Canım ben de ailemden uzaktayım annemle günde 5-6 kez konuşuruz ama çok uzun degil.uzakta oldugumuz için merak ediyolar herşeyı en ince ayrıntısına kadar anlatmamızı istiyolar .bence evde işlerin oldugu zaman konuş annenle utu yaparken,evi toplarken vs.ders çalışacagın zamanları harcamamış olursun.bide aklıma şey geldı bırkaç gun ustuste başım agrıyo falan de sonra doktora gıttım bişey çıkmadı ama doktor ddeiki de telefonla çok konuşuyomuusn agrıların sebebı olabılır dedi de.sonuçta zararlı radyasyon yayıyo.çok konuşunca başım kulagım agrıyo de.şahsen ben uzun konuşunca agrıyo yanı.kolaylıklar diliyorm:)
bulduğun çözüm harika gulkurusu: )))
ben anneme bu hikayeyi uydursam iyimisin diye daha çok arar herhalde: ))
ev işi yaparken konuşayım diyorum bazen hemen anlıyor: )
napıyorsun sen,beni dinlemiyorsun öyle olunca diyor: ))
arkadaslar olayları saptırmamak gerek
evet bende annemı cok severım ve onun Allah gecınden versın acısına dayanamam gıbı gelıyor
ayrettende anneyım
fakat olayları cekmek ıstedıgınız yon bana gore cok farklı dun yarım saat annemde oturdum oglumu alıp eve gıttım yanı asagı yukarı aksam 18:30'dan gece 22:45 kadar ben tam 7 kez annem ve 2 kez de babam tarafından arandım
ve her fesaındada konustum
agda yapmaya calısıyorsun agda donuyor yemek yıceksın soguyor tamam sonra dıyorsun o tamam sonra bulasık yıkadıgın zamana gelıyor ınanamıyorum yanı annem benımle telefonda 1 sene sonrasının bıle planını yapacak kadar konusuyor ben cok telefonla konusmayı sevmem anca yuzyzue gorusemıyorsam kı gorusuyoruz yapıcak bısey yok bende bılıyorum
buarada arada kocam 3-4 kere
kayınvalıdemlede 1 posta konusunca tum gecem aksamım telefonda gecıyor ve kafa olarak bıtmıs hale gelıyorum
yorumların uç noktalara çekilmesi benide şaşırttı açıkçası,kendimi bir an hayırsız,annesini başından atmaya çalışan üye pozisyonunda hissettim istemsiz olarak.
tabi üzerime alınmadım,açıklamasınıda yaptım.annem için canımı seve seve veririm,herşeyim o benim.
şu hayatta bir eşim bir de annem....Rabbim yokluklarını göstermesin ne bana ne başkasına...
ben o yorumları kötü niyetli algılamıyorum açıkçası,herkes iyi niyetle tavsiyede bulunuyor.
ben anlıyorum ama senin durumunu merak etme: )))
biliyorum sende benim gibi anneni çok seviyorsun ama bazen hayatın temposu herşeyin bir zamanı olmasını gerektiriyor.bizim sorunumuzda bu.
ben dün yorumlardan ve geceki düşüncelerimden şunu çıkardım ANNE ye ayırılacak zamanın muhasebesi olmazmış.
tabi bu demek değilki artık şikayetçi değilim;malesef gene düzene koymam lazım,en azından önümdeki 2 ay. ondan sonrası sebest: ))
Hayatta olan bir anneniz olduğu için şükretmelisiniz bence, allah göstermesin yokluklarında çok ararız annelerimizi, ahh olsalarda 24 saat konuşsak diye burnumuzun direği sızlar..
ben her zaman şükrediyorum merak etmeyin,bu konuyu açmam beni hayırsız evlat,annesini başından savmaya çalışıyor izlenimi oluşturuyorsa gerçekten üzücü.
Bence de dememelisin, idare et. Ne güzel konuşmak istiyor, özledin mi diye soruyor. Özledim deyin, canım anneeeem deyin, sınırlarınızı zorlayın azıcık..
Canım annem benim, olsa da telefonu hiç kapatmasak..
Dayanamazdım herhalde diyorsun ya, ben anksiyete hastasıyım en korktuğum şey ölmek, sevdiğim birini kaybetmek, hayatta onların olmamasıdır.
Her gece annem babam ölürse diye sabahı ettiğimi bilirim, senin gibi dayanamam diyordum çünkü, olmaz yapamayız biz diyordum.
Ama olmuş ve ölmüşe çare yok ne yazık ki, annem ya annem, benim annem.. Hiç bir şeyi olmayan, sapasağlam olan annem.. Gitti.. Bize de bu acıyla yaşamak kaldı. 8 ay oluyor annemi düşünmediğim bir saniyem yok, iş yerine gelirken bir anda her şey film şeridi gibi gözümün önünden geçti delirecek gibi oluyorum her defasında, ama tutuyorum kendimi yan koltukta babamı görünce, ben kendimi bırakırsam onlar ne olur diyorum, hangi konuda başına gelmeden anlayamaz kimse diyebilirim biliyor musun ( Allah sevdiklerinize uzun ömürler versin ) ölürüm diyorsun, dayanamam diyorsun, ama dayanıyorsun biliyor musun, nasıl dayandığını kendin bile bilmiyorsun, kendine şaşırıyorsun ama yaşıyorsun işte adına ne kadar yaşamak denirse..
bende öyleyim....bazen annemin öldüğünü düşünüyorum birden kendimi ağlarken buluyorum...
her an ona müdahele etme ihtiyacı içindeyim,sanki ben o an müdahele etmesem birşey olacak gibi.
karşıdan karşıya geçerken arabaların geldiği tarafta ben duruyordumki çarpacaksa bana çarpsın,annem kurtulsun..
düşünemiyorum annemin yokluğunu.
eğer Rabbim benim canımı önce almayı kaderime yazmadıysa elbet yaşayacağım bunu ve nasıl mücadele edeceğim bilmiyorum.
kimden güç alacağım bilmiyorum.
yazdıklarını okuren gözlerim doldu.
açıkçası kendime kızdım.annem herşeyimken,ona ayıracağım zamanın hesabını yaptığım için kendimden utandım.
ve asla söylemeyeceğim anneme,idare etmeye çalışacağım olduğu kadar.
Rabbim sana güç versin smuwiLa.
Rabbim kalbinde hep yaşatsın anneciğini.
Rabbim günahlarını affetsin.