Merhabalar. Sırf bu konuyu paylaşmak için üye oldum çünkü yavruma yapılan muamele aklımdan çıkmıyor, bu saat oldu hala uyumadım.
Onlardan görümcem ve kayınvalidem diye bahsetmek istemiyorum çünkü onlar benim artık hiç bir şeyim değiller. Sadece eşimin kızkardeşi ve annesi.
Evliliğimiz görücü usulü oldu. Beni ilk kez görmeye gelen bu insanları o kadar sevmiştim ki aklımda hiç evlilik düşüncesi yokken evlenmeye karar verdim. Ben bunlar hakkında herkese melek gibi insanlar diye bahsederken meğer bunlar şeytanmış arkamdan iş çevirip dururlarmış. En ufak bir davranışımdan, sözümden kafalarında bin tane şizofrenik hikaye yazıp beni eşime kötüleyen çok çok kötü insanlarmış meğer.
Çok büyük üzüntüler yaşantılar bana. Buraya hepsini tek tek yazmak istemiyorum çünkü bana yapılanları unutmaya çalışıyorum.
Kafama takmamam gerekiyor hastalığımın aktifleşmemesi için.
Sadece şunu söyleyebilirim bekarken hiç bir şeyi kafasına takmayan ben şuan bu insanlar yüzünden kronik, nadir görülen, tedavisi olmayan, her an ne yapacağı belli olmayan bir hastalığa yakalandım. Ölebilirim de, sürünebilirim de yaşayabilirim de. Böyle bir şey. Ömür boyu taşıyacağım bir hastalık hediye ettiler bana..
Üzülmemem stres olmamam lazım ama 2 yaşındaki oğluma yapılanlar bir türlü aklımdan çıkmıyor. Çünkü çocuğum da unutturmuyor bana. Maddi durumumuz iyi değil. Dün eşim aradı işteyken. Çocuğu al annemlere götür. Halası gelmiş sevecekmiş dedi.
Bu arada halası çocuğumu asla sevmiyor. Çünkü sürekli bir kıyas halinde kendi çocuğuyla. Çocuk hastalandığı zaman boş verin hastaneye götürmeyin abartıyor bu diyen birisi. Ben bile onun çocuğunu daha çok seviyorumdur çocukla kan bağım olmadığı halde. Götürdüm. Eşimin kız kardeşi boşandı. Almanya’ da çalışan biriyle evlenecek. Adam Almanya’dan koca bir çanta dolusu çikolata vermiş eşimin kardeşine. O da eşimin annesinin evine getirmiş salonun ortasına koymuş.
Oğlum çikolataları görünce bir sevindi kendisine alınmış gibi koştu karıştırdı falan. Yapma oğlum dememe kalmadı eşimin annesi bir hışımla çantayı aldı içeri götürdü. Oğluma bir tane bile vermedi. Çocuk ağlamaya başladı.
Tamam oğlum eve giderken marketten alacağım sana desem de çocuk işte ağlıyor ne yapabilirim. Sonra eşimin kız kardeşi oğluma, zırlayıp durma bunları arkadaşlarıma hediye dağıtacağım git annen bakkaldan alsın görmemişlik yapma dedi bir de sırıtıyor bunları söylerken.
Ben de alırım sorun değil gel gidelim oğlum dedim. Çocukta taktı o çikolatalara isteyip duruyor hala. Eşimin annesi de demez mi hayatın da hiç alman çikolatası mı gördün de isteyip duruyorsun. Çocuk hala ağlıyor. Çocuk ağladıkça laf söylüyorlar.
O kadar sinirlendim ki çocuğuma bağırdım kes aptal gibi ağlamayı yürü eve gidiyoruz dedim. Onlara da madem vermeyeceksiniz çocuğun geleceğini bile bile neden ortaya koyuyorsunuz ister tabi çocuk ne görmemişliğinden bahsediyorsunuz dedim. Çıkıp geldim.
Oğlum ağlaya ağlaya göz pınarları kurudu.
Markete gittik alman çikolataları pahalıydı. O kadar param yoktu. Başka bir tane aldım eve geldik. Ben bunu istememiştim ki dedi oğlum bir de kızmayım diye korka korka söylüyor. İnanın bana mesele bir çikolata asla değil. Ufacık çocuğa üstelik kendi kanlarından olan çocuğa söyledikleri. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak uyudu yavrum. Gece de uykusunda hala o çikolataları sayıkladı.
Nasıl bu kadar kötü kalpli insanlara düştüm ben nerden girdiler hayatıma lanet olsun. Bu olayın üstüne bir de üç aylık bebeği öldüresiye döven baba müsvettesinin videosunu da görünce hem o yavrucağa hem oğluma ağladım. Vicdan azabı çekiyorum çocuğuma bağırdığım için. Kötü insanlar hayat sizlere neler yaşattı da bu kadar vicdansız oldunuz bilmiyorum ama ben ne yaşarsam yaşayayım asla sizin gibi olmayacağım. Lanet olsun çocuklara acımayan herkese ! Bu arada uzun süredir görüşmüyordum ama eşim tekrar bizi bir araya getirdi. Ben de belki artık düzelmişlerdir diye ve eşim üzülmesin diye görüştüm. Bir daha asla yüzlerini görmek istemiyorum.
Onlardan görümcem ve kayınvalidem diye bahsetmek istemiyorum çünkü onlar benim artık hiç bir şeyim değiller. Sadece eşimin kızkardeşi ve annesi.
Evliliğimiz görücü usulü oldu. Beni ilk kez görmeye gelen bu insanları o kadar sevmiştim ki aklımda hiç evlilik düşüncesi yokken evlenmeye karar verdim. Ben bunlar hakkında herkese melek gibi insanlar diye bahsederken meğer bunlar şeytanmış arkamdan iş çevirip dururlarmış. En ufak bir davranışımdan, sözümden kafalarında bin tane şizofrenik hikaye yazıp beni eşime kötüleyen çok çok kötü insanlarmış meğer.
Çok büyük üzüntüler yaşantılar bana. Buraya hepsini tek tek yazmak istemiyorum çünkü bana yapılanları unutmaya çalışıyorum.
Kafama takmamam gerekiyor hastalığımın aktifleşmemesi için.
Sadece şunu söyleyebilirim bekarken hiç bir şeyi kafasına takmayan ben şuan bu insanlar yüzünden kronik, nadir görülen, tedavisi olmayan, her an ne yapacağı belli olmayan bir hastalığa yakalandım. Ölebilirim de, sürünebilirim de yaşayabilirim de. Böyle bir şey. Ömür boyu taşıyacağım bir hastalık hediye ettiler bana..
Üzülmemem stres olmamam lazım ama 2 yaşındaki oğluma yapılanlar bir türlü aklımdan çıkmıyor. Çünkü çocuğum da unutturmuyor bana. Maddi durumumuz iyi değil. Dün eşim aradı işteyken. Çocuğu al annemlere götür. Halası gelmiş sevecekmiş dedi.
Bu arada halası çocuğumu asla sevmiyor. Çünkü sürekli bir kıyas halinde kendi çocuğuyla. Çocuk hastalandığı zaman boş verin hastaneye götürmeyin abartıyor bu diyen birisi. Ben bile onun çocuğunu daha çok seviyorumdur çocukla kan bağım olmadığı halde. Götürdüm. Eşimin kız kardeşi boşandı. Almanya’ da çalışan biriyle evlenecek. Adam Almanya’dan koca bir çanta dolusu çikolata vermiş eşimin kardeşine. O da eşimin annesinin evine getirmiş salonun ortasına koymuş.
Oğlum çikolataları görünce bir sevindi kendisine alınmış gibi koştu karıştırdı falan. Yapma oğlum dememe kalmadı eşimin annesi bir hışımla çantayı aldı içeri götürdü. Oğluma bir tane bile vermedi. Çocuk ağlamaya başladı.
Tamam oğlum eve giderken marketten alacağım sana desem de çocuk işte ağlıyor ne yapabilirim. Sonra eşimin kız kardeşi oğluma, zırlayıp durma bunları arkadaşlarıma hediye dağıtacağım git annen bakkaldan alsın görmemişlik yapma dedi bir de sırıtıyor bunları söylerken.
Ben de alırım sorun değil gel gidelim oğlum dedim. Çocukta taktı o çikolatalara isteyip duruyor hala. Eşimin annesi de demez mi hayatın da hiç alman çikolatası mı gördün de isteyip duruyorsun. Çocuk hala ağlıyor. Çocuk ağladıkça laf söylüyorlar.
O kadar sinirlendim ki çocuğuma bağırdım kes aptal gibi ağlamayı yürü eve gidiyoruz dedim. Onlara da madem vermeyeceksiniz çocuğun geleceğini bile bile neden ortaya koyuyorsunuz ister tabi çocuk ne görmemişliğinden bahsediyorsunuz dedim. Çıkıp geldim.
Oğlum ağlaya ağlaya göz pınarları kurudu.
Markete gittik alman çikolataları pahalıydı. O kadar param yoktu. Başka bir tane aldım eve geldik. Ben bunu istememiştim ki dedi oğlum bir de kızmayım diye korka korka söylüyor. İnanın bana mesele bir çikolata asla değil. Ufacık çocuğa üstelik kendi kanlarından olan çocuğa söyledikleri. Hıçkıra hıçkıra ağlayarak uyudu yavrum. Gece de uykusunda hala o çikolataları sayıkladı.
Nasıl bu kadar kötü kalpli insanlara düştüm ben nerden girdiler hayatıma lanet olsun. Bu olayın üstüne bir de üç aylık bebeği öldüresiye döven baba müsvettesinin videosunu da görünce hem o yavrucağa hem oğluma ağladım. Vicdan azabı çekiyorum çocuğuma bağırdığım için. Kötü insanlar hayat sizlere neler yaşattı da bu kadar vicdansız oldunuz bilmiyorum ama ben ne yaşarsam yaşayayım asla sizin gibi olmayacağım. Lanet olsun çocuklara acımayan herkese ! Bu arada uzun süredir görüşmüyordum ama eşim tekrar bizi bir araya getirdi. Ben de belki artık düzelmişlerdir diye ve eşim üzülmesin diye görüştüm. Bir daha asla yüzlerini görmek istemiyorum.
Son düzenleme: