Umutsuzluğa kapılacak hiçbir şey yok. Moral çok önemli.. Bak ben bile diyorum çünkü ne kanamalar atlattım.. 37.haftayı Allahın izniyle gördüm. Her acile gittiğimizde bebeği kaybediyoruz korkusu ile gittik. Öyle böyle değildi kanamalarım. Bir yandan kısalık bir yandan hunileşme olması da cabasıydı. Serklajımın olmaması korkutuyordu. Sürekli yattım dinlendim tuvalet dışında kalkmadım. Doğumdan birkaç ay sonra farklı bir sorunum başladı yine doktora gittim. Acilde muayeneye gelen doktorun polikliniğine gittim kontrol için, bana dedi ki senin çocuk 37.haftayı bekledi mi yahu.. Doktor bile inanamadı. 2 ayrı perinatologa gittim hamileyken. Bir tanesi çok umutsuz konuştu. Suyun gelebilir erken doğum olabilir hazır ol herşeye diye. O gece ağlaya ağlaya uyumuşum ve tam 12 saat uyumuşum psikolojik olarak mahvolmuştum. Diğer perinatolog ise eğer yatarsan ilaçlarını düzenli içersen 39.haftayı bile görürsün demişti. Moral ve umut bizim için her şey, sen de moralini bozma. Allah büyük sağ salim alacaksın kucağına. Perinatologa da muhakkak git.