• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Preeklamsi geçirip tekrar bebek düşünenler

beygu35 .!.:
canımm yaa en az senin kadar heyecanlıyım bende . eşime de söylüyorum şu kadar haftası kaldı ailecek dua ediyoruz sana.Rabbim sonuna sağlıklı sıhhatli erdirsin inşallah.Daha iyiiym o günlere göre ama ara ara özellikle geceleri ağlama krizlerim tutuyor ne zaman olacağını bilemiyorum.herkese göre çookk iyi toparlanmışım ama içimdeki yaranın ne zaman acıyacağı belli olmuyor yine de şükür halime.iokula başlayıp başlamama kararsızlığındayım daha mı kötü olurum daha mı iyi olurum inşallah seneye ben de sana güzel haberleri veririm doğuma giderken dua et bize.seni sanki doğumdan sonra bidaha yakalamaycakmışım gibi ulaşamam sana gibi geliyor da ondan soruyorum bunları.senle kıyaslama yapmak için değil de bilinçli olmak adına öğrenmek istiyorum bu ilaçların bebeğe zararı yok demi.ilaçların ne olduğunu bilmediğim için bunlardan hangisi iğne ve o iğne canını çok yakıyomu:(çok soru sordum dimi ben de çook öptüm seni ve bebişini.
Genişletmek için tıkla...

İğneler çok az can yakıyor da evlat için katlanılıyor. Bebeğe de hiçbir zararı yok ilaçların korkma. Doğumdan sonra yine nete az girerim tabi de evime döndüğümde rahat rahat girerim yakalarsın yani beni, endişelenme :)))) Netsiz yapamam ben çünkü. Ben doğum iznim biter bitmez okula başlamıştım, oyalanmamı sağladı, ilk günler zor oldu tabi .7 aylık hamile bi arkadaşım vardı onu gördükçe kötü oluyordum kızla sohbet bile edemiyordum. Öğrencilerle oyalanmak iyi gelmişti sonradan. En doğru kararı sen vereceksin canım. Duaların içn çok sağol. Öpüyorum. [/COLOR
 
toprakesra .!.:
canım çok üzüldüm şimdi. seni çok iyi anlıyorum. ama acılar inan bana zamanla hafifliyor.sabırlı ol.inşaallah Rabbim sabrının karşılığını verecek. sen benim kadar beklemeden inşaallah en kısa zamanda hayırlı bir evlada kavuşuverirsin...kimbilirrr :)
Genişletmek için tıkla...


inşallah diyelim.ama benim daha korunma sürem 1 yıl.o 1 yıl nasıl geçecek ve hemen olacak mı?kızım da hemen olmamıştı,bekletmişti bizi sebepsiz. bana kalsa hemen istyorum ama sezeryan işteeeee:((
 
bende kızımı 6 ay evvel preeklemsi yüzünden kaybettim.meleğim cennete uçtu.nehirin annesi'nin yazdıkları beni anlatıyor, evlat acısı çok zor Allah'ım kimseye yaşatmasın.sayfaları okurken yaşlar sel oldu gözümde.Sizi çok iyi anlıyorum umarım en kısa zamanda sağlıklı bebeklerimize kavuşuruz,gün sayıyorum doktorum 1 ay sonra hamile kalabileceğimi söyledi. Allah'tan tek dileğim isteyen herkese sağlıklı bebekler vermesi ve bu güzel duyguyu tekrar tatması.
 
beygu35 .!.:
ben de bilmiyorum ki nasıl olduğumu.genel olarak daha iyiyim.ama şimdi iyi değilim dışarda durmadan yağmur yağıyor kızımın üstüne.bazen delirecekmişim gibi geliyor.şu an 32 haftada karnımda olması gereken kızım şimdi yağmurun altında .40 gündür toprağın altında yatıyor yağmur yağarken üşüdüğünü ıslandığını düşünüyorum herkesin bebeği karnındayken o toprağın altında yüreğim sızlıyor.mezara gitmek istyorum ama gidemiyorum cesaretim yoookkk.boğazım düğümlendi yine.tek bildiğim o günlerin gerçekten rüya olması ve uyanma isteğim.hergece bende hayal ediyorum kızım karnımda doğacak martta doğum yapacağım sağlıkllı sıhhatli.sabah uyanıyorummm karnım boş gönlüm boş gerçekleri bir bir hatırlıyorum.bilmiyorum canım ben de nasıl olduğumu işte böyleyim.daha iyi olacağım tabi dışardan zaten gören çok iyi toparlandığımı söylüyorlar hatta çabuk toparlandı deniliyor ama içimdekileri bir ben birde Allahım biliyor bir dokun bin ah işit oldu bu da değil mi .yağan yağmurda gözlerim dolu kalbim sızlıyor ve bende böyle çok konuşuyorum iştee ÇOOK ÖZLEDİMMM ÇOOOKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK
Genişletmek için tıkla...

yaşananlar, hissedilenler hep aynı . mezarına ilk kez gidiş çok zor olsa da daha sonra hep gitmek isteyeceksin , biran evvel git canım, bir an evvel yüzleş ...sana ne kadar iyi geldiğini o zaman anlayacaksın.
ilk zamanlar geceleri kalkıp gidip orada onun yanında kıvrılıp uyumak isterdim hep , her yağmur yağdığında camı açıp elimi uzatırdım çok soğuk hissediliyormu diye.bizi bizden başka kimse anlayamaz ....
 
zeynepberay .!.:
merhaba arkadaşlar ara sıra bakıp durumunuzu takip ediyorum iyi olan herkes adına mutlu oluyorum.dualarım bebişlerinizle..ben bir süre erteledim yeniden gebe kalmayı.şuan annemin bana ihtiyacı var.annemin bütün biyopsileri kötü çıktı.pazartesi günü hoca tedavi planı yapacak.sanırım kemoterapi başlayacak.psikolojim çok bozuldu arkadaşlar.son 20 günün rüya olmasını öyle çok istiyorumki.her sabah uyandığımda herşey kötü bir kabusmu acaba diyorum.ama değil.hala kabullenemedim annemin akciğer kanseri olduğunu.annemi psikoloğa götüreceğim sanırım bende gitsem çok iyi olacak.annemin yanında çok güçlü görünmem gerekiyor.buda beni çok yoruyor.rabbime yalvarıyorum bana dayanma gücü ver diye.çünkü daha yolun başındayız.çok zor bir dönem bekliyor bizi.hep diyorum her şerde bir hayır vardır diye eğer şimdi gebeliğim devam ediyor olsaydı annemin yanında olamazdım istirahat etmeyince tansiyonum yükseliyordu çünkü.rabbim benden bebğimi annemin bana ihtiyacı olduğu için aldı diye düşünüyorum .zamanı geldiğinde de bebeğimi sağsalim kucağıma alacağıma inanıyorum.ama şuan tek önceliğim annemin iyileşmesi için herşeyi yapmak.öyle çok korkuyorumki anneme bişey olacak diye...
arkadaşlar lütfen kendinize iyi bakın.kanser oluşumunun en büyük sebebi stresmiş.yaşanılan üzüntüler kanser hücrelerini aktif hale getiriyormuş.lütfen acılarınızı yaşarken kendinize zarar vermeyin.annem benim yaşadıklarıma çoküzüldü.önce preklamsi ardından kürtaj.yaşamın kıymetini bilin sevdiklerinizi üzmeyin lütfen kendinize sağlığınıza dikkat edin...
Genişletmek için tıkla...

Allahım bir an evvel anneciğinin şifasını versin inşallah...Allahtan hiç bir zaman ümidimizi kesmeyelim canım arkadaşım.insan böyle zamanda ne söyleyeceğini bilemiyor gerçekten , hep dualarımdasınız ..Allahım yardımcınız olsun..
 
nehirinannesi2011 .!.:
yaşananlar, hissedilenler hep aynı . mezarına ilk kez gidiş çok zor olsa da daha sonra hep gitmek isteyeceksin , biran evvel git canım, bir an evvel yüzleş ...sana ne kadar iyi geldiğini o zaman anlayacaksın.
ilk zamanlar geceleri kalkıp gidip orada onun yanında kıvrılıp uyumak isterdim hep , her yağmur yağdığında camı açıp elimi uzatırdım çok soğuk hissediliyormu diye.bizi bizden başka kimse anlayamaz ....
Genişletmek için tıkla...


yarın gideceğim dediğim gün ağlama krizlerine giriyorum yüzleşmeye cesaretim yok o benim minik kızım karnımda tekmelerken şimdi onu kara toprağın altında görmeye cesaretim yokkk.cenazesine de hastanede olduğum için gidememştim.bitaraftan annem hiç gelmiyor neden gelmiyor diye üzülüyormu diye düşünüyorum çok kötü bir duygu bu yaaa.siz hep daha iyi olacaksın zaman geçtikçe diyorsunuz.ben daha kötü oluyorum gibi içim derinden derinden acıyor.gülerken ağlayabiliyorum.güneşli havalarda moralim daha düzgün,yağmur başladığı an sanki mezarında üşüdüğünü anne üşüyorum sarıl bana diyo gibi geliyor ALLAHIMMM SABIR VERSİN VE BU SINAVI İSYAN ETMEDEN GEÇMEYİ NASİP ETSİN
 
zafercerenali .!.:
bende kızımı 6 ay evvel preeklemsi yüzünden kaybettim.meleğim cennete uçtu.nehirin annesi'nin yazdıkları beni anlatıyor, evlat acısı çok zor Allah'ım kimseye yaşatmasın.sayfaları okurken yaşlar sel oldu gözümde.Sizi çok iyi anlıyorum umarım en kısa zamanda sağlıklı bebeklerimize kavuşuruz,gün sayıyorum doktorum 1 ay sonra hamile kalabileceğimi söyledi. Allah'tan tek dileğim isteyen herkese sağlıklı bebekler vermesi ve bu güzel duyguyu tekrar tatması.
Genişletmek için tıkla...
nn

üzülerek de olsa hoşgeldin diyelim sana.benim nette tek girdiğim yer burası.sadeece burda rahat ediyorum.ALLAHIM DUALARIMIZ HAYIRLISIYLA KABUL ETSİN
İNŞALLAH.
 
zafercerenali .!.:
bende kızımı 6 ay evvel preeklemsi yüzünden kaybettim.meleğim cennete uçtu.nehirin annesi'nin yazdıkları beni anlatıyor, evlat acısı çok zor Allah'ım kimseye yaşatmasın.sayfaları okurken yaşlar sel oldu gözümde.Sizi çok iyi anlıyorum umarım en kısa zamanda sağlıklı bebeklerimize kavuşuruz,gün sayıyorum doktorum 1 ay sonra hamile kalabileceğimi söyledi. Allah'tan tek dileğim isteyen herkese sağlıklı bebekler vermesi ve bu güzel duyguyu tekrar tatması.
Genişletmek için tıkla...

Yaşadıklarımızdan sonra bizler burada tek bir yürek gibiyiz sanki ben seni anlatıyorum sen beni.ve yine bizi bizden başka kimse anlamıyor ne yazıkki.Başın sağolsun , dilerim meleklerimiz bizim şefaatçilerimiz olurlar ve bizler bunca acının neticesinde onlara kavuşarak mükafatlandırılırız.yaşanan herşeyin bir nedeni var derler ya , yada sadece bir teselliden ibaret bunu şimdilik bilemiyoruz . sen ve senin gibi olan tüm arkadaşlarım tez zamanda bebeklerimize kavuşacağız ve tesellimiz onlar olacak inşallah...
 
ya ben çok kararsız kaldım namık demir mi fuat akercan mı hangisi daha iyi.dr yönünden hiç şansım yok çok iyi diye gittiğim dr ilgisiz çıkıveriyor izmirde bu doktorlara gidenler yorum yapabilir mi

kızlar birde şunu sormak istyorum doktorlarınız doğumdan kaç ay sonra genetik için sizi çağırdı?
 
beygu35 .!.:
yarın gideceğim dediğim gün ağlama krizlerine giriyorum yüzleşmeye cesaretim yok o benim minik kızım karnımda tekmelerken şimdi onu kara toprağın altında görmeye cesaretim yokkk.cenazesine de hastanede olduğum için gidememştim.bitaraftan annem hiç gelmiyor neden gelmiyor diye üzülüyormu diye düşünüyorum çok kötü bir duygu bu yaaa.siz hep daha iyi olacaksın zaman geçtikçe diyorsunuz.ben daha kötü oluyorum gibi içim derinden derinden acıyor.gülerken ağlayabiliyorum.güneşli havalarda moralim daha düzgün,yağmur başladığı an sanki mezarında üşüdüğünü anne üşüyorum sarıl bana diyo gibi geliyor ALLAHIMMM SABIR VERSİN VE BU SINAVI İSYAN ETMEDEN GEÇMEYİ NASİP ETSİN
Genişletmek için tıkla...

Canım benim , inan bana daha önce bu yaşadıklarını harfi harfine yaşadı çoğumuz. gerçekten gidip yüzleştiğin zaman daha iyi olacaksın inan bana..sana bu anlattıklarını yaşamış biri olarak söylüyorum.içinde ne varsa boşalıp gidecek ve her gidişinde daha az ağlayacaksın..
 
beygu35 .!.:
ya ben çok kararsız kaldım namık demir mi fuat akercan mı hangisi daha iyi.dr yönünden hiç şansım yok çok iyi diye gittiğim dr ilgisiz çıkıveriyor izmirde bu doktorlara gidenler yorum yapabilir mi

kızlar birde şunu sormak istyorum doktorlarınız doğumdan kaç ay sonra genetik için sizi çağırdı?
Genişletmek için tıkla...

4 ay sonra çağırmıştı beni doktorum canım..
 
Öncelikle yazdıklarınızı bastan sona okuduğumu belirtmek istiyorum. Bazılarınızın hikayesinde kendi hikayemi buldum üzüldüm, bazılarınızınkinde ise mutlu olup cesaretlendim.
Benim hikayeme gelince , ben de çogunuz gibi bir melek annesiyim, 13.12.2012 tarihinde pereeklampsi nedeniyele 28+4 haftalık bir kız bebek dünyaya getirdim. Minik kuzum rahim içi gelişme geriliği de yaşadığı için 835 gr ağırlığında ve 35 cm boyunda idi. Doğduğunda solunum sıkıntısını yaşamadı, kendi kendine nefes alabildi, evet küçücüktü ama güçlüydü benim güzel kızım. İlk zamanlar onu kaybedicem diye çok korktum o kadar minik o kadar savunmasızdı ki, ama günler geçtikçe ve meleğim kilo almaya başladıkça benimle kalacağına, beni bırakmayacağına emin olmaya başladım. Fakat sonra NEK denen bağırsak sorunuyla karşılaştık, ve miniğim uzun bir süre anne sütü alamamaya başladı. Önceleri çok telaşlansak da bir süre sonra bunu da atlatacağımızı düşündük , ne de olsa kilo alıyordu benim miniğim. En son 975 gr’a kadar gelmişti ve ilk defa o gün hemşiresi kucağıma verdi kızımı. Allahım bu ne mutluluktu, ben daha önce hayatımda hiç mutlu olmamısım hiç heyecanlanmamısım meğer. Aldım kızımı çıplak göğsüme sardım kokladım, kokladım... o kadar minik o kadar hafifti ki sanki kucağımda bir kuş vardı, ama olsun o benim kızımdı ve nasıl olsa büyüyecekti. Ertesi gün de ben aynı heyecanı hissederek gittim meleğimin yanına. Nerden bilebilirdim aslında onu kaybedeceğim gün olduğunu. O gece kalbi durmuş meleğimin, tekrar çalıştırmayı başarmışlar, görün dediler kızınızı ama durumu iyi değil.
Gördüm bebeğimi , ilk göz ağrımı, uyuyordu, çok çaresiz çok yorgundu, canımın içi, yaşama sevincim, vedalaştım kızımla biliyordum dayanamıcaktı, son görüşümdü...
Artık herşey bitmişti, ışığım gitmiş, dünyam kararmıştı, 31 günlük savaşı kaybetmiştik, hala karanlıklardayım, nefes alamıyorum, kalbimın sızısını dindiremiyorum...

Beni ancak sizler anlarsınız bunu da biliyorum, sizin yazdıklarınızı okudum, hepinizin hikayesine kendi acım gibi üzüldüm , mutlu sona ulaşanlar için canı gönülden sevindim , biliyorum zamanı gelince , cesaretimi toplayınca tüm zorluklara rağmen ben de ikinci kez deneyeceğim, çünkü yüreğime bir kez annelik sevgisi düşmüşken bu mutluluktan mahrum kalabileceğimi zannetmiyorum.
İnşallah hepimiz için, tüm melek anneleri için mutlu günler yakındır.
Sevgi ve sağlıkla kalın...
 
feriha81 .!.:
Öncelikle yazdıklarınızı bastan sona okuduğumu belirtmek istiyorum. Bazılarınızın hikayesinde kendi hikayemi buldum üzüldüm, bazılarınızınkinde ise mutlu olup cesaretlendim.
Benim hikayeme gelince , ben de çogunuz gibi bir melek annesiyim, 13.12.2012 tarihinde pereeklampsi nedeniyele 28+4 haftalık bir kız bebek dünyaya getirdim. Minik kuzum rahim içi gelişme geriliği de yaşadığı için 835 gr ağırlığında ve 35 cm boyunda idi. Doğduğunda solunum sıkıntısını yaşamadı, kendi kendine nefes alabildi, evet küçücüktü ama güçlüydü benim güzel kızım. İlk zamanlar onu kaybedicem diye çok korktum o kadar minik o kadar savunmasızdı ki, ama günler geçtikçe ve meleğim kilo almaya başladıkça benimle kalacağına, beni bırakmayacağına emin olmaya başladım. Fakat sonra NEK denen bağırsak sorunuyla karşılaştık, ve miniğim uzun bir süre anne sütü alamamaya başladı. Önceleri çok telaşlansak da bir süre sonra bunu da atlatacağımızı düşündük , ne de olsa kilo alıyordu benim miniğim. En son 975 gr’a kadar gelmişti ve ilk defa o gün hemşiresi kucağıma verdi kızımı. Allahım bu ne mutluluktu, ben daha önce hayatımda hiç mutlu olmamısım hiç heyecanlanmamısım meğer. Aldım kızımı çıplak göğsüme sardım kokladım, kokladım... o kadar minik o kadar hafifti ki sanki kucağımda bir kuş vardı, ama olsun o benim kızımdı ve nasıl olsa büyüyecekti. Ertesi gün de ben aynı heyecanı hissederek gittim meleğimin yanına. Nerden bilebilirdim aslında onu kaybedeceğim gün olduğunu. O gece kalbi durmuş meleğimin, tekrar çalıştırmayı başarmışlar, görün dediler kızınızı ama durumu iyi değil.
Gördüm bebeğimi , ilk göz ağrımı, uyuyordu, çok çaresiz çok yorgundu, canımın içi, yaşama sevincim, vedalaştım kızımla biliyordum dayanamıcaktı, son görüşümdü...
Artık herşey bitmişti, ışığım gitmiş, dünyam kararmıştı, 31 günlük savaşı kaybetmiştik, hala karanlıklardayım, nefes alamıyorum, kalbimın sızısını dindiremiyorum...

Beni ancak sizler anlarsınız bunu da biliyorum, sizin yazdıklarınızı okudum, hepinizin hikayesine kendi acım gibi üzüldüm , mutlu sona ulaşanlar için canı gönülden sevindim , biliyorum zamanı gelince , cesaretimi toplayınca tüm zorluklara rağmen ben de ikinci kez deneyeceğim, çünkü yüreğime bir kez annelik sevgisi düşmüşken bu mutluluktan mahrum kalabileceğimi zannetmiyorum.
İnşallah hepimiz için, tüm melek anneleri için mutlu günler yakındır.
Sevgi ve sağlıkla kalın...
Genişletmek için tıkla...

Başın sağolsun arkadaşım , Allahım dayanma gücü versin ..yazdıkların bana ne kadar çok benziyor okurken film şeridi gibi kızımla yaşadıklarım gözümde canlandı.ve tabi yine gözlerimin dolmasını engelleyemedim. acın daha çok yeni , dilerim isyan etmeden aşarsın bu günleri çünkü gerçekten çok zor ..ben kızımı kaybedeli 1,5 seneyi geçti . önceleri sanki kırkım çıksa daha bir iyi hissedeceğim derken derken tam 1 sene boyunca ona hamile kaldığım günlerde hastaneye yattığım günlerde ve ziyaret günlerimin yıldönümünde tekrar tekrar öldürdü tekrar tekrar diriltti beni tarihler. Ve şimdi tekrar hamileyim ve umuyorumki benim gibi çaresiz hisseden kader arkadaşlarıma bir ümid olurum .. Allahım bir daha hiç birimize yaşatmasın bu yaşadıklarımızı ve tekrar beteriyle sınamasın bizi..üzülerekte olsa hoşgeldin aramıza..
 
feriha81 .!.:
Öncelikle yazdıklarınızı bastan sona okuduğumu belirtmek istiyorum. Bazılarınızın hikayesinde kendi hikayemi buldum üzüldüm, bazılarınızınkinde ise mutlu olup cesaretlendim.
Benim hikayeme gelince , ben de çogunuz gibi bir melek annesiyim, 13.12.2012 tarihinde pereeklampsi nedeniyele 28+4 haftalık bir kız bebek dünyaya getirdim. Minik kuzum rahim içi gelişme geriliği de yaşadığı için 835 gr ağırlığında ve 35 cm boyunda idi. Doğduğunda solunum sıkıntısını yaşamadı, kendi kendine nefes alabildi, evet küçücüktü ama güçlüydü benim güzel kızım. İlk zamanlar onu kaybedicem diye çok korktum o kadar minik o kadar savunmasızdı ki, ama günler geçtikçe ve meleğim kilo almaya başladıkça benimle kalacağına, beni bırakmayacağına emin olmaya başladım. Fakat sonra NEK denen bağırsak sorunuyla karşılaştık, ve miniğim uzun bir süre anne sütü alamamaya başladı. Önceleri çok telaşlansak da bir süre sonra bunu da atlatacağımızı düşündük , ne de olsa kilo alıyordu benim miniğim. En son 975 gr’a kadar gelmişti ve ilk defa o gün hemşiresi kucağıma verdi kızımı. Allahım bu ne mutluluktu, ben daha önce hayatımda hiç mutlu olmamısım hiç heyecanlanmamısım meğer. Aldım kızımı çıplak göğsüme sardım kokladım, kokladım... o kadar minik o kadar hafifti ki sanki kucağımda bir kuş vardı, ama olsun o benim kızımdı ve nasıl olsa büyüyecekti. Ertesi gün de ben aynı heyecanı hissederek gittim meleğimin yanına. Nerden bilebilirdim aslında onu kaybedeceğim gün olduğunu. O gece kalbi durmuş meleğimin, tekrar çalıştırmayı başarmışlar, görün dediler kızınızı ama durumu iyi değil.
Gördüm bebeğimi , ilk göz ağrımı, uyuyordu, çok çaresiz çok yorgundu, canımın içi, yaşama sevincim, vedalaştım kızımla biliyordum dayanamıcaktı, son görüşümdü...
Artık herşey bitmişti, ışığım gitmiş, dünyam kararmıştı, 31 günlük savaşı kaybetmiştik, hala karanlıklardayım, nefes alamıyorum, kalbimın sızısını dindiremiyorum...

Beni ancak sizler anlarsınız bunu da biliyorum, sizin yazdıklarınızı okudum, hepinizin hikayesine kendi acım gibi üzüldüm , mutlu sona ulaşanlar için canı gönülden sevindim , biliyorum zamanı gelince , cesaretimi toplayınca tüm zorluklara rağmen ben de ikinci kez deneyeceğim, çünkü yüreğime bir kez annelik sevgisi düşmüşken bu mutluluktan mahrum kalabileceğimi zannetmiyorum.
İnşallah hepimiz için, tüm melek anneleri için mutlu günler yakındır.
Sevgi ve sağlıkla kalın...[/QUOT

yazdıklarını gözyaşlarıyla okudum. benim minik kızım da erkenden 13.12.2012 tarihinde doğmuştu.ben hiç görmedim 3 gün yaşadı görenleri okudukça görmemek en iyisiymiş galiba diyorum görmeden acım büyük gözyaşım dinmiyor ne diyimmm kelimelerin bittiği yerdeyiz başın sağolsun canımmm RABBİM en önemlisi hiç sorun yaşamadan zamanında sağlıklı sıhhatli evlatlarımızı kucağımıza almayı nasip etsin
Genişletmek için tıkla...
 
beygu35 .!.:
ya ben çok kararsız kaldım namık demir mi fuat akercan mı hangisi daha iyi.dr yönünden hiç şansım yok çok iyi diye gittiğim dr ilgisiz çıkıveriyor izmirde bu doktorlara gidenler yorum yapabilir mi

kızlar birde şunu sormak istyorum doktorlarınız doğumdan kaç ay sonra genetik için sizi çağırdı?
Genişletmek için tıkla...

Ben ikisinede gideceğim galiba 2 doktorla devam edicem. Biri mutlaka üniversite doktoru olsun istiyorum. Ama fuat akercan şuanda üniversite ile bağlantılı ise gideceğim yoksa iki özel doktora gitmek anlamsız olur. Çünkü küçük bir sorunda özel hastaneler hemen üniv. hastanesine yönlendiriyor. Risk almıyorlar. Namık Demiri 2 kez gördüm ve sevdim biligli tecrübeli olduğu her halinden belli, genetik testlerimi iki, çok iyi kalp damar doktoruna gösterdim , ikiside yorum yapamadı onların alanıyla ilgili hastalıklara yatkınlığım varmış test sonucunda bana bunu namık demir söyledi. Umarım Fuat Akercanın üniv. bağlantısı vardır.
 
gullyy .!.:
Ben ikisinede gideceğim galiba 2 doktorla devam edicem. Biri mutlaka üniversite doktoru olsun istiyorum. Ama fuat akercan şuanda üniversite ile bağlantılı ise gideceğim yoksa iki özel doktora gitmek anlamsız olur. Çünkü küçük bir sorunda özel hastaneler hemen üniv. hastanesine yönlendiriyor. Risk almıyorlar. Namık Demiri 2 kez gördüm ve sevdim biligli tecrübeli olduğu her halinden belli, genetik testlerimi iki, çok iyi kalp damar doktoruna gösterdim , ikiside yorum yapamadı onların alanıyla ilgili hastalıklara yatkınlığım varmış test sonucunda bana bunu namık demir söyledi. Umarım Fuat Akercanın üniv. bağlantısı vardır.
Genişletmek için tıkla...

canım sen daha göstermedin mi sonuçlarını dr a.fuat akercan ege üniversitesinde derslere giriyor muayenesi varmış alsancakta.ben hastanedeye yattığım gün fuat akercan gibi sadece derslere giren mert kazandıyagitmiştim hemen egeye yatış verdi.isimleri hastanede resmi olarak geçmiyor ama asistanları var onlar ilgileniyor.arada bir dr un gelip hal hatır soruyor.o anlamda sıkıntı yok.benim bugüne kadar gittiğim dr larda hep ben araştırma yapmak zorunda kaldım hep önemli detayları kaçırdılar ya da ben söyledim .tamamen artık güvenebileceğim beni rahatlatacak bir dr istiyorum şüphe içinde olmak çok kötü.
 
nehirinannesi2011 .!.:
Yaşadıklarımızdan sonra bizler burada tek bir yürek gibiyiz sanki ben seni anlatıyorum sen beni.ve yine bizi bizden başka kimse anlamıyor ne yazıkki.Başın sağolsun , dilerim meleklerimiz bizim şefaatçilerimiz olurlar ve bizler bunca acının neticesinde onlara kavuşarak mükafatlandırılırız.yaşanan herşeyin bir nedeni var derler ya , yada sadece bir teselliden ibaret bunu şimdilik bilemiyoruz . sen ve senin gibi olan tüm arkadaşlarım tez zamanda bebeklerimize kavuşacağız ve tesellimiz onlar olacak inşallah...
Genişletmek için tıkla...
Siz sağolun. Gerçekten tarifsiz dün yazdıklarınızı okurken kendimden geçmişim ağlamaktan,hala kabullenemiyorum sadece sabır dilemek ve dua etmekten başka yapacağımız birşey yok .Sadece sabır ve dayanma gücü diliyorum hepimize.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

P
Vajinismus, Pcos Yumurta Takibi, Histereskopi, 2 Tüp Bebek Tedavisi Ve Sonuç İkizler 🩷💙😇
Yorumlar
0
Görüntüleme
196
Panda34
P
hayatsenveben
Anne olma yolculuğum..
Yorumlar
13
Görüntüleme
398
hayatsenveben
hayatsenveben
S
Tüp bebek tedavisinde transfere ulaşamayan embriyolar..
2 3 4
Yorumlar
69
Görüntüleme
3K
Brady
B
B
Ne olduğunu anlayan yok
2 3
Yorumlar
40
Görüntüleme
1K
bahar022
B
Y
Bebeğimi doğumda kaybettim :(
2 3 4
Yorumlar
75
Görüntüleme
5K
seydaseydas
S
Back