-
- Konu Sahibi birgariphal
- #81
Kimler Ailesi ile Eşi arasında kalır?
Ailesi ile iç içe olan, sınırlarını çizememiş, aile ve akrabalarına kolay kolay hayır diyemeyen biri, evlendiğinde eşinin de kendisi gibi olmasını bekler.H...
Gittik zaten orda da herşeyi kabul etti. Annem babam sıkıntı dedi hatta başka şeylerde söyledi fakat bidaha gelmedi ve bu konuyuda hiç açmadı. Kısacası kaçıyor gerçeklerden. Onları üzmemek için beni üzüyor,harcıyor. Halbuki anne babalar gidince kalacak kişi kendi ailesi yani eşi ve çocukları değil mi ?
Sizi iyi sindirmişler. Eşinize saglam bir rest çekmeniz gerek. Terapiye devam edeceksin ya da bu iş bitecek de benceSanki kendi kendime vereceğim her karar yanlış diye düşünmeye başladım. Sürekli bir onay,bir yönlendirmeye ihtiyaç duyuyorum adeta kemdi özgüvenimi yitirdim
çocuğunuz 3 yaş üstü ise öncelikle onu kreşe başlatıp sizde bir işe girin, en büyük hatanız çalışmamak olmuş bu süreçte ekonomik olarak bağımsız olmanın yanısıra sosyalleşmiz ve bu ortamdan bir nebze uzaklaşmış olursunuz. sonrasında eşinizi alıp karşınıza güzelce konuşun anlatın yaşadığınız iç sıkıntıları erkekler manevi şeyleri pek önemsemez maddi imkanlar sağlanıyorsa karnın tok kafanın üstünde bir dam varsa sıkıntı etme derdindeler genelde ama işler öyle yürümüyor. kadınlar için iç huzur en önemlisi.Merhaba Güzel kadınlar
Ben 6 senelik evli,dünya güzeli bir kız annesi,üni mezunu ama işsiz,evli ama mutsuz 30 yaşında bir kadınım..
6 sene önce üniden tanıştığım ve kör kütük aşık olduğum o mükemmel adamla ailemle yaşadığım "A" şehrini bırakıp "B" şehrine gelmek pahasına evlendim..birbirini çok sevem 2 insandık. O hala öyle olduğumuzu düşünmek istese bile maalesef artık değiliz. Bunun tek sebebi ise eşimin ailesi,ataerkil ve oldukca geri kafalı varlıklı,dediğim dedik,manipülasyon dolu bir aile.. her ferdinde ayrı bi sıkıntı var gerçekten ve benim kültürüme uzak oldukları için bu sıkıntı daha çok göze batıyor. Onlar için Gelin rziyet öekmeli iş yapmalı hep ezilmeli ve hiçbirşey laik görülmemeli .. tabi dillerimde böyle deil bu durum hareketleri bu yönde. Eşim bana düşkün istediğimi alır ucuz pahalı asla demez hasta olurum başımda sabahlar ama gel gör ki kan mı çekiyor huy mu bilmem. Üzerimde inanılmaz bi psikloljik baskı var sürekli olarak "Aradın mı? Sordun mu ? Elini öptün mü ? Nasılsın dedin mi?ee ben anneme senin adına gelir diye söz verdim,e ben babama sana sormadan tamam dedim,bize gelsinler,biz gidelim,ara sor bişey yap götür,annem yorulmasın sen yap vs vs vs... sonsuza kadar gider böyle. Annesi ve babası cocukları böyle itaatkar yetiştirdkleri için her istedinlerini elde edeceklerinin farkındalar. Özellikle annesi gözyaşı silahı masumiyet perdesi arkasında her istediğini öyle müthiş yaptırır ve işin içinden öyle kolayca çıkar ki.. 40 yıllık entrika dizisi senaristleri şaşar kalır. Onları üzmemek için sürekli beni,gençliğimi,sağlığımı,evliliğimizi harcayan eşimle benim açımdan hiç sevgi kalmadığını hissediyorum. Bana ait değil ailesine ait..ona ait değilim ailesine aidim. Tüm kararlarımızı ufacık bi ima ufacık bir tavsiye altüst edebilir. Böyle ki ailesinin etkisi altında.bugün değişir yarın düzelir derken 6 sene oldu ve üzerimdeki psikolojik şiddet beni artık çok yoruyor. Çok hakaratlere uğradım çok üzüldü evet ama beni koruyamadı hep harcadı beni.. idare et alttan al üzülme aşarız diye diye bugünlere geldik.Eşimden soğudum onunla bi hayatı paylaşmak ağır geliyor. Bugün çok çok ufak bir olay yaşandı sanki bardağın son damlası gibi. 6 senedir yani evlendiğim günden beri boşanmak aklımda sürekli boşanırsam şöyle mi olur böyle mi olur çocuk ne olur soruları kafamda dolaşıyor. Bunun üzerine bir de kendi ailemden km lerce uzakta olmanın ağırlığı ekleniyor.. bugün farklı bişey hisettim şu 2 gün içerisinde sakince konuşup kendisinin de mutsuz oldugunu farketmesni sağlayıp arkadaş kalmayı önericem. Sanırım sona yaklaşıyoruz fakat ben alacagım kararlardan emin değilim kendime güvenmiyorum çünkü zaten bu evliliği yaparak yanlış bi karar verdim. Şimdi 2.kez yanlış karar vermek istemiyorum ama sürdürmekte çok zor ruhen ve psikolojik olarak sürekli şiddet altındayım .. her hareketmi bakışımı analiz eden gözümün içine bakan o adam söz konusu aile olunca beni yerle yeksan ediyor.......düşünce hareket ifade özgürlüğüm yok.. sadece bir fikir istiyorum siz,kızınız,kardeşiniz olsaydı ne önerirdiniz?
Bende öyleydim. Yani eski ilişkimde. Attım başımdan kurtuldumSanki kendi kendime vereceğim her karar yanlış diye düşünmeye başladım. Sürekli bir onay,bir yönlendirmeye ihtiyaç duyuyorum adeta kemdi özgüvenimi yitirdim
Bu bir evlilikmiydi?Bende öyleydim. Yani eski ilişkimde. Attım başımdan kurtuldum
Şimdi her kararımın arkasındayım. Hata da yanlışta benim yanlışım diyorum.
Nişanlılık.Bu bir evlilikmiydi?
Bu kararı vermek öyle zor öyle ağır ki..çocuğunuz 3 yaş üstü ise öncelikle onu kreşe başlatıp sizde bir işe girin, en büyük hatanız çalışmamak olmuş bu süreçte ekonomik olarak bağımsız olmanın yanısıra sosyalleşmiz ve bu ortamdan bir nebze uzaklaşmış olursunuz. sonrasında eşinizi alıp karşınıza güzelce konuşun anlatın yaşadığınız iç sıkıntıları erkekler manevi şeyleri pek önemsemez maddi imkanlar sağlanıyorsa karnın tok kafanın üstünde bir dam varsa sıkıntı etme derdindeler genelde ama işler öyle yürümüyor. kadınlar için iç huzur en önemlisi.
ailesi ile mesafeyi baştan koyamamışınız belli ama artık bir sınır çekmenizin zamanı gelmiş, gerekirse eşinize karşı da bu konuda katı davranın anlayana kadar durumun vehametini geri adım atmayın.
son çare boşanın derim ama haayt sizin karar da sizin.
Ne güzel . Keşke bende çyle şanslı olabilseydimNişanlılık.
Bunu yapmak için geç bile kaldım. Zaten bunu yaptıkca eşim benden uzaklaşacak ve yavaş yavaş bu ilişki bitecek.. tek cümlede değil uzun bir soluktaBu şekilde insan kendini sürekli diken üstünde hisseder, sürekli yanlış yaptım mı diye sorgular.
Eşiniz ailesiyle birlikte iş yapıyor demiştiniz, bu durumda mesafe koyması imkansız gibi. Yeni bir iş ekonomik şartları düşünürsek zor.
Sizin kendi sağlığınız tek yapabileceğiniz kendi başınıza ailesine mesafe koymak, eşiniz diretse bile kararlı kalmak.
Evli olunca ne oluyor ki ? Biz de evli gibiydik :)Ne güzel . Keşke bende çyle şanslı olabilseydim
Eşim buralı işi ailesi herşeyi burda. Bu sebeple taşınmak çok zor rest çekmedği sürece imkansız hatta. Onu da yapamaz zaten.....eşine de ki “ böyle yapıyorsun ben böyle böyle hissediyorum. Seninle ve evde çocuğumla çok mutluyum ama ailenle evlenmiş gibi hissediyorum. Tabi ki gidelim tabi ki görüş ama kendimize ait bir hayatımız yok sanki bu beni çok geriyor vs vs “ ifade et kendini
Ve neden o şehirde yaşıyorsunuz ?
Başka bir ile taşınma ya da tayin isteme durumunuz yok mu ?
Tabikide çok fark oluyor. Nişan atlamakla cocuk varken boşanmak aynı değilEvli olunca ne oluyor ki ? Biz de evli gibiydik :)
Hemde ne sindirme. Allahım kendimi nasul bu hale getirdim ben . Ben özgüveni yüksek bi insandım şuan kendimi tanıyamıyorumSizi iyi sindirmişler. Eşinize saglam bir rest çekmeniz gerek. Terapiye devam edeceksin ya da bu iş bitecek de bence
Evet terapi şart. Kendisi de seviyor ve iyileşmesini istiyorsa gelir yoksa da ben elimden geleni yaptım diyip kendimi ayrı bi yol çizmem gerekecekBence derdinizi bu şekilde anlatın ciddi bi konusun ve düzgün birini bulursanız terapiste gidin. Siz çok haklısınız ama belki çözülür gibi geldi bana, duygularınız da geri gelir zamanla sorunlar çözülürse. Bir süre tanıyın ve o sürenin sonunda ilerleme yoksa da mutsuz olduğunuz yerde asla asla durmayın bi tane hayatınız var
Evi uzak bir yere taşıyın. Mümkünse ailesine mesafe koyun. Asıl eşinizin mesafe koyması gerekiyor gerçiHemde ne sindirme. Allahım kendimi nasul bu hale getirdim ben . Ben özgüveni yüksek bi insandım şuan kendimi tanıyamıyorum
Hakkınızda hayırlısı olsun inşallah, çocuğunu önceliğine koyamayan, varken babasız gibi bırakacak insana Allah karşılığını verir.Bugün konuşacağım.. beni tercih etmeyeceğine eminim. Yine de şansımı denicem ilerde kızıma herşeyi denedim demek için
Sizi anlıyorum , tipik doğu erkekgi şimdi linclene bilirim ama doğu erkeklerinin çoğu böyle esiniz farkında olsa yanınızda olsa mecburuz dayan dese hadi yine bı nebze , tavsiyem şikayetçi olmayın hep kendinizi mağdur ezilen gosterin , anneni çok seviyorum ama o beni sevmiyo gibi baban şöyle iyi ama hep bahane arıyor. Sen çok iyisin filen birde böyle deneyin suyuna giderek bakalım o zaman napicak ,Merhaba,hemde ne kudurmak.. benim ailemden biri evimize gelince bile kendisini onlara karşı suçlu,ihanet etmiş hissediyor. Saygısızlık yapmaz belki ama benim aileme bile kendi ailesini saydırıyor. Aşkla evlendik ama şuan ailesini bu kadar sevmezken onu sevip sevmediğimi anlayamıyorum,hislerimden emin değilim. Samimimiyim acaba yoksa gerçekten onun canını mı yakmak istiyorum bilmiyorum