Sonunda anlatabiliyorum

Phalanx ne yapsın?

  • Affet

    OY: 21 10,9%
  • Sil gitsin

    OY: 171 89,1%

  • Ankete Katılan
    192
Onu affet içinde.
Ona da söyle affettiğini.
Mesafe koy.
Bayramda seyranda ara.
Karnında taşıdığı 9 ay hatrına.
Ne araması ne sorması arkadaşlar yorumları okuyorum da siz farkında mısınız babasının verdiği harçlığı dahi vermeyip bulduğu parayı sorgulamayan biri. Anne mi? Bu insan değil ne annesi 9ay karnında taşısa nolur kalbinde taşıyamadıktan sonra
 
Hayır ayrı değillerdi ama babamın iş saatleri çoktu bir de evde olduğu günlerde de dışarda zaman geçirirdi.
Artık sadece aradıklarında yabancı gibi konuşacağım arayıp sormayacağım. Kararımı verdim. İhtiyaçları olduklarında bakarım netice de 9 ay karnında taşımış doğurmuş ona hürmeten ama başka bişey yapmam. Derdi paraysa sorun değil ama manevi olarak artık karşılık bulamaz. Evladı hayattayken evlatsız kaldı daha büyük bir ceza olamaz insana.
İyi dilekleriniz için teşekkür ederim inşallah sizde hep mutlu olun
Öncelikle yaşadıklarınız çok üzücü ama sixin hayatta ki sınavınız da buymuş öyle düşünün. İnsan yaşamadan bilemez ama allah kimseye de yaşatmasın çok acı. Vicdanlısınız anlıyorum ama vicdan ayrı aptallık ayrı şeydir. Aptal yerine koymaya çalışıyor herşey ortada. Yardıma ihtiyaçları varsa 9ay karnında taşımasının hatrına yardım ederim. Kalbinde taşıyamamış seni. 9 ay karnında taşımış da nolmuş. Ben gerçekten çok üzüldüm ve çok sinirlendim. Bence siz yaptıklarından dolayı allaha havale edin. Annenizi de hayatınızdan silin hiç yokmuş ölmüş gibi. Affedip silip atmamak size zarar verir. Eşinizi de kutluyorum. Rabbim eşinizden güldürmüş. Yapıcağınız tek şey annenizi silip tertemiz bir sayfa açıp annenizden görmediğiniz görmek istediğiniz ne vardıysa fazlasını evlatlarınıza verin. Böyle annenin doldurulmucak bir yeri yok. Sizi en kötü zamanlarınızda yanlız bırakmış arayıp sormamış. Hayatınızda olmayı hak ediyor mu onu düşünün. Bence haketmiyor. Anne dediğin evladı için gerekirse canını verir, ona bişey olmasın diye gözünden bile sakınır değil kardeşlerine ezdirmek. 9ay karnında taşıyan bi insan nasıl bunları yapabilir. Ben kendi yeğenlerime arkadaşımın çocuğunu gözümden sakınıyorum köpek ya köpek hayvan ona bişey olsa içim gidiyor. Henüz anne değilim ama rabbim beni böyle bi anne olmaktan korusun. Biraz sert konuşmuş olabilirim ama canım acıdı içim sızladı. Tahammülüm yok böyle şeylere kusura bakmayın. Rabbim şimdiki ailenizle (eşiniz ve evlatlarınız) size sağlıklı huzurlu mutlu bir ömür nasip etsin inşallah.
 
Ben böyle anneleri anlayamıyorum. İşte anne var anne var. Ben annemle ne kadar kavga etsem de o benim canım,kanım,herşeyim,en değerli varlığım. O yüzden sana yorum yapamayacağım ama çok güçlü bir kadınsın,bunu bilmeni isterim.
 
Herkes farklı yaşıyor.
Yani bende babamla kötüydüm hep.
Babalık görmedim gibi bişey.
Zor oldu ama sildim.
Ay ne bileyim,silmesi de değişik bir yük..
 
Böyle anne-çocuk ilişkilerini okuyunca direk aklima; sütçüden yada tüpcüden herhalde bu cocuklar diyorum.
İnsan kendi öz evladına bunları nasıl yapar aklım almiyor.
Görüşmeyin annenizle
 
Nerden başlayacağımı bilemiyorum uzun süredir düşünüyordum ama sonunda cesaretimi topladım. Artık soyut olarak benle olan durum vücut bulacak. Konu uzun ve zor kafam karışık. Idrak yollarının konusu bana cesaret verdi sanırım. Bu 30 yılın birikimidir. Sizin fikrinizi merak ediyorum.
Yazı uzun okuyup yorumlarsanız sevinirim.
Beni babaannem büyütmüş 7 yaşında vefat edene kadar, ama o zamana kadar annem ve ağırlıklı olarak babaannem bakmış. Hatta annemi görünce bu kadın kim diye sormuşum. Babaannem ölüp temelli annemle yaşamaya başlayınca sorunlarda başladı. Annemle ve akrabaları ile hiç anlaşamadım bunlar bolca teyze ve dayı oluyor. Oturduğumuz evin alt katındaki daireyi annem onlara tuttu ve kiralarını ödeyip onlara baktı. Bu arada yaşları yakındır ama çalışmaz veya paralarını kendine harcayıp bizden geçinirlerdi. Hatta bu yüzden babamın kendi kardeşleriyle olan iş ortaklığı bozulup aralarıda bozuldu.
Ben bu akraba kişileri ile hiç anlaşamadım hep bizdelerdi hiç özelimiz yoktu. Hep bir sorunları vardı. Annem hiç bizle ilgilenmiyordu onlar yüzünden. Babamın zor kazandığı üç kuruşuda bizi zorda bırakma pahasına onlara yediriyordu annem. Hiç sevgi görmedim o akrabalardan (teyze veya dayı demek istemiyorum). Küçükken günlüğüme bunları yazardım bir gün annem bulup sana bunları yazmış diye dayıma söyledi. Hepsi başıma toplanıp sen nasıl dayını sevmezsin sen kimsin diye beni sıkıştırdılar. Bu bir örnek daha o kadar çok var ki. 8 yaşındayken bir teyzeme gönderdi annem 1 haftalığına kadın kendi kızına hiçbirşey yaptırmaz bana duvar sildirir, yer sildirirdi. Kızına kıyamaz beni bakkala gönderirdi, bakkal uzak kendi kızına bişey olur diye. Kızına kızsa beni döverdi sebepsiz.
10 yaşındayken bana kalem çalmışım gibi iftira attılar ve bende kaldıramayıp dedemin kalp ilaçlarını içip intihar ettim. Kurtuldum ölmedim ama annem yine bana kızgındı asla bana sahip çıkmıyordu. Olay babamdan gizlendi tabi.
Annem onlar yer içer hergün işlerini bana yaptırırdı hatta komşular yazık bu kıza nasıl yapsın daha çocuk derler annemde karışmayın diye azarlardı. Of liste o kadar uzun ki...
Lisedeyken hem okudum hem çalıştım ve kendi paramı kazandım çünkü annem babamın bana verdiği parayı vermiyordu. Ondan almadığım sürece nasıl para kazandığımı asla sormuyordu. Sorduğumda sana güvendiğimden sormadım dedi ben daha 14 yaşındaydım...
Neyse evlenmek istedim o zaman teyzeler evlenmemem için hergün kavga çıkardılar. Eşim evlenebilmek için milletvekili ile bile istemeye gelmek istedi. Babamla konuştu , babam sevmişti ama annem yine olmaz diye tutturdu. Eşimi tanımadan, eşim türk değil diye annemle birlik olup beni evden kovdular. Kovdukları gün kıyafetlerimi ayakkabılarımı eşyalarımı aralarında bölüşmüşler. Annem evden para çaldığım yalanını söylemiş herkese. Aradım neden bunu söyledin diye başta bulamamıştık sonra bulduk dedi. Midem bulanıyor yeniden bunlar aklıma gelince. Evlendik eşimle 3 ay sonra barıştılar kafalarına göre. Sanki ben evden kaçmışım gibi millete yalan söylemişler. Neden dedim cevap yok.
Asla annemi sevemedim bunun için kendimi suçlamakla geçti zamanım. Kendimde suç arıyordum nasıl bir insan annesini sevemez bende hata olmalıydı. (Aslında hala bunu duymak istiyorum birilerinin yanlış yapıyorsun iyi insan demesini umuyorum. )
Evlenince hepsinden uzağa taşındım ama babam bana yakın olmak için 20 yıllık evini bırakıp üst sokağımıza taşındı. Tek kızıyım sever beni.
Herkes bir şans hakeder dedim ama annem yine durulmadı. Kanamalı bir hamilelik geçirdim annem üst sokağımda olmasına rağmen 1 kere gelmedi. O da yetmez gibi sana bakmaya mecbur değilim dedi. Oğlum 6 aylık olana kadar arayıp sormadı. Oğlum 8 aylık doğmuştu en çok ihtiyacım olduğu zamanda yine yoktu. 10 gün yoğun bakımda kaldı oğlum ona rağmen umursamadı. Kardeşim o sırada eşime 100.000 dolarlık bir kazık attı. Ailem borç üstlerine kalır korkusuyla bana boşan diye baskı yaptılar ama dinlemedim. Eşimle başka ile taşınıp yine sıfırdan başladık. Eşim saolsun hiç yüzüme vurmadı bu durumu ama aileme çok kinlendi. Haklı olduğu için susuyorum. Ben üzülmeyim diye o da konuşmuyor bu beni daha da üzüyor keşke dışa vursa bu durumu. Neyse yine zaman geçti 2. çocuğa hamileydim 9-10 kere hastane de yattım yine annem gezmelerde gelmiyor. Doğuma 2 hafta kala millet ne der diye geldi. Sonra hemen kaçtı zaten. Giderken de eşimle kavga etti. Kızım şimdi 4 aylık 4 kere ancak aramıştır. Eşimle evlenmemi asla istemediler olmayınca sindiremedi. 11 yıllık evliyim hala boşanayım diye bekliyor. Eşimde onların yemeğini temizliğini bile yapardı, saygı gösterirdi.
Eşimle birbirimizi çok seviyoruz bana hep yardımcı olur. Sadece aynı evi değil aynı hayatıda paylaşırız. Beraber film izler eğleniriz. O yemek yapar ben temizlik. Üniversite ye gitmem için cesaretlendirdi ve şuan 3.sınıfım. O çocuklara bakar ben derse giderim. Yani eşimle mutluyum türk olmaması benim için asla sorun olmadı. Beraber avrupa da okula gittik beni destekledi. Şimdi maddi durumumuz iyi baya toparladık o olaydan sonra annem bunu da hazmedemiyor. Off acaba ben üvey evlat mıyım. Hep çocukluğum boyunca öyle olduğumu düşündüm. Bir anne bunu düşündürüyorsa sorun vardır.
Eşim aileme karşı çok sert. Hiç lafını esirgemiyor yeri gelince hatalarını yüzüne vuruyor. Onlar zaten hiç sevmedi.
Annemi hiç sevemediğim için ilk 5 yıl çocuk yapmadım. Şimdi evlatlarım sayesinde aşmaya başladım bu durumu. İçimde açtıkları bu boşluk beni derinden yaralıyor. Birbirine sarılan anne-kız görsem içim parçalanıyor. Ama asla yapamıyorum. Şimdi benden sevgi bekliyor neden bu kadar soğuksun diyor. Onu da sevemiyorum yerini de dolduramıyorum. Hayatıma bağlıyım çocuklarıma adadım kendimi. Benim için önce evlatlarım geliyor. Onun yaptığı hataları yapmamıyorum.
Şimdi görünce aşırı seviyor beni annem (maddi durumumum iyi olmasınında etkisi olabilir bilmiyorum, pişmanda olabilir). Aşırı düşkün görünüyor. Affetmeli miyim silmeli miyim bilmiyorum. Şimdiye kadar ararlarsa konuştum ama ben aramadım. Eşim sorunu çöz için rahatlasın diyor. Ya affet ya da sil diyor. Böyle var ile yok arası kendine zarar diyor. Siz ne düşünüyorsunuz?


Anne olduktan sonra anlamış olmalısın ki annelik senin annenin yaptığı şey değil.
Sana bu kadar kötülüğü dokunmuş birinden evlatlarını korumalısın diye düşünüyorum.
Yaşadıkların çok acı. Annene arada telefon etsen yeter
Hiçbir zaman yanında olmamış. Bence aynı şekilde karşılık bulmalı.

Ekleme: Arada dediğim senin için önemliyse bayramda mesela. Ama ben olsam onu da aramam.
 
Sil diyemem affet annedir sonuçta seni dünyaya getiren varlık ne kadar hakkını vermese de... Bence akrabalar bile değil Akbabalar de onlar için çünkü belli ki öyleler annenle barış ama ilk yorumu yapan arkadaşın dediği gibi öldüğünde vicdan azabı çekmemek için barış ve mesafeni koru parayla ilgili bir konu asla geçmesin aranızda buna müsade etme niyeti oysa belli eder zaten... Bazen eşlerin Türk olmaması gerektiğini doğru bulan bir insanım bu yaşadıklarını bir Türk yaşasa en azından büyük kısmı seni de silerdi hele bizim millet para konusunda çok sıkıntılı ömrü billah başına kakardı
 
Teşekkür ederim moral verdiniz. Eşim gerçekten çok iyidir bu beni daha çok üzüyor. Türkiye de ailem olsun istiyorum diyordu ama kötü bir tavır ile karşılaştı.
Annem tehlikeli bir kadındır çok akıllı ve stratejiktir. Mesafe koydum arama ama yine de aklımı kurcalıyor. Keşke insan unutabilse. Artık evlatlarıma odaklandım.
Evet en iyisini yapmışsınız, artık “kendi” ailenize odaklanın. Eğer siz annenizle ilgilenmezseniz ve onu takmazsanız emin olun ki bu kadar rahatsız olmazsınız.
 
Anladım o zaman annenizden koparılmışsınız. Aranızda bir bağ oluşamamış. Kızım benle değilde babaannesiyle yaşasa herhalde yabancı gibi gelirdi bana da. Ama zaten teyzeler dayılarla olan ilişkisi de pek normal değilmiş. Belki psikolojik bir rahatsızlığı vardır uzman değilim tabi ama şizofren bir akrabamı anımsattı bana tavırları.
6 ay babaanne de 3 annemde gibi dönüşümlü olmuş. İlk torun olduğum için baba tarafım bana çok düşkündür. Bende babama kızıyorum çok pasif biri ama kıyamıyorumda özünde çok iyidir babam. İyi niyetinden oluyor annemin onu kullanışı.
 
Eşin haklı, ya affet ya sil. Bende ailemle sorunlar yaşadım, bazı kadınlarda doğursada Annelik duygusu oluşmuyor işte. İlk başta affettim tanımaya çalıştım, ama baktım bana sürekli zarar veriyorlar hepten sildim. Şimdi daha huzurluyum. Senin Anneni tanımıyorum ama bana samimi gelmiyor, çünkü belli ki onda da sen doğduğunda ya da seni büyütürken bir Annelik duygusu oluşmamış, neden şimdi Anneliğini düşünsün. Bir de Allah aşkına senin ona artık ihtiyacın var mı, kendini kurtarmışsın, çocuklarını doğurmuşsun, bebeklikleri de geçmiş belli ki. Annen yine kendini düşünüyor gibi, sen şimdi mutlusun, hayatınız yoluna girmiş, o da sizin mutluluğunuzu emmeye çalışıyor.
 
Aslında bu çok riskli bir konu:) sizin neye hangisine ihtiyacınız olduğunu burada kimse bilemez. Profesyonel bir destek almak gerekiyor test etmeniz gerekiyor. Ben de babama hep kırgındım ama bir gün ölür diye ina hic icimden gecenleri söylemedim çünkü o zaman pisman olmak istemedim. Gecen sene vefat etti 1 ay baktım ona genc gitti malesef ve hala kırgınım ve iyi ki diyorum bağları tamamen kesip atmamışım çok üzülürdüm. Her aile kendi icinde farklıdır ki digerleri gibi olamayız her zaman evet anneniz de kendi ailesinin etkisinde kalmis ve buyuk ihtimal sevgisiz büyütülmüş ve sevgi verememis. Silip atmak degil ama az olsun öz olsun demek gerekiyor. Kendi aile iliskimden ornek verecek olursam 2 gun birlikte kalsak düşman oluyoruz ama 1 gün harika geciyor. 6 ayda yilda bi görüsmek bize iyi geliyor.
 
Benim çocukluğumu mahvettikten sonra hiçbirşeyin önemi yok bence. Ben olsam silerdim kafam rahat olurdu. Hayatınızda olduğu sürece eskiler aklınıza gelecek ve bu arada kalmışlık hiç bitmeyecek. Zaten bu zamana kadar bir anne görmemişsiniz.
 
Bence affet ama hayatında da fazla yer verme. Sokakta birbirine sarılan bir anne-kız gördüğünde sen de minnoş kızına sarıl sımsıkı :KK36: Annenin devri bitti diye düşün, şimdi iyi anne olma sırası sende.. yaşam boyu mutluluklar dilerim :)
 
Küsmeyin tabi, annenizle konuşun ve aranıza koyduğunuz mesafeleri kendisine belirtin. Maddi olarak hiçbir şekilde yardımda bulunmayın, yani şöyle ki yemek bile ısmarlamayın. Size yatılı misafir olarak gelemesin mesela. O mesafeyi hep koruyun. Çünkü sizin anlattığınızdan görünen o ki anneniz sizinle maddi çıkarlar doğrultusunda görüşmek istiyor.
 
Farzedin ki öldü.
Silin gitsin. Sizi 9 ay karnında taşımak dışında bir faydası olmamış ki size.

Sizi aramasının nedeni ne özlem, ne pişmanlık. Sadece yıllardır yaptığı gibi mutsuz etmek. Mutlu olmanız onu rahatsız ediyor.

Size bu yüzden baskı yapan, aracı olan kişileri de çıkarın hayatınızdan.

Eşinizle ve çocuklarınızla mutlu olmaya devam edin.
 
Canım onlar düzelmeyecekler maalesef öyle görünüyor. Kin zehir içip karşındaki kişinin ölmesini beklemektir diye bir söz var çok doğru. Bunun cevabını en iyi sen bilirsin. Eğer içinden görüşmek aramak gelmiyorsa görüşme. Ama affetmek istiyorsan karşı tarafın iyi niyetini hissediyorsan affet kurtul bu kinden. Büyük ihtimal durumunuz iyi diye size yaklaşıyorlar. Gardını al. Bundan sonra maddi olarak sizi sömürmelerine izin verme. Eşinin iyi biri olmasına çok sevindim. Bence anneni karşına alıp konuşabilirsin.
 
Farzedin ki öldü.
Silin gitsin. Sizi 9 ay karnında taşımak dışında bir faydası olmamış ki size.
Sizi aramasının nedeni ne özlem, ne pişmanlık. Sadece yıllardır yaptığı gibi mutsuz etmek. Mutlu olmanız onu rahatsız ediyor.
Size bu yüzden baskı yapan, aracı olan kişileri de çıkarın hayatınızdan.
Eşinizle ve çocuklarınızla mutlu olmaya devam edin.
Evet ona yaklaşmak bana sadece huzursuzluk veriyor artık kararımı verdim hayatımda yeri olmayacak.
 
Affet demek yada sık gitsin demek için bizler için çok zor çünkü affetsen basına kotu bır ıs açsa yine mutsuz olacaksın silsen hep acabayla kalacaksın..
Ben içimdeki tüm duyguları mektupla anneme anlatırdım bana annelik uapmadın seni sevemıyorum derdim..şimdiye kadar aklın nerdeydı Esim durumları duzeltıınce mı aklına geldim diye sorgulardım...dayılarım benı uzerken teyzem doverken çocuklarım küçük ken
Ben sıkıntı çekerken nerdeydın derdim..ben anne oldum anne olmanın ne demek oldugunu öğrendim.ben anneysem sen neydın derdim... Konuş içindeki duygularınla yüzlestır..
Ne olursa olsun esinle aılenı bır kez daha onu dolandıracak boyuta getirecek kadar samimi yapma.çünkü bır darbeyi daha belki sen kaldırırsın esin kaldırmaz....
İçindekileri boşaltıp iç huzura erdikten sonra kalbine sor..bır sans daha vermek istiyor mu istemiyor muu...
 
X