. En son olana gelirsek, annem maaşını çekip evde kuytu bir yere saklayıp ordan harcardı. Abim nasıl olduysa orayı bulup 200-300 lira kadar almış ordan.
Babam varla yok arası olduğu için abim benim süperkahramanımdı. Üniversitede bi ilişkim olmuştu, çok hüsranla bitti o ayrı. O çocuğu abime benzetirdim. Mezun olduktan sonra bi tane daha oldu, o da bana uygun değildi ama sorumluluk sahibi aile babası olabilir falan diyodum, bazı huylarını abime benzetiyodum. Diyorum ki kızlar babası gibi adamlara aşık olurlar, benim o taraftan bir manevi boşluğum var da ondan mı kendime uymayan insanları seçiyorum sevgili/eş adayı olarak? Abimin bu yaptığından çok tiksindim, şimdi süperkahramanım da gitti. Babam da yok gibi zaten. Kahraman falan kalmadı. Annem hala çalışıyo, ben uzaktayım abim uzakta, babamla aynı evin içinde iki ayrı hayat yaşıyolar. Annem telefonda bunları anlatırken kendimi onun yerine koyup mahvolduğumu hissettim. Kendimi düşündüm, babam yok abim de artık gözümde yerlerde. Ben napıcam şimdi?