teşekkürler hoşbulduk.ben 27+3 haftalık iken kaybettim bebeğimi.ilk gebeliğimdi 4.üncü ay'ımda 40 derece ateşlendim doktor kontrollerinde bebeğimide hiçbir sorun yoktu.daha sonra26.cı haftamda bebeğimde hidrosefali olduğu anlaşıldı.onuda kabullendik drlar sorun olmayacağını söylemişlerdi,birgün hiç farkında olmadan vücudum şişmeye başladı ,son aylara doğru olur böyle şeyler dendi.bir hafta sonra korkunç bir baş ağrısı başaladı tansiyonumu ölçtüm 200-190 idi yürüyerek hastaneye kendi ayaklarım ile gittim o gece beni üniversiteye sevk ettiler. biliyordum yolun sonuna gelmiştim,bebeğim eskisi gibi hareket etmiyordu ve temmuz 3'ünde gece sezaryenle doğum yaptım.ölümden dönmüştüm doktorlar ve herkes mucize eseri kurtulduğumu bukadar yüksek tansiyonla çoktan ölmüş olmam gerektiğini söylemişlerdi.ben yaşıyordum ama temmuz 4 sabahı bende meleğimle beraber ölmüştüm.annesinin kuzusu birgün bile dayanamamıştı. 1 hafta hastanede kaldım.şimdi iyiyim ama bir yanım eksik olarak ,acısı evladımın son nefesime kadar içimde olacak.ama inan insan herşeye rağmen yaşıyor evet acısı var ama yinede dayanılıyor.biliyor musun bende senin gibi düşünüyorum yağmur yağdığında kar yağdığında kuzum üşüyor diye, ama sonra diyorum ki o benim kalbimde içimde annesinin sevgisi onu hep sıcak tutuyor.kuzunu yalnız bırakma gerçekle yüzleş git yanına ağlayabildiğin kadar ağla ama hep git çünkü orda huzur bulacaksın, ben öyleyim kızıma gidince rahatlıyorum onu sahipsiz bırakmıyorum,sende kuzunu bırakma.tedaviye de gelince benim yaşım 33 doktorum gen testi yaptı kanımın pıhtılaşmaya meyilli olduğunu ama bunun tekrar anne olmama engel olmadığını söyledi,şu an kan sulandırıcı ve vitamin kullanıyorum doktorum 1 ay sonra gebeliği düşünebileceğimi söyledi.umarım hepimiz tüm melek anneleri biran önce sağlıkla bebeklerimize kavuşuruz.
hepimiz benzer şeyler yaşamışız sonuç genellikle aynı.acılar aynı.kuzularımızı kaybetme acısı ve korku.
ben eski kendimi özlüyorum neşeli,yaşama sevinçli, en ufak birşeye mutlu olan kendimi arıyorum ama yok hiçbirşey eskisi gibi olmayacak.gülerken içimdeki acıyla gülüyorum.en kötüsü de seninle birlikte hamile olanların sırasıyla bebeklerini kucaklarına alması ve senin bu duruma onlar adına sevinsen de için acıyarak bakman.RABBİM UNUTTURSUN BU ACILARI YENİ BEBEKLERLE.
sorularımı sıralayım izninle.
1)genetik tahlillerini doğumdan kaç ay sonra yaptırdın.
2)sezeryanda en az 1 yıl şart koyuyolar senin neden bu kadar erken?
3)kan sulandırıcı ve vitamini ne kadar kullanman gerekiyormuş?
4)hangi ildesin?
herkesi çok ama çok öptüm
