- Konu Sahibi nehirinannesi2011
-
- #1.541
Bu arada elma yemek preeklapmsi geçirdikten sonra toksinleri atılmasına faydalı oluyormuş. Bana teşhis koyan doktor söylemişti.
ben aranızda en yeni olanlardanım galiba.günlerdir yazılarınızı takip ediyorum.ben 20 gün önce 25 haftalık bebeğimi preklamsi ve help sendromu yüzünden erken doğum yaparak kaybettim.günlerdir ağlıyorum ama hiçbirşey geri gelmiyor.bir ay hastanede yattım herşey yolunda giderken mide ağrısı zannedilen bir ağrıyla 3 gün savaştım ve ölme riskiyle acilen doğuma aldılar bebeğim 3 gün yaşadı o kadar kötü günler geçiriyorum kızımı özledim karnımda harketlerini özledim herkes ağlama yine olur diyor ağlamaya bile izin yok.oysa bir annenin yaşadıklarını sadece bunları yaşayan bir anne anlar.umut arıyorum ikincisinde de aynı şeyler yaşanır mı diye.hastanede 2 ve 3 çocuklarında bu hastalığı yaşayanları gördüm en çok ona ağlıyorum ilk bebeğimdi ve ben bebek sahibi olmak istiyorum ama o günleri bidaha yaşamak istemiyorum bebeğimi tekrar bu hastalıkla kaybetmek istemiyorum isyan etmemek için dua ediyorum ama o kadar ince ki.bana bir ümit olun nolurr izmirde olup iyi bi dr bilen var mı? veya 2 gebeliklerinde nasıl bir tedavi izlediniz? zamanla geçer diyorlar o yaşananlar unutulur mu ALLAHIM KİMSEYE YAŞATMASIN BU HASTALIĞI.yok mudur bunun çaresi
canım nasılsın nasıl bebişin çok iyidir umarım.dualarım sizinle..bende önümüzdeki hafta yeniden genetiğe gidicem.bütün pıhtılaşma testlerim yapılmamış yeniden yapılacak bana ve eşime.bu defa aspirinle beraber iğne kullanmayı planlıyor doktorum ama yeniden tüm testleri görmek istiyorlar.2 ay sonra gebelik planlayabilirmişim.sen iğneleri gebe kalınca başlamıştın değil mi?birde yeniden diyete başladım 2 kilo aldım 10 haftada.bebeğimi kaybedince herşeye en baştan başlamak beni çok korkutmuştu ama kendimi daha iyi hissediyorum artık hayırlısı buymuş diyorum.sende sağsalim doğumunu yaptığında çok mutlu olucam umudum artıyor çünkü..
ben aranızda en yeni olanlardanım galiba.günlerdir yazılarınızı takip ediyorum.ben 20 gün önce 25 haftalık bebeğimi preklamsi ve help sendromu yüzünden erken doğum yaparak kaybettim.günlerdir ağlıyorum ama hiçbirşey geri gelmiyor.bir ay hastanede yattım herşey yolunda giderken mide ağrısı zannedilen bir ağrıyla 3 gün savaştım ve ölme riskiyle acilen doğuma aldılar bebeğim 3 gün yaşadı o kadar kötü günler geçiriyorum kızımı özledim karnımda harketlerini özledim herkes ağlama yine olur diyor ağlamaya bile izin yok.oysa bir annenin yaşadıklarını sadece bunları yaşayan bir anne anlar.umut arıyorum ikincisinde de aynı şeyler yaşanır mı diye.hastanede 2 ve 3 çocuklarında bu hastalığı yaşayanları gördüm en çok ona ağlıyorum ilk bebeğimdi ve ben bebek sahibi olmak istiyorum ama o günleri bidaha yaşamak istemiyorum bebeğimi tekrar bu hastalıkla kaybetmek istemiyorum isyan etmemek için dua ediyorum ama o kadar ince ki.bana bir ümit olun nolurr izmirde olup iyi bi dr bilen var mı? veya 2 gebeliklerinde nasıl bir tedavi izlediniz? zamanla geçer diyorlar o yaşananlar unutulur mu ALLAHIM KİMSEYE YAŞATMASIN BU HASTALIĞI.yok mudur bunun çaresi
canım başın sağolsun rabbim sabır varsın burdaki arkadaşlarımızın hepsi maalesef bu illeti yaşadık kimi şanslı oldu bebeğini kucağına aldı kimide kaybetti ağlaman çok normal ağla içini boşalt ben sana güzel örnek olayım canım benim hikayemde 2006 yılında şiddetli preeklemsi nedeniyle 26 haftalık ama 24 haftayla uyumlu 780 gr ağırlığında doğum yaptım kızım 75 gün küvözde kaldı çok şükür sağlıklı bir şekilde büyüttüm bu sene 1. sınıfa başladı kızıma hep kardeş istedim iyi bir perinataolji uzmanına gittim yapılan genetik tahlillerimde kanımda pıhtılaşma çıktı bende hep korktum ya ben ölürsem kızımda annesiz kalacaktı am ben buna hiç inanmak istemedim rabbime hep dua ettim sonra kendiem iyi bir doktor buldum bana %90 sağlıklı doğum yaptırırım dedi bize çok büyük moral verdi ve ben 23 gün önce hiç sorun yaşamadan bebeğimi kucağıma aldım rabbime şükürler olsunben aranızda en yeni olanlardanım galiba.günlerdir yazılarınızı takip ediyorum.ben 20 gün önce 25 haftalık bebeğimi preklamsi ve help sendromu yüzünden erken doğum yaparak kaybettim.günlerdir ağlıyorum ama hiçbirşey geri gelmiyor.bir ay hastanede yattım herşey yolunda giderken mide ağrısı zannedilen bir ağrıyla 3 gün savaştım ve ölme riskiyle acilen doğuma aldılar bebeğim 3 gün yaşadı o kadar kötü günler geçiriyorum kızımı özledim karnımda harketlerini özledim herkes ağlama yine olur diyor ağlamaya bile izin yok.oysa bir annenin yaşadıklarını sadece bunları yaşayan bir anne anlar.umut arıyorum ikincisinde de aynı şeyler yaşanır mı diye.hastanede 2 ve 3 çocuklarında bu hastalığı yaşayanları gördüm en çok ona ağlıyorum ilk bebeğimdi ve ben bebek sahibi olmak istiyorum ama o günleri bidaha yaşamak istemiyorum bebeğimi tekrar bu hastalıkla kaybetmek istemiyorum isyan etmemek için dua ediyorum ama o kadar ince ki.bana bir ümit olun nolurr izmirde olup iyi bi dr bilen var mı? veya 2 gebeliklerinde nasıl bir tedavi izlediniz? zamanla geçer diyorlar o yaşananlar unutulur mu ALLAHIM KİMSEYE YAŞATMASIN BU HASTALIĞI.yok mudur bunun çaresi
Kızlarrr, ben bugün yola çıkıyorum, internete eskisi kadar çok giremeyeceğim, ama arada size gelişmeleri aktaracağım yine.ü, merakta bırakmamaya çalışacağım. Hepinizi öpüyorum, şimdiden hakknızı helal edin, dualarını eksik etmeyin :))) Hamile olan olmayan herkes kendine iyi baksın, benim de dualarım sizinle canım arkadaşlarım. Unutmayın sizler çok güçlü kadınlarsınız ve isterseniz herşeyi başarırsınız..............
İyiyim canımın içi, bebiş de iyi şimdilik sıkıntımız yok şükür. Bana da önce bir grup pıhtılaşma testi yapıldı Protein S / C, Antikardiyoliin falan onlarda bişey çıkmamıştı. Ama ikinci grup testte MTHFR, PAI, FAKTÖR V vs bakıldığında iki değerim mutasyon çıktı. O yüzden hepsini yaptır kesinlikle. İğne ve coraspin olduktan sonra bebişlere kan güzel gidiyor maşallah. Ben gebe olduğumu öğrenir öğrenmez başladım canım iğneye, ondan öncesinde 3 ay da coraspin kullanmıştım. Ne güzel çabuk toparlandın, böyle ol işte. Doğrusu da bu , ben şuna inanıyorum bebek sağlıklı olduğu zaman anneyi bırakmıyor zaten, sıkı sıkı tutunuyor hayata. İyi dileklerin için çok teşekkür ederim, hepinizin duaları ile üstesinden geleceğim inşallah. Telefonumu özelden mesaj atıyorum, belki lazım olur sana.
Kızlarrr, ben bugün yola çıkıyorum, internete eskisi kadar çok giremeyeceğim, ama arada size gelişmeleri aktaracağım yine.ü, merakta bırakmamaya çalışacağım. Hepinizi öpüyorum, şimdiden hakknızı helal edin, dualarını eksik etmeyin :))) Hamile olan olmayan herkes kendine iyi baksın, benim de dualarım sizinle canım arkadaşlarım. Unutmayın sizler çok güçlü kadınlarsınız ve isterseniz herşeyi başarırsınız..............
sağol canım numaranı kaydettim.insan birazda kendi doktoru olmalı diye düşünüyorum artık.o kadar çok şey öğrettiki bu yaşadıklarımız bizlere daha dik durmamız gerektiğini öğrendim ben herşeyden önce.2 gün öncesine kadar çok kötüydüm yeni üye olan bir arkadaşımız var ölüm korkusu olan onun yazdıklarını okuyunca çok üzüldüm ve bir anda kendimi ona destek olmaya çalışırken buldum ve anladımki ben hala güçlüym.o an toparlanmam gerektiğini anladım.aldığımız her yara canımızı yakarak iz bırakıyor ama sahip olmak istediğimiz şey bir evlat hayatımızın en değerli varlığı.eğer bizim psikolojimiz bozuk olursa çocuğumuza sadece zarar veririz.iyi bir anne olamayız.ben ölümden hiç korkmadım biliyomusun.hastanede yattığım dönemde üniversite hastanesi olduğu için bütün hocalar merak edip geliyordu ve her gelen her an felç olabileceğimi beyin kanaması geçirip ölebileceğimi söylüyordu.hiç korkmuyordum ama eşim ve ailem yıkılıyordu bunları duydukça ben sadece onlar için üzülüyordum.şimdi ailemide üzmemek için çok iyi olmalıyımki herşey yolunda gitsin.ayrıca burada sizlerle olmak bana çok iyi geliyor.herkese teşekkür ediyorum.
sağol canım numaranı kaydettim.insan birazda kendi doktoru olmalı diye düşünüyorum artık.o kadar çok şey öğrettiki bu yaşadıklarımız bizlere daha dik durmamız gerektiğini öğrendim ben herşeyden önce.2 gün öncesine kadar çok kötüydüm yeni üye olan bir arkadaşımız var ölüm korkusu olan onun yazdıklarını okuyunca çok üzüldüm ve bir anda kendimi ona destek olmaya çalışırken buldum ve anladımki ben hala güçlüym.o an toparlanmam gerektiğini anladım.aldığımız her yara canımızı yakarak iz bırakıyor ama sahip olmak istediğimiz şey bir evlat hayatımızın en değerli varlığı.eğer bizim psikolojimiz bozuk olursa çocuğumuza sadece zarar veririz.iyi bir anne olamayız.ben ölümden hiç korkmadım biliyomusun.hastanede yattığım dönemde üniversite hastanesi olduğu için bütün hocalar merak edip geliyordu ve her gelen her an felç olabileceğimi beyin kanaması geçirip ölebileceğimi söylüyordu.hiç korkmuyordum ama eşim ve ailem yıkılıyordu bunları duydukça ben sadece onlar için üzülüyordum.şimdi ailemide üzmemek için çok iyi olmalıyımki herşey yolunda gitsin.ayrıca burada sizlerle olmak bana çok iyi geliyor.herkese teşekkür ediyorum.
mrb öncelikle başın sağ olsun. bende 28 haftalık bebeğimi kaybettim aynı nedenden o yüzden şuan neler hissettiğini çok ii anlıyorum. ama elden birşey gelmiyor malesef. rabbim bir daha yaşatmasın inş . bu hastalık beni de çok erken yakaladı 21 hafta ille uyumluydu bebeğim. 10 gün yaşadı ve ben onu yalnızca bir kez görebildim. ama görmek iyimi kötü mü anlamadım. aylarca gözümden gitmedi kızımın o minicik ve çaresiz hali. çok zor bir yıl geçirdim ama çok şükür şimdi 11 haftalık hamileyim. yeni bir bebek yeni umut demekmiş.ama bunun için kendi sağlığını ve psikolojini düzeltmek gerekiyor öncelikle.o yüzden ben acele etme en az bir yık bekle derim.vücudun toplanması uzun sürüyor. benim protein kaçağı 8 ay sürdü mesela. ve birde genetik testleri mutlaka yaptırmalısın bence bu önemli.
ben şuan fuat beye gidiyorum. tavsiye ederim sana da. bu konuda hem tecrübeli hemde çok iyi ilgileniyor. bir sıkıntı olduğunda rahatça aranabiliniyor.
merhaba çok teşekkür ederim şu an o 1 yıl bana o kadar uuzun geliyor ki oysa martta bebeğimi kucağıma alacaktım kısmet olmadı sabırdan başka bişi yok elimizde.fuat bey bu hamilelikte nasıl bir tedavi uyguluyor.kimi doktor sadece kan akımını takip ediyor kimi kan sulandırıcılar.genetik tahlilleri o mu istedi nasıl umutlu konuşuyor mu fuat akercan
kızlar Günaydın.
Yeni yılınız kutlu olsun,güzellikler getirsin hepinize.
Ablamın 2 çocuğu var Allah bağışlasın.2. çocuğunda preeklamsi teşhisi konulmuştu.2 hafta fakültede yattı ve sorunsuz doğum yaptı çok şükür.Ama çok sıkıntı çekti.Hem kendisi hem biz.
Rabbim tekrar yaşatmasın derken 2012 nisanında tekrar hamile kaldı.Yine preeklamsi.Çok sıkıntılı hamilelik geçirdi.
Geçtiğimiz cumartesi kızımız doğdu.Çok rahat bir doğum oldu.Dün gece eve döndük.Yeğenim 4240gr.Maşallah.İkisininde sağlığı yerinde.
Umarım size moral olur.Allah hepimize sağlıklı sıhhatli doğum,hayırlı evlatlar nasip etsin.
Hamile olan arkadaşları da bir nefeste kurtarsın inşallah.
Kızlarrr, ben bugün yola çıkıyorum, internete eskisi kadar çok giremeyeceğim, ama arada size gelişmeleri aktaracağım yine.ü, merakta bırakmamaya çalışacağım. Hepinizi öpüyorum, şimdiden hakknızı helal edin, dualarını eksik etmeyin :))) Hamile olan olmayan herkes kendine iyi baksın, benim de dualarım sizinle canım arkadaşlarım. Unutmayın sizler çok güçlü kadınlarsınız ve isterseniz herşeyi başarırsınız..............
Canım bebeğiniz hayırlı ve uğurlu olsun yersizmiş korkularınız gördün mü.Allah analı babalı büyütsün inşallah.darısı başımıza . haber verdiğin için çok teşekkürler..
ben aranızda en yeni olanlardanım galiba.günlerdir yazılarınızı takip ediyorum.ben 20 gün önce 25 haftalık bebeğimi preklamsi ve help sendromu yüzünden erken doğum yaparak kaybettim.günlerdir ağlıyorum ama hiçbirşey geri gelmiyor.bir ay hastanede yattım herşey yolunda giderken mide ağrısı zannedilen bir ağrıyla 3 gün savaştım ve ölme riskiyle acilen doğuma aldılar bebeğim 3 gün yaşadı o kadar kötü günler geçiriyorum kızımı özledim karnımda harketlerini özledim herkes ağlama yine olur diyor ağlamaya bile izin yok.oysa bir annenin yaşadıklarını sadece bunları yaşayan bir anne anlar.umut arıyorum ikincisinde de aynı şeyler yaşanır mı diye.hastanede 2 ve 3 çocuklarında bu hastalığı yaşayanları gördüm en çok ona ağlıyorum ilk bebeğimdi ve ben bebek sahibi olmak istiyorum ama o günleri bidaha yaşamak istemiyorum bebeğimi tekrar bu hastalıkla kaybetmek istemiyorum isyan etmemek için dua ediyorum ama o kadar ince ki.bana bir ümit olun nolurr izmirde olup iyi bi dr bilen var mı? veya 2 gebeliklerinde nasıl bir tedavi izlediniz? zamanla geçer diyorlar o yaşananlar unutulur mu ALLAHIM KİMSEYE YAŞATMASIN BU HASTALIĞI.yok mudur bunun çaresi
canım korkularını yazmışsın.dediğim gibi herkes farklı sebeplerden dolayı preeklamsi oluyor.kalbimde problem var ama ben bunu hissetmiyorum yani bana bir zararı yok.doğumunu genel anestezi alarakmı yaptın lokalmi oldun.eğer belden uyuşturmayla yaptıysan o baş ağrısı yapabiliyor korkma bir süre sonra geçecektir.hepimiz ölümden döndük.ama ölmedik değilmi korkmana gerek yok önümüzde daha uzun yıllarımız var allahın izniyle..ağrılarının tek sebebi stresin bunu bil takma kafana artık.zaman herşeyin ilacı rabbim en hayırlısını versin bizim için.
tüm melek annelerine merhaba,
Aylardır burda yazılanları gözyaşları içinde okuyorum. Bende sizinle benzer şeyleri yaşadım allahım bidaha hiçbirimize yaşatmasın.Hamileleğim çok güzel başlamıştı oğlum hiç sorun çıkarmamıştı bulantım bile hiç olmadı ,günlük hayatıma devam ettim çok mutluyduk , kontrollere düzenli gidiyordum ve tansiyonum sürekli 12-8di. 22.haftadan sonra 13-9 olmaya başlayınca doktor korktu sürekli ölç ve 14-9 olursa mutlaka haberim olsun dedi ve oldu aradım hemen idrarda protein bakıldı bişey çıkmadı. biraz rahatladık ama 26.haftadan sonra gelişimi yavaşlamaya başladı buarada tansiyon ilacı başlandı günde 6tane ilaç içtiğim zamanlar oluyordu ama hiç fayda etmedi. böyle böyle derken 32.haftaya kadar geldik ama o hafta hareketleri okadar azalmıştı ki sürekli sağlık ocağına kalp atışı dinlemeye gidiyordum ve sorun yok korkma diyordu hemşire ama sorun varmış suyum neredeyse bitmiş o yüzden hareket edemiyormuş bebeğim kontrolde doktor söyleyince başımızdan kaynar su döküldü. böyle çok idare edemez ölebilir karnında dedi hemen bir üniv. hastanesine git dedi. o gece gittik acilden girdik doktorlar seçim senin bebek sıkıntıda dediler karnında ölürse geri dönüşü yok dışarda bir şansı olabilir 32.haftada bebeğim 29 haftalık gelişiminde 1200gr doğdu 2gün yaşadı küvezde ve kaybettik. hiç göremedim oğlumu böylesi daha mı iyi oldu bilmiyorum ama acım bazen ilk günkü gibi bazense bunların hiçbirini sanki ben yaşamadım gibi. hastaneden eli boş çıkmanın nedemek olduğunu bizden başka kimse anlayamaz. herkese sabırlar diliyorum
Kızlarrr, ben bugün yola çıkıyorum, internete eskisi kadar çok giremeyeceğim, ama arada size gelişmeleri aktaracağım yine.ü, merakta bırakmamaya çalışacağım. Hepinizi öpüyorum, şimdiden hakknızı helal edin, dualarını eksik etmeyin :))) Hamile olan olmayan herkes kendine iyi baksın, benim de dualarım sizinle canım arkadaşlarım. Unutmayın sizler çok güçlü kadınlarsınız ve isterseniz herşeyi başarırsınız..............
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?