Birkaç hafta önce buraya ayrılığımla ilgili bir konu açmıştım belki hatırlayanlar olur. Bazı sorunlar yaşıyorduk ve bu sebeple ilişkimi bitirmiştim. Sonrasında erkek arkadaşım geri geldi ve beni bu konularda gerçekten ikna etti. Yani kıskançlık vs gibi sorunlarımız vardı oturup orta yol bulduk yeniden başladık.
Kendisiyle bir yıldır birlikteyiz. Önemli mi bilemiyorum ama ben 30 o 27 yaşında ( belki bunun da olaylarda etkisi vardır diye belirtiyorum). Evlenmek istediğini başından beri belirtiyor zaten. Kendisi ailesine çoktan açıkladı ve onlar benden bir adım bekliyordu. Yani erkek arkadaşımın bana yansıttığı bu.
Detaylara gelecek olursak; kendisi bedelli askerlik için pek de memnun olmadığı işinden ayrıldı ve döndüğünden beri iş arıyor. 9 aydır işsiz ve bu süreçte çok yıprandı. Ben de işi gücü oturmadan aileme söylemek istemedim. Ama o ısrarla Ağustos’ta bir şeyler olsun istiyordu. Abim Almanya’dan o tarihte izne geliyor çünkü. Ben yılbaşına erteleyelim desem de o hayır Ağustos diyordu. Biz bu süreçte bir ayrılık yaşadık bir ay kadar görüşmedik. 1 hafta önce barıştık ve akabinde iş buldu. Nedense durgun ve sanki eskisi gibi değil. Sorduğumda işsizlik süreci çok yordu psikolojim bozuldu diyor hep. İş bulduğuna bile sevinmiyor sanki. Durgun, tuhaf... sorduğumda ise artık bu işsizlik durumundan çok yorulduğunu, işe başlamadan (15 Ağustos’ta iş başı yapacak) kendisine gelemeyeceğini kendisini çok kötü hissettiğini söylüyordu.
Ama hala Ağustos’ta bir şeyler olması konusunda ısrarcı. Bu arada o ısrar ederken ben istemiyormuşum gibi bir şey yok. Sadece işi olmadığı için aileme anlatamıyordum. Neyse artık bir şeyler olacaksa söylemem gerekiyordu vakit azaldı çünkü. Kısmetse 17 Ağustos’ta isteme olsun diye planladık. 1 hafta sonrada söz nişan bir arada. Bunu yeğenlerimin izni çok kısa diye bu şekilde planladık onunla birlikte. Bu arada yeğenlerim biliyor ve onlarla da konuşuyoruz tarihleri.
Ben de bugün aileme açıldım. 1 hafta arayla isteme ve Nişan olacak kısmına kadar her şey iyi gidiyordu. Orda afalladılar. Nasıl yani niye öyle oldu bittiye geliyor falan. Açıkladım durumu. Yine de ikna olmadılar. Olmaz öyle tanımıyoruz etmiyoruz. Önce bir onlar gelsin biz gidelim falan filan. Ki haklılar yani normal şartlarda ben de öyle olsun isterim ama Yeğenlerimi de bu süreçte yanımda istiyorum. Neyse akşama kadar konuşuldu edildi yengem ikna etti herkesi 1 hafta arayla isteme ve nişana.
Sonra olanları erkek arkadaşıma anlattım. O kadar tuhaf ki hiç sevinmiş gibi değil. Çok tedirgin davrandı. Şey demeye başladı işte çok sorun ediyorlarsa nişan için acele etmeyebiliriz. Herkes ikna olsun istiyorum kimsenin aklında bir şey kalmasın. Tek kızlarısın sonuçta falan filan... ama başta o ısrar etti Ağustos da Ağustos diye. Şimdi de çok tuhaf davranıyor.
Ailenin gerçekten bu durumdan Haberi var mı diyorum var diyor. Hani olur ya maddi olarak hazır değillerdir belki. Sen de bana üzmemek için söylememiş olabilirsin dedim. Ama eğer böyle bir şey varsa nişanı erteleyebiliriz zaten bizimkilere de Tuhaf geldi dedim. Yok diyor hiçbir şey ertelenmeyecek planladığımız gibi olacak. Ama diğer taraftanda diyor ki sizinkiler netleşsin ben de aileme ona göre söylerim. E zaten söylemişsin diyorum. Tamam da sizinkiler net değil diyor. Netler işte diyorum. Tamam o zaman diyor. Ben mi çok irdeledim yoksa gerçekten işsizlik psikolojisi mi anlamadım. Ya da artık evlenmek mi istemiyor? Neden bu kadar tedirginsin dediğimde ilk defa kız isteyeceğiz ben de terledim burda siz konuşurken dedi. Ama onu ben Tepki gösterdikten sonra söyledi. Yani ben böyle bir şey beklediğim için de söylemiş olabilir.
Kızlar çok uzun oldu ama yine işin içinden çıkamadım