- 9 Temmuz 2021
- 5.351
- 5.185
-
- Konu Sahibi birgariphal
- #41
Bende öyle. Zaten bu yaşıma kadar sıkıntı stresle gelmişim. Ne eş ailesi çekecek gücüm var ne eş.
Bende öyle. Zaten bu yaşıma kadar sıkıntı stresle gelmişim. Ne eş ailesi çekecek gücüm var ne eş.Ama sen üzülmüşsün bırak üzülürse üzülsün. Kocanı terapiste götür bence sağlıklı düşünemiyor belki bi uzmandan dinlerse dank edebilir. Ben olsam çekemezdim kendi öz ailemi bile çekemiyorm değil ki eş ailesi çok zor.
Naptınız çok merak ettim?Ben kenarda bekleyip uygun koşullar olusunca ( bu koşul hic istemedigim bir seydi tabi acisi buyuk oldu) şut ve golü tercih ettimbu gol ona yeter. Oglunu bile kaybetti haketti de. Kendi eliyle yapti.
Özelden yazayim sayfayi işgal etmeyim çok uzun.Naptınız çok merak ettim?
Amin insallah Rabbim bir daha aci gostermesin. Size de ferahlik versin insallahAllah size ve ailenize huzur versin. Kaybınız için çok üzgünüm cennet kapısında elele tutuştursun Ya Rab. İnşallah akıllanır yoksa ayrı yerlere bakan iki insan olacagız
Çocuk varsa , eşini seviyorsan , huzurunuz varsa , bu adam tek ailesini görünce kuduruyorsa bir daha düşün hemen kestirip atma çocuk için , taşınma imkanınız yok mu taşının uzaklaşın onlardan , ama yok sevmiyorum artık yapamıyorum diyorsan da yol belli , bosanirsan destek olcak ailen varmı ,mesleğin var
Merhaba,hemde ne kudurmak.. benim ailemden biri evimize gelince bile kendisini onlara karşı suçlu,ihanet etmiş hissediyor. Saygısızlık yapmaz belki ama benim aileme bile kendi ailesini saydırıyor. Aşkla evlendik ama şuan ailesini bu kadar sevmezken onu sevip sevmediğimi anlayamıyorum,hislerimden emin değilim. Samimimiyim acaba yoksa gerçekten onun canını mı yakmak istiyorum bilmiyorumÇocuk varsa , eşini seviyorsan , huzurunuz varsa , bu adam tek ailesini görünce kuduruyorsa bir daha düşün hemen kestirip atma çocuk için , taşınma imkanınız yok mu taşının uzaklaşın onlardan , ama yok sevmiyorum artık yapamıyorum diyorsan da yol belli , bosanirsan destek olcak ailen varmı ,mesleğin var mi
Bugün konuşacağım.. beni tercih etmeyeceğine eminim. Yine de şansımı denicem ilerde kızıma herşeyi denedim demek içinçocuğunu da al biz gidiyoruz de kocana bence. hatta bir nüans olarak konuşma esnasında "sen değil ailen benim kocammış gibi hissediyorum, seninle bir meseleyi konuşmama gerek yokmuş etkisiz elemanmışsın gibi hissediyorum" diyebilirsin, tabiki samimiyetle. Vurucu bir etkisi olmalı normalde. Aileye önem veren adam kendi yuvasını yıkmaz ama vermiyorsa sen de gençsin sonuçta. Onların peşinde sürüklenmek zorunda değilsin. Çocuk doğurmuş kadın her şeyi yapar, altından kalkar hiç merak etmeyin. Allah yardımcınız olsun.
Çok gerçekci bir yorum evet haklısınız.. haber vereceğimAilenden bu kadar korkma deyip
Söz dinleyen korkağın birisin diye manüpüle et
Ailen yüzünden yuvan yıkılıyor diye manipüle et
Çocuğunu babasız yada annesiz büyütmeye mahrum ediyorsun diye manüpüle et
Manüpülasyonda siz avantajlısınız lakin silahlarınızı kullanmayı bilmiyorsunuz
Arkadaş değil bu gidişle kardeş olacağız demelisin
Eğer bunlar işe yaramıyorsa o eşten çokta hayır beklemeyin
Önünüze bakın
Çalışmayı istiyorum fakat ailem burda değil cocuga bakacak kimse yok. Kendimi dipsiz bir kuyuda üstelik elleri kolları bağlı gibi hssediyorumBu kararı vermeden önce işe girip çalışmanızı öneririm. Farklı ortamlarda olmak bakış açınızı değiştirebilir. Daha sağlıklı kararlar almanıza yardımcı olur. En önemlisi çalışıyor olmanız kendinize olan güveninizi geri kazanmanızı sağlar. Boşanma kararı alırsanızda kendi ayaklarınız üzederinde durabilirsiniz.
öyle mi peki eşiniz size karşı nasıl bir tavır sergilediSizi o kadar iyi anlıyorum ki sanki benim eşimi ve ailesini anlatmışsınız. Benim hatam tanıştığımız dönemde ailesini tanımaya çok önem vermemekti çünkü kendi ailem yok o yüzden evliliğimi bu kadar etkileyeceğini bilmiyordum. Size tavsiyem kendinizi güzelce ifade edin eşiniz sınır koymayı bilmiyorsa siz hayır demeyi bilin kendinizi ezdirmeyin. Gerekirse tartışın konu uzasın zaten her türlü canınız sıkkın olacak. Bende yakın zamana kadar çok baskıda hissediyordum kendimi hep içime atmışım farkında olmadan bir gün geldi bı patladım
herşeyi eşime açık şekilde konuştum tüy gibi hafifledim. Resti çektim şuan kimse umrumde değil sınırlarım belli kafam rahat
Onlar için Gelin eziyet çekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hiçbirşey laik görülmemeli ..
Mesleğim var girer biyerde çalışırım annemde ekonomik olarak destek olur,eşimde olmak zorunda. Tek istediğim sağlıklı olmak hem akıl saplığı hem beden sağlığı olaraksiz niye kendinizi sahipsiz hissediyorsunuz annenizin yanına gidin mesleğiniz yok mu
Haklısınız:) bende okuduktan sonra tebessüm ettim takdir edersiniz ki o an ki heyecanla yanlış yazmışım layık olacaktı. Umarım böyle cümleler kurmak,kurarken de yazım yanlışı yapmak zorunda kalmazsınız diyelimAy kusura bakmayın "Laik görülmemeli "den sonrasını okuyamadımDemekki dinle devlet işlerini hep karıştırmışlar yani laik devlet anlayışları yokmuş eşinizin ailesinin
Defalarca konuştuk,tartıştık.. Ailemin yapısı bu değiştirmek mümkün değil diyor lafı başka yerlere çekip konuyu saptırıyor.sürekli sevgimizden saygımızdan harcıyoruz bu durum beni çok üzüyor. Onları sevemedin kabul edemedin,yaşadığın yerden hala buraya gelemedin vs vs vs bisürü laf kalabalığı.Vallaha benim anlamadigim sizin kendinizi neden korumadiginiz. Siz baskiya boyun egip tamam deseniz herseye tabi birsey degismez. Bizde hep orta yolu bulmaya calisiriz. Ama bazende hayir demek lazim. Kendinizi bu kadar yormalarina esiniz firsat verdigi gibi siz de veriyorsunuz. Ben esimin annesi babasi ile iyi anlasirim. Ha birsey hosuma gitmese de bunu acik konusurum. Aile olmak bunu gerektirir asıl. Aile icinde huzur önemli. Ama bunun icin birilerinin ezilmesine asla gerek yok
Ne güzel ifade ettiniz. Keşke benim dostum olsaydınız ve bunları sizinle uzun uzun konuşabilseydim kendimi bu denli yalnız hissetmezdim belkide . Kendimi anlatmaktan ziyade karşı tarafın anlamaması çok zor çok..Eşinizle konuştunuz mu hiç? Yani sert şekilde değil de alıp karşınıza buraya yazdıklarınızı hissettiklerinizi tane tane ona da anlattınız mı?
Eğer konuşmadıysanız neden bekliyorsunuz. Kendinizi ezdirmişsiniz başından beri. Sanki şu anda da kendinizi eşinize anlatmıyorsunuz. Adam muhtemelen evliliğinin çok iyi olduğunu düşünüyor hiç konuşmadıysanız.
Ailesi dışındaki konularda size önem verdiğini anlatmışsınız. O yüzden kendinizi ailesini suçlamadan kendi hislerinizle anlatmanızı tavsiye ederim.
Konuşma da fayda etmiyorsa ama ailem muhabbetlerine giriyorsa fazla tepki verip yükseliyorsa da sevgi bitti diyorsunuz ayrılmayı enine boyuna düşünebilirsiniz.
Şimdi böyle sorularla aşırı karşılaşıyorum bu site de ve hepsine de önce aynı soruyu soruyorum. Evlenmeden öncede böyle miydi? Ailesi öyleymiş orası kesin elbette gidip geldiğinde de bu huylarını, geleneklerini az çok görmüşsündür zaten neden o zaman bunu görmezden geldin. Erkeklerin asla sizin sorun edipte onların sorun etmediği bir durum da hallederiz demesine kesinlikle izin verilmemeli. Bunu maalesef genel olarak söylüyorum çünkü halledilecek bir mesele o an halledilir konuşur ailesiyle benim eşim böyle böyle yetişti karışamazsınız tarzında bir konuşma en başta yaptı yaptı yapmadıysa erteliyorsa ki babamdan biliyorum sonrası olmaz. En başta da ailesine düşkündür sözünden çıkmaz şimdide öyle niye evlendin peki? Bunlar basit görülecek sıkıntılar değil. Aslında sana düşkünmüş sadece ailesine daha çok değer veriyor herkes değer verir ama kimileri ana kuzusudur denir ya o da öyle. Ama dün mesela kocam çok cimri yapamıyorum şikayetini okumuştum sende de öyle bir sorun yok ne güzel bu da önemli ailede. Şimdi al karşına konuş desem bir işe yaramayacak aynı şeyleri söyleyecek belli ki boşver aldırma tarzında o yüzden kabul etmekten başka çaren yok gibi tabi boşanmakta bir çözüm aşırı mutsuzsan çocukların da varmış onlar için sabretme düşüncesini doğru bulmuyorum aksine çocuklar mutsuz bir aile de daha da içe kapanık ve özgüven eksikliği yaşayarak büyüyorlar ben mesela iyi ki boşanmışsın diyorum. Ama iyice bir düşün seni sürekli strese sokup eşinden soğutacak seviyeye getirdiyse boşan tabifakat en başta evlenerek sen hata etmişsin. Aynı şeyi kuzenimde yapıyordu ben de dedim ki emin misin bak bunun ailesi otoriter bir aile senin dışarı yalnız çıkmana müsade etmezler gelen gidenine karışırlar dedim diye kızdı bana sen onları tanımıyorsun ki iyi insanlar dedi sanki ben kötü dedim onların gelenekler farklıydı ta ki çocuk dışarı annem veya ablamsız çıkamazsın onu bil diyene kadar :))) dua etsin bunu dile getirmiş aksi halde afedersin sıçmıştı çünkü çocuk onu boşamazdı bile aşırı bağlanmıştı. Yani bunları hesaba katmak gerek.Merhaba Güzel kadınlar
Ben 6 senelik evli,dünya güzeli bir kız annesi,üni mezunu ama işsiz,evli ama mutsuz 30 yaşında bir kadınım..
6 sene önce üniden tanıştığım ve kör kütük aşık olduğum o mükemmel adamla ailemle yaşadığım "A" şehrini bırakıp "B" şehrine gelmek pahasına evlendim..birbirini çok sevem 2 insandık. O hala öyle olduğumuzu düşünmek istese bile maalesef artık değiliz. Bunun tek sebebi ise eşimin ailesi,ataerkil ve oldukca geri kafalı varlıklı,dediğim dedik,manipülasyon dolu bir aile.. her ferdinde ayrı bi sıkıntı var gerçekten ve benim kültürüme uzak oldukları için bu sıkıntı daha çok göze batıyor. Onlar için Gelin rziyet öekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hiçbirşey laik görülmemeli .. tabi dillerimde böyle deil bu durum hareketleri bu yönde. Eşim bana düşkün istediğimi alır ucuz pahalı asla demez hasta olurum başımda sabahlar ama gel gör ki kan mı çekiyor huy mu bilmem. Üzerimde inanılmaz bi psikloljik baskı var sürekli olarak "Aradın mı? Sordun mu ? Elini öptün mü ? Nasılsın dedin mi?ee ben anneme senin adına gelir diye söz verdim,e ben babama sana sormadan tamam dedim,bize gelsinler,biz gidelim,ara sor bişey yap götür,annem yorulmasın sen yap vs vs vs... sonsuza kadar gider böyle. Annesi ve babası cocukları böyle itaatkar yetiştirdkleri için her istedinlerini elde edeceklerinin farkındalar. Özellikle annesi gözyaşı silahı masumiyet perdesi arkasında her istediğini öyle müthiş yaptırır ve işin içinden öyle kolayca çıkar ki.. 40 yıllık entrika dizisi senaristleri şaşar kalır. Onları üzmemek için sürekli beni,gençliğimi,sağlığımı,evliliğimizi harcayan eşimle benim açımdan hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Bana ait değil ailesine ait..ona ait değilim ailesine aidim. Tüm kararlarımızı ufacık bi ima ufacık bir tavsiye altüst edebilir. Böyle ki ailesinin etkisi altında.bugün değişir yarın düzelir derken 6 sene oldu ve üzerimdeki psikolojik şiddet beni artık çok yoruyor. Çok hakaratlere uğradım çok üzüldü evet ama beni koruyamadı hep harcadı beni.. idare et alttan al üzülme aşarız diye diye bugünlere geldik.Eşimden soğudum onunla bi hayatı paylaşmak ağır geliyor. Bugün çok çok ufak bir olay yaşandı sanki bardağın son damlası gibi. 6 senedir yani evlendiğim günden beri boşanmak aklımda sürekli boşanırsam şöyle mi olur böyle mi olur çocuk ne olur soruları kafamda dolaşıyor. Bunun üzerine bir de kendi ailemden km lerce uzakta olmanın ağırlığı ekleniyor.. bugün farklı bişey hisettim şu 2 gün içerisinde sakince konuşup kendisinin de mutsuz oldugunu farketmesni sağlayıp arkadaş kalmayı önericem. Sanırım sona yaklaşıyoruz fakat ben alacagım kararlardan emin değilim kendime güvenmiyorum çünkü zaten bu evliliği yaparak yanlış bi karar verdim. Şimdi 2.kez yanlış karar vermek istemiyorum ama sürdürmekte çok zor ruhen ve psikolojik olarak sürekli şiddet altındayım .. her hareketmi bakışımı analiz eden gözümün içine bakan o adam söz konusu aile olunca beni yerle yeksan ediyor.......düşünce hareket ifade özgürlüğüm yok.. sadece bir fikir istiyorum siz,kızınız,kardeşiniz olsaydı ne önerirdiniz?
Tüm çalışan annelerin çocuklarına aileleri bakmıyor.Çalışmayı istiyorum fakat ailem burda değil cocuga bakacak kimse yok. Kendimi dipsiz bir kuyuda üstelik elleri kolları bağlı gibi hssediyorum
Tabikide evlenmeden böyle olduğunu bilemezdim bu denli şiddeti görsem evlenmezdim bende. Bazı sıkıntılar her ailede olur ama evlenmeden,içlerine girmeden çok göze batan bi problem yoktu. Ben şuanda bir çözüm arıyorum,düşünüyorum. Eğer bu evliliği yapmak bir hataysa(ki şuan öyle görünüyor)evet bende bi hata yaptım lakin hepimiz insanız ve hatalar yapabiliyoruz. 11 senedir tanışıyoruz severek evlendik ve Evlenene kadar 1 kere bile olsun birbirimize tek saygısızlık yapmadık rüyaları süsleyen,her kadının hayali bi ilişkiydi bu. Ailesinin içine girene kadar beni böyle yıpratacağını bilemedimŞimdi böyle sorularla aşırı karşılaşıyorum bu site de ve hepsine de önce aynı soruyu soruyorum. Evlenmeden öncede böyle miydi? Ailesi öyleymiş orası kesin elbette gidip geldiğinde de bu huylarını, geleneklerini az çok görmüşsündür zaten neden o zaman bunu görmezden geldin. Erkeklerin asla sizin sorun edipte onların sorun etmediği bir durum da hallederiz demesine kesinlikle izin verilmemeli. Bunu maalesef genel olarak söylüyorum çünkü halledilecek bir mesele o an halledilir konuşur ailesiyle benim eşim böyle böyle yetişti karışamazsınız tarzında bir konuşma en başta yaptı yaptı yapmadıysa erteliyorsa ki babamdan biliyorum sonrası olmaz. En başta da ailesine düşkündür sözünden çıkmaz şimdide öyle niye evlendin peki? Bunlar basit görülecek sıkıntılar değil. Aslında sana düşkünmüş sadece ailesine daha çok değer veriyor herkes değer verir ama kimileri ana kuzusudur denir ya o da öyle. Ama dün mesela kocam çok cimri yapamıyorum şikayetini okumuştum sende de öyle bir sorun yok ne güzel bu da önemli ailede. Şimdi al karşına konuş desem bir işe yaramayacak aynı şeyleri söyleyecek belli ki boşver aldırma tarzında o yüzden kabul etmekten başka çaren yok gibi tabi boşanmakta bir çözüm aşırı mutsuzsan çocukların da varmış onlar için sabretme düşüncesini doğru bulmuyorum aksine çocuklar mutsuz bir aile de daha da içe kapanık ve özgüven eksikliği yaşayarak büyüyorlar ben mesela iyi ki boşanmışsın diyorum. Ama iyice bir düşün seni sürekli strese sokup eşinden soğutacak seviyeye getirdiyse boşan tabifakat en başta evlenerek sen hata etmişsin. Aynı şeyi kuzenimde yapıyordu ben de dedim ki emin misin bak bunun ailesi otoriter bir aile senin dışarı yalnız çıkmana müsade etmezler gelen gidenine karışırlar dedim diye kızdı bana sen onları tanımıyorsun ki iyi insanlar dedi sanki ben kötü dedim onların gelenekler farklıydı ta ki çocuk dışarı annem veya ablamsız çıkamazsın onu bil diyene kadar :))) dua etsin bunu dile getirmiş aksi halde afedersin sıçmıştı çünkü çocuk onu boşamazdı bile aşırı bağlanmıştı. Yani bunları hesaba katmak gerek.
Evet kreşe gidebilecek yaşta 2 yaşında kendisi bi yolu bulunabilir dediğiniz gibi. Samimiyetinize güvenerek soruyorum; kendinizi benim yerime koyun,siz veya evladınız veya başka bir sevdiğiniz sizin kapınıza bu sıkıntılarla gelse ne önerirdinizTüm çalışan annelerin çocuklarına aileleri bakmıyor.
Çocuğunuzun yaşı kreş için uygunsa kreşe yazdırın değilse bakıcı bulun.
Maaşınız neredeyse kreş/bakıcı masrafı kadar bile olsa çalışmalısınız. Okula başlayana kadar deneyim kazanırsınız. Hem de saçma sapan aile beklentileriyle uğraşmak yerine çocuğunuzun geleceğine yatırım yaparsınız.